Κοινή ανακοίνωση Συλλόγου Αρκάδων Ορειβατών Οικολόγων (ΣΑΟΟ) και ΕΟΣ Τρίπολης για τα απορρίμματα.

Μπροστά στο αδιέξοδο στο οποίο έχει οδηγηθεί ο Δήμος μας, με συγκεκριμένες ευθύνες των αρμοδίων (Κυβερνήσεις, Περιφέρεια και Δήμος), στο βαθμό που στον καθέναν τους αναλογούν, φτάσαμε στη χειρότερη από όλες τις προταθείσες κακές λύσεις.

Και αυτό διότι η επιλεγείσα θέση στον Άγιο Βλάση, για την προσωρινή αποθήκευση των απορριμμάτων (ουδέν μονιμότερον του προσωρινού), βρίσκεται μέσα στο πολύτιμο περιαστικό δάσος της πόλης μας, και κατακτά το παγκόσμιο ρεκόρ φαντασίας και ελαφρότητας.

Τα ερχόμενα καλοκαίρια, με τις κατάλληλες μετεωρολογικές συνθήκες (θερμοκρασία, άνεμος), ο κίνδυνος της πυρκαγιάς θα είναι ιδιαίτερα μεγάλος.

Κινδυνεύει να καεί όχι μόνο η συγκεκριμένη περιοχή, αλλά και ολόκληρο το ενιαίο περιαστικό πευκοδάσος, από το Ψυχιατρείο μέχρι τα Τρίκορφα, από το Νοσοκομείο και τον Άγιο Θόδωρα μέχρι το Μερκοβούνι και τη  Σκοπή.

Επίσης, κινδυνεύει από τον καπνό και την πυρκαγιά και η ίδια η πόλη, αφού είναι σε πλήρη επαφή με το περιαστικό δάσος καθ’ όλο το δυτικό  όριό της, η δε εξαφάνισή του θα δημιουργήσει ανεξέλεγκτα φαινόμενα πλημμυρών.

Όσοι γνωρίζουν από δασικές πυρκαγιές, καταλαβαίνουν ότι το επιχείρημα της «αποτελεσματικής επιτήρησης» είναι έωλο για τους εξής λόγους:

Οι χωματερές που είναι το αίτιο για το 40% των πυρκαγιών στην Ελλάδα, το καλοκαίρι κυρίως, περικλείουν ένα τεράστιο θερμικό φορτίο αυτανάφλεξης, όπως απέδειξε και η φωτιά στη χωματερή Λεβιδίου το 2006.
Οι ξηροθερμικές συνθήκες, η ταχύτητα και οι ριπές των ανέμων, καθιστούν τη μετάδοση της φωτιάς ιλιγγιώδη και την επέκτασή της στο περιβάλλον  πευκοδάσος, αστραπιαία. Οι πυρκαγιές του 2007 στην Ασέα το απέδειξαν, παρά το γεγονός ότι τα καστανοδάση και δρυοδάση της ήταν αθώα, σε σχέση με τα πεύκα της Τρίπολης, που αποτελούν πραγματικό πυρπολικό.
Η πυρκαγιά στον Άγιο Βλάση το 2003, παρότι εντοπίστηκε από την πρώτη στιγμή και σε ένα μόνο σημείο και παρότι υπήρχε πλήρης άπνοια, δύσκολα κατεστάλη μετά από πέντε ώρες συντονισμένης δράσης, τριών ελικοπτέρων και δεκάδων πυροσβεστών και εθελοντών.
Τριάντα χιλιάδες στρέμματα ελατοδασών αφανίστηκαν το 2000 στο Μαίναλο, παρά τις 20-ήμερες επιχειρήσεις πολλών αεροπλάνων και ελικοπτέρων, και ολόκληρης της πυροσβεστικής δύναμης της Νότιας Ελλάδος. Και αυτό λόγω των εναλλασσόμενων ριπών ανέμου και της συνεχούς μεταβολής της κατεύθυνσής του, που δημιούργησε πολλαπλά και ανεξέλεγκτα μέτωπα.

Εμείς,  ως ορειβατικοί σύλλογοι, έχουμε καθήκον και υποχρέωση να επισημάνουμε τους κινδύνους αυτούς, τόσο προς τις αρμόδιες αρχές, όσο και προς τους συμπολίτες μας πριν να είναι αργά.

Σε κάθε περίπτωση όμως δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η οριστική λύση του προβλήματος, είναι η ολοκληρωμένη εναλλακτική διαχείριση των απορριμμάτων από το Δήμο μας. Δηλαδή, διαλογή στην πηγή – ανακύκλωση – κομποστοποίηση.

Και αυτό πρέπει να αρχίσει τώρα αμέσως με την εκπαίδευση – ευαισθητοποίηση των συμπολιτών μας και την παροχή υλικών μέσων (κάδοι, κομποστοποιητές, ειδικές σακούλες κλπ), από τον ίδιο το Δήμο μας.