Ο ελληνικός Τύπος, και μάλιστα ο έντυπος, είναι κομάντο παντός καιρού. Οι εκδότες που επιβίωσαν στην Κατοχή, κρέμονται στα περίπτερα και τώρα. Οι ίδιοι μια χαρά τα κατάφεραν στη χούντα. Η Μεταπολίτευση, πεδίον δόξης λαμπρόν. Και να τα Μέγαρα, να τα μεγαλεία. Να και τα χρέη. Αλλά τα χρέη θα τα πληρώσουμε εμείς.

Η κυβέρνηση που θέλει τέσσερα κανάλια -χα! πολλά γέλια, η Όλγα το είπε προχθές ότι έρχονται συγχωνεύσεις, άρα πάλι οι ίδιοι θα μείνουν κατσικωμένοι στον σβέρκο της διαπλοκής- τρέχει να σώσει το Μέγαρο από τη χρεοκοπία.

Ή μήπως τον Ψυχάρη;

Ναι, τον Ψυχάρη. Την ώρα που η συγκυβέρνηση πουλάει τα δάνεια των πολιτών σε ξένα funds, προχωρεί στην κρατικοποίηση των χρεών του Μεγάρου Μουσικής, συμφερόντων του Ιδρύματος Λαμπράκη και του Σταύρου Ψυχάρη.

Από τη θέση της αντιπολίτευσης -τότε που ο ΣΥΡΙΖΑ τα έκανε μπάχαλο στις πορείες, όχι τώρα που προσπαθεί να συμμαζέψει τους αγρότες σε μια κόσμια διαμαρτυρία και τον έπιασε η αναγούλα της μπόχας της κοπριάς στις πόρτες των βουλευτών του- ο Αλέξης Τσίπρας έβγαινε στα κανάλια και έλεγε ότι δεν είναι δυνατόν να φορτωθεί ο ελληνικός λαός τα χρέη του Μεγάρου Μουσικής το οποίο επιβάρυναν οι διοικήσεις του Λαμπράκη και του Ψυχάρη. Θεωρούσε αδιανόητο να κρατικοποιηθεί το Μέγαρο Μουσικής και υποστήριζε με πάθος ότι οι εκδότες και οι ολιγάρχες πρέπει να πληρώσουν.

Και τώρα; Πρέπει οπωσδήποτε να σώσουμε το Μέγαρο, Αλέξη; Γιατί; Α, είναι ένα κεφάλαιο για τον πολιτισμό.

Αλέξη, το Μέγαρο είναι επιχείρηση. Και απέτυχε. Ας πάει στον πάτο και καλό κατευόδιο, διότι μόνο σπασμένα πληρώνουμε και τι να το κάνουμε αν πληρώνουμε σπασμένα ακούγοντας Τουραντό...

Ο υπουργός Οικονομικών Ευκλείδης Τσακαλώτος κατέθεσε την Τετάρτη 10 Φεβρουαρίου τροπολογία με την οποία περνάει στα χέρια του Δημοσίου το Μέγαρο Μουσικής. Σύμφωνα με την τροπολογία, οι κτιριακές εγκαταστάσεις του Μεγάρου αλλά και οι δανειακές και ληξιπρόθεσμες οφειλές του Μεγάρου περνούν στην κυριότητα του Ελληνικού Δημοσίου και η σύνθεση του Διοικητικού Συμβουλίου μεταβάλλεται υπέρ του Ελληνικού Δημοσίου.

Τα 100 εκατ. ευρώ χρέη περνούν στους πολίτες. Τα 100 εκατ. ευρώ χρέη ενός από τους ανθρώπους που ο Τσίπρας θέλει να χτυπήσει και θεωρεί αρχιερείς της διαπλοκής, του τα χαρίζει και τα ρίχνει σε μια Ελλάδα από την οποία ο Τόμσεν ζητεί επιπλέον 9 δισ. ευρώ και οι πολίτες της οποίας μόνο πληρώνουν.

Αλέξη, από ποια τράπεζα πήρε δάνειο ο Ψυχάρης το 2009 για να την βγάλει καθαρή; Έχεις υπόψη σου, Αλέξη, το ύψος του δανείου; Ασφαλώς και το έχεις! Μήπως ήταν σίγουρος ο Σταύρος ότι οποιαδήποτε κυβέρνηση και να ερχόταν στην εξουσία θα τον διευκόλυνε να σώσει το Μέγαρο χωρίς να κουνήσει ούτε το μικρό του δαχτυλάκι;

Έγινε και η Αριστερά μια οποιαδήποτε κυβέρνηση, Αλέξη. Δεν έχεις καμία δουλειά να σώζεις στις πλάτες μας κατεστραμμένες επιχειρήσεις στις οποίες δουλεύει ένας στρατός βολεμένων.

Πολεμάτε ανεμόμυλους με τις τηλεοπτικές άδειες, ενώ την ίδια ώρα χρηματοδοτείτε με τα χρήματα των πολιτών τη διαπλοκή του κάθε μεγαλοεπιχειρηματία ο οποίος φαλίρισε έναν «πυλώνα του πολιτισμού», βέβαιος ότι θα πάρει τα λεφτά του πίσω.

Η βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Άννα Βαγενά χαρακτήρισε απαράδεκτη τη ρύθμιση, υποστήριξε ότι διαφωνεί «στο να είναι δεσμευμένο το Δημόσιο για 30 χρόνια» και είπε: «Τη στιγμή που δεν μπορούμε να δώσουμε 300.000 ευρώ για επιχορηγήσεις σε 10 θιάσους, διαφωνώ να δώσουμε 13 εκατ. ευρώ για τις έκτακτες ανάγκες του Μεγάρου».

Μην πας Μέγαρο, Αλέξη. Φτάνει η ξεφτίλα.

Γαλανιάδη Εύα