Σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις, το Qatargate έχει πολύ δρόμο ακόμα. Σύμφωνα με τα όσα γίνονται γνωστά δε, με το σταγονόμετρο βέβαια, η «καρδιά» της Ευρώπης στις Βρυξέλλες έχει θαφτεί κάτω από πλαστικές σκουπιδοσακούλες με χρήματα. Ποιος να το περίμενε ότι μια γυναίκα, μια Ελληνίδα, μια σοσιαλίστρια(;) θα χρηματιζόταν από τους εμίρηδες για να επηρεάσει με τον τρόπο της και με την ψήφο της τις δημοκρατικές διαδικασίες του Ευρωκοινοβουλίου, ώστε να τύχουν ευνοϊκών ρυθμίσεων οι εν λόγω εμίρηδες, που κυβερνούν μια χώρα όπου βασιλεύει η αγριότητα σε ό,τι αφορά τα ανθρώπινα δικαιώματα.

Ποιος να το περίμενε. Μια γυναίκα με μέντορα έναν Ευάγγελο Βενιζέλο, με φίλο έναν Ανδρέα Λοβέρδο, μια γυναίκα της οποίας την υποψηφιότητα ως αντιπροέδρου του Ευρωκοινοβουλίου την στήριξε ο Κυριάκος Μητσοτάκης θερμοτατα μάλιστα. Αντιγράφω από το «Πρώτο Θέμα», που της είχε αφιερώσει μακροσκελές εγκωμιαστικό άρθρο την 1η Φεβρουαρίου 2022: «Με τα χρόνια, με όπλο το ευρωπαϊκό της προφίλ και την καθαρή διαχωριστική γραμμή που τραβά έναντι του ΣΥΡΙΖΑ, η Εύα Καϊλή διατηρεί πολύ καλές σχέσεις και έχει καταφέρει να κερδίσει την εκτίμηση στελεχών της Ν.Δ., ακόμα και του Κυριάκου Μητσοτάκη. Ο πρωθυπουργός έδωσε μάχη για την εκλογή της στη θέση της αντιπροέδρου, καθώς μίλησε ο ίδιος με στελέχη του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος, κατά την πρόσφατη επίσκεψή του στο Στρασβούργο - για την τιμητική εκδήλωση στη μνήμη του μέχρι πρότινος προέδρου της Ευρωβουλής Νταβίντ Σασόλι, που απεβίωσε πρόσφατα».

(Το θέμα είναι να έχεις τραβήξει κάθετη διαχωριστική γραμμή με τον ΣΥΡΙΖΑ, όπως η κυρία Καϊλή. Αν την έχεις τραβήξει, όλα καλά, ακόμα και ο Πρωθυπουργός θα τρέξει να σε στηρίξει με ιδιαίτερη θέρμη για να αναλάβεις νευραλγική θέση στην ΕΕ.)

Αυτή τη στιγμή ο πολίτης, ο Ευρωπαίος πολίτης, παρακολουθεί από την οθόνη του και τα μίντια μια υπόθεση που εξελίσσεται και που, καθώς εξελίσσεται, αποκαλύπτει πτυχές που δεν περιποιούν τιμή για την Ευρωπαϊκή Ένωση. Αντιλαμβάνεται ότι όπου κυκλοφορούν σκουπιδοσακούλες με χρήματα, ακόμα και αυτός ο μηχανισμός, ο οποίος δημιουργήθηκε με κάθε αγαθή πρόθεση για την αλληλεγγύη και τη στήριξη των κρατών - μελών, την πρόοδο και τον ανθρωπισμό, στον οποίον ορκίζονται οι πρωθυπουργοί για να δικαιολογήσουν σφιχτές δημοσιονομικές πολιτικές και εκατομμύρια ευρώ που επενδύονται σε επιχειρηματικά σχέδια και ελάχιστα από αυτά φθάνουν στην Υγεία και στην Παιδεία, δεν είναι αδιάβλητος από τρίτες χώρες που αρκεί να κουνήσουν δολάρια μπροστά στη μύτη των ευρωβουλευτών και τσουπ! να τρυπώσουν στο ιερό ευρωπαϊκό οικοδόμημα.

Το χρήμα καθορίζει τα πάντα -και προφανώς δεν περιμέναμε να ξεσπάσει σκάνδαλο στα σπλάχνα της ΕΕ για να το αντιληφθούμε.

Το σκάνδαλο «έσκασε» στην πλευρά εκείνη που στηρίζει με πάθος το ευρωπαϊκό οικοδόμημα όπως είναι, και όχι στην Αριστερά, που επιθυμεί δομικές αλλαγές στην ΕΕ και που κατηγορείται από τους Δεξιούς ότι θέλει την καταστροφή της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις, λόμπι, οργανισμοί, σύμβουλοι, εταιρίες, πρωτοβουλίες, ιδρύματα «καπελώνουν» τους ευρωπαϊκούς θεσμούς και διαβρώνουν το ευρωπαϊκό σύστημα από μέσα.

Δεν πιστεύω ότι ένας μηχανισμός, όσο σφιχτός κι αν είναι, μπορεί να θωρακίσει την ΕΕ από τέτοιου τύπου σκάνδαλα ή από τη διάβρωσή της.

Μια Ευρωπαϊκή Ένωση που στέκεται αμήχανα μπροστά στη σοβούσα οικονομική κρίση, που μεταθέτει στις καλένδες τη λήψη αποφάσεων για το πλαφόν στο φυσικό αέριο, για παράδειγμα, που δεν έχει λύση για την αύξηση των επιτοκίων της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, και που θα δει σήμερα τον πρόεδρο της Γαλλίας, «πυλώνα» της ΕΕ, εν μέσω όλων όσα συμβαίνουν, να μεταβαίνει στο Κατάρ για να παρακολουθήσει τον αγώνα Γαλλία - Μαρόκο.

Τον Γάλλο πρόεδρο τον ενδιαφέρει ο φραμπαλάς, όχι η ουσία. Καμία έκπληξη, δυστυχώς. Θυμόμαστε κάπου εδώ και τη δήλωση του Κυριάκου Μητσοτάκη, στις γαλλικές εκλογές, όταν ο Μακρόν τα βρήκε σκούρα απέναντι στη Λεπέν και ο Πρωθυπουργός της Ελλάδας δεν έβλεπε καμία ουσιαστική ιδεολογική διαφορά μεταξύ τους παρά, σύμφωνα με δήλωσή του: «Η διαφορά μεταξύ τους (σ.σ. Λεπέν - Μακρόν) είναι η συντήρηση ή η πρόοδος».

(Ολική, βολική, ισοπέδωση.)

Όταν προωθούνται από διάφορα «κέντρα» και τελικά εκλέγονται από τους πολίτες άνθρωποι χωρίς προσωπικότητα και χωρίς αξιοπρέπεια στη Βουλή, στο Ευρωκοινοβούλιο, στον Δήμο, στην Περιφέρεια, οπουδήποτε, τίποτα δεν μπορεί να σώσει την κατάσταση.

Και, δυστυχώς, οι άνθρωποι χωρίς προσωπικότητα και αξιοπρέπεια αυξάνονται και πληθύνονται τα τελευταία χρόνια στα ψηφοδέλτια, πατώντας μάλιστα σε αυτό που μίζερα δέχεται η πλειονότητα των Ελλήνων: Χαζός είναι να μην τα πάρει; Κι εγώ θα τα έπαιρνα.

Η μεγαλύτερη χαζομάρα είναι να ελπίζεις ότι μη αξιοπρεπείς άνθρωποι που μοστράρουν φραμπαλά και που «τα παίρνουν» θα ψηφίσουν για το συμφέρον του κοινωνικού συνόλου και όχι για την τσέπη τους. Και ότι αν τους στηρίξεις, επειδή θα σου ρίξουν ένα ψίχουλο, θα σωθείς.

Γαλανιάδη Εύα