Φυσικό είναι να αλλάζουμε στην πορεία του κύκλου της ζωής, άλλα να παίρνουμε, άλλα να αφήνουμε ή να μας αφήνουν. Η κοινή ιστορική μνήμη όμως δεν μας αφήνει να ξεφύγουμε όσο και αν θα θέλαμε να το παλέψουμε. Ένα από τα στοιχεία της, στη Μελιγού που μας ενδιαφέρει, είναι οι ημέρες των Χριστουγέννων. Άρρηκτα δεμένες με τα παιδικά μας χρόνια. Τότε – κάποτε – λέγαμε τα κάλαντα («κάλαντρα» τα λέγαμε) κάπως διαφορετικά από τα κοινώς λεγόμενα. Τα λέγαμε όλα. Είναι αυτά που γράφω παρακάτω. Κάτι μαζεύαμε, άλλοι τα ξόδευαν στο «κορώνα ή τσιούρι», άλλοι σε καραμέλες, άλλοι τα φύλαγαν. Δε μας τα μάθαιναν στο σχολείο, ήταν μια αυτόθροη διαδικασία από τους προηγούμενους στους επόμενους. Καθώς δεν έχω παλιότερα ντοκουμέντα βάζω τρεις φωτογραφίες του 1981. Καλά Χριστούγεννα!

«Χριστούγεννα πρωτούγεννα, πρώτη γιορτή του χρόνου
για βγέτε, ιδέτε, μάθετε πως ο Χριστός γεννάται
γεννάται κι αναθρέφεται με μέλι και με γάλα
Το μέλι τρώνε οι άρχοντες το γάλα οι αφεντάδες
κι ανοίχτε τα πουγκάκια σας τα κατακλειδωμένα
και δώστε μας τον κόπο μας από το κρυφό πουγκί σας
κι αν είστε απ’ τους πλούσιους φλωριά μη λυπηθείτε
κι αν είστε απ’ τους πάμπτωχους ένα ζευγάρι κότες
και σας καληνυχτίζουμε πέσετε κοιμηθείτε
ολίγον ύπνον πάρετε ευθύς να σηκωθείτε
στην εκκλησία τρέξετε στη θεία λειτουργία
σ’ αυτό το σπίτι πούρθαμε πέτρα να μη ραγίσει
και ο νοικοκύρης του σπιτιού χίλια χρόνια να ζήσει.
Και εις έτη πολλά»