Υπόθεση Νίκου Γεωργιάδη: Το έγκλημα και η παραγραφή
Η γνωστή υπόθεση Γεωργιάδη, είναι μία από τις περιπτώσεις που σχολιάστηκε στα ΜΜΕ και προκάλεσε ποικίλα σχόλια και αντιδράσεις. Όπως δημοσιοποιήθηκε, το Δικαστήριο έπαυσε την εις βάρος του ποινική δίωξη λόγω παραγραφής για το αδίκημα για το οποίο κατηγορείτο, δηλαδή της ασέλγειας σε βάρος ανηλίκων, το οποίο φέρεται ότι τελέστηκε στη Μολδαβία.
Με βάση αυτήν την δημοσιοποιημένη πληροφορία, αληθή υποτιθέμενη (υπό την επιφύλαξη των όσων περιλαμβάνονται στην ποινική δικογραφία), μπορούν να παρατηρηθούν τα εξής: Στο ποινικό μας Δίκαιο (όπως και σε αυτό των περισσότερων χωρών) ισχύει ο θεσμός της παραγραφής του ποινικού αδικήματος. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι μετά την παρέλευση ορισμένου χρόνου αποσβέννυται το δικαίωμα της Πολιτείας να διώξει ποινικά ένα έγκλημα και να τιμωρήσει το δράστη.
Σε γενικές γραμμές, ο δικαιολογητικός λόγος της ύπαρξης του θεσμού αυτού της παραγραφής είναι διττός: αφενός διότι διά της παρόδου του χρόνου επέρχεται αλλοίωση ή εξαφάνιση του αποδεικτικού υλικού που μπορεί να έχει ως συνέπεια το σχηματισμό εσφαλμένης δικαστικής κρίσης περί της ενοχής ή της αθωότητας του κατηγορουμένου. Αφετέρου, διότι έτσι εξασθενείται ο σκοπός της ποινής και ιδίως αυτός της γενικής πρόληψης. Η μετά από μεγάλο χρονικό διάστημα τιμωρία του υπαιτίου, «αποσυνδέεται» στην κοινή συνείδηση από το ίδιο το έγκλημα και φαίνεται περισσότερο σαν «εκδίκηση» παρά σαν δίκαιη τιμωρία του δράστη. Τέλος, γιατί δεν είναι θεμιτό να «σέρνεται» μία υπόθεση επί μακρόν και να παραμένει όμηρος κάποιος φέροντας τη ρετσινιά του κατηγορούμενου. Θα πρέπει, βέβαια, να ειπωθεί ότι η εισαγωγή του θεσμού της παραγραφής αποτέλεσε παλιότερα πεδίο έντονης επιστημονικής αντιπαράθεσης, αφού μία ικανή μερίδα νομομαθών τασσόταν κατά της νομοθετικής καθιέρωσης του εν λόγω θεσμού, με το επιχείρημα ότι είναι ηθικά και νομικά ανεπίτρεπτο να παραμένουν ακαταδίωκτοι οι δράστες ορισμένων εγκλημάτων, μόνο και μόνο επειδή παρήλθε αρκετός χρόνος από την τέλεση του εγκλήματος. Σύμφωνα με την άποψη αυτή, η παραγραφή στην ουσία προσφέρει μία ιδιότυπη υπόθαλψη στους εγκληματίες, την ικανότητα φυγής των οποίων ανταμείβει σε τελευταία ανάλυση η Πολιτεία διά της ατιμωρησίας. Τελικά επικράτησε η άποψη που υποστήριξε ως εύλογο το θεσμό της παραγραφής.
Σε αυτό το πλαίσιο, πλέον, απονέμεται η Δικαιοσύνη και ο Δικαστής είναι υποχρεωμένος να εφαρμόζει το Νόμο και μάλιστα, στην περίπτωση της παραγραφής του αδικήματος που είναι θεσμός δημοσίας τάξεως, αυτεπαγγέλτως. Μία από τις αλλαγές που επέφερε ο νέος ποινικός Κώδικας (που ψηφίστηκε επί ημερών της προηγούμενης κυβέρνησης), είναι και στο ζήτημα της αναστολής της προθεσμίας παραγραφής των εγκλημάτων που στρέφονται κατά ανηλίκων. Ενώ με το προηγούμενο καθεστώς στην πράξη τα εγκλήματα κατά των ανηλίκων ουσιαστικά δεν παραγράφονταν, με το νέο κώδικα προβλέπεται και για αυτά η κοινή (5 + 3 έτη) παραγραφή. Που πρακτικά σημαίνει ότι το πολύ σε 8 έτη από την τέλεση του αδικήματος, π.χ. της ασέλγειας σε βάρος ανηλίκου (στην πλημμεληματική της μορφή) το αδίκημα παραγράφεται.
Έχουν εγερθεί πολλές ενστάσεις για τη σκοπιμότητα της αλλαγής αυτής του ποινικού κώδικα. Ανατρέχοντας κάποιος στο κείμενο της αιτιολογικής έκθεσης που τον συνοδεύει, διαβάζει, μεταξύ άλλων, ότι «η επιτροπή έκρινε ότι δεν δικαιολογείται η αναστολή της παραγραφής πλημμελημάτων σε βάρος ανηλίκων, λόγω της μικρής απαξίας των συγκεκριμένων πράξεων». Η βούληση του Νομοθέτη ήταν ότι κάθε είδους πλημμέλημα εις βάρος ανηλίκου, ακόμη και η ασέλγεια, είναι πράξη «μικρής απαξίας». Το εάν η κρίση αυτή του νομοθέτη υπερβαίνει τα όρια του ηθικά ανεκτού, εναπόκειται στην κρίση του καθενός.
Στην περίπτωση Γεωργιάδη το Δικαστήριο εφάρμοσε, όπως ήταν υποχρεωμένο, το νέο Νόμο: έπαυσε την εις βάρος του ποινική δίωξη λόγω παραγραφής, αφού από την (φερόμενη) τέλεση του αδικήματος, μέχρι και την εκδίκαση της υπόθεσης στο Εφετείο, είχε παρέλθει χρονικό διάστημα άνω της 8ετίας.
Από την υπόθεση Γεωργιάδη εξάγονται δύο κρίσιμα ασφαλή συμπεράσματα: Α. Σε κάποιες περιπτώσεις, όπως αυτή της παραγραφής, ο Δικαστής είναι υποχρεωμένος να εφαρμόσει τους κανόνες που έθεσε ο νομοθέτης, είτε συμφωνεί είτε όχι. Γι’ αυτό και δεν τιμώρησε τον κατηγορούμενο. Β. Ο Γεωργιάδης καταδικάστηκε από το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο για το αδίκημα της ασέλγειας εις βάρος ανηλίκων σε ποινή φυλάκισης 28 μηνών με αναστολή. Δεν αθωώθηκε, όμως, από το Εφετείο, υπό την έννοια ότι το δευτεροβάθμιο Δικαστήριο με την πρόσφατη κρίση του δεν μπήκε στην ουσία της υποθέσεως για να κρίνει εάν όντως ο κατηγορούμενος τέλεσε, ή όχι, τις πράξεις που του αποδίδονταν. Αποφάνθηκε ότι η πράξη του έχει παραγραφεί και, συνεπώς, δεν τιμωρείται. Με το δεδομένο αυτό, ο Γεωργιάδης έχει στην πλάτη του μία καταδίκη για την πράξη της ασέλγειας (με την απόφαση του πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου που δεν έχει ανατραπεί από ανώτερο Δικαστήριο), έχοντας απολέσει τη δικονομική δυνατότητα ν’ αποδείξει στο Εφετείο την –τυχόν- αθωότητά του. Παραμένει εγκλωβισμένος στην κρίση της πρώτης και καταδικαστικής για αυτόν απόφασης.
Με άλλα λόγια και στο «διά ταύτα»: Η πράξη διαπράχθηκε, αλλά δεν τιμωρήθηκε. Στα χαρτιά αμνηστεύτηκε, αλλά στην ουσία παραμένει μνημονευόμενη. Η ποινική καταδίκη εξαλείφθηκε, αλλά η κοινωνική στάμπα παρέμεινε. Γιατί ο τρόπος που αμνηστεύθηκε, την καθιστά άξια μνείας.
.
Θάνος Καρνέζης, δικηγόρος Τριπόλεως
21 Σχόλια
Σε αυτή τη χώρα αν είσαι
@ STOIXOS Μη φοβάσαι, τα
ΣΤΟΚΕ, ένα όνομα Αριστερού
Συγχαρητήρια κύριε Καρνέζη
Μήπως γιατί αναίσθητε σας
@ 14:37 κομμουνίSTOIXO: Περί
Η ουσία είναι ότι όποιος έχει
Εν τω μεταξύ κατά τον δυτικό
Ρε Παύλο γιατί άλλαξες όνομα
17:46 όντως η ανικανότητά
Observer ούτε τα βασικά! Εσύ
ΣΤΟΚΕ, μπάλλα στην εξέδρα και
Ρε observer έγινες και
Εσύ έχεις βαλθεί να
Ωραία ανάλυση Θάνο και
"Μπανταβός": χαρακτηριστικός
The ignorant and arrogant
Σέμης Παπασωτηρίου ο
Observer ,το νούμερο και ο
@3:37 - οπως λέπρα..
Observer o ψευτόμαγκας
Προσθήκη νέου σχολίου
Το ArcadiaPortal.gr σέβεται όλες τις απόψεις, αλλά διατηρεί το δικαίωμά του να μην αναρτά υβριστικά, συκοφαντικά σχόλια και διαφημίσεις. Τα σχόλια απηχούν αποκλειστικά τις απόψεις των αναγνωστών.