Βουλή όπως γήπεδο. Με αφορμή την κατρακύλα χωρίς πάτο στο ποδόσφαιρο και το κερασάκι στην τούρτα της, που δεν είναι άλλο από το όπλο στη ζώνη του προέδρου του ΠΑΟΚ και εκείνο το «είσαι νεκρός!» στον διαιτητή, η Βουλή των Ελλήνων αυτές τις ημέρες έχει γίνει ένα καφενείο των φιλάθλων, όπου οι βουλευτές μας υποστηρίζουν τη μία ή την άλλη άποψη για το οφσάιντ γκολ του ΠΑΟΚ, για το Πρωτάθλημα που πηγαίνει πάντα στο Λεκανοπέδιο ενώ «η Μακεδονία μας» έχει πολλές ομάδες που το αξίζουν, για το όπλο-«stealth» του Ιβάν Σαββίδη που κάποιοι το βλέπουν και άλλοι όχι...

Διότι το ακούσαμε και αυτό από τα βουλευτικά έδρανα: Ο Ιβάν δεν οπλοφορούσε. «Δεν το είδε κανένας το πιστόλι. Μπήκε να διαμαρτυρηθεί με το μπουφάν και κάποια στιγμή έβγαλε το μπουφάν του. Φαίνεται η είσοδος του Σαββίδη στο γήπεδο με το μπουφάν, ήθελε εξηγήσεις από τον διαιτητή, αποχώρησαν όλοι και κάποια στιγμή μπορεί να έβγαλε το μπουφάν του». Αυτά υποστήριξε από το δικό του σύμπαν ο βουλευτής της Ένωσης Κεντρώων Αριστείδης Φωκάς για το όπλο που δεν βρέθηκε.

Ο ίδιος βουλευτής, υπερασπιζόμενος τον Ιβάν -γι' αυτό δεν τον εκλέξαμε, εξαλλου;.. - είπε ότι ο καλός πρόεδρος «θέλει εδώ και 5 χρόνια να καθαρίσει το ποδόσφαιρο που βρωμάει».

Κι εγώ που νόμιζα ότι έχει επενδύσει και θέλει να πάρει τα λεφτά του πίσω...

Ο Βασιλειάδης, από την άλλη, που νομίζει ότι θα πάρει το DTT, θα το αναμείξει στην ψεκαστήρα και θα τα ξεκάνει όλα τα ζιζάνια στο ποδοσφαιρικό χορτάρι, είπε ότι ο Ιβάν έδρασε «εν βρασμώ ψυχής». Αλλά δεν μας λέει κουβέντα για όλους όσοι του επέτρεψαν να δράσει εν βρασμώ ψυχής, των αστυνομικών δυνάμεων εντός του γηπέδου συμπεριλαμβανομένων.

Σε άλλες κουβέντες και πηγαδάκια της Βουλής, κάποιοι βουλευτές δηλώνουν δακρυσμένοι ότι ονειρεύονται να πάνε τα παιδιά τους στο γήπεδο και βγάζουν πύρινους λόγους για την ειρήνη, την ομόνοια, την αδελφοσύνη που πρέπει να διέπει το λαϊκότερο των αθλημάτων, το οποίο πρέπει να παίζεται όπως παλιά στις ελληνικές φτωχογειτονιές -και όπως σήμερα στις φαβέλες της Βραζιλίας- με αγνότητα και αγάπη, με γυμνά από τη φτώχεια ποδαράκια και με ένα ξεφούσκωτο τόπι.

Όλα τα παραπάνω ακούστηκαν στη Βουλή αυτές τις ημέρες. Αλλά πέρα από τις παραπάνω ανοησίες, ουδείς εξήγησε το γιατί ο οπλοφόρος Ιβάν κύριος μπήκε στο γήπεδο και κύριος έφυγε.

Ο Σαββίδης μπήκε με όπλο στον αγωνιστικό χώρο και δεν συνελήφθη επί τόπου από την Αστυνομία που χάζευε τους μπράβους του.

Ο Σαββίδης μετά την μπούκα, πήγε στο θεωρείο του και ως άλλος Ρωμαίος αυτοκράτορας. Ούτε τότε συνελήφθη.

Ο Σαββίδης κρύφτηκε, το αυτόφωρο πέρασε. Έτσι και η Πολιτεία βγήκε λάδι. Ο αστυνομικός που πληρώνουμε να τον φυλάει φανταζόμαστε ότι δεν ήξερε πού ήταν ο Ιβάν το 24ωρο του αυτόφωρου, όπως και ο προϊστάμενος του αστυνομικού που τον φυλάει, όπως και ο προϊστάμενος του προϊστάμενου του αστυνομικού που τον φυλάει, όπως ασφαλώς ο προϊστάμενος όλων των προϊσταμένων του αστυνομικού που πληρώνουμε για να τον φυλάει, δηλαδή ο υπουργός Τόσκας ο οποίος χαρακτήρισε «απαράδεκτη» τη συμπεριφορά Σαββίδη και αρκέστηκε να δηλώσει ότι δεν είναι δυνατόν να απασχολούνται αστυνομικές δυνάμεις στα γήπεδα.

Ακούω και διαβάζω διάφορα. Ο περισσότερος «φίλαθλος» κόσμος, τσακώνεται στα κοινωνικά δίκτυα για το γκολ, για την παράγκα, για το Πρωτάθλημα, για το ποιος πρόεδρος είναι ο καλύτερος.

(Δικαιολογείσαι να υποστηρίζεις πρόεδρο ομάδας μόνο αν τα παίρνεις ή αν είσαι ηλίθιος. Δεν μπορώ να πιστέψω ότι όλοι τούτοι πληρώνονται!)

Στη Βουλή, στην τηλεόραση, στο Διαδίκτυο θα συνεχιστεί η ανέξοδη και αδιέξοδη συζήτηση για τα ίδια και τα ίδια. Ο υπουργός θα συνεχίσει την πολιτικά συμφέρουσα ρουτίνα του, καταδικάζοντας και χαρακτηρίζοντας ως απαράδεκτη κάθε παράνομη συμπεριφορά, είτε πρόκειται για τα «παιδιά» που καίνε τα Εξάρχεια και τα λεωφορεία στην Πατησίων είτε για προέδρους που δρουν «εν βρασμώ». Λίγοι μήνες απομένουν ως τις εκλογές, θα περάσουν, δεν βαριέσαι!..

Ο νόμος δεν εφαρμόζεται για όλους το ίδιο; Δεν είμαστε όλοι ίσοι απέναντί του; Με την παθητική μας στάση απέναντι σε έναν πρόεδρο ομάδας που παρανόμησε και δεν συνελήφθη επί τόπου, αποδεχθήκαμε ότι είναι άλλο πράγμα πρόεδρος ομάδας και άλλο εμείς οι υπόλοιποι;

Ρητορικά τα ερωτήματα, δυστυχώς.

Γαλανιάδη Εύα