Τα μπακάλικα πωλούσαν εδώδιμα προϊόντα, που ήταν χρήσιμα για τα νοικοκυριά, αλλά και είδη πρώτης ανάγκης. Πολλά μπακάλικα λειτουργούσαν και ως καταστήματα γενικού εμπορίου, που ήταν για χονδρική πώληση (τα λεγόμενα χοντρομπακάλικα).

Πολλά μπακάλικα ήταν και οινοπαντοπωλεία. Ήταν μαγαζιά που το άνοιγαν οι κρασοπούλοι, για να πουλήσουν το κρασί τους. Το μαγαζί ήταν απλό, με πέντε τραπέζια και σέρβιραν κρασί παραγωγής τους. Το συνόδευαν με ρέγγα, σαρδέλα, ελιές και τυρί. Κάπως έτσι άρχισαν να προμηθεύονται και άλλα εδώδιμα και αποικιακά προϊόντα και έτσι έγιναν τα οινοπαντοπωλεία. Τα αποικιακά είδη, όπως λέγονταν, ήταν προϊόντα από τις εξωτικές χώρες, όπως κακάο, καφές, τσάι, μπαχαρικά κ.ά.

Πολλά μπακάλικα έστελναν τα πράγματα στους πελάτες με τον μπακαλόγατο δηλ. τον μικρό υπάλληλο, που κοιμόταν στο μαγαζί, για να το φυλάει. Η διαφήμιση του μπακάλικου γινόταν και από τους ντελάληδες, που πήγαιναν στις πλατείες και στο χέρι είχαν μια σαρδέλα και φώναζαν π.χ. «εδώ η καλή σαρδέλα αφίχθη στο μπακάλικο του Καρλή!» ή «στου Ζυγομαλά!», «η φέτα η καλή στο μπακάλικο του Μπίμπα!» ή φώναζαν για άλλα προϊόντα. Τα μπακάλικα δεν ήταν συγκεντρωμένα σε κάποιο δρόμο, όπως άλλα επαγγέλματα, αλλά ήταν διασκορπισμένα σε όλη την πόλη και συνήθως σε δρόμους που είχαν μεγάλη κίνηση, στις πλατείες και στις συνοικίες. Τα παντοπωλεία αναπτύχθηκαν από τα μέσα του 19ου αιώνα με πιο γνωστούς τους Κ. Παχάκη, Τριαντάφυλλο Τριανταφυλλάκο, Διαμ. Χατζησαράντο, Αλέξανδρος Τσαμόπουλο κ.ά.

Τα μπακάλικα στις πλατείες ήταν τα εξής:

Στην πλατεία Γεωργίου Β’ (κεντρική πλατεία) ήταν οι Αφοί Αργυρόπουλοι (1850) νοτιοανατολική. πλευρά, ο Ν. Κουρέτας το 1920, ο Ι. Ιωάννου το 1930 με γωνία Γεωργίου Α’  , ο Π. Παπαδόπουλος (1880) Ν.Δ. πλευρά, ο Δ. Καρλής (αρχές 20ου αιώνα) και μετά ο γιος του Γιώργος. Ο Θεόδωρος Μπουσιούλης (αρχές 20ου αιώνα) που μετά το 1935 το πήρε ο Δημήτρης Χρονάς ή Λίτζος, ο Δημήτρης Ταλούμης (1930) μαζί με τον Δ. Παναγόπουλο στην Καλαμών όπου μετά από 10 χρόνια ο Δημήτρης Ταλούμης μόνος του ήρθε στο στενό - οδό Τσακοπούλου με την Ταξιαρχών και τον διαδέχτηκε ο ανιψιός του Ηλίας Ταλούμης, ο Ν. Τζοροβίλης ενώ στη οδό Νικηταρά και Πανός γωνία ήταν των Αφών Κουρή.

Στην πλατεία Βαλτετσίου ή Πάνω Αγορά διατηρούσαν μπακάλικα οι Δ. Παπαθεοφάνης (αρχές δεκαετίας 1960) γωνία με την Υψηλάντους, οι Αφοί Πανάγος και Σπύρος Κόντου στην οδό Υψηλάντους, όπου στα μέσα δεκαετίας του ‘60 ο Πανάγος έμεινε στο υπάρχον και ο Σπύρος άνοιξε μέσα στο ΚΤΕΛ, ο Γ. Κολιόπουλος, η Θεοδώρα Γεωργοπούλου (1970) στην οδό Υψηλάντους και Παύλου Μελά γωνία, ο Ν. Γαρταγάνης (1950) όπου ήταν και κηροπλαστείο στην οδό Καρακάλου, ο Γ. Χαρμπίλας (1940) στην οδό Πελοπίδα και Μπουμπουλίνας ήταν και οινοπαντοπωλείο όπου έπειτα τη δεκαετία του 1960 το πούλησε στον Ι. Αγγελάκο.

Στην πλατεία Κολοκοτρώνη μπακάλικα είχαν ο Ανδρέας Μαρλάς (1920) έπειτα από τη δεκαετία του 1930 μεταφέρθηκε στην Γεωργίου Α’ και Ευαγγελιστρίας, ο Χρήστος Μήτσιας (1930-40) το μεγάλο μπακάλικο το «Διεθνές» δίπλα από ξενοδοχείο Αρκαδία, οι Ι. Ξένος και Αντώνης Μάντης (1930) γωνία με την οδό, ήταν κατάστημα γενικού εμπορίου, έπειτα το κράτησε μόνος του Γεώργιος Ξένος και πήρε και την αντιπροσωπεία Αρκαδικά Κλωστήρια και Πετρογκάζ στην Τρίπολη. Στη συνέχεια τα παιδιά του Ιωάννης και Νικόλαος μετέφεραν την επιχείρηση στην οδό Γεωργίου Α’, ο Σπύρος Κόντος (1960) μέσα στο ΚΤΕΛ.

Εκτός από τις πλατείες υπήρχαν μπακάλικα και στους κεντρικούς δρόμους και στις συνοικίες.

Στην οδό Ηφαίστου (Ουάσινγκτον) είχαν μπακάλικα, ο Ηλίας Σέμπος (1920), ο Φ. Γαβρίλος (1920) και μετά το 1950 το πήρε ο γιος του Γιώργος, ο Δημήτρης Τσούτσουβας (1920),οι Αφοί Κωνσταντίνου και Σπύρου Αργυτάκη (1930) με την επωνυμία «Η Λαϊκή Αγορά», ο Δημήτρης Παναγόπουλος (1930) που το 1970 το πήραν οι Αφοί Κωνσταντίνος και Ευάγγελος Προύτζου, οι Αφοί Αριστείδης και Παναγιώτης Γιαλής το 1948 μεταφέρθηκαν από την οδό Ταξιαρχών στην οδό Ουάσινγκτον και Υψούντος γωνία. Το 1968 ο Παναγιώτης άνοιξε δικό του απέναντι ακριβώς στην οδό Ουάσιγκτον (Καλαμών) και Καρακάλου γωνία. Ακόμα βλέπουμε ο Νικόλαος Νικητόπουλος το 1937, οι Ευάγγελος Καλαμαράς - Γεώργιος Μπάμης (1940), οι Ιωάννης Τσακανίκας - Θεόδωρος Σταματόπουλος (1940) στην οδό Καλαμών και Καρακάλου γωνία, ο Απόστολος Αναστασόπουλος (1940), ο Γιώργος Κλήρος 1950, ο Γεώργιος Τριαντάφυλλος (1950), Οι Σπ. Σταθόπουλος - Θ. Χρόνης - Χ. Γκουτζούλης - Φ. Ζαφείρης το 1970 άνοιξαν χονδρεμπόριο τροφίμων και το 1973 αποχώρησε ο Χ. Γκουτζούλης, επειδή άνοιξε δική του επιχείρηση γενικού εμπορίου στην οδό Φιλελλήνων, οι υπόλοιποι το 1975 άνοιξαν το σουπερμάρκετ «Αλιμέντα» στην οδό Αγίου Δημητρίου, ο Κωνσταντίνος Τσελάς (1980), οι Ξενοφών Λυγιάς - Ευάγγελος Προύτζος (1980).

Μετά την πλ. Βαλτετσίου-Πάνω Αγορά στην περιοχή πάλι της οδού Καλαμών είχαν τα μπακάλικα, ο Δημήτριος Β. Τσιπιανιτόπουλος ή Πολιτάκος (1890) στην οδό Τρικόρφων και Μακεδονίας που ήταν και φούρνος και ταβέρνα, των Φώτη Γαρταγάνη στην οδό Μπουμπουλίνας και Πελοπίδα που ήταν και κηροπλαστείο, ο Ιωάννης Καρακούρτης (1920) στο τέρμα Καλαμών και Τάπιας που ήταν οινοπαντοπωλείο και κατάστημα γενικού εμπορίου, ο Παναγιώτης Ζάχος (1930), οι Ευαγγελία Χατζοπούλου (1930), ο Ευάγγελος Καλαμαράς (1940) που ήταν οινοπαντοπωλείο στην οδό Ουάσινγκτον και έπειτα τη δεκαετία του 1950 μεταφέρθηκε στην Τρικόρφων και Δεκάζου, ο Γ. Αγγελόπουλος (1940) που ήταν οινοπαντοπωλείο, οι Γ. Μπάμης - Ε. Καλαμαρά (1940) - μετά το 1950 ο Γεώργιος Μπάμης άνοιξε δικό του στην οδό Χατζησαράντου, οι Παναγιώτης Ζευκιλής - Αγγελής Γεωργακόπουλος το 1948 στην οδό Υψούντος 4 είχαν το κατάστημα γενικού εμπορίου «Η Πανελλήνιος Αγορά», ο Γεώργιος Κρουμπούζος (1950), ο Οδυσσέας Τραυλός (1950) στον συνοικισμό Κολοκοτρώνη όπου ήταν οινοπαντοπωλείο και το 1970 μεταφέρθηκε στην Νεομάρτυρος Δημητρίου όπου έκανε χονδρεμπόριο άλευρα, οι Γ. Δημαράκης - Γ. Παύλου (1960), δημητριακά και κατασκεύαζε φυράματα, ο Ιωάννης Κόλλιας ή «Κολιόγιαννης» (1960) στα Ρουμελιώτικα απέναντι από τον Άγιο Τρύφωνα, στη συνέχεια το πήρε ο γιος του Αντρέας και δημιούργησε το γνωστό super market, ο Γεώργιος Τσούρνος (1960) που είχε οινοπαντοπωλείο και πωλούσε τυρί, καθώς ήταν τυροκόμος, στην οδό Ασημάκη Φωτήλα, ο Κωνσταντίνος Κωνσταντόπουλος (1960) στην οδό Τρικόρφων που ήταν οινοπαντοπωλείο, ο Δημήτρης Καραθάνος (1980), και οι Αφοί Μανιάτη (1980) οδό Καλαμών και Τάπιας που είχαν και τυροκομικά και έπειτα άνοιξαν σουπερμάρκετ.

Τα μπακάλικα, όπως είπαμε, βρίσκονταν σε διάφορους δρόμους.

Στην οδό Γορτυνίας (μετέπειτα Αγίου Αθανασίου ή Βασιλέως Παύλου και νυν Εθνομαρτύρων) και στους γύρω δρόμους έως το τέλος της οδού Ερυθρού Σταυρού ήταν οι Αφοί Η. Πετρονώτη - Πλάκουλας, στην αρχή Γορτυνίας (είσοδος Πολεμικού Μουσείου) στις αρχές του 20ού αιώνα που αργότερα το συνέχισαν οι Αφοί Αποστολόπουλοι ή Πετρονότη (1930) με την ονομασία «Πακτωλός», ο Ιωάννης Γιωνάς (1920) πρώτα στην οδό Ταξιαρχών και έπειτα τη δεκαετία 1950 στην πλατεία Ανεξαρτησίας που συνέχισε ο γιος του Γιώργος, o N.Γ. Κέκος το οποίο έπειτα από χρόνια το άνοιξαν  οι Γεώργιος Καλομπράτσος - Νικόλαος Καμπυλαυκάς (1930) στην  Αγίου Αθανασίου που τη δεκαετία του 1940 συνέχισε μόνος του ο Γ. Καλομπράτσος.

Ακόμα βλέπουμε τον Γ. Πλευρίτη στις αρχές του 20ού αιώνα μετά την πλατεία Ανεξαρτησίας Ερυθρού Σταυρού 4 που μετά το πήρε ο Θεοφάνης Αχαμνός (1930) και ήταν και οπωροπωλείο, ο Σταύρος Λουμπαρδιάς (1940) στην Ερυθρού Σταυρού, ο Γεώργιος Κουρούσης (δεκαετ. 1940 ) στην οδό Ερ. Σταυρού που ήταν οινοπαντοπωλείο, ο Ιωάννης Χαρίτος στην οδό Ερυθρού Σταυρού (1950), ο Κ. Κορδοπάτης στην οδό Βασιλέως Παύλου (Εθνομαρτύρων) κατάστημα γενικού εμπορίου το οποίο συνέχισαν να λειτουργούν οι Παρασκευάς (Βάκης) και Ελισάβετ (Έλσα) Γιαννακοπούλου και συνέχισε ο γιος τους Νικόλαος-Χαρίλαος Γιαννακόπουλος,οι ΑΦΟΊ Πατσιλίβα δημιούργησαν το γνωστό super market «Αρκαδία» το οποίο μετά από χρόνια το αγόρασαν οι αφοί Μπερτζελέτου και το ονόμασαν «ΑΛΦΑ-ΜΙ Μπερτζελέτος», ο Κωνσταντίνος Χρονόπουλος στην οδό Αγίου Αθανασίου (Εθνομαρτύρων) που ήταν και οπωροπωλείο, η Μαρία Κοτσώνη στην οδό Ερ. Σταυρού (1960) που ήταν οινοπαντοπωλείο, ο Φ. Μεγρέμης στην οδό Φωτάκου με ξηρούς καρπούς και ζωοτροφές, ο Παναγιώτης Γιαλελής στην οδό Θεοκλήτου και Θεοφιλοπούλου (1960) που ήταν οινοπαντοπωλείο, ο Δημήτριος Ζέρβας αρχή της οδού Μαινάλου 7 που μετά πήρε ο Κ. Μίγγινας (1960). Επίσης στην πλατεία Ανεξαρτησίας βλέπουμε το  σουπερ μάρκετ το οποίο είχαν  οι Αφοι Παπαδόπουλοι. Ακόμα βλέπουμε την δεκαετία του 1990 τα μπακάλικα του Άρη Αρτόπουλου και Κ. Γεωργόπουλου. Τέλος το 2000 βλέπουμε το μπακάλικο του Αντώνη Τριάδη στην  Ερ. Σταυρού.

Στην οδό Ταξιαρχών, ένας από τους δρόμους που είχαν τη μεγαλύτερη κίνηση διότι ήταν η είσοδος από τα χωριά του Φαλάνθου, διατηρούσαν μπακάλικα ο Ηλίας Χριστόπουλος ή Χριστολιάς τέλη δεκαετίας 1890 στην Χρονά 3, τη δεκαετία του 1940 το πήρε ο γιος του Νίκος Χριστολιάς, ο Α. Γαλανάκης αρχές 20ού αιώνα Ταξιαρχών και Χρονά, οι Παπαδιονυσόπουλος - Σιαμαντούρος - Τσουτσάνης στον αριθμό 4 στις αρχές του 20ου αιώνα που ήταν κατάστημα γενικού εμπορίου, έπειτα το ακίνητο το αγόρασε ο Νικόλαος Πετρόπουλος ο οποίος μετέφερε την επιχείρηση από την οδό Αγίας Βαρβάρας (28ης Οκτωβρίου) όπου ήταν τη δεκαετία του 1930, το συνέχισε σαν κατάστημα γενικού εμπορίου και έπειτα συνέχισαν τα παιδιά του Γιώργος Κωνσταντίνος και Ιωάννης, το 1956 το πήραν οι Αφοί Αθανάσιος και Ιωάννης Γιαννακόπουλοι αφού είχαν χωρίσει από τον Φ. Γαβρήλο που είχαν μαγαζί στην οδό Ουάσινγκτον από το 1952 και συνέχισαν το κατάστημα γενικού εμπορίου.

Την δεκαετία του 1980 το πήρε ο Παναγιώτης Κουβερτάρης. Μπακάλικα ακόμα είχαν ο Γεώργιος Τράκας (αρχές δεκαετίας 1920), ο Λάμπρος Κέκκος (1920), ο Σπύρος Κουλολιάς αρχές 20ού αιώνα ήταν οινοπαντοπωλείο και χάνι και το 1920 το πήρε ο γιος του Δημήτρης και το 1960 το πήρε ο Β. Κοσμόπουλος, ο Γεώργιος Τζαβάρας αρχές 20ού αιώνα έπειτα συνέχισε ο γιος του Αντώνης, ο Αθανάσιος Τσουτσάνης αρχές δεκαετίας 1920, ο Στίβης ο «Πρόσφυγας» αρχές δεκαετίας ‘20, οι Φ. Γαβρήλος – Κ. Γκρεμούτης - Κ. Τσιλιμίγκρας (1920) την δεκαετία του 1940 ο Φ. Γαβρήλος έφυγε και άνοιξε δικό του στην οδό Ουάσινγκτον ο Κ. Τσιλιμίγκρας στην πλατεία Γεωργίου Β’ (κεντρική πλατεία) και ο Κ. Γκρεμούτης κράτησε την επιχείρηση, οι Αφοί Ιωάννης και Κωνσταντίνος Κοτσιώνη (1930) που έπειτα αγόρασε την επιχείρηση ο Γεώργιος Δεληγιάννης αρχές της δεκαετίας του 1980, ο Αριστοτέλης Χαραλαμπόπουλος (1930), οι Αφοί Νικόλαος και Λεωνίδας Κουρή στην οδό Νικηταρά και Πανός (δεκ. 1930) ήταν κατάστημα γενικού εμπορίου. Ο Κωνσταντίνος Μάντης (1940), ο Αντώνης Μάντης Ταξιαρχών και 25ης Μαρτίου που ήταν χάνι και ταβέρνα, ο Ηλίας Καρνέζης Ταξιαρχών και 25ης Μαρτίου που ήταν και χάνι έπειτα στο ίδιο μέρος άνοιξε ο Παναγιώτης Κατσιμαλής, ο Δημοσθένης Πουλόπουλος λίγο πριν από τους Ταξιάρχες που ήταν οινοπαντοπωλείο, οι Δημήτρης Πατσιαβός - Σωτήριος Μέμμος Ταξιαρχών 6 (1940) ήταν κατάστημα γενικού εμπορίου, ο Βασίλειος Θεοχάρης (1940),οι Αφοί Αριστείδης και Παναγιώτης Γιαλής, Ταξιαρχών και Κεφάλα το 1930 ενώ μετά το 1948 μεταφέρθηκαν στην οδό Ουάσινγκτον και το υπάρχον κατάστημα το άνοιξε ο Δημήτρης Κοντοβαζαινιτής ή Ζαΐμης (1950), ο Αργύρης Ψυχάρης αρχές δεκαετίας 1960 Ταξιαρχών και Φωτάκου και ο Γ. Δεληγιάννης. Τέλος το 1990 βλέπουμε το  μπακάλικο του Χριστολία στην οδό Χρονά να το παίρνει ο Ι. Ψιμούλης.

Στην οδό Ανακτόρων ή Κωνσταντίνου ΙΒ’ ή Εθν. Αντιστάσεως έως την οδό Καλαβρύτων και στους παράδρομους είχαν τα καταστήματα: οι Αθανάσιος Σούμας - Ιωάννης Ταγκλής (1920) που μετά το 1953 ο Ι. Ταγκλής συνεταιρίστηκε με τον Αντώνη Αντωνίου που ήταν και γαμπρός του, ο Ιωάννης Κούγιας (1920) που το 1950 το πήρε ο Ανδρέας Αναστασόπουλος ή «Μοντέλος», του Χρήστου Νούτσου (1930) ήταν κατάστημα γενικού εμπορίου, οι Αφοί Βασίλη Τσουτσάνη (1930) στη γωνία με την οδό Σπετσεροπούλου με την ονομασία « Κυψέλη» οι Αθανάσιος Παπαχρόνης - Δημήτριος Καρούντζος (1940) απέναντι από το Δημαρχείο, το 1960 χώρισαν ο Δ. Καρούντζος πήγε στην οδό Παπαρηγοπούλου και ο Αθ. Παπαχρόνης στην οδό Καλαβρύτων, ο Παναγιώτης Παπαδόγιαννης (1940) στην οδό Ανακτόρων (Εθν. Αντιστάσεως) με την οδό Δημητρακοπούλου, οι Αφοί Κωνσταντίνος και Μίμης Παπαντωνίου (1940), ο Ιωάννης Κοτσιρήλος (1960), ο Νικόλαος Παπαγιάννης (1960) στην οδό Δεληγιάννη, ο Κ. Κουμούτσος γενικό εμπόριο και αντιπροσωπείες, οι Αφοί Κάτρη στην οδό Δεληγιάννη. Στην οδό Καλαβρύτων βλέπουμε τον Τάσο Παπαγεωργίου το 2000.
Στην οδό Μαντινείας ή Κένεντι (νυν Τάσου Σεχιώτη) και στην Σπετσεροπούλου ήταν οι Αφοί Γαλανάκη (1920), οι Αφοί Ανδρέας Αντώνης Γιώργος και Νίκος Κάνταρου (δεκαετ. 1940) έπειτα το συνέχισαν οι Ευάγ. Κάνταρος και Ι. Γιαννούκος, ο Β. Ντέμος (1920) πλατεία Πετρινού γωνία με την Νεομάρτυρα Δημητρίου, ο Αλέξ. Ζυγομαλάς ή «Πρόσφυγας» (1920) στην οδό Μαντινείας γωνία με την πλατεία Πετρινού την δεκαετ. του 1970 το πήραν οι Αθανάσιος Νικολαΐδης - Κωνσταντίνος Γεωργακόπουλος, ο Χαρίλαος Προύτζος (1940) Ν.Α. της πλατείας Πετρινού ο Γεώργιος Μπίμπας (1950) στη γωνία με την οδό Ερμού έπειτα το πήραν οι Αφοί Παναγιώτης Ηλίας και Ιωάννης Οικονόμου το 1960, Τέλος στην πλ. Πετρινού και Κένεντι (Τάσου Σεχιώτη) βλέπουμε τον Π. Λάγγα όπου πουλούσε και τυροκομικά.

Στην οδό Νεομάρτυρα Δημητρίου μπακάλικο είχαν οι Αφοί Παπακωνσταντίνου ή Καπαρελιώτη (1950) ήταν και χάνι και ταβέρνα, ο Κ. Γάλλος με αποικιακά, ο Οδυσσέας Τραυλός με ξηρούς καρπούς και ζωοτροφές και ο Ιωάννης Ψιμούλης. Στην πλατεία Πετρινού ήταν οι Αφοί Ιωάννης και Νικόλαος Ασσιούρας που διέθεταν και τυροκομικά προϊόντα.

Στην οδό Σπετσεροπούλου (Ισαάκ και Σολωμού) ήταν οι Αφοί Ανδρέας και Παναγιώτης Αρβανίτης (1950), οι Αφοί Ιωάννης και Παναγιώτης Τσουτσάνη (1930) είχαν κατάστημα γενικού εμπορίου και το 1950 έφυγε ο Παναγιώτης και άνοιξε στην οδό Μαντινείας (Τάσου Σεχιώτη), το 1960 πήγε με τον γιο του Δημήτρη στην οδό Σπετσεροπούλου 38 και ο Ιωάννης Τσουτσάνης έμεινε με τον γιο του Γιώργο στο υπάρχον κτίριο, ο Ναπολέων Βρεττός (1970) με τον γιο του Κωνσταντίνο στην οδό Σπετσεροπούλου (Ισαάκ και Σολωμού) και γωνία Νικηταρά όπου άνοιξε σουπερμάρκετ.
Στην οδό Γεωργίου Α’ είχαν μαγαζιά οι Ιωάννης Ανδριανόπουλος αρχές 20ού αιώνα και έπειτα συνέχισαν οι γιοι του Γεώργιος, Δημήτρης και Κωνσταντίνος Ανδριανόπουλος όπου ήταν και κηροποιοί και έκαναν εμπόριο εκκλησιαστικών ειδών, οι Αφοί Αντώνης Χρήστος Ιωάννης Αντωνίου το 1910 περίπου στην οδό Ναυπλίου (Ελευθερίου Βενιζέλου) έπειτα γύρω το 1935 ήρθαν στην Γεωργίου Α’ και το 1960 έμεινε ο Χρήστος Αντωνίου, ο Ι. Β. Σούντρης 1920 ήταν και κηροπλαστείο, ο Ανδρέας Μαρλάς από την πλατεία Κολοκοτρώνη το 1930 ήρθε στην  και Ευαγγελιστρίας, ο Ν. Μπίρης όπου ήταν και κηροπλαστείο το οποίο συνέχισε το 1970 ο γιος του Γεώργιος, ο Αθανάσιος Φέλιος (1945) στην αρχή της Γεωργίου Α’ από την πλατεία Κολοκοτρώνη ήταν και βιοτεχνία κηροπλαστικής, οι Αφοί Δημήτριος και Ιωάννης Δημητρόπουλοι (1950) ήταν κατάστημα γενικού εμπορίου κάτω από το ξενοδοχείο Αρκαδία και τη δεκαετία του 1960 μεταφέρθηκαν στην Παλαιών Πατρών Γερμανού, ο Ιωάννης Ξένος και Αντώνης Μάντης και έπειτα το 1949 το κράτησε ο Ιωάννης Ξένος πλατεία Κολοκοτρώνη με την Γεωργίου Α’ ήταν κατάστημα γενικού εμπορίου και το συνέχεισαν τα παιδιά του Ιωάννης και Νικόλαος με αντιπροσωπείες. Τέλος βλέπουμε την Σοφία Αλεξοπούλου το 1990 να παίρνει το κατάστημα του Αθ. Φέλιου.

Στην οδό Χατζηχρήστου (Κύπρου) ήταν οι Ευάγγελος και Στράτης Σούντρης (1920) ήταν κατάστημα γενικού εμπορίου, ο Δημήτριος Μούτσιος (1920) ήταν Χατζηχρήστου και Σοφοκλή Καρύδη γωνία και ήταν οινοπαντοπωλείο, ο Δημήτριος Αγριοστάθης (1940) που μετά τη δεκαετία του 1960 μεταφέρθηκε στην οδό Αποστολοπούλου 8, ο Κωνσταντίνος Κωστόπουλος (1940) γωνία με την Χρυσοστόμου Σμύρνης, οι Αφοί Οδυσσέας και Φώτης Καραλής γωνία με την οδό Γρηγορίου Ε’ ως το 1960 ο Οδυσσέας έφυγε λόγω συνταξιοδότησης και ο Φώτης το μετέτρεψε σε κατάστημα γενικού εμπορίου και το μετέφερε στην Γρηγορίου Ε’ και Βάρβογλη γωνία, ο Παρασκευάς Παντελές (1960) γωνία με την οδό Γρηγορίου Ε’,

Στην οδό Αγίας Βαρβάρας ή 28ης Οκτωβρίου μπακάλικα είχαν ο Αριστείδης Γιαγιάνος (1890) έπειτα το συνέχισε ο γιος του Χρήστος, ήταν και οινοπαντοπωλείο, οι Νικόλαος Πετρόπουλος - Πολυχρόνης Κολοκούσης (αρχές 20ού αιώνα), ήταν κατάστημα γενικού εμπορίου το ’35, ο Ν. Πετρόπουλος άνοιξε στην Ταξιαρχών 4 και ο Πολυχρόνης Κολοκούσης άνοιξε με τον Αναστασόπουλο στο νούμερο 4 κατάστημα με υφάσματα, ο Αθανάσιος Καρναβέζος και ο γιοι του (1910) έπειτα από τον πόλεμο το πήρε ο γιος του Ιωάννης και τη δεκαετία του 1960 το συνέχισε ο μικρότερος αδελφός Γιώργος, ο Δημήτρης Παπαντωνίου (1920) στο νούμερο 20 έπειτα συνέχισαν τα παιδιά του Θύμιος, Τάκης και Γιάννης, ο Κωνσταντίνος Μπεντεβής που ήταν οινοπαντοπωλείο, ο Αλέξης Δημόπουλος (δεκ. 1930) στο νούμερο 105, το συνέχισε ο γιος του Παρασκευάς και ήταν οινοπαντοπωλείο, ο Σταύρος Μίγγινας το 1928 στο νούμερο 111 και έπειτα το συνέχισε ο γιος του Θεόδωρος, τέλος το συνέχισε ως μπακάλικο από το 1995 η Μαρία Καλδή. ο Χρήστος Βερβαινιώτης (δεκ. 1950), ο Ανδρέας Μπεντεβής, οι Αφοί Νίκος και Γιώργος Τουρλούκη (δεκ. 1950) στο νούμερο 71, αργότερα έφυγε ο Γιώργος και έμεινε ο Νίκος με τον γιο του Βασίλη, ήταν και οπωροπωλείο, οι Αφοί Ανδρέας και Γιώργος Λιβά (δεκ. 1950). Επίσης βλέπουμε τον Β. Τσέτουρα περίπου το 1993 και τον Γρ. Τράκα το 2000.
Στην Σπάρτης ή οδό Βασιλίσσης Όλγας νυν Γρ. Λαμπράκη ήταν οι Αφοί Κωνσταντίνος και Παναγιώτης Χωματάς (δεκ. 1920) με κατάστημα γενικού εμπορίου, ο Γεώργιος Τερζής (δεκ. 1920) γωνία με την οδό Μεταμορφώσεως, μετά το 1932 το συνέχισε η γυναίκα του Αντωνία, ο Γεώργιος Σπαράγγης (δεκ. 1940) με κατάστημα γενικού εμπορίου, το 1950 όταν πέθανε ο Κωνσταντίνος, το κράτησε ο Παναγιώτης και συνεταιρίστηκε με τον γαμπρό του Δημήτριο Καρκαζή, ο Πλατανίτης (1930) που πουλούσε και τυροκομικά, ο Νίκος Ασσιούρας το 1940, το συνέχισε ο γιος του Παύλος,  ο Χρήστος Παπακωνσταντίνου ή Μπιτάκης (1940), ο Κωνσταντίνος Μαχαίρας (δεκ. 1940), ο Αριστείδης Χαραλαμπόπουλος (1940) και το 1958 το πήρε ο Παναγιώτης Χαρίτος, ο Μιχάλης Τσουτσάνης (1950) αργότερα μεταφέρθηκε από την οδό Ανακτόρων (Εθν. Αντιστάσεως) στην οδό Γρ. Λαμπράκη), ο Γεώργιος Παπαδόπουλος (1950), ο Γεώργιος Ν. Ανδριανόπουλος (δεκ. 1950) ήταν και κηροπλαστείο, οι Πέτρος Ναστόπουλος - Νίκος Αναγνωστόπουλος (δεκ. 1950), ο Ευάγγελος Σούπος το 1960 το οποίο συνέχισε ο γιός του Βασίλειος, ο Αθανάσιος Νικολακόπουλος το 1956, ο Π. Σαραντόπουλος στην οδό Σοφίας (πουλούσε και τυροκομικά), ο Παναγιώτης Ρεβελής (δεκ. 1960), οι αφοί Σούπου στην οδό Αταλάντης, οι Αφοί Ηλίας, Παναγιώτης, Νίκος Οικονομάκης (δεκ. 1980) ήταν και κατάστημα γενικού εμπορίου. Την δεκ. του 1990 βλέπουμε τα μπακάλικα του Γ. Παπαδόπουλου και του Ευάγγ. Μερτζέλου,
Στην οδό Ναυπλίου ή Ελευθερίου Βενιζέλου είχαν τα μπακάλικα, ο Βασίλης Αναγνωστόπουλος (1890) στο νούμερο 18 που ήταν οινοπαντοπωλείο, ο Νίκος Δημητρόπουλος (δεκ. 1890) στο νούμερο 53, ο Κωνσταντίνος Αντωνίου από τις αρχές του 20ού αιώνα ως το 1930 και έπειτα το συνέχισαν τα παιδιά του Αντώνης, Ιωάννης και Χρήστος, δεκ. 1930 το μετέφεραν στην Γεωργίου Α’   και αργότερα ο Ιωάννης Αντ. Αντωνίου άνοιξε τη δεκαετία του 1980 πάλι στην αρχή της Ναυπλίου, ο Ηλίας Τσίπηρας (δεκ. 1920), οι Αφοί Αναστάσιος και Αλέξανδρος Σωτηρακόπουλοι το 1952 στην Ναυπλίου και Ομήρου γωνία, όπου έκαναν και εμπόριο τυροκομικών, οι Γρηγόρης Παναγιωτόπουλος - Αντώνης Σκαλίδης (δεκ. 1950) που ήταν και οπωροπωλείο, ενώ τη δεκαετία του 1970 - αποχώρισε ο Αντώνης Σκαλίδης και συνέχισε την επιχείρηση ο Γρηγόρης Παναγιωτόπουλος με τον γιο του Στάθη, ο Δημήτρης Μπαρμπάκος (δεκ. 1950) που ήταν και οπωροπωλείο. Στην οδό Διοτίμας το 1990 βλέπουμε τον Αθ. Μπαζιωτάκη όπου πουλούσε και τυροκομικά.
Στην οδό Γρηγορίου Ε’ ήταν οι Αφοί Κάνταρου (δεκ. 1930) στο νούμερο 18 και έπειτα το 1970 το πήρε ο Ευάγγελος Κάνταρος, ο Φώτης Καραλής γωνία με την οδό Βάρβογλη το οποίο το 1993 το πήρε ο Δ. Νικήτας. Τέλος το 2000 βλέπουμε τους Κ. Λαμπρόπουλο γωνία με την οδό Χατζηχρήστου και την Δέσποινα Παπακωνσταντίνου γωνία με την οδό Κ. Παλαιολόγου.

Στην οδό Επαμεινώνδα επιχείρηση διατηρούσε ο Ν. Τσεφαλάς (δεκ. 1960) που ήταν οινοπαντοπωλείο, και το 2000 βλέπουμε το μπακάλικο της Άννας Μπούνου. Στην οδό Θεοφιλοπούλου και Μιστριώτη γωνία ο Κ. Παπαντωνίου (δεκ. 1950), στην οδό Ερμού το 1940 ήταν ο Κωνσταντίνος Γκόνης ή «Λαλάκος», που αργότερα από το 1980 το πήρε ο συνεργάτης του Ν. Γαλιώτος, ο Αθανάσιος Μπαζιωτάκης (δεκ. 1970) που ήταν και κατάστημα αλλαντικών και τυροκομικών, ο Πέτρος Κανέλης (1980) που εμπορευόταν και δημητριακά είδη και είδη τροφίμων.

Στην οδό Παλλαντίου ή Ηρ. Πολυτεχνείου είχε ο Ιωάννης Αργυρόπουλος που ήταν χάνι και ταβέρνα, το 1850 το πήρε ο Δημήτριος Δεληγιάννης και το συνέχισε ο γιος του Άγγελος, ο Νικήτας Αναστασόπουλος ή «Μοντέλος» ήταν στην οδό Παλλαντίου με γωνία Καρακάλου, απέναντι από την κλινική του Κορμά και στο υπόγειο είχε και ταβέρνα με άφθονο κρασί, το μπακάλικο άρχισε να λειτουργεί από τις αρχές τις δεκαετίας του 1890. Ο «Μοντέλος» είχε και τυροκομείο στον κήπο του οικήματος, όπου κατοικούσε, αρχικά στην οδό Ταξιαρχών. Το μπακάλικο το πήραν τα παιδιά του μετά θάνατον, οι Ανδρέας, Γιώργος και Θανάσης και αρχές του 1930 πούλησαν την κατοικία και αγόρασαν μια άλλη μεγαλύτερη στο Μπιζάνι που αργότερα την πούλησαν και αυτή και πήραν στην οδό Μεταμορφώσεως. Ο Γιώργος έφυγε από τη ζωή και έμειναν τα αδέρφια του στην επιχείρηση. Το 1950 ο Ανδρέας αγόρασε δική του επιχείρηση και πήρε το μπακάλικο του Γιάννη Κούγια. Το μπακάλικο λειτούργησε άλλα δέκα χρόνια και έπειτα ο Θανάσης το πούλησε στον γαμπρό του Βασίλη Νάκο και μετανάστευσε στην Αμερική. Ο Δημήτριος Κορατζόπουλος ή «Μπρούκλης» (αρχές δεκ. 1920) ήταν και χάνι και ταβέρνα γωνία με την οδό Υψηλάντου, έπειτα τη δεκαετία του 1970 το πήρε ο Παναγιώτης Μπαμήδης, ο Μαλλιάρας (δεκ. 1920) που ήταν οινοπαντοπωλείο, όπως και ο Κωνσταντίνος Παυλόπουλος το 1920, ο Θεόδωρος Παπαναστασίου (δεκ. 1920) που εμπορευόταν και τυροκομικά, έπειτα το 1970 την επιχείρηση την αγόρασε ο Ζαχαρίας Μπρούσκαρης, η Γεωργία Καραβασίλη, τη δεκαετία του 1930 ήταν και χάνι και ταβέρνα γωνία με την οδό Υψηλάντου, ο Κωνσταντίνος Αλιμίσης (δεκ. 1940), ο Ιωάννης Χρονόπουλος (δεκ. 1940) ήταν οινοπαντοπωλείο, ο Αντώνης Μάντης το 1949 με κατάστημα γενικού εμπορίου και έπειτα ο γιος του Γιώργος όπου είχαν και αντιπροσωπείες με υγραέρια, οι Αφοί Πατσιλίβα το 1978 άνοιξαν Σούπερ Μάρκετ, «Αρκαδία», Το 1989 οι αφοί Ιωάννης Παναγιώτης Φίλιππος και Γεώργιος Μπερτζελέτου πήραν το Σούπερ Μάρκετ των αφων Πατσιλίβα και το ονόμασαν «ΑΛΦΑ-ΜΙ ΜΠΕΡΤΖΕΛΕΤΟΣ». Ο Ν. Καραδήμας στην οδό Μεταμορφώσεως, Το 2000 ο Χ. Αρβανίτης αγόρασε την επιχείρηση του Ζαχαρία Μπρούσκαρη και την συνέχισε και ως πώληση τυροκομικών.
Στην οδό Αγίου Νικολάου και Κονδάκη στους επτά δρόμους, ο Γεώργιος Σινοδινός στις αρχές του 20ου αιώνα είχε μπακάλικο και το 1960 πήρε την επιχείρηση ο Τσιόδρας την οποία συνέχισε ο Αθ. Μαρίνος.
Στην οδό Κονδάκη και Καρατζά ήταν το παντοπωλείο του Γιώργου Αλμπάνη απέναντι από τον φούρνο του Καπετανάκη στους εφτά δρόμους. Ο Γιώργος Αλμπάνης είχε φτιάξει και την ομάδα ποδοσφαίρου «Επτά Άνεμοι», λόγω των επτά δρόμων που συναντιόνταν στην γειτονιά.
Στην οδό Αγίου Κωνσταντίνου είχαν μπακάλικα οι Γκρίτζαλης που ήταν οινοπαντοπωλείο, ο Λυκούργος Γερογιάννης (δεκ. 1940) γωνία με την οδό Λυκάωνος, ο Παναγιώτης Κουμπούνης και ο Σωτήρος Βασιλόπουλος (δεκ. 1960) που είχαν επίσης οινοπαντοπωλεία. Το 1990 βλέπουμε την Δήμητρα Καπλάνη και στην οδό Δεινοκράτους τον Χ. Κυριαζή το 2000.

Όπως είπαμε, υπήρχαν και τα συνοικιακά παντοπωλεία: στον συν οικισμό Μπασιάκου ο Δημήτρης Δημόπουλος ή «Μαγκούρας», στην οδό Σεραγίου και Δημοσθένους που ήταν και ταβέρνα έπειτα το συνέχισε ο εγγονός του Ιωάννης, ο Δημήτρης Κατσίγιαννης (δεκ. 1960) που ήταν οινοπαντοπωλείο και οπωροπωλείο, ο Θεόδωρος Παναγόπουλος (δεκ. 1950) στην οδό Ερυμάνθου ήταν και οινοπαντοπωλείο, ο Παναγιώτης Λατσώνας (δεκ. 1960) στην οδό Σεραγίου και Ερυμάνθου γωνία επίσης οινοπαντοπωλείο, ο Παρασκευάς Δημόπουλος το 1970 στην οδό Δημοσθένους και Παυσανίου, η Μαρία Κουβερτάρη (δεκ. 1980) στην οδό Δημοσθένους και Παυσανίου γωνία ήταν Σουπερ Μάρκετ, ο Παρασκευάς Δ. Δημόπουλος (δεκ. 1970) στην οδό Δημοσθένους και Παυσανίου γωνία, η Γεωργία Κόττα (δεκ. 1980) στην οδό Ρήγα Φεραίου 55, ο Γεώργιος Μανιάτης (δεκ. 1960) στην οδό Ρήγα Φεραίου που ήταν οινοπαντοπωλείο. Το 1990 βλέπουμε τον Δ. Δημητρόπουλο στην πλ. Μπασιάκου.

Επίσης βλέπουμε τους Αφους Νίκου Κουτσουμπού στον Συνοικισμό Κολοκοτρώνη, οδό Ναυπλίου το 1960 που ήταν οπωροπωλείο και φούρνος.

Εμπόριο γάλακτος και τυροκομικών ειδών στην Τρίπολη που τροφοδοτούσαν τα παντοπωλεία είχαν οι Αφοί Κάνταρου, οι Παπαντωνίου και Λιβάς, οι αφοί Αλέκος και  Αναστ. Σωτηρακόπουλος, Κ. Κουμούτσος, ο Χ. Γκουτζούλης, ο Ι. Μπίτσικας και τα παιδιά του Γεώργιος και Λεωνίδας, ο Π. Λάγγας, Η οικογένεια Γ. Παπαδόπουλου, ο Αθ. Μπαζιωτάκης, οι αφοί Τσατσουλή, Γ. Ανδριανάκος, ο Αγησίλαος Δεληγιάννης, οι Επαμ. και  Θ. Ασσιούρα (έπειτα χώρισαν ο Επαμεινώνδας κράτησε τα παγωτά και ο Θεόδωρος με τον γιο του Νικόλαο κράτησε την εμπορία γαλακτοκομικών), ο Γ. Ασσιούρας, οι αφοί Σαββόπουλοι, ο Ζαχ. Μπρούσκαρης, οι Αθανάσιος και έπειτα οι γιοί του Ι. και Β. Μανιάτη, οι Αφοί Χαρίτου και έπειτα ο Ν. Χαρίτος, ο Κ. Βρετός, ο Ν. Καραδήμας, η Ελένη Μπακούρη και έπειτα ο Π. Λαμπρόπουλος, κ.ά.

Οι μπακάληδες είχαν ιδρύσει το Σωματείο των Παντοπωλών που ιδρύθηκε το 1920. Οι μπακάληδες από τα μέσα του 19ου αιώνα εόρταζαν τον προστάτη τους τον Άγιο Νικόλαο στην εκκλησία της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος όπου είχαν την εικόνα. Το 1922 ο Μητροπολίτης Μεταξάς παραχώρησε στα σωματεία τη φροντίδα των ξωκλησιών και οι μπακάληδες πήραν τον Άγιο Νικόλαο στους στρατώνες. Μεγάλα έργα έκαναν οι παντοπώλες στο ξωκλήσι: δεντροφύτευαν, έφτιαξαν μαντρότοιχο, το ανακαίνισαν κ.ά. Μεγάλο στήριγμα για τον Άγιο Νικόλαο έδωσε ο Δ. Ταλούμης. Πολλοί πρόεδροι πέρασαν από το προεδρείο των Παντοπωλών, όπως ο Γ. Χαριτόπουλος. Τα παντοπωλεία άρχισαν να κλείνουν όταν άρχισαν να ανοίγουν τα μεγάλα πολυκαταστήματα στην Τρίπολη.

Χρήστος Η. Μήτσιας

Ευχαριστώ τον Αναστάσιο Σωτηρακόπουλο για τις πληροφορίες για τα παλιά μπακάλικα. Επίσης πήρα πληροφορίες και από το βιβλίο του «Εδωδιμοπώλες και Έμποροι Τροφίμων της Τριπολιτσάς Ενός και Πλέον Αιώνα».  

Για τυχόν παρατηρήσεις και διορθώσεις, μπορείτε να επικοινωνήσετε με τον κ. Μήτσια στο e-mail xristoshmitsias@hotmail.com

Το άρθρο είναι προδημοσίευση από το υπό έκδοση βιβλίο του για την Τρίπολη και τους ανθρώπους της.