Ο αγοραίος έρωτας δεν λείπει από καμία πόλη, παγκοσμίως. Στην παλιά Τρίπολη λειτουργούσαν οίκοι ανοχής, και μάλιστα πολυτελείας, οι οποίοι παρείχαν τις υπηρεσίες τους στον ανδρικό πληθυσμό της πόλης. Και μάλιστα στους ευυπόληπτους, καθώς πρέπει, που λέμε, κυρίους, οι οποίοι διέθεταν και το ανάλογο χρηματικό ποσό.

Αυτό που πρέπει να κατανοήσουμε σήμερα για εκείνη την προ του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου εποχή, είναι το γεγονός ότι τότε οι οίκοι ανοχής παρείχαν πολλές περισσότερες υπηρεσίες από ό,τι παρέχουν σήμερα. Τότε, τα σπίτια, όπως ονομάζονταν, ήταν ένας χώρος όπου οι άνδρες διασκέδαζαν με μουσική, χορό, έπαιζαν χαρτιά. Οι περισσότεροι δε, είχαν προσωπική σχέση με την κυρία του κάθε σπιτιού. Έτσι, τα σπίτια εκείνη την εποχή ήταν ένας χώρος διασκέδασης, θα μπορούσαμε να πούμε.

Πριν από το 1940, λοιπόν, στην πλατεία Κολοκοτρώνη στη νότια πλευρά υπήρχε ένα αρχοντόσπιτο, του Θεοδωρέλου του χασισέμπορου. Ήταν, αυτό που θα λέγαμε σήμερα «κυριλέ». Διακοσμημένο με βελούδινες κουρτίνες, με μπορντό καναπέδες και σκαλιστούς καθρέπτες, διέθετε και τραπέζι με τσόχα για να παίζουν οι πελάτες χαρτιά. Μάλιστα, είχε και ναργιλέ. Οι κοπέλες ήταν η Ερασμία, η Ρίτα, η Κάρλα, η Θεώνη. Στο σπίτι αυτό τακτικοί πελάτες ήταν έμποροι, αξιωματικοί, δικαστές, ιατροί, δικηγόροι.

Άλλο τέτοιο σπίτι βρισκόταν στην αρχή της Γρηγορίου Ε’, στα  αριστερά. Υπήρχε ακόμα ένα διώροφο με κήπο πίσω στην αρχή της οδού Ναυπλίου αριστερά. 

Σε κάθε σπίτι κουμάντο έκανε η «τσατσά». Στα περισσότερα τέτοια σπίτια, τα όχι «πολυτελείας», οι πελάτες έμπαιναν και κάθονταν σε ένα σαλονάκι, όπου τους υποδεχόταν η υπεύθυνη με τη χαρακτηριστική φράση «καλώς τα παιδιά…». Η τιμή ήταν ανάλογη με το κορίτσι. Τα μπορντέλα τότε έκαναν κοινωνικό έργο, που λέμε. Οι έφηβοι γίνονταν άνδρες και τους απομάκρυναν από τον αυνανισμό. 

Όπου υπήρχε στράτευμα, τα σπίτια ήταν περισσότερα.

Έπειτα από τον Πόλεμο υπήρχαν σπίτια σε πολλά μέρη όπως του Π… στην αρχή της οδού Τεγέας, στη συνέχεια του ίδιου δρόμου δεξιά ήταν του Τ… ή Κ…, άλλο ένα ήταν στην οδό Κονδάκη, άλλο ήταν του Προκόπη αρχικά στην αρχή της οδού Ναυπλίου κα έπειτα πίσω από τον ΟΣΕ προς την μπαρουταποθήκη το οποίο πήρε μετά ο Α…, στην οδό Ελ. Βενιζέλου στο σημερινό Εργατικό Κέντρο όπως και απέναντι γωνία ήταν ένα μικρό σπιτάκι, στην οδό Σπάρτης ή Γρ. Λαμπράκη εκεί που είναι ο περιφερειακός βρίσκονταν δύο μικρά σπιτάκια, στην οδό Καλαβρύτων ανάμεσα στα δύο εξοχικά κέντρα του Πόρτα και του Παπαχρόνη.

Τα τελευταία σπιτάκια ήταν στον Άγιο Χαράλαμπο. Μακριά από την Τρίπολη, δηλαδή. Ήταν μεγάλο ταξίδι για να πας εκεί τότε. Πόσοι μικροί και μεγάλοι πήγαιναν δικάβαλο (πίσω στη σχάρα) με ποδήλατο για να χαρούν το άγγιγμα τον κοριτσιών. Φυσικά μετά υπήρχαν και τα μηχανάκια και τα αυτοκίνητα. 

Εκτός από τα σπιτάκια του έρωτα, στην παλιά Τρίπολη υπήρχαν τα καμπαρέ και τα μαγαζιά της «αγάπης».

Προπολεμικά στην Τρίπολη υπήρχαν τρία καμπαρέ πολυτελείας. Το ένα ηταν στην πλατεία Πετρινού του Παπατσώνη στη θέση του Καφενέ της Ώρας, άλλο στην πλατεία Αγ. Βασιλείου πάνω από το τότε καφενείο του Καραβία και το άλλο στην οδό Καλαβρύτων. Τα καμπαρέ ήταν ωραία διακοσμημένα, ποτισμένα με μυσταγωγικό άρωμα, στολισμένα με βελούδινες μπορντό κουρτίνες, με ξύλινους βελούδινους καναπέδες, χαμηλό φωτισμό και τραπεζάκια με ένα κεράκι στη μέση για να είναι ρομαντικό το κλίμα. Μάλιστα υπήρχε και πιανίστας ακορντεονίστας κορνετίστας και βιολιτζής για τη μουσική. Οι κοπέλες χόρευαν στην πίστα και ξεσήκωναν των αντρικό πληθυσμό. Αν ήθελαν, πήγαιναν έπειτα στα τραπέζια που τις καλούσαν για παρέα. Φυσικά αν η κοπέλα έκανε κέφι, ακολουθούσε το πελάτη για μια «ρομαντική βόλτα στα σοκάκια του ερωτικού λαβύρινθου». Τα καμπαρέ μετά τον Πόλεμο έπαψαν να υπάρχουν στην Τρίπολη αλλά άρχισαν να ανοίγουν τα μαγαζιά της «αγάπης». 

Αυτά ήταν καταστήματα στα οποία εργάζονταν κοπέλες οι οποίες έκαναν παρέα (τη λεγόμενη συντροφιά) στον πελάτη με το ποτό που τις κερνούσε. Πάλι η «κουβέντα» συνεχιζόταν και έξω από το μαγαζί. Μάλιστα τα παλιά χρόνια οι κοπέλες δούλευαν και με μάρκες. Δηλαδή όταν τις κερνούσε ο πελάτης, ο μπάρμαν τούς έδενε μια μάρκα. Και αναλόγως πώς έπαιζε τον πελάτη κάθε κοπέλα, την κερνούσε και μάζευε περισσότερες μάρκες. Όμως αν δεν μάζευε πολλές μάρκες ήταν ζημιά για το μαγαζί.

Τα καταστήματα που υπήρχαν στην Τριπολιτσά ήταν το «Μεθυσμένο Φεγγάρι»  του Χ…. στο Σέχι, του Σ.. Κ… ή Κ… στην πλ. Βαλτετσίου, του Ν.. Π… στην οδό Ουάσιγκτον 68, ένα άλλο ήταν στην πλ. Αγ. Βασιλείου πάνω από το καφενείο του Καραβία το είχαν οι Ν…. και Π….. 

Επίσης μετά το 1980 ήταν ο «Ζυγός» του Α.. Π…. ή Μ… στην οδό Δαρειώτου, το «Love me» του Φ. Σ…. στην οδό Γρ. Λαμπράκη, ο «Άσσος» της Μαρίας και έπειτα του Π. Α…. ή Κ…. στην οδό τέρμα Ναυπλίου έπειτα το κράτησε ο αδερφός του Βασίλης, το «Κύτταρο» του Π. Α… στην οδό Πετροπούλου και Δαβιάς, η «Elizabeth» της Elizabeth (από την Ουγγαρία) στην οδό Γρ. Λαμπράκη έπειτα άνοιξε ένα μεγαλύτερο μαγαζί λίγο πιο δίπλα από το παλιό, το «Copa Cabana» την Τάνιας στην οδό Γρ. Λαμπράκη, ο «Φοίνικας»  του Γ… Α… ή Τ… στην οδό Δαρειώτου, η «Λατρεία» του Αλ. Κ…. το οποίο κράτησε μετά η Βίκυ στην 11ου Συντάγματος, η « Montana» του Χρήστου ….. με είσοδο από την πλ. Πετρινού και έπειτα στην Ελ. Βενιζέλου, ο «Άνεμος» της Χριστίνας ….. στην οδό Γρ. Λαμπράκη και έπειτα στην Ελ. Βενιζέλου, το «Maxim» στην Κάτω Αγορά  του Σ… Τ… το οποίο μετά έγινε το «Relax» της Ρούλας Ρ… στην Κάτω Αγορά, ο «Δίας» των …. και έπειτα της Νανάς και της Βίκυς στην οδό Ναυπλίου, επίσης υπήρχε ένα μαγαζί στον Προσφυγικό Συνοικισμό το είχε η Νατάσσα.

Μάλιστα με την εξέλιξη των καιρών άνοιξε και ένα στριπτιζαδικο το «Million Dollar» στην Τρίπολη τέλη δεκαετία του 1990 στην αρχή της οδού Ναυπλίου. Όπου οι κοπέλες χόρευαν στην πίστα και σιγά-σιγά αποκάλυπταν τα ωραία μυστικά του σώματός τους και ξεσήκωναν τον ανδρικό πληθυσμό.

Αυτή ήταν, λοιπόν, η ωραία βόλτα στα μυστήρια μαγαζιά της Τρίπολης.

Φυσικά σε άλλο άρθρο θα μπούμε μέσα στα μαγαζιά που έγραψαν ιστορία στην πόλη μας είτε σε μπουζούκια είτε στα μαγαζιά της αγάπης και θα γευτούμε τις σκανδαλιστικές ιστορίες τους, αναμνήσεις από περιστατικά που έγιναν και που συζητιούνται ακόμα.

Το άρθρο αυτό αποτελεί προδημοσίευση από το υπό έκδοση βιβλίο του Χρήστου Μήτσια για την παλιά Τρίπολη. Για να επικοινωνήσετε με τον κ. Μήτσια στείλτε του email στο xristoshmitsias@hotmail.com

Εκ παραδρομής δημοσιεύθηκε μία φωτογραφία και γι'αυτό το λόγο αφαιρέθηκε.

ΧΡΗΣΤΟΣ Η. ΜΗΤΣΙΑΣ