Του Μαρίνου Μπερέτσου

Η Ευρωπαϊκή Αριστερά έχει τις βάσεις της στον Ευρωκομουνισμό το ιδεολογικό ρεύμα αλλά και πολιτικό κίνημα που αμφισβήτησε την σοβιετική ορθοδοξία στην δεκαετία του 60 και αναζήτησε τον ευρωπαϊκό δρόμο της Αριστεράς. Ταυτόχρονα θεμελίωσε την θεωρία για την «πάλη» του λαϊκού κινήματος μέσα από τους θεσμούς  και έθεσε τον στόχο κυβέρνησης της Αριστεράς στο «αστικό κράτος»

Ο Σύριζα μετά την υπογραφή της συμφωνίας με τους «θεσμούς» ολοκλήρωσε τον αυτοπροσδιορισμό του ως κόμμα της Ευρωπαϊκής Αριστεράς.

Αποδέχθηκε επίσης  στο επτάμηνο κυβερνητικής εμπειρίας ότι η συμφωνία της Γιάλτας και η συνθήκη του Μάαστριχ και ότι γεωπολιτικές, οικονομικές και θεσμικές υποχρεώσεις αυτές  παράγουν  δεν αμφισβητούνται .

Είναι πράγματι η πρώτη φορά στην Ελλάδα που συγκροτείται ένας βασικός πόλος στο πολιτικό σύστημα από ένα κόμμα της Ευρωπαϊκής αριστεράς και αυτό είναι το νέο ποιοτικό στοιχείο στην ριζική ανανέωση του ελληνικού πολιτικού συστήματος μία από τις βασικές αιτίες της οικονομικής κρίσης στην χώρα.

Η Ελλάδα δεν είχε ποτέ ένα ισχυρό πολιτικό ρεύμα Ευρωπαϊκής Αριστεράς που είχαν άλλες ευρωπαϊκές χώρες το οποίο θα είχε επηρεάσει καθοριστικά το πλαίσιο λειτουργίας του πολιτικού συστήματος και εξ αντικειμένου της θεσμικής ωριμότητας των δημοκρατικών θεσμών και της οικονομίας.

Το αίτημα του Αριστερού Δημοκρατικού Εκσυγχρονισμού της Ελλάδος που διατύπωνε ο Λεωνίδας Κύρκος πριν 30 χρόνια δυστυχώς παραμένει επίκαιρο και για πρώτη φορά γίνεται εμπειρία άσκησης κυβερνητικής  πολιτικής.

Το κέρδος είναι ήδη μεγάλο, παρότι υπάρχει κόστος από την ωρίμανση του πολιτικού αυτού χώρου, διότι συντελείται μία ριζική ανανέωση στο πολιτικό σύστημα της χώρας που θα έχει ως αποτέλεσμα να αμφισβητηθούν κυρίαρχες ιδεολογίες και πρακτικές οι οποίες παρήγαγαν τα σημερινά αποτελέσματα.

Η  ανάγκη για ανανέωση του πολιτικού συστήματος και η αμφισβήτηση κυρίαρχων πρακτικών (ρουσφέτι , κομματισμός , αναξιοκρατία , πελατειακές σχέσεις , διαπλοκή , διαφθορά ) αμφισβητήθηκαν από την ίδια την κοινωνία –έπαιξε και η κρίση τον ρόλο της- ανεξάρτητα αν δεν έλαβαν κομματικό πρόσημο.

Διαπιστώθηκε στις διαδικασίες ανάδειξης δημοτικών αρχών , στην ανάμειξη νέων ανθρώπων με τα κοινά , στην ανάληψη πρωτοβουλιών σε τοπικό επίπεδο κοινωνικών πολιτιστικών αλλά και αναπτυξιακών.

Η υπεράσπιση της συλλογικής κοινωνικής ευημερίας (υγεία , παιδεία ,πολιτισμός , ποιότητα ζωής ) είναι τα προτάγματα για  το μεγάλο τμήμα του πληθυσμού στην δίνη μιας σκληρής οικονομικής κρίσης και τα υψηλά ατομικά εισοδήματα και συντάξεις για λίγους που συντηρούν τις κοινωνικές ανισότητες και υπηρετούν τις κυρίαρχες ιδεολογίες του καταναλωτισμού και των αξιών «εσύ θα τα καταφέρεις καλύτερα γιατί είσαι ανώτερος»

Αυτό φυσικά παράλληλα με την παραγωγική ανασυγκρότηση την αξιοποίηση των υποαπασχολούμενων φυσικών πόρων την λειτουργία του κράτους για αυτούς που το πληρώνουν, τις επενδύσεις και την παραγωγή νέου πλούτου εν τέλει για να υπάρχουν πόροι να στηρίξουν τα συλλογικά κοινωνικά αγαθά.

Η δημιουργία ενός «εθνικού» αριστερού κόμματος αριστερά του ΣΥΡΙΖΑ είναι φυσική εξέλιξη από την μέχρι χθες κυρίαρχη πολίτική  του ΣΥΡΙΖΑ όπως έβγαινε προς τα έξω, μπορεί να διαφωνεί ριζικά κάποιος με τις απόψεις τους δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να τους κατηγορήσει για πολιτική ιδιοτέλεια η για προσωπικές πολιτικές στρατηγικές.

Η έκφραση μπορεί να είναι τετριμμένη αλλά είναι επίκαιρη: Το παλιό δίνει μάχη οπισθοφυλακής για να μην πεθάνει και το καινούργιο ζει τις τελευταίες δυσκολίες πριν γεννηθεί.