Ο Σωτήρης Τσιόδρας είναι ο άνθρωπος των ημερών. Πολύ περισσότερο, είναι ο ειδικός λοιμωξιολόγος με τις 27 σελίδες βιογραφικό που έχει αναλάβει, μαζί με την άξια επιτροπή των ειδικών επιστημόνων τον συντονισμό των δυνάμεων του ελληνικού κράτους απέναντι στον κορωνοϊό.

Ο κ. Τσιόδρας είναι ένας χαμηλών τόνων άνθρωπος, σεμνός και μειλίχιος. Τον τελευταίο καιρό δε, που έχει γίνει ευρέως γνωστός μέσα από το έργο του και την καθημερινή του παρουσία, συνάδελφοί του γιατροί φέρουν στο φως περιστατικά από τη σχέση τους μαζί του.

Ο Τριπολίτης βιοπαθολόγος Αντώνης Γαργαλιώνης ο οποίος ζει και εργάζεται στην Αθήνα στον προσωπικό του λογαριασμό σε σελίδα κοινωνικής δικτύωσης αναφέρει για τη συνάντησή του με τον κ. Τσιόδρα, όταν, το 2010, έφερε στο Παναρκαδικό Νοσοκομείο εμπύρετη τη μητέρα του για εξετάσεις.

Ο κ. Γαργαλιώνης, ειδικευόμενος τότε, αφηγείται:

Ο καθένας έχει δικαίωμα στην κριτική, έτσι κι εγώ θέλω με τη σειρά μου να μοιραστώ την προσωπική μου εμπειρία από αυτόν τον άνθρωπο που ηγείται, κατά γενική ομολογία, επιτυχημένα έως τώρα μιας τέτοιας τιτάνιας προσπάθειας.

Βράδυ καλοκαιριού του 2010, πρώτος χρόνος ειδικότητας στο Παναρκαδικό νοσοκομείο της Τρίπολης. Ένας τυπάκος με στρογγυλά γυαλιά που κυλούσε το καροτσάκι με μια ηλικιωμένη γυναίκα χτυπάει την πόρτα του μικροβιολογικού.

- «Με συγχωρείτε για την ενόχληση, έχω φέρει αίμα και ούρα για ανάλυση της μητέρας μου που έχει πυρετό».

- «Φυσικά κ. Καθηγητά…» του απάντησα, αφού τον αναγνώρισα από τα φοιτητικά μου χρόνια.
Τους συνόδευσα από ευγένεια μέχρι το ουρολογικό που τους περίμενε ο ουρολόγος – είμαι σχεδόν σίγουρος ότι ήταν ο Grigorios Matalas – για να κάνει υπερηχογράφημα. Με πολλή προσοχή άκουγε αυτά που έβλεπε ο γιατρός στην οθόνη και αφού βγήκαν τα αποτελέσματα των εξετάσεων μας ρώτησε τη γνώμη μας. Αφού με ευχαρίστησε, με καληνύχτισε, μου ευχήθηκε να έχω μια ήσυχη εφημερία και συνέχισε κυλώντας το καροτσάκι…

Στο πρόσωπο αυτού του ανθρώπου με τις τόσες περγαμηνές, ο οποίος συστήθηκε στα ΤΕΠ ως «συνάδελφος παθολόγος», δεν ζήτησε τραυματιοφορέα για να μεταφέρει τη μητέρα του, και την εμπιστεύτηκε στους τριαντάρηδες ειδικευόμενους της βάρδιας χωρίς να «απαιτήσει» να τη δει κάποιος ειδικός, τιμάται όλο το υγειονομικό προσωπικό της χώρας, που αθόρυβα και με επαγγελματισμό κάνει καθημερινά απλά τη δουλειά του. Επίσης, επιβεβαιώνεται το γεγονός ότι όταν το χαμόγελο σβηστεί από τα χείλη και στενέψουν τα πράγματα, τότε όλοι αυτοί που στα «ταρατατζούμ» είναι πρώτοι κάνουν στην  άκρη, και αναλαμβάνει «αυτός που ξέρει τη δουλειά…». Η τόσο μεγάλη δημόσια προβολή που έχει τύχει ο κ. Τσιόδρας είναι, κατά τη γνώμη μου, κέρδος για την κοινωνία μας.