Οι μωροί τηλεθεατές του μωρού Λάκη δεν θίγονται όταν ο Λαζόπουλος αποκαλεί χοντρό τον Πάγκαλο και λέει ότι από το πολύ λίπος τού φράκαρε το μυαλό, αλλά θίγονται όταν ο Λαζόπουλος αποδίδει στον Σόιμπλε τις εμμονές του στο γεγονός ότι είναι καθηλωμένος σε αναπηρικό καροτσάκι.

Όχι, οι χοντροί δεν έχουν ψυχή για να θιγούν. Παρ' ότι, κατ' αναλογία με το σχόλιό του για τον Σόιμπλε, όλοι οι χοντροί του πλανήτη έχουν φρακαρισμένο μυαλό από το λίπος.

Αν ρωτήσει κανείς τον οποιονδήποτε «δημοκράτη» εντός πολλών εισαγωγικών σε αυτή τη χώρα αν πιστεύει ότι η σάτιρα έχει όρια, θα λάβει την απάντηση «μα, πας καλά; Φυσικά και δεν υπάρχει όριο στη σάτιρα». Και όταν αυτός ο κάποιος καθήσει αναπαυτικά να απολαύσει το σόου του οποιουδήποτε γελωτοποιού στο χαζοκούτι, χαχανίζοντας με το ένα και με το άλλο, όλο και κάτι θα τον θίξει. Και τότε δεν θα αναρωτηθεί για την απάντηση που έδωσε -ότι δεν υπάρχει όριο στη σάτιρα- αλλά θα κατεβάσει καντήλια για τα ρατσιστικά σχόλια ή αστεία που τον έθιξαν.

Σε καμία περίπτωση δεν προτίθεμαι να υπερασπιστώ ένα -κατ' εμέ- υποκείμενο σαν τον Λάκη Λαζόπουλο. Δεν τον παρακολουθώ, τον θεωρώ φτηνό λαϊκιστή του χειρίστου είδους που επιπλέει όπως τα περιττώματα σε μια εποχή που ακόμα και οι φελλοί πνίγηκαν. Διότι ο Λάκης δεν είναι φελλός: μυαλό έχει και μια χαρά το χρησιμοποιεί, κάνοντας προπαγάνδα και πολύ κακό θέατρο, καθώς έχει μπλέξει την ιδιότητα του ηθοποιού με οποιαδήποτε άλλη. Δεν θα υπερασπιστώ, όμως, ούτε τους θεατές του, που τόσα χρόνια τους ταΐζει χαμηλότατης υποστάθμης σάτιρα, βασισμένη στην κοροϊδία χαρακτηριστικών και ιδαιτεροτήτων. 

Το ρατσιστικό κοινό του Λάκη, που γελάει με ό,τι του σερβίρει, κατηγορεί τον Λάκη για ρατσισμό!

Σημείο της κοινωνίας μας: Δεν είδα τους ανθρώπους με κινητικά προβλήματα να θίγονται όταν ο κάθε Λάκης παρουσιάζει τους ομοφυλόφιλους ως υστερικές πενηντάχρονες παρθένες, δεν είδα τους ομοφυλόφιλους να θίγονται όταν ο κάθε Λάκης ασχολείται με τα κιλά του οποιοδήποτε πολιτικού, δεν είδα τους θρήσκους να θίγονται με οτιδήποτε άλλο πέρα από την παρουσίαση ποιμεναρχών με γόβες.

Το ζήτημα είναι ότι ο Λάκης έχει ξεφύγει εδώ και χρόνια. Πάντοτε χρησιμοποιεί σωματικά χαρακτηριστικά ή ιδιαιτερότητες, προκειμένου να σατιρίσει, να κοροϊδέψει, να βγάλει γέλιο, όπως θέλετε, πείτε το. Κάποτε θα έφτανε στο σημείο να κάνει ένα ακραίο σχόλιο, αφού η σάτιρά του αποδίδει! Και απέναντι, έχει ένα κοινό που κατά καιρούς δηλώνει στο φατσοβιβλίο: «Είμαστε όλοι Εβραίοι», «είμαστε όλοι ομοφυλόφιλοι», «είμαστε όλοι πρόσφυγες», «είμαστε όλοι Θανάσης». Ποιος Θανάσης;.. Ο καθένας μας είναι αυτό που είναι -και συντάσσεται με τους ομοίους του.

Πριν από μερικά χρόνια, ο Τζον Γκαλιάνο, μεγάλος σχεδιαστής μόδας, έκανε ένα αντισημιτικό σχόλιο σε ένα μπαρ. Και μερικές ημέρες μετά απολύθηκε από τον Οίκο Ντιόρ. «Καταδικάζω αποφασιστικά τα όσα είπε ο Τζον Γκαλιάνο», δήλωσε ο διευθύνων σύμβουλος του Ντιόρ, Σίντνεϊ Τολεντάνο, και η Νάταλι Πόρτμαν δήλωσε «αηδιασμένη» ως περήφανη Εβραία. Η Αστυνομία τον έθεσε υπό κράτηση για το ένα αντισημιτικό σχόλιο που έκανε σε κατάσταση μέθης σε ένα μπαρ.

Με στοιχειώνει κατά κάποιον τρόπο η περίπτωση του Γκαλιάνο. Γιατί; Πρώτον, για ένα σχόλιο σε ένα μπαρ, βρέθηκε απαξιωμένος και στο περιθώριο μιας κοινωνίας υποτίθεται εκλεπτυσμένης και καλλιεργημένης, μην πω μιας κοινωνίας που έχει χόμπι να θίγει και να θίγεται, πίνει, καπνίζει ό,τι χορτάρι είναι της μόδας, κουμπώνεται με χάπια και ζει ελευθεριακά. Και, δεύτερον, το ζευγάρι που έδωσε στη δημοσιότητα το βίντεο, Εβραίοι προφανώς, αν, λέω τώρα, αν ο Γκαλιάνο σχολίαζε μια άλλη εθνότητα, αν με τον ίδιο πικρό τρόπο αναφερόταν σε μια άλλη μερίδα ανθρώπων, στους χοντρούς, ας πούμε, θα κατήγγειλαν το περιστατικό;

Όχι. Επειδή οι χοντροί δεν έχουν ψυχή; Όχι, επειδή το ζευγάρι ήταν Εβραίοι και όχι χοντροί.

Και κάτι τελευταίο: προσφάτως, εταιρία καθαρισμού στο Τελ Αβίβ, εβραϊκή, αποκαλύφθηκε ότι πλήρωνε τις καθαρίστριες που έστελνε στα πλούσια σπίτια ανάλογα με την καταγωγή τους: οι Αφρικανές και οι Φιλιππινέζες ήταν φθηνές, οι Εβραίες και οι Ευρωπαίες ήταν ακριβές. Διαφορετική ταρίφα για διαφορετικές εθνότητες χρεώνει η εβραϊκή εταιρία που αν την κατηγορήσεις για ρατσισμό, θα σου αντιγυρίσει ότι είσαι μιαρός και ποταπός αρνητής του Ολοκαυτώματος, ίσως φας και μήνυση.

(Είπε η Νάταλι Πόρτμαν κάτι για αυτό ή αυτό δεν θίγει την υπερήφανη εβραϊκή καταγωγή της;)

Αυτά περί ρατσισμού. Δύο περιπτώσεις που στο δικό μου το μυαλό τουλάχιστον συνδέονται. Και είναι το ίδιο επικίνδυνες. Εγώ, πάντως, είμαι με τους χοντρούς, τους ψευδούς, τους κοντούς, τους «κουνιστούς» που στόμα έχουν και μιλιά δεν έχουν και όταν θίγονται κανείς δεν θίγεται, επειδή ίσως έχουμε συνηθίσει να γελάμε μαζί τους...

Και ας μην ξεχνάμε: η ασυδοσία του Λάκη έφτασε στα εντελβάις άνθη επειδή αυτή η σάτιρα πουλάει. Εμείς την αγοράζουμε.

Γαλανιάδη Εύα