Καταλήψεις γίνονται σε πρωτοκλασάτα πανεπιστήμια για τη γενοκτονία στην Παλαιστίνη. Στη χώρα μας, εκείνοι που μέμφονται τους δικούς μας φοιτητές οι οποίοι κάνουν καταλήψεις για «ψύλλου πήδημα», όπως λένε, όπως τα εργασιακά δικαιώματα, την ενίσχυση της έρευνας και τις προσλήψεις προσωπικού στα πανεπιστημιακά ιδρύματα και άλλα.. ήσσονος σημασίας ζητήματα, έζησαν τις ημέρες να δουν καταλήψεις σε μεγάλα πανεπιστημιακά ιδρύματα, που λειτουργούν υποδειγματικά και στα οποία τέτοια «αίσχη» δεν είχαν συμβεί ποτέ.

Καταλήψεις έγιναν, ή εξακολουθούν να υφίστανται, στην Οξφόρδη, στο Καίμπριτζ, στο πανεπιστήμιο της Γάνδης, στη Σορβόννη, στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας. Μάλιστα, στο τελευταίο πριν από δύο εβδομάδες, η Αστυνομία δεν εμφανίστηκε όταν στους φιλοπαλαιστίνιους φοιτητές που διαδήλωναν, επιτέθηκαν «αντιδιαδηλωτές», δείχνοντας εγκληματική απάθεια, σύμφωνα με ανεξάρτητους δημοσιογράφους που βρίσκονται στο σημείο.

Σύμφωνα με τους «New York Times», δύο εβδομάδες μετά την επίθεση το πανεπιστήμιο δεν έχει δώσει εξηγήσεις ως προς το γιατί οι αξιωματικοί ασφαλείας δεν επενέβησαν, ενώ βρισκόταν σε εξέλιξη η επίθεση, ούτε συνέλαβαν κάποιον από τους δράστες οι οποίοι ήταν οπλισμένοι με μεταλλικές ράβδους και κροτίδες.

Περισσότεροι από 30 διαδηλωτές τραυματίστηκαν, σύμφωνα με το Συμβούλιο Αμερικανο-Ισλαμικών Σχέσεων του Λος Άντζελες, προτού η αστυνομία διαλύσει το πλήθος και προβεί σε 200 συλλήψεις.

Στη μεγάλη αμερικανική δημοκρατία της ελευθερίας, της ισότητας, της δικαιοσύνης και της γενναιότητας, δεν μπορείς να διαδηλώνεις κατά της γενοκτονίας στη Γάζα και, αν το κάνεις, και σου την πέσουν οι «άλλοι», οι «αντιδιαδηλωτές» (sic), η αστυνομία περιμένει πρώτα να δείρουν οι μεν τους δε και μετά να επέμβει.

Εκείνες τις ημέρες, δηλαδή περίπου την Πρωτομαγιά, η διεύρυνση της σημασίας του ορισμού του αντισημιτισμού που χρησιμοποιεί το Αμερικανικό υπουργείο Παιδείας εγκρίθηκε από τη Βουλή των Αντιπροσώπων, με ψηφοφορία. Το μέτρο προτάθηκε σε απάντηση στο κύμα διαδηλώσεων υπέρ των Παλαιστινίων που σαρώνει τις πανεπιστημιουπόλεις. Η πρόταση νόμου που εγκρίθηκε από τη Βουλή των Αντιπροσώπων, υιοθετεί τον ορισμό του αντισημιτισμού που προτείνει η Διεθνής Συμμαχία για τη Μνήμη του Ολοκαυτώματος (IHRA). Κατ’ αυτόν, «αντισημιτισμός είναι συγκεκριμένη αντίληψη για τους Εβραίους, που μπορεί να εκδηλώνεται με την έκφραση μίσους εναντίον τους», και «οι ρητορικές και έμπρακτες εκδηλώσεις μίσους που βάζουν στο στόχαστρο εβραίους ή/και ιδιοκτησιακά τους στοιχεία, θεσμούς της κοινότητάς τους και χώρους λατρείας».

Όσοι διαφώνησαν με την πρόταση νόμου, κατηγόρησαν το Κογκρέσο ότι πιέζει την υιοθέτησή του για να καταπνίξει την ελευθερία της έκφρασης στις αμερικανικές πανεπιστημιουπόλεις.

Ευρωεκλογές έχουμε. Οι οποίες δεν ενδιαφέρουν τους πολίτες, ας μην γελιόμαστε. Στη χώρα όπου δεν εκπαιδευόμαστε καν να ψηφίζουμε με κριτήρια αμιγώς πολιτικά, και ρίχνουμε την ψήφο στον αγαπημένο βουλευτή του μπαμπά ή εκείνον που νομίζουμε ότι θα μας διορίσει, η ψήφος στην ευρωκάλπη είναι το λιγότερο ψιλά γράμματα.

Οι ευρωεκλογές, δυστυχώς, στη χώρα μας αντιμετωπίζονται και από το κυβερνών κόμμα και από τα αντιπολιτευτικά κόμματα ως ένα «βαρόμετρο» για το πόσα απίδια θα πιάσει ο σάκος όταν έρθει η ώρα των βουλευτικών εκλογών. Ο Μητσοτάκης περιμένει ένα ποσοστό νίκης για να το τρίψει στη μούρη των αντιπάλων του (μέσα κι έξω από το Μαξίμου) και οι αντίπαλοί του αγωνιούν να τσιμπήσουν ποσοστά που θα τους γεμίσουν ελπίδες για τις επόμενες εκλογές. Έτσι, και με δεδομένη την αδιαφορία του κόσμου, τα κόμματα... κείνται μακριά από την ουσία των ευρωεκλογών, οι οποίες είναι εξαιρετικά σημαντικές για τη ζωή και το μέλλον της χώρας μας.

Οι υποψήφιοι -στην πλειονότητά τους- δεν γνωρίζουν ούτε τα βασικά για την Ευρωπαϊκή Ένωση και αυτό φαίνεται.

Για τους πολίτες, δεν το συζητάμε καν. Η μεγαλύτερη επαφή που έχουν με την ΕΕ είναι τα σχολικά προγράμματα στα οποία συμμετέχουν τα παιδιά τους στο σχολείο.

Περίπου 13.000 «εταιρίες» με περίπου 40.000 εργαζομένους κάνουν «λόμπινγκ» εις τας Βρυξέλλας. Ο «Economist» υπολογίζει ότι ο τζίρος είναι πάνω από 3 δισ. ευρώ τον χρόνο. Ταξίδια, δώρα, δωράκια κάθε είδους περνούν χαμηλά από τα «ραντάρ» του αδύναμου, έτσι κι αλλιώς, ελέγχου τως οργάνων της Επιτροπής.Εξήντα λομπίστες αναλογούν σε κάθε ευρωβουλευτή. Και οι μεγαλύτερες οργανώσεις που κάνουν «λόμπινγκ», έχουν πρόσβαση σε υψηλότατους αξιωματούχους.Ποιοι παίρνουν τις αποφάσεις στις Βρυξέλλες, λοιπόν;..

Πριν από δύο μέρες, παρακολουθήσαμε τον διαγωνισμό της Eurovision, από τον οποίον δεν αποκλείστηκε το Ισραήλ, όπως είχε αποκλειστεί η Ρωσία το 2022, εξαιτίας της εισβολής της στην Ουκρανία. 

Με σημαίες της Παλαιστίνης και πλακάτ κατά της Eurovision 2024, περισσότεροι από 5.000 άνθρωποι φώναξαν συνθήματα στο Μάλμε της Σουηδίας όπως «Eurovision, δεν μπορείς να κρυφτείς, υποστηρίζεις τη γενοκτονία» και «Λευτεριά στην Παλαιστίνη».

Από τους συμπαθείς Ζερόμ και Θ. Αλευρά, που παρουσίαζαν για λογαριασμό της ΕΡΤ τον διαγωνισμό, πληροφορηθήκαμε ότι το Ισραήλ δεν αποκλείστηκε επειδή άλλαξε τους στίχους του τραγουδιού, το οποίο αναφερόνταν αρχικά στην επίθεση της Χαμάς στη χώρα τον Οκτώβριο, που ήταν η αφορμή για να εξαπολύσει την επίθεση εναντίον της Παλαιστίνης, ενώ άλλαξαν και οι στίχοι.

Ωραίες όλες αυτές τις δικαιολογίες. 

Βεβαίως. 

Αλλά θα ήθελα να εξηγήσει κάποιος πώς θα ήταν δυνατόν να αποκλειστεί το Ισραήλ από τον διαγωνισμό, την ώρα που εις εκ των δύο χορηγών του διαγωνισμού ήταν η εταιρία Moroccanoil, η οποία είναι ισραηλινή και έχει έδρα στο Κεμπέκ, και τα προϊόντα της παρασκευάζονται και στον Καναδά και στο Ισραήλ.

Δεν κάνει «λόμπινγκ» το Ισραήλ στην Ευρώπη.. 

Όχι, καλέ.

Ούτε καν στη Eurovision...

Γαλανιάδη Εύα