Συνιφασμένοι με την ιστορία της Τεγέας είναι οι ανεμόμυλοι, οι αιολικές μηχανές με την οριζόντιο άξονα περιστροφής που χρησιμοποιούνταν για την άλεση δημητριακών και την άντληση νερού.

Στην Αρκαδία στην πλειονότητά τους οι ανεμόμυλοι είναι ερειπωμένοι και κατεστραμμένοι και σε καμία περίπτωση δεν θυμίζουν το ένδοξο παρελθόν τους, τότε που συνέβαλλαν στη επιβίωση της φτωχής Ελλάδας, με τις οικογένειες να αλέθουν το σιτάρι για να έχουν το αλεύρι της χρονιάς τους, το οποίο τους εξασφάλιζε την καθημερινή σίτισή τους. Εκτός αυτού, είναι και τα αρχιτεκτονήματα της αρχής του 19ου αιώνα και είναι κρίμα αυτά να χαθούν και μαζί με αυτούς να χαθεί και η ιστορία του τόπου.

Η Τεγέα ήταν ο σιτοβολώνας της περιοχής, από όπου έβγαινε το αλεύρι πολυτελείας, το λευκό που ήταν αρκετά φημισμένο.

Οι πιο γνωστοί ανεμόμυλοι θεωρούνται εκείνος στου «Καραδήμα» και φυσικά ο ανακαινισμένος ανεμόμυλος στο κτήμα «Τσέλεπου»

Ως γνωστόν, στην Τεγέα υπήρχαν πολλοί ανεμόμυλοι, αλλά και νερόμυλοι, όπως αυτός στα «Χάνια Κούβλη» που υδρευόταν από τον Δολιανίτη ποταμό.

Τόσο μεγάλη επιρροή είχαν οι μύλοι στην ζωή των ανθρώπων τότε, ώστε οι άνθρωποι έβγαζαν πολλές παροιμίες συνασμένες με το μύλο και τις μυλόπετρες.

«Όποιος έχει φίλο μυλωνά από χαραής αλέθει»

«Το μυαλό σου δουλεύει σαν την κάτω πέτρα του μύλου»

Να σημειώσουμε εδώ ότι οι ανεμόμυλοι σε πολλές περιοχές τις Ελλάδας έχουν χαρακτηριστεί διατηρητέα μνημεία, όπως οι τρεις ανεμόμυλοι στην είσοδο του Λεωνιδίου και οι τρεις ανεμόμυλοι στην άκρη του λόφου της ακροπόλεως του Tυρού, στην περιοχή της Κυνουρίας, διότι χρονολογούνται πιθανώς στον 18ο αι., αποτελούν μνημεία της ελληνικής αρχιτεκτονικής κληρονομιάς και αναπόσπαστα στοιχεία του τοπίου.

Δυστυχώς οι ανεμόμυλοι με τη φθορά του χρόνου έχουν καταστραφεί σε μεγάλο βαθμό και είναι έτοιμοι να κατεδαφιστούν.

Οι περισσότεροι ή σχεδόν όλοι έχουν χάσει τα πτερύγιά τους και τα μαρμάρινα διακριτικά τους τα οποία έχουν γίνει βορά των επιτίδιων.

Ο ανεμόμυλος που βρίσκεται στην Επισκοπή Τεγέας και είναι το σήμα κατατεθέν της περιοχής, αφού βρίσκεται πάνω στον κεντρικό δρόμο που οδηγεί στη Βόρεια και τη Νότια Κυνουρία, έχει κατακλυστεί από κλαδιά και φύλλα στο εσωτερικό του, ενώ ένας άλλος που ανήκει στο Στενό και τον συναντάς ακολουθώντας τον δρόμο από το χωριό Άκρα έχει ρημαχτεί.

Επίσης, στο εσωτερικό του έχουν φυτρώσει δέντρα, αλλά... έχουν «φυτρώσει και σκουπίδια». Αφού, ποια είναι η καλύτερη τοποθεσία για να εναποθέσει κάποιος  τα άχρηστα υλικά που δεν θέλει; Μα φυσικά το εσωτερικό ενός ανεμόμυλου.

Φανταστείτε τι όφελος θα ήταν για την περιοχή της Τεγέας οι ανεμόμυλοι να χαρακτηριστούν ως διατηρητέοι και να αποκατασταθούν, να γίνουν επισκέψιμοι και να γίνουν πόλος έλξης για τους επισκέπτες ή τους περαστικούς. Πρόκειται για αναπόσπαστο κομμάτι της αρχιτεκτονικής μας κληρονομιάς, της ιστορικής μας μνήμης και της μνήμης του τοπίου.