Τις πταίει και έχασε ο ΣΥΡΙΖΑ, αναρωτιούνται οι πολύ σίγουροι και με απίστευτη αυτοπεποίθηση ως χθες κυβερνώντες, οι οποίοι πίστευαν ότι οι ευρωεκλογές ήταν παιχνιδάκι («θα βλέπω την ήττα Μητσοτάκη τρώγοντας ποπ-κορν», είπε πρόσφατα ο Πρωθυπουργός σε δημοσιογράφους off the record).

Μεγάλα και μικρότερα στελέχη, τα οποία, ειρήσθω εν παρόδω, έχουν απόλυτη ευθύνη για την καταρράκωση του ΣΥΡΙΖΑ και στην Αρκαδία, διατείνονται ότι φταίνε τα ΜΜΕ της διαπλοκής, φταίει το μήνυμα που δεν πέρασε -αλήθεια, με διχαστικό λόγο, συμπεριφορές και ήθη όπως του Πολάκη, ο οποίος  φιμώθηκε μόλις λίγες ημέρες από τον ίδιο τον Τσίπρα και όχι τυχαία, πώς περίμεναν να περάσουν μήνυμα;..

Ύστερα από πέντε χρόνια εξουσίας, και χωρίς πλέον κανένα μεγάλο δίλημμα, όπως «μνημόνιο ή ελευθερία», ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είχε κανένα πολιτικό πρόταγμα με ουσία για τις κάλπες, πόσω μάλλον που το κυβερνών κόμμα έφερε και εκείνο μνημόνιο.

Εδώ στην Τρίπολη, στο Μαλλιαροπούλειο Θέατρο δυστυχώς, ακούσαμε την κυρία Ραλλία Χρηστίδου να λέει -και να προσπαθεί κιόλας να αναλύσει τα λεγόμενά της- ότι το τρίτο μνημόνιο, αυτό που έφερε ο ΣΥΡΙΖΑ, ήταν «απαραίτητο».

Ο ΣΥΡΙΖΑ έφερε ένα τρίτο μνημόνιο «απαραίτητο», όχι μόνο δεν κατάργησε «με έναν νόμο», όπως διατεινόταν, αλλά αύξησε τον ΕΝΦΙΑ, κώφευε συνεχώς στις φωνές της κοινωνίας για το άβατο των Εξαρχείων, την απαράδεκτη κατάσταση στα πανεπιστήμια, την υπερφορολόγηση της μεσαίας τάξης, κώφευε στις σφοδρές διαμαρτυρίες εντός του κόμματος για το σφιχταγκάλιασμα με τους ακροδεξιούς ΑΝΕΛ που έληξε με ένα «βελούδινο διαζύγιο», αφού όμως ο κ. Καμμένος κόστισε ακριβά (Φίλης, Κοτζιάς), επικοινωνιακά έβαλε μπροστά λαϊκιστές σαν τον Πολάκη και έχωσε στην αφάνεια άλλους υπουργούς που είχαν κάνει έργο, και τέλος, λίγες ημέρες πριν από τις εκλογές για την ευρωβουλή, ο κ. Τσίπρας έθεσε το διακύβευμα: ή ψηφίζετε ΣΥΡΙΖΑ και στηρίζετε τα μέτρα ελάφρυνσης που θέτουμε σε εφαρμογή, ή ψηφίζετε Νέα Δημοκρατία και η Ευρωβουλή γυρίζει την πλάτη στα μέτρα ελάφρυνσης.

Τα οποία, ούτως ή άλλως, αν πράγματι ρίξουν έξω κατά 500 εκατ. ευρώ τον προϋπολογισμό, δεν θα περάσουν.

Κοντά σε αυτά, αν προσθέσουμε την αλαζονεία που έδειξαν μετά τους θανάτους από τις πλημμύρες στη Μάνδρα και τη φονική πυρκαγιά στο Μάτι, τον τρόπο με τον οποίον διαχειρίστηκαν οι ιθύνοντες τις δύο τραγωδίες, το γεγονός ότι η κυρία Δούρου εντελώς εξοργιστικά μάς είπε στο προσβλητικό προεκλογικό σποτάκι της ότι οι τραγωδίες έρχονται «από πάνω», δείχνοντας τον Θεό, καλώντας παράλληλα τους θυμωμένους πολίτες να της μιλήσουν ωσάν σε εξομολόγο αλλά και να να την ξαναψηφίσουν, μάλλον το εκλογικό σώμα εξοργίστηκε.

Από την άλλη πλευρά, και καθώς το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας δεν έχει σαφές πρόγραμμα, δεν μπορούμε να πειστούμε ότι οι πολίτες ψήφισαν με πολιτικό κριτήριο. Και εκτιμάμε ότι, όπως το 2014 η ψήφος των πολιτών ήταν ψήφος διαμαρτυρίας, έτσι είναι και σήμερα. Όπως δεν έγιναν όλοι λάβροι συριζαίοι το 2014 και το 2015 -άλλο τι νόμιζαν ο κ. Τσίπρας και οι συν αυτώ-, έτσι και σήμερα δεν έγιναν όλοι φανατικοί νεοδημοκράτες.

Ενδιαφέρον θα είχε το εκλογικό αποτέλεσμα αν ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είχε διαλύσει τα κόμματα του Κέντρου για να επιβιώσει πολιτικά ο ίδιος. Τότε θα μπορούσαμε να μιλήσουμε για πολιτικά κριτήρια στην ψήφο. Ένα Κίνημα Αλλαγής που ανακάμπτει, όπως έδειξαν οι κάλπες, αλλά πόρω απέχει ακόμα από το να είναι τάση -και δεν θα γίνει ποτέ αν η κυρία Γεννηματά δεν δηλώσει ξεκάθαρα ότι δεν θα συνεργαστεί με τη Νέα Δημοκρατία- δεν φέρνει την άνοιξη. Έτσι, οι πολίτες στράφηκαν στη Νέα Δημοκρατία, ακόμα και χωρίς ιδεολογική ταύτιση.

Ο κενός χώρος στο Κέντρο στοιχίζει στην πολιτική ζωή της χώρας γενικότερα.

Ίσως ο κ. Τσίπρας και οι υπόλοιποι, αν αφήσουν τα «ο κόσμος δεν μας καταλαβαίνει», «φταίει η αποχή», «ο ηγέτης είναι αλάνθαστος», να κατορθώσουν να περισώσουν κάτι. Εξάλλου, ας μην ξεχνάμε, στα χρόνια του ΣΥΡΙΖΑ δεν είδαμε να μειώνονται οι μισθοί των βουλευτών, ούτε να χάνουν τα προνόμιά τους, ούτε είδαμε να εισπράττονται τα εκατοντάδες δισ. ευρώ σε φόρους που χρωστά μια χούφτα προνομιούχων στη χώρα...

Κάποιος έγραψε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι «αίολο κόμμα», εννοώντας ότι δεν έχει ερίσματα στην κοινωνία, ότι παρασύρεται από τον αέρα, δηλαδή.

Μάλλον, όμως,  είναι έωλο. Για να το κάνουμε λιανά, χθεσινό, παλιό, μπαγιάτικο, σύμφωνα με την κυριολεκτική σημασία της λέξης στα αρχαία ελληνικά, ξεπερασμένο, σύμφωνα με τη μεταφορική έννοια, αφού ενσωμάτωσε κάθε παλαιοκομματικό χαρακτηριστικό μέσα σε μόλις πέντε χρόνια: συνθηματολογία, διχαστικός λόγος, αλαζονεία της εξουσίας, ρουσφετολογία... και ο κατάλογος συνεχίζεται.

Μόνο που αυτό το κόμμα μπαγιάτεψε νωρίς. Και έγινε ίδιο με εκείνα που μισούσε.

Γαλανιάδη Εύα