Ποιος Τάσος; Ο «όποιος» Τάσος. Ο «τυχόν» Τάσος.

Στο τραγούδι του Θωμά Μπαλακάκου, ένας Τάσος πήγε για ραντεβουδάκι στο δάσος, «δεν μπορούσε ν' αποδείξει το τσιγάρο του πως είχε σβήσει» και φορτώθηκε την πυρκαγιά την ώρα που:

«Στο Μενίδι, στην Πεντέλη, όπου δάσος και φωτιά, φράζουν, χτίζουν και πουλάνε κάθε όμορφη γωνιά, κάθε όμορφη γωνιά.

»Ατσίδες, μπράβοι, οικοπεδοφάγοι, μεσίτες κι άλλοι, στήνουν γραφεία, πουλάνε γης, οι εμπρηστές που κανείς δεν πιάνει διαλέγουν τόπο, με δίχως φόβο και δίχως φόβο καίνε τη γης».

Αυτά πριν από τριάντα χρόνια που γράφτηκε το τραγούδι.

Και σε αυτά τα τριάντα χρόνια με νομοθετικές παρεμβάσεις που επιτρέπουν τη δόμηση όπου να 'ναι ή που αφήνουν περιθώρια για την αναγνώριση των «νόθων» αυθαιρέτων -τα οποία ακόμα και μετά την καταστροφή στο Μάτι δεν γκρεμίζονται- σηκώθηκαν ολόκληρες πολιτείες μέσα στα πεύκα και στα έλατα, με πισίνες και γήπεδα τένις, την ίδια ώρα που ξεριζώθηκαν οι στάνες και οι αγρότες από τα δάση.

Μόνο που οι ιδιοκτήτες των σπιτιών δεν φροντίζουν τα μονοπάτια και τις γιδόστρατες. Δεν ξέρουν από αντιπυρικές ζώνεςκαι δεν θέλουν, στο κάτω - κάτω, να βλέπουν ξυρισμένα βουνά.

Δεν ζουν από το δάσος και δεν μπορούν να το προστατέψουν.

Ολόκληρες γενιές μετρούν την αξία της περιουσίας τους με τη θέα από το παράθυρο, χωρίς να μπορούν να την εκτιμήσουν και να την προστατέψουν πραγματικά.

Ο Πρωθυπουργός μίλησε για «τυχόν» και «όποιες» ευθύνες στη συνέντευξη Τύπου, μετά τις καταστροφές, οι οποίες θα αποδοθούν εν καιρώ, και όχι εν βρασμώ, όπως ξεκαθάρισε.

«Εν βρασμώ», πάντως, ο Κυριάκος Μητσοτάκης αναβάθμισε και έφερε κοντά του χρήσιμα πρόσωπα στον «μη ανασχηματισμό» που έκανε, για να αντιμετωπίσει μια «μη πραγματικότητα», που βολεύει εκείνον να προβάλλει -και όλους μας να βλέπουμε.

Τι δεν βολεύει να βλέπουμε;

Ότι δεν υπάρχει πρόληψη για τις δασικές πυρκαγιές. Ότι δεν υπάρχει στήριξη της αγροτικής οικονομίας στα χωριά μας. Και πώς να υπάρξει στήριξη των χωριών μας, όταν κλείνουν σχολεία, τμήματα, υποδομές, γραφεία και υπηρεσίες ακόμα και σε πόλεις με 8.000 - 10.000 κατοίκους. Και αυτό είναι πολιτική απόφαση. Όπως πολιτική απόφαση είναι και ο τρόπος με τον οποίο (δεν) λειτουργεί η Πολιτική Προστασία:

''Οι αρμοδιότητες των γραφείων ΠΠ επεκτείνονται επετειακά σε δύο «σημαντικές» συσκέψεις των αρμοδίων φορέων και υπηρεσιών. Μία σύσκεψη την Άνοιξη (όχι τον χειμώνα) για τις πυρκαγιές του καλοκαιριού, και μία σύσκεψη το Φθινόπωρο (όχι το καλοκαίρι) για τις πλημμύρες του χειμώνα. Αξιωματικοί της Πυροσβεστικής, της Αστυνομίας, του Λιμενικού, Περιφερειάρχες, Δήμαρχοι και υπηρεσιακοί παράγοντες, υπενθυμίζουν ο ένας στον άλλον τα «πρέπει» τους και η σύσκεψη λήγει πάντα επιτυχώς (μετά τις φωτογραφίσεις και το ρεπορτάζ) για την «πρόληψη» και την αντιμετώπιση των φυσικών καταστροφών'' (άρθρο του Σπύρου Κανιώρη, δείτε ΕΔΩ).

Όλα τούτα τα κακώς κείμενα, που δεν είναι ούτε «όποια» ούτε «τυχόν», θα αλλάξουν;

Φοβόμαστε ότι η βούληση, ακόμα κι αν υπάρχει, δεν θα ξεπεράσει την απόφαση για την άσκηση της συγκεκριμένης πολιτικής της κυβέρνησης. Η οποία έχει φροντίσει, για λόγους κυβερνησιμότητας, ανάμεσα στα άλλα, να αποδυναμωθούν πλήρως τα δημοτικά και περιφερειακά συμβούλια και να έχουν έναν γνωμοδοτικό χαρακτήρα για τα ουσιώδη.

Βέβαια, είναι και τα πρόσωπα που δεν μπορούν να αρθούν στο ύψος των περιστάσεων, και όχι μόνο για πολιτικούς λόγους.

«Λεφτά έχομεν», είπε ο κ. περιφερειάρχης Πελοποννήσου για τις αποκαταστάσεις των ζημιών. Μακάρι να έχομεν, θα το δούμε. Ο οποίος επίσης, μη αντιλαμβανόμενος την κρισιμότητα της κατάστασης, μη έχοντας ενημέρωση ενδεχομένως, θεωρώντας ίσως ότι με μια του λέξη μπορεί να ανοίξει δρόμους μέσα στο πύρινο μέτωπο της Τσακώνας «απαίτησε» το βράδυ της 7ης Αυγούστου (δείτε ΕΔΩ) να ανοίξει η ΕΟ που είχε κλείσει εξαιτίας της πυρκαγιάς το πρωί της 8ης Αυγούστου, για να μην χαθούν έσοδα από τον τουρισμό.

Καιγόταν όλη η Ελλάδα, αλλά ο κ. Νίκας απαίτησε να ανοίξει η Εθνική Οδός.

Μάλιστα.

Να θυμίσουμε εδώ ότι από την αντιπολίτευση του Περιφερειακού Συμβουλίου Πελοποννήσου είχε διατυπωθεί επερώτηση για την πυροπροστασία από τον Φεβρουάριο ή τον Μάρτιο.

Η επερώτηση συζητήθηκε μετά τη μεγάλη πυρκαγιά στην Κορινθία στις 20 Μαΐου.

Τέτοια η ετοιμότητα της Περιφέρειας Πελοποννήσου.

Πολίτες, σύλλογοι, συλλογικότητες και φορείς οφείλουν να απαιτήσουν να αλλάξει ο σχεδιασμός της Πολιτικής Προστασίας. Στα Βίλια που καίγονται σήμερα, εδώ και τριάντα χρόνια δεν έχουν ανοιχτεί στο βουνό αντιπυρικές ζώνες, με αποτέλεσμα να καεί παρθένο δάσος.

Το να λέμε τα αυτονόητα εκ των υστέρων, δεν ωφελεί. Αυτό που θα ωφελήσει, θα είναι να μην παίζουμε με την τάδε ή τη δείνα απευθείας ανάθεση στα ΔΣ και στα ΠεΣυ, να μην κάνουν οι αντιπολιτεύσεις ανέξοδες παρεμβάσεις για τα ίδια της συγχωρεμένης και να απαιτήσουμε να ληφθούν αποφάσεις.

Αυτό που θα ωφελήσει, επίσης, θα είναι να μην χειροκροτάμε τους ίδιους και τους ίδιους πολιτικούς - πολιτικάντηδες, κάποιοι από τους οποίους, όπως βλέπω, ασχολούνται περισσότερο με το σε ποιον θα δοθεί το χρίσμα στις επόμενες αυτοδιοικητικές παρά με το τι πραγματικά γίνεται στον τόπο και σκοπό έχουν να συσφίξουν οικογενειακούς και πολιτικούς δεσμούς ακόμα περισσότερο ώστε να μείνουν όσο το δυνατόν πιο πολύ στην εξουσία, με όλους εμάς από κάτω να τους χειροκροτάμε.

Αλλιώς, μπορούμε να περιμένουμε το «μέσον» για να σβήσει τις φωτιές.

Στην Αταλάντη, με το που ξέσπασαν ταυτόχρονα φωτιές από κεραυνούς, κι ενώ καιγόταν όλη η χώρα, τα εναέρια μέσα τις αποτελείωσαν αμέσως. Στην παραλία οι ντόπιοι που έβλεπαν την κατάσβεση, έλεγαν «ο Σταϊκούρας θα τις σβήσει». Ανάμεσα στους άλλους, τον ευχαρίστησε και ο δήμαρχος Λοκρών με μήνυμά του στα κοινωνικά δίκτυα.

Έτσι, λοιπόν, δουλεύει η χώρα;

Κι εσύ, εγώ, ο ένας και ο άλλος, πρέπει να ανεχόμαστε και να επικροτούμε ακόμα και εκείνες τις ώρες που παίζεται το κεφάλι μας δελτία Τύπου και αναρτήσεις που σκοπό έχουν την πολιτική εκμετάλλευση, και να οι καρδούλες και να τα «συγχαρητήρια» και τα «μπράβο», την ώρα που αν δεν ήταν οι κάτοικοι να μείνουν στα σπίτια τους στο Καλλιάνι θα είχε φθάσει η φωτιά στην Τρίπολη;

Τι διάολο, ιδιωτεύουμε όλοι;

Όλοι κοιτάμε την πάρτη μας και να μην στενοχωρήσουμε τους πολιτικούς μας ταγούς, που δεν ξέρουν ούτε τη γεωγραφία του τόπου τους και κάποιοι από αυτούς ήταν εντελώς εξαφανισμένοι όλες τις προηγούμενες ημέρες, και τους λέμε και μπράβο, έστω και με ένα like στα κοινωνικά δίκτυα;

Ακόμα κι αυτό μας κοστίζει, και πρέπει να το αντιληφθούμε κάποτε.

Θα ανεχτούμε την πλήρη εξαφάνιση των τοπικών αιρετών -που βολεύει και τους ίδιους- ελέω του αναποτελεσματικού, τελικά, «επιτελικού κράτους» που στο κάτω - κάτω δεν σημαίνει τίποτα άλλο παρά συγκεντρωτισμό;

Σε ένα πράγμα τα καταφέρνουν όλοι εξαιρετικά καλά: Στην επικοινωνιακή διαχείριση των κρίσεων, με σκοπό το ξέπλυμα των «όποιων» και των «τυχόν» ευθυνών, αστοχιών, και λοιπών κακών της μοίρας μας.

Όλες αυτές τις αγκυλώσεις, τις στρεβλώσεις, ακόμα και τη γραφειοκρατία, που λέει και ο Πρωθυπουργός, πρέπει ως πολίτες να απαιτήσουμε να εξαλειφθούν με όποιο τρόπο και μέσο.

Χάσαμε πάνω από ένα εκατομμύριο στρέμματα το φετινό καλοκαίρι.

Έρχεται ένας χειμώνας με εσωτερική μετανάστευση -τι θα απογίνουν οι ξεριζωμένοι της Εύβοιας;- με πλημμύρες και με κατολισθήσεις.

Απαιτείται δράση τώρα.

Απαιτείται οι πολίτες να απαιτήσουμε.

(Φωτογραφία arcadiaportal.gr)

Γαλανιάδη Εύα