Η υγεία είναι κοινωνικό αγαθό και όχι εμπόρευμα

Η υγεία είναι κοινωνικό αγαθό και όχι εμπόρευμα

Φεβρουάριος 14, 2012 - 16:22
1 σχόλια

Δημόσια Υγεία για όλους

Από την αρχή του χρόνου ο ΟΠΑΔ, το ΙΚΑ, ο ΟΑΕΕ, και ο ΟΓΑ ενσωματώθηκαν σε ένα φορέα (ως προς την ιατροφαρμακευτική περίθαλψη), τον ΕΟΠΥΥ, ο οποίος καλύπτει πια 9,5 εκ. ασφαλισμένους. Συνέπεια αυτής της εξέλιξης είναι:
Ο αριθμός των συμβεβλημένων γιατρών, όλων των ειδικοτήτων, πανελλαδικά είναι μόνο 5.000 μέχρι στιγμής, δηλαδή 1 ανά 2.000 ασφαλισμένους.

Οι ασφαλισμένοι στον ΕΟΠΥΥ μπορούν να επισκέπτονται τους συμβεβλημένους γιατρούς, αλλά και τους γιατρούς στα δημόσια νοσοκομεία και στα κέντρα υγείας τις πρωινές ώρες, μετά από ραντεβού, είτε για εξέταση είτε για συνταγογράφηση. Επίσκεψη σε μη συμβεβλημένο γιατρό, δεν καλύπτεται από τον ΕΟΠΥΥ.
Ο κάθε συμβεβλημένος γιατρός έχει μέγιστο αριθμό επισκέψεων ασφαλισμένων του ΕΟΠΥΥ, μέχρι 200 το μήνα και 50 την εβδομάδα. 
Μόλις συμπληρωθεί ο αριθμός αυτός, δεν του επιτρέπεται να «μπει» στο σύστημα κι έτσι ο ασθενής πρέπει να πληρώσει. Δηλαδή ο ασθενής δεν μπορεί να έχει το γιατρό του και ο γιατρός δεν μπορεί να έχει ασθενή. Αν κάποιος ασθενής αρρωστήσει στο τέλος της εβδομάδας, έχασε. Αν είναι το νούμερο 51 και πάνω πρέπει να ψάξει άλλο γιατρό που να έχει ελεύθερα νούμερα κάτω από 50, πράγμα που θα δημιουργεί δυσλειτουργίες.
Η αποζημίωση του κάθε γιατρού θα είναι 6,5 ευρώ καθαρά ανά επίσκεψη. Ποσό που απαξιώνει τον ίδιο ως επιστήμονα και καθιστά για εμάς επικίνδυνη την ποιότητα των παρεχόμενων υπηρεσιών. Καθόλου τυχαία το σύνολο των γιατρών αρνείται να μπει στο νέο φορέα.
Την ίδια στιγμή περικόπτει τα επιδόματα των κοινωνικά ευπαθών ομάδων, καθιερώνει 15% συμμετοχή σε όλους τους ασφαλισμένους και σε όλες τις παρακλινικές εξετάσεις, κόβει μέσω της «αρνητικής λίστας» πολλά φάρμακα ευρείας χρήσης, ανοίγει το δρόμο για επιβολή συμμετοχής στη νοσηλεία στο ΕΣΥ και θεσμοθετεί την κάλυψη από τον ασφαλισμένο της ιατρικής αμοιβής,
Η εφαρμογή του νέου συστήματος στην πράξη ιδιωτικοποιεί πλήρως την πρωτοβάθμια υγεία - με δεδομένη και την εγκατάλειψη ή την ανυπαρξία των νοσοκομειακών παροχών.
Άρα τα ήδη υπάρχοντα προβλήματα που υπήρχαν και με το προηγούμενο σύστημα με τους γιατρούς, διογκώνονται δημιουργώντας τις προϋποθέσεις πλήρους εμπορευματοποίησης των υπηρεσιών πρωτοβάθμιας υγείας σε περίοδο μάλιστα συρρίκνωσης του εισοδήματός μας.
Είναι ενδεικτικό ότι μόλις 11 γιατροί στην Αρκαδία εκ των οποίων 6 αφορούν 2 ειδικότητες (στην Τρίπολη 9, 1 στην Μεγαλόπολη και 1 στο Άστρος)  έχουν δεχτεί να ενταχθούν στο νέο φορέα, με συνέπεια ο μεγαλύτερος ο αριθμός των ιατρικών ειδικοτήτων να μην εντάσσονται στο σύστημα. 
Η κυβέρνηση του τραπεζίτη Παπαδήμου και η πολιτική της Ε.Ε και του ΔΝΤ με την έναρξη λειτουργίας του ΕΟΠΥΥ διαμορφώνουν ένα δραματικό τοπίο στο επίπεδο πρωτοβάθμιας περίθαλψης.
Την ίδια στιγμή που οι εισφορές μας για ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, που καταβάλλουμε αδιάλειπτα, παραμένουν σε εξαιρετικά υψηλά επίπεδα, ενώ τα ήδη καταβεβλημένα έχουν κάνει φτερά σε «δομημένα ομόλογα» και υπέρογκες προμήθειες φαρμακευτικού υλικού, με ευθύνη των κυβερνήσεων.
Αυτό, λοιπόν, το αίσχος ονομάζεται «πρωτοβάθμια φροντίδα υγείας».
Την ίδια ώρα τα Δημόσια Νοσοκομεία στενάζουν από τις ελλείψεις και την υποστελέχωση ενώ υπηρεσίες υγείας καθημερινά οδηγούνται στο κλείσιμο. Ταυτόχρονα οι εργαζόμενοι στο ΕΣΥ βλέπουν τους μισθούς τους να συρρικνώνονται δραματικά ενώ ακόμα και δεδουλευμένα δεν καταβάλλονται.
Το συνδ. κίνημα αγωνίζεται για την ανατροπή των πολιτικών του μνημονίου που συρρικνώνει δραματικά τις Δημόσιες δαπάνες για την υγεία.
Διεκδικεί το δικαίωμα ο κάθε εργαζόμενος, άνεργος, συνταξιούχος να έχουν δωρεάν πρόσβαση στις υπηρεσίες υγείας.
Απαιτούμε όλοι οι εργαζόμενοι οι πολίτες να σταματήσουν να πληρώνουν για να έχουν πρόσβαση στην υγειονομική περίθαλψη και στο ΕΣΥ.
Δεν θα επιτρέψουμε στη σημερινή συγκυρία της κρίσης, της φτώχειας και της ανέχειας να επιβαρυνθεί ούτε στο ελάχιστο ο πολίτης για να εξασφαλίσει τις υπηρεσίες περίθαλψης που δικαιούται.

Θέτουμε ως κεντρικό στόχο τη στήριξη και αναβάθμιση της δημόσιας περίθαλψης, και εντάσσουμε τους συνδικαλιστικούς μας αγώνες στο κοινό μέτωπο όλων των ερ-
γαζομένων της χώρας κατά των κυβερνητικών μέτρων, των μνημονιακών πολιτικών Κυβέρνησης - ΕΕ - ΔΝΤ.

Η ΥΓΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΑΓΑΘΟ - ΟΧΙ ΕΜΠΟΡΕΥΜΑ

Αλεξανδρής Σαράντος

Αναπληρωτής Πρόεδρος της Διοίκησης του Ε.Κ.Αρκαδίας
 


Υπάρχει 1 Σχόλιο

Σαράντο, τα πράγματα είναι ακόμα χειρότερα... Το υπό κατάληψη κράτος (κατάληψη από τους νεοφιλελεύθερους) πετάει στην άκρη όλες τις υποχρεώσεις απέναντι στις κοινωνίες, αδιαφορεί για την κάλυψη των ΖΩΤΙΚΩΝ ΑΝΑΓΚΩΝ μας, όπως αυτή της υγείας. Το είχε πει ο Φρίντμαν, στις αρμοδιότητες του κράτους πρέπει να μείνει μόνο η καταστολή, όλα τ' άλλα πρέπει να περάσουν στην ιδιωτική πρωτοβουλία, όπου ισχύει ο νόμος του ισχυρότερου. Και στον τομέα της υγείας, θα επικρατούν οι καρχαρίες, όσοι αντέξουν, οι δε "καταναλωτές" θα "καταναλώνονται". ΛΟΓΟΣ ΥΠΑΡΞΗΣ ΓΙΑ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ Η ΠΑΡΑΓΩΓΗ ΚΕΡΔΟΥΣ. Δεν υπάρχουν ανάγκες που πρέπει να ικανοποιούνται. Μιλάς για την τάση της πλήρους ιδιωτικοποίησης της πρωτοβάθμιας υγείας. Κι αυτό το πεδίο όμως ακολουθεί τους κανόνες του νεοφιλελευθερισμού. Οι ιδιώτες θα ασχοληθούν μόνο με ό,τι επιφέρει το επιθυμητό κέρδος, όλα τα άλλα εγκαταλείπονται, είναι άχρηστη σπατάλη να επενδύσεις σε ασύμφορους τομείς, ας ασχοληθούν οι φιλανθρωπικές οργανώσεις. Όπως γνωρίζεις, τα ξέρω εκ των ενόντων. Πέσαμε στα χέρια μεγαλοκαρχαριών που, αφού καταστρέψουν τα πάντα, θα χτίσουν μια νέα κοινωνία προσαρμοσμένη στην ιδεολογία τους. Αυτό κάνουν τα τελευταία δύο χρόνια. Έχουν στην κατοχή τους όλα τα εργαλεία, δείχνουν και πλήρη αδιαφορία για τις συνέπειες της πολιτικής τους και έχουν δύναμη. Εμείς είμαστε χαμένοι, όπως και να πάνε τα πράγματα. Σήμερα, η πλειοψηφία των ελλήνων αισθάνεται κυριολεκτικά όπως ο καταδικασμένος σε θάνατο μια στιγμή πριν το τράβηγμα της σκανδάλης, όταν όλες οι ελπίδες έχουν εξαφανιστεί και καμιά παρηγοριά δεν γίνεται αποδεκτή. Εγώ πίστευα ότι κατασκευάζοντας την προσωπική μου Κιβωτό του Νώε θα άντεχα την καθημερινότητα, αυτή όμως με τραβάει από το μανίκι. Δεν μπορώ να αγνοήσω όσα συμβαίνουν γύρω μου, για να μην πω ότι κι εγώ ο ίδιος είμαι σχεδόν άνεργος. Αυτό όμως που με κάνει να υποφέρω περισσότερο είναι η αδιαφορία των άλλων.