Νίκος Δελφάκης , Τρίπολη 9-07-2019

Διευκρινίζω ότι ονομάζω «κέντρο» συμβατικά και μόνο για τη συζήτηση και χωρίς ιδεολογικές ή πολιτικές αναφορές, τις πολιτικές δυνάμεις που βρίσκονται ανάμεσα σε ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ.

Μετά τις εκλογές του Μαΐου 2012 και εφόσον δεν έγινε εκείνη τη στιγμή μια κυβέρνηση συνεργασίας (όπου η ΝΔ είχε ποσοστό 18,85% και ο ΣΥΡΙΖΑ 16,78%), διαμορφώθηκαν δύο βασικοί πόλοι, δηλ. ο ΣΥΡΙΖΑ και η ΝΔ. Ανάμεσα σ΄ αυτούς υπήρχε το ΠΑΣΟΚ και η ΔΗΜΑΡ, αρχικώς και ακολούθως προστέθηκε και το ΠΟΤΑΜΙ, καθώς και το ΚΙΔΗΣΟ. Παρακάτω βλέπουμε την εκλογική πορεία των δυνάμεων αυτών του «κέντρου».

1) Στις εκλογές Μαϊου 2012, το ΠΑΣΟΚ είχε 13,18% και η ΔΗΜΑΡ 6,11%, δηλ. σύνολο 19,29%.

2) Στις εκλογές Ιουνίου 2012, το ΠΑΣΟΚ είχε 12,28% και η ΔΗΜΑΡ 6,25%, δηλ. σύνολο 18,53%.

3) Στις εκλογές Ιανουαρίου 2015, το ΠΟΤΑΜΙ είχε 6,05%, το ΠΑΣΟΚ είχε 4,68%, το ΚΙΔΗΣΟ είχε 2,47% και η ΔΗΜΑΡ 0,49%, δηλ. σύνολο 13,69%.

4) Στις εκλογές Σεπτεμβρίου 2015, το ΠΑΣΟΚ - ΔΗΜΑΡ είχε 6,28% και το ΠΟΤΑΜΙ 4,09%, δηλ. σύνολο 10,37%.

5) Στις εκλογές Ιουλίου 2019 το ΚΙΝΑΛ, το μόνο που απέμεινε στον χώρο αυτόν, είχε 8,10%.

Προκύπτει, επομένως, ανεξαρτήτως των μεταξύ των κομμάτων αυτών αυξομειώσεων, μια συνεχής και σημαντική συρρίκνωση της συνολικής  δύναμης των κομμάτων του «κέντρου», ώστε  δικαιολογημένα τίθεται επί τάπητος η συζήτηση για το αν το «κέντρο» έχει κάποια προοπτική και με ποιους όρους μπορεί αυτή να επιτευχθεί ή ο νέος διπολισμός έχει πλέον παγιωθεί, όπως φαίνεται.

(Στα παραπάνω θα μπορούσε να αντιτάξει κάποιος ότι ούτε ο ΣΥΡΙΖΑ είναι πλέον κόμμα της ριζοσπαστικής αριστεράς  αλλά μετεξελίσσεται βασανιστικά και αργά σε κόμμα του «κέντρου», ούτε η ΝΔ είναι το ακραία συντηρητικό κόμμα και καταλαμβάνει κι αυτή χώρο του «κέντρου». Αλλά, επαναλαμβάνω, μιλάμε περισσότερο «συμβατικά» και όχι για το ποιος είναι το ουσιαστικό «κέντρο»).