Η οδός Ταξιαρχών, δυστυχώς, έμελλε να συνδεθεί στη μνήμη της πόλης με τη σκληρότητα των κατακτητών, είτε Τούρκων είτε Γερμανών.

Ο γνωστός και ως «δρόμος των κρεμασμένων» ξεκινάει πάνω από την εκκλησία των Παμμεγίστων Ταξιαρχών και καταλήγει στον Άγιο Δημήτριο. Ήταν από τις εμπορικότερες οδούς από την εποχή της Τουρκοκρατίας. Εκεί κρεμούσαν οι Τουρκαλβανοί τους Έλληνες για παραδειγματισμό, όπως τον Δεσπότη Άνθιμο (τον Μπάρμπογλη) και τους 5 κληρικούς την εποχή των Ορλωφικών. Έτσι, έμεινε γνωστός ως ο δρόμος των κρεμασμένων από παλιά. Η ιστορία όμως δυστυχώς επαναλήφθηκε πάλι την εποχή του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Στις 15 Ιανουαρίου του 1944 οι Γερμανοί κρέμασαν 10 πατριώτες τις πρώτες πρωινές ώρες προτού επιτραπεί η κυκλοφορία. Όταν επιτράπηκε η κυκλοφορία και η είσοδος στην πόλη ο κόσμος ερχόταν και από τα χωριά, οι πρώτοι κάτοικοι της γειτονιάς αντίκρισαν το φρικιαστικό θέαμα του 10 πατριωτών κρεμασμένων στα μπαλκόνια. Δύο ήταν κρεμασμένοι στο μπαλκόνι του Γιανναρά, δύο στην ακακία στο μπακάλικο του Καρνέζη, δύο στο μπαλκόνι του δικηγόρου Κώστα Παπαοικονόμου, δύο στο μπαλκόνι του Βασιλόπουλου, δύο στο μπαλκόνι του Βαλτετσιώτη. Τραγική στιγμή ήταν όταν μια γυναίκα μαυροφορεμένη περνούσε με το κατσαρόλι στα χέρια της και αντίκρισε το φρικτό θέαμα: τον γιο, τον Γιώργο Πανούση, κρεμασμένο. Μετά την απαγόρευση της κυκλοφορίας με ένα φορτηγό της δημαρχίας οι εργάτες κατέβασαν τους κρεμασμένους και τους έθαψαν σε ομαδικό τάφο στον Άγιο Θανάση. Επρόκειτο για αντίποινα, επειδή οι πατριώτες είχαν σκοτώσει έναν Γερμανό αξιωματικό. Όμως ο στόχος ήταν ο Έλληνας διερμηνέας. Στις 15 Ιανουαρίου του 1986 επί δημαρχίας Θ. Σεχιώτη τοποθετήθηκε μνημείο των πεσόντων στην πλατεία Ανεξαρτησίας των 10 κρεμασμένων. Η πλάκα γράφει: «Οι παρακάτω Έλληνες Πατριώτες κρεμάστηκαν στα μπαλκόνια της οδού Ταξιαρχών από τα Ναζιστικά Στρατεύματα Κατοχής στις 15 Ιανουαρίου 1944», και ακολουθούν τα ονόματά τους:

1)  Δεληγιάννης Στέφανος

2)  Εξαρχέας Αντώνης

3)  Ζυγούρης Γεώργιος

4)  Μαυροειδής Φώτης

5)  Μαρούς Κωνσταντίνος

6)  Πανούσης Γιάννης

7)  Σουμπλής Θανάσης

8)  Σταυρόπουλος Νικόλαος

9)  Τσεμπέρης Κωνσταντίνος

10) Φωκάς Μάρκος

Ο δρόμος ήταν γνωστός πρώτα για τα χάνια που υπήρχαν όπως του Σινόπουλου, του Πετρόπουλου κ.ά. Ήταν γεμάτος μαγαζιά όπως τσαγκαράδικα, χασάπικα, ποτοποιεία, ενώ εκέι υπήρχε μια γυναικολογική κλινική, φούρνος, ένα καφενείο, ταβέρνες. Στην Ταξιαρχών στο 23 είχε γεννηθεί ο ποιητής Συναδινός. Ο δρόμος ήταν και είναι εμπορικός, με ζωή.

Αναλυτικά, από την οδό Ουάσιγκτον στη γωνία ήταν το φαρμακείο του Κ. Ηλιόπουλου το οποίο έπειτα πήρε ο Λυκούργος Νταϊφώτης. Δίπλα το χοντρομπακάλικο, αρχές 20ου αιώνα, ήταν το κατάστημα γενικού εμπορίου των Παπαδιονυσόπουλου-Σιαμαντούρου-Τσουτσάνη το οποίο συνέχισαν ο Νικόλαος Πετρόπουλος και μετά τα παιδιά του  Γεώργιος, Ιωάννης, Κώστας, Φώτης πάλι ως κατάστημα γενικού εμπορίου. Το συγκεκριμένο μαγαζί άλλαξε χέρια το 1955 και το πήραν οι Αφοί Γιαννακόπουλοι. Όταν έκλεισε, στο ίδιο μέρος άνοιξε ποδοσφαιράκια και μπιλίαρδα για λίγα χρόνια ο Σωτ. Κουρέτας (το οποίο αρχές του '80 το πήρε ο Π. Κουβερτάρης ως κατάστημα γενικού εμπορίου).  Έπειτα ήταν το χοντρομπακάλικο των Δ. Πατσιαβού και Σωτ. Μέμου (για πολλά χρόνια μετά άνοιξε το τυπογραφείο του ο αντ. Κουλαρμάνης πριν μεταφερθεί λίγο ποιο πάνω). Κολλητά, το εμπορικό του Μαρκολέφα και το τσαγκάρικο του Ανδρέα Κούτουλα έφτιαχνε και τσαρούχια, αρβιλες κ.α.

Στη γωνία με την οδό Σ. Τσακόπουλου ήταν το μαγαζί του Ν. Θεοδοσίου ή Σακοράφα με είδη υποδηματοποιίας. Για κάποια χρόνια στην γωνία στεγαζόταν και το υποδηματοποιοίο του Σαραντόπουλου.

Απέναντι, στη γωνία ήταν το κουρείο του Γκοβόστη - Μανουσάκου και επειτα το  κουρείο του Κουνέλη 9 στο ίδιο μέρος έπειτα άνοιξε το ηλεκτρολογείο του ο Αναστ. Γιαννίκος ).

Δίπλα ήταν η αποθήκη του Γιάννη Παρασκευόπουλου με τις καρέκλες που νοίκιαζε στα πανηγύρια. Κολλητά ηταν, το τσαγκάρικο του Παντελή Σταυρόπουλου και κολλητά  το τσαγκάρικο του Κανάρη και στο υπόγειο το τσαγκάρικο του Σταύρου Ανδριανόπουλου.

Έπειτα, ήταν το κουρείο του Β. Καλατζή ή Τσοκολάτου, έπειτα το ποτοποιείο του Γ. Καλδή. Δίπλα, η οικία και η γνωστή ταβέρνα του Δημήτρουλα. Προπολεμικά ηταν το κρεοπωλείο του Ηλ. Κωτσιόπουλου. Εκεί είχαν ανοίξει το ραφείο των Αφών Παπούλια, το υαλοπωλείο του Γ. Σίδερη (όπου αργότερα άνοιξε εκεί το ηλεκτρολογείο ο Σάββας Κορωναίος) και δίπλα στη γωνία το τσαγκάρικο του Μήτσου Κατσούρη.

Απέναντι γωνία είναι η γνωστή ταβέρνα του Η. Μπαλαλώτη. Κολλητά, το τσαγκάρικο του Γ. Αλεξόπουλου και το επιπλοποιείο των Ευάγγελου Χαρίτου και Αποστόλη Μιχαλόπουλου. Έπειτα, ήταν το κρεοπωλείο των Αφών Νίκου και Χρήστου Κωτσιόπουλου. Κολλητά, το γύφτικο του Ν. Μητρόπουλου και το σιδηρουργείο των Αφών Μίμη και Λευτέρη Σταθά. Στη γωνία με την οδό Νικηταρά ήταν το μανάβικο του Γ. Ρουμελιώτη. Από την οδό Νικηταρά και προς τα επάνω ήταν ο δρόμος των χανιών.

Ξεκινώντας την αριστερή περιήγηση της οδού Ταξιαρχών από την οδό Ουάσιγκτον έως την οδό Δεκάζου στην γωνία ακριβώς ήταν το κατάστημα του Φιλιππόπουλου. Κολλητά ήταν μια σούδα και οδηγούσε σε ένα μεγάλο οικόπεδο προς τα μέσα όπου ήταν το ξυλουργείο των Αφών Δημόπουλων ή Μπαλαφάρα. Στη συνέχεια ήταν το ποτοποιείο των Αφών Χριστόπουλου. Αμέσως μετά ήταν το χρωματοπωλείο του Κουγιούφα (προπολεμικά στο ίδιο μέρος ήταν ο Β. Θεοχάρης και πουλούσε κονσέρβες, ζάχαρη, όσπρια). Στη συνέχεια ήταν δυο μαγαζάκια, τα πέταλα του Ιωάννη και το σιδεράδικο του Θ. Χριστογιαννόπουλου.

Δίπλα ακριβώς ήταν το σιδεράδικο του Π. Δημητρόπουλου το οποίο διαδέχτηκε το ραφείο των Αφών Παπούλια. Μετά από χρόνια άνοιξαν στο ίδιο μέρος μεγάλο εμπορικό. Δίπλα ήταν το ραφείο του Πετρόπουλου. Εδώ ο δρόμος κάνει μια λοξή αριστερή φορά και εκεί βρισκόταν το μπακάλικο του Γ. Τράκα το οποίο διαδέχτηκε καφενείο του Καρβέλα το οποίο συνέχισε ο Μπιρμπίλης. Ανάμεσα στο ραφείο και στο καφενείο στον τοίχο υπήρχε μια πέτρινη βρύση.

Στη συνέχεια ήταν η γυναικολογική κλινική του Ανδ. Παναγιώταρου. Στο ισόγειο της κλινικής λειτουργούσε το μπακάλικο του Γ. Τζαβάρα και του γιού του Αντώνη.

Δίπλα ακριβώς ήταν η οικία στον άνω όροφο του θεατρικού συγγραφέα Συναδινού. Στο ισόγειο ήταν δυο μαγαζιά το πρώτο ήταν το κουρείο του Χριστόπουλου το οποίο διαδέχτηκε το κουρείο του Γιαννίκου. Για κάποιο διάστημα ήταν και το μανάβικο του Τζαβάρα.

Στην συνέχεια ήταν το εστιατόριο πολυτελείας και η οικία στο άνω όροφο του Αποστόλη Μπρούσαλη. Αμέσως μετά ήταν η αποθήκη αλεύρων των Θ. Γαβρίλου - Κ. Γκρεμούτη - Κ. Τσιλιμίγκρα. Την επιχείρηση έπειτα από χρόνια την συνέχισε μόνος του ο Κ. Γκρεμούτης.

Δίπλα ακριβώς ήταν η οικία του Γ, Χριστόπουλου (του «Απατεώνα» στο παρατσούκλι, αλλά ήταν μεγάλος φιλάνθρωπος) που είχε και τη βιοτεχνία αναψυκτικών. Στο ισόγειο ήταν δυο μαγαζιά το πρώτο είχε στεγάσει το ξυλουργείο του ο Μίκας και στο άλλο μαγαζί ήταν το μανάβικο του Λάχανη το οποίο όταν έκλεισε, άνοιξε ο Λεωνίδας Νασιάκος εμπόριο λαδιών και κρασιών.     Για κάποια χρόνια στα μαγαζιά αυτά είχαν στεγαστεί και το τσαγκάρικο του Ξάρχου το οποίο μετά έγινε το επίσης τσαγκάρικο του Κωστόπουλου.

Αμέσως μετά με γωνία  την οδό Δεκάζου ήταν το χάνι των Ψυχάρη και Πατσιαβού. Όπου  μετά από χρόνια εκεί έγινε το εμπόριο ξυλείας του Ψυχάρη και στο υπόγειο για ένα φεγγάρι το υαλοπωλείο του Γ. Σίδερη. Εδώ τελειώνει η αριστερή περιήγηση της οδού Ταξιαρχών από την οδό Ουάσιγκτον έως την οδό Δεκάζου.

Κατευθυνόμαστε διαγώνια και ξεκινάμε την δεξιά περιήγηση της οδού Ταξιαρχών από την οδό Νικηταρά έως την οδό 25ης Μαρτίου με ενδιάμεση την οδό Φωτάκου.

Στην γωνία ακριβώς ήταν το τσαγκάρικο του Ι. Γεωργακόπουλου. Κολλητά, το ραφείο του Βέη. Αμέσως μετά η οικία στον άνω όροφο του Τόμπρου του δερματέμπορα και στο ισόγειο διατηρούσε  αποθήκη ξυλείας ο Βαγγέλης Ψυχάρης. Κολλητά ήταν η οικία του Παναγή Γαλανόπουλου. Στο ισόγειο, δυο μαγαζιά το μπακάλικο του Λάμπρου Κέκου και το εμπόριο τυριών των Αφών Κοτσώνη (το συγκεκριμένο κατάστημα πήρε ως εμπόριο γαλακτοκομικών και τυριών ο Γ. Δεληγιάννης ). Κολλητά ήταν η οικία στον άνω όροφο του Γαλάνη και στο ισόγειο το κατάστημα του με τις περιελίξεις.

Δίπλα ήταν του Παπασινόπουλου το οποίο πήρε ο Καψιμαλάκος και στο ισόγειο η ταβέρνα του Κούβελα.

Στην συνέχεια ήταν το χάνι και ταβέρνα του Σινόπουλου όταν έκλεισε το χάνι το ένα μέρος έγινε η αποθήκη ξυλείας του Ιωάννη και Δημήτριου Δημόπουλου ή Μπαλαφάρα και το άλλο μέρος το εμπόριο σιδήρων και μετέπειτα αλουμινίων του Ξενοφώντα Κωνσταντόπουλου. 

Αμέσως μετά η οικία Αρβανίτη στην οποία μετά έμεναν οι οικογένειες Κοτσώνη και Καντζάβελου.

Κολλητά ήταν ένα οίκημα στον άνω όροφο έφτιαχνε γιουρντιά ο Μήτσιος Ρουσόπουλος και στο ισόγειο το κουρείο του Γιωνά.

Στη συνέχεια υπήρχε ένα οίκημα το οποίο για χρόνια νοίκιαζε ο Παναγιώτης Αθανασόπουλο που έμενε με την οικογένειά του και δίπλα από την είσοδο το σπιτιού ήταν το μπακάλικο του Αριστοτέλη (Τέλη) Χαραλαμπόπουλου.

Τέλος, γωνία με την οδό Φωτάκου ήταν το χάνι και ταβέρνα του Σινάνη. Στο συγκεκριμένο τριώροφο οίκημα έμενε ο Πλιώτας ο δικαστικός κλητήρας. Στο ισόγειο πριν από τη γωνία στεγαζόταν το τσαγκάρικο του Π. Τούζου και στη γωνία με την οδό Φωτάκου το πεταλωτήριο του Γιωνά.

 Απέναντι γωνία με την οδό Φωτάκου ήταν το καφενείο του Αποστόλη και έπειτα του Κοντοβαζαινίτη. Για πολλά χρόνια έμεναν στο άνω όροφο ο Τάκης Βαλτετσιώτης ο κουρέας και ο τσαγκάρης Κανελλόπουλος.

Αμέσως μετά ήταν το χάνι και σαμαρτζίδικο του Κανατάκη. Στο μέρος αυτό ήταν και το καφενείο του Αποστόλη Αποστολίδη.

Στην συνέχεια ήταν το χάνι και κρασοπουλειό του Όθωνα Καντζάβελου. Για κάποια χρόνια μετά ήταν τα έπιπλα του Γ. Θεοδωρόπουλου.

Δίπλα, το χάνι και ταβέρνα  του Παναγή Καρνέζη. Και στη γωνία ακριβώς το μπακάλικο του Η. Καρνέζη. Για κάποια χρόνια στο ίδιο μέρος στεγάστηκε το μανάβικο του Π. Κατσιμαλή. Στη γωνία ακριβώς ήταν το περίπτερο του Φλώρου αφού είχε μεταφερθεί από την απέναντι γωνία.

Εδώ τελειώνει η περιήγηση της δεξιάς πλευράς της οδού Ταξιαρχών από την οδό Νικηταρά έως την οδό 25ης Μαρτίου.

Αρχίζουμε την περιήγηση της αριστερής πλευράς της οδού Ταξιαρχών από την οδό Δεκάζου έως την οδό 25ης Μαρτίου με ενδιάμεσες τις οδούς Φωτάκου και Κρήτης.

Στην γωνία ακριβώς ήταν το καφενείο Η Συνάντησις του Καραφωτιά. Το καφενείο έπειτα με την ίδια ονομασία το είχε ο Β. Φράγκος και μέσα πουλούσε τσιγάρα ο Καλφακάκος. Στον άνω όροφο έμενε ο ιατρός Τσουκόπουλος. Κολλητά στο ίδιο οίκημα ήταν μια είσοδος με ένα μικρό σπίτι όπου έμενε ο Στίβης ο πρόσφυγας.

Αμέσως μετά βρισκόταν η οικία του Χρόνη στο άνω όροφο και στο ισόγειο δυο μαγαζιά. Το ένα το μπακάλικο του Αθ. Τσουτσάνη και το άλλο το επίσης μπακάλκο του Κ. Μάντη (έως δεκ. 1960). Κολλητά ήταν το μπακάλικο του Στίβη του πρόσφυγα. Στο ίδιο μέρος άνοιξε μετά ο Ρουμπάνης τσαγκάρικο.

Δίπλα ήταν το Ξηλουργείο του Δήμου Θεοδωρόπουλου.

Στη συνέχεια ήταν το χάνι, κορδέλα και ταβέρνα του Γ. Θεοδωρόπουλου ή του Γ. Λίβα όπου,  όταν έκλεισε, άνοιξε στο ίδιο μέρος ο Μητροθανάσης φανοποιείο.

Αμέσως μετά ήταν η οικία και το καροποιείο του Στραγκά. Στην άκρη το οικήματος βρισκόταν το μαγαζί του τσαγκάρη Γιαννακόπουλου από τα Μανταίικα.

Κολλητά ήταν το πανδοχείο ύπνου προπολεμικά των Σαρρή και Β. Κοντό το οποίο έπειτα ήρθε στην κατοχή της Φωτεινής Κουμουτσοπούλου. Στο ισόγειο, το επιπλάδικο του Νιόνιου Τσαγκαρόπουλου.

Έπειτα ήταν η οικία του Κατσαρού (είχε οικοδομικά υλικά στην οδό Πανός). Αμέσως μετά ήταν το εργοστάσιο ξυλείας του Καψιμαλάκου. Για κάποια χρόνια τέλη δεκ. '70 και αρχές δεκ,. '80 στο υπόγειο στεγαζόταν η ταβέρνα Τριπολιτσιώτικη Γωνιά των Καψιμαλάκου και Σίδερη.

Δίπλα ακριβώς και γωνία με την οδό Φωτάκου ήταν αρχικά ιδιοκτησίας Καψιμαλάκου η οποία ήρθε στα χέρια του Αργύρη Ψυχάρη όπου στο ισόγειο άνοιξε το μπακάλικό του. Στο ίδιο μέρος μετά άνοιξαν κατά σειρά το τυπογραφείο του Κατσίνη, τα ψιλικά του Γιωνά και, τέλος, τα ψιλικά και βιβλιοπωλείο του Ανάγνου.

Απέναντι γωνία με την οδό Φωτάκου ήταν η οικία και το χάνι του Κολοκυθώνη και υπήρχε η ταβέρνα του Αλέξη. Στην συνέχεια, η οικία και το χάνι του Μπιρμπίλη το οποίο μετά έγινε η ταβέρνα των Αναστασίου και Γεωργίου Μπιρμπίλη. Κολλητά ήταν η οικία του Βασιλόπουλου (ηλεκτρολόγου το επάγγελμα). Τέλος, γωνία με την οδό Κρήτης ήταν η οικία του Κυριάκου Αλεξόπουλου και στο ισόγειο το επιπλάδικο του Δ. Τασουλή.

Απέναντι γωνία με την οδό Κρήτης ήταν το σπίτι του δικηγόρου Κ. Παπαοικονόμου και του γιου του Άρη, επίσης δικηγόρου. Αμέσως μετά έμενε ο Αντώνης Μάντης και στο ισόγειο το είχε προπολεμικά χάνι, ταβέρνα και παντοπωλείο.

Κολλητά με γωνία 25ης Μαρτίου ήταν η οικία του Γαρδίκα την οποία μετά έμενε ο ταξιτζής Γιαγιάννος. Στην γωνία ακριβώς μπροστά στο σπίτι υπήρχε ένας μεγάλος σωλήνας με μια μεγάλη κάνουλα, τη λεγόμενη καταβρεχτήρα, που έπαιρνε από τα βυτία του Δήμου Τρίπολης νερό.

Εδώ τελειώνει η περιήγηση αριστερά του δρόμου από την οδό Δεκάζου έως την οδό 25ης Μαρτίου με ενδιάμεσες τις οδούς Φωτάκου και Κρήτης.

Ξεκινάμε την περιήγηση της δεξιάς πλευράς της οδού Ταξιαρχών από την οδό 25ης Μαρτίου έως τον νέο περιφερειακό της πόλης μας και τη Μεραρχία με ενδιάμεσους τις οδούς Κεφάλα, Μπιζανίου, Φαλάνθου, Βενετσανάκου, Καλλιστούς, Παναρκάδων......

Στη γωνία ακριβώς ήταν το χάνι και ταβέρνα του Γιανναρά. Έπειτα έγινε η οικία του Μπουζαλά. Στο μέρος αυτό για πολλά χρόνια προπολεμικά βρισκόταν η Επισκοπική έδρα της Μητρόπολης Μαντινείας και Κυνουρίας.

 Κολλητά ήταν το μπακάλικο του Κουλολιά. Στο ίδιο μέρος ήρθε ο Ν. Καπράλος ή Καπράλης και έφτιαχνε στρώματα.

Δίπλα ήταν η οικία του Μαλλίρη και αμέσως μετά έμενε ο Ροδόπουλος που έκανε φροντιστήριο μαθηματικών.

Στη συνέχεια έως την οδό Κεφάλα ήταν δυο σπίτια ιδιοκτησίας Κωτσάκη. Στο δεύτερο σπίτι με γωνία την οδό Κεφάλα έμενε ο γαμπρός του Κωτσάκη ο συμβολαιογράφος Τσαρούχης.

Απέναντι γωνία με την οδό Κεφάλα ήταν το μπακάλικο των Αφών  Γιαλή και όταν έκλεισε το μπακάλικο άνοιξε η ταβέρνα του Δ. Κοντοβαζαινίτη – Ζαΐμη. Για κάποια χρόνια εκεί είχε νοικιάσει ο Γ. Παπαγεωργίου με ηλεκτρικά είδη.

Κολλητά βρισκόταν ο φούρνος του Αρτόπουλου. Αμέσως μετά, η οικία του Κουλολιά. Συνεχίζοντας τη νοσταλγική πορεία συναντάμε την οικία του Ιωάννη Παναγιωτόπουλου – Κούρου όπου έπειτα έμεινε ο γιος του Δημήτρης (Μίμης). Επόμενο οίκημα με γωνία την οδό Μπιζανίου ήταν το σπίτι του Γεωργιάδη.

Έπειτα από το μέρος αυτό στην ίδια πορεία έμειναν οι οικογένειες Βαρβέρης ιπτάμενος Αεροπορίας, Τσεγκάς, Περδίου, Κουρέτας ο δάσκαλος, Θεοδορόπουλος ο ράφτης, ο ο Στ. Πετράκος, ο Δημόπουλος ή Μπαλαφάρας, ο Κώτσικας, ο Αντώνης Γαβρίλος κ.ά.

Ξεκινάμε τη περιήγηση της αριστερής πλευράς της οδού Ταξιαρχών από την οδό 25ης Μαρτίου έως τον νέο περιφερειακό με ενδιάμεσες τις οδούς Χρονά, Παλούμπα, Καλλιστούς και Παναρκάδων.

Στη γωνία ακριβώς με την οδό 25ης Μαρτίου ήταν η οικία και το χάνι του Σπύρου Κουλολιά και έπειτα του γιου του Δημήτρη το οποίο μετά έγινε το μπακάλικο του Β. Κοσμόπουλου. Κολλητά στο μπακάλικο για κάποια χρόνια είχε ανοίξει ο Μαλλίρης καθαριστήριο ρούχων και έπλενε τα σεντόνια και τα ρούχα από το Παναρκαδικό Νοσοκομείο.

Αμέσως μετά ήταν η οικία του Χριστόφορου Πουλόπουλου, υπαλλήλου του δικαστηρίου. Δίπλα ήταν οινοπαντοπωλείο του Δημοσθένη Πουλόπουλου και έπειτα το εργοστάσιο ξυλείας των Αφών Βασίλη και Ηλία Πουλόπουλου. Κολλητά, ο Κυριάκης έφτιαχνε σακούλες και χαρτιά περιτυλίγματος και το πήρε ο γυρολόγος (πουλούσε δέρματα, κλωστές, κουβαρίστρες, υφάσματα, ψιλικά) Διονύσης Μαντέλος.

Στην συνέχεια ήταν η οικία του Ιωάννη Κοντοβαζαινίτη – Ζαΐμη. Τέλος, γωνία με την οδό Χρονά ήταν μια μάντρα και στο πλάι επί της οδού Χρονά ήταν το μπακάλικο του Ηλία Χριστόπουλου ή Χριστσλιά. Στο μέρος αυτό για κάποια χρόνια ήταν ο πρόσφυγας Γιώργης που κολλούσε με το καμινέτο σίδερα, ήταν φαναρτζής. Στο οίκημα αυτό για πολλά χρόνια έμεναν οι Αφοί Τζανή.

Επόμενη γωνία με την οδό Χρονά συναντάμε την Εκκλησία των Παμμεγίστων Ταξιαρχών. Έπειτα από την εκκλησία ήταν η οδός Παλούμπα. Από την οδό Παλούμπα έως τον νέο περιφερειακό δρόμο ήταν οι οικογένειες Νικήτας Σπήλιος συνεργείο αυτοκινήτων, ο Αλ. Παναγάκης, οι Αφοί Κωτσιόπουλοι, οι Θεοδοσίου και Καρακίτσου, οι Αφοι Κατσούρη...

Εδώ τελειώνει η περιήγηση της οδού Ταξιαρχών από την οδό Ουάσιγκτον έως τον νέο περιφερειακό δρόμο.

Πόσα σπίτια, πόσα καταστήματα, πόσοι άνθρωποι πέρασαν, περνάνε και θα περάσουν από τους δρόμους της πόλης μας... Θα ήθελα, με την ευκαιρία να σημειώσω ότι, αν έχω ξεχάσει κάποιους συμπολίτες μας, δεν έγινε αυτό από δόλο, καθώς οι πληροφορίες που αντλώ είναι προφορικές κυρίως. Επίσης, και το άρθρο αυτό είναι μέρος του υπό δημοσίευση του βιβλίου μου για την ιστορία της παλιάς Τρίπολης.

Οι φωτογραφίες, από το αρχείο της οικογένειας Αρτόπουλου, από τα Γενικά Αρχεία του Κράτους στην Αρκαδία και από το προσωπικό μου αρχείο.

ΧΡΗΣΤΟΣ Η. ΜΗΤΣΙΑΣ

Για να επικοινωνήσετε με τον κ. Μήτσια στείλτε του email στο xristoshmitsias@hotmail.com