Μία στις 3 γυναίκες έχει κακοποιηθεί σεξουαλικά, έχει υποστεί ψυχολογική βία ή και τα δύο.
1 στις 3 γυναίκες έχει υποστεί ψυχολογική κακοποίηση από τον σύντροφό της
1 στις 5 γυναίκες έχει πέσει θύμα καταδίωξης
Περισσότερες από 1 στις 2 γυναίκες (ποσοστό 55%) έχουν υποστεί σεξουαλική παρενόχληση
3 στις 4 γυναίκες σε θέσεις διοίκησης έχουν υποστεί σεξουαλική παρενόχληση στην εργασία τους
1 στις 20 γυναίκες έχει πέσει θύμα βιασμού

Ένας στους τέσσερις άνδρες στην Ευρώπη του 2016 θεωρεί τον βιασμό δικαιολογημένο.

Πιο συγκεκριμένα, θεωρούν δικαιολογημένο τον βιασμό, σε ποσοστό: 

12%, εάν το θύμα έχει καταναλώσει αλκοόλ
11% εάν η γυναίκα επέστρεψε στο σπίτι της με "παρέα"
10% εάν η γυναίκα "απέτυχε να πει ''όχι' ξεκάθαρα" ή δεν "αντέδρασε"
10% εάν φορούσε προκλητικά ρούχα
7% αν περπατούσε μόνη τη νύχτα, όταν συνέβη
7% εάν φλέρταρε προηγουμένως με τον βιαστή της
7% εάν είχε στο παρελθόν έντονη σεξουαλική ζωή
4% εάν ο βιαστής δεν ήξερε τι έκανε, κατά την τέλεση του βιασμού
2% εάν ο βιαστής δήλωσε, ότι μετάνιωσε για την πράξη του εκ των υστέρων

Σύμφωνα με τους ειδικούς, μέσα σε ένα χρόνο 16.700.000 γυναίκες στην ΕE υπέστησαν σωματική βία ή σεξουαλική κακοποίηση.

Το άρθρο δεν είναι για τα περίπου 17 εκατ. γυναίκες στην Ευρώπη που υπέστησαν το 2016 σωματική βία ή κακοποίηση, αλλά για αυτόν τον έναν που θεωρεί κατά κάποιον τρόπο τον βιασμό δικαιολογημένο. Αυτός ο άνθρωπος θα έπρεπε ίσως να διαβάσει τα ακόλουθα:

«Η άσκηση βίας στους άνδρες με τη μορφή της σεξουαλικής κακοποίησης συμβαίνει πολύ συχνότερα από ό,τι πιστεύεται. Μέχρι την ηλικία των 12 ετών μάλιστα τα ποσοστά της σεξουαλικής κακοποίησης είναι σχεδόν ίδια για αγόρια και κορίτσια. Για τον ενήλικο πληθυσμό (περιλαμβανομένου και του πληθυσμού των φυλακών), εκτιμάται ότι ένας στους έξι άνδρες έχει κακοποιηθεί σεξουαλικά. Άλλες πηγές αναφέρουν ότι το 3%-7% των ανδρών, ανεξαρτήτως σεξουαλικού προσανατολισμού, έχουν πέσει θύματα σεξουαλικής επίθεσης στην ενήλικη ζωή τους (η αντίστοιχη συχνότητα για τις γυναίκες είναι 13,5%-22%). Επιπλέον, αντίθετα με ό,τι πιστεύεται ευρέως, οι δράστες είναι κυρίως ετεροφυλόφιλοι άνδρες, ενώ υπολογίζεται ότι στο 24% των σεξουαλικών εγκλημάτων κατά ανδρών δράστες είναι γυναίκες» (Ορέστης Γιωτάκος, «Βιασμός», εκδ. Αρχιπέλαγος, 2008).

Ας βάλει τώρα τον εαυτό του στο ποσοστό των ανδρών που έχουν υποστεί βιασμό και ας εξηγήσει γιατί δεν ήθελε να κάνει σεξ και γιατί μπορεί «να μην ήταν αρκετά ξεκάθαρος», να σκέφτεται ότι «είχε πιει πολύ» ή ότι φορούσε «προκλητικά ρούχα» ή ότι ήθελε και τα 'παθε.

Η βία δεν είναι υπόθεση ανδρική ή γυναικεία. Είναι αποτέλεσμα νοοτροπίας, έλλειψης παιδείας και κοινωνικής ηθικής, έλλειψης αυτοεκτίμησης. Δεν μπορώ να μιλήσω, ασφαλώς, ως ειδικός, αλλά θα πω τούτο: Οι μισοί τουλάχιστον Νομοί της χώρας μας δεν διαθέτουν ούτε έναν ιατροδικαστή. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα ότι ενώ τα περιστατικά βιασμών υπολογίζονται στη χώρα μας σε 5.000 ετησίως, μόνο 150 από αυτά πιστοποιούνται και ακολουθούν τη νομική οδό. Μόνο ο ιατροδικαστής μπορεί να πιστοποιήσει βιασμό και να μην καταρρεύσει η υπόθεση στο δικαστήριο. Πώς, λοιπόν, οι καμπάνιες θα πείσουν τις γυναίκες -και τους άνδρες- να μιλήσουν αν δεν μπορούν να αποδείξουν ότι έπεσαν θύματα βίας;

Γαλανιάδη Εύα