Ο Τουσκ το νιώθει το τέλος της αξιολόγησης. Εσύ το νιώθεις; Διότι το τέλος της αξιολόγησης δεν είναι κάτι που έπρεπε να έχει ολοκληρωθεί εδώ και κάτι μήνες, πολιτικά, οικονομικά, ντόμπρα και ξεκάθαρα. Όχι, φίλε μου. Είναι κάτι που το νιώθεις να έρχεται. Σαν την αισιοδοξία, ένα πράγμα! Πώς έβαζαν οι Ινδιάνοι το αφτί στις ράγες για να ακούσουν το τρένο στην Άγρια Δύση; Ε, κάπως έτσι θα αφουγκραστούμε το τέλος της διαπραγμάτευσης (που λέει η κυβέρνηση ότι κάνει) και θα αξιολογηθούμε για να ψοφήσουμε μετά με την ησυχία μας στη γωνιά μας.

«Συγκρατημένα αισιόδοξος» για τη μακρά και ατελείωτη πορεία των διαπραγματεύσεων για τη δεύτερη αξιολόγηση εμφανίστηκε ο Ντόναλντ Τουσκ στον διάλογο που είχε με τον Αλέξη Τσίπρα λίγες ώρες μετά την ολοκλήρωση των διαπραγματεύσεων των τριών υπουργών στις Βρυξέλλες.

«Έχουμε λίγο καλύτερη διάθεση για τη δεύτερη αξιολόγηση και τις αποφάσεις που απορρέουν από αυτήν» είπε ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου.

Νιώθω πιο αισιόδοξα και ελπίζω και για τους δύο η διάθεση να είναι πιο αισιόδοξη αύριο

συμπλήρωσε ο κ. Τουσκ.

Έτσι όπως πάει η αξιολόγηση εδώ και κάτι μήνες, προτείνουμε οι αρμόδιοι -εγχώριοι και εξωχώριοι- να την βάλουν στο ψαχτήρι της Google στο «νιώθω τυχερός» και να δούμε τι θα βγει: θα τελειώνουμε με τη ρημάδα ή θα βασανιστούμε για πολύ ακόμα; Ο Τουσκ είπε ότι «νιώθει αισιόδοξος», όπως θα έγραφε στο Facebook σε μια καθημερινή δημοσίευση προσωπικής κατάστασης. Επίσης, όπως είπε, νιώθει την Αθήνα σαν το δεύτερο σπίτι του...

Μετά τα «πώς νιώθω και τι κάνω σήμερα», ο Τουσκ επαίνεσε τη στάση της Ελλάδας απέναντι στο προσφυγικό και είπε ότι η χώρα μας έδωσε ένα εξαιρετικό παράδειγμα αλληλεγγύης -να σημειώσουμε, βέβαια, ότι καμία χώρα του Βορρά δεν μιμήθηκε το εξαιρετικό παράδειγμα αλληλεγγύης που δώσαμε... Και ο Αλέξης Τσίπρας μίλησε για τις μεγάλες προκλήσεις στην Ευρώπη, αλλά όπως ο διάολος το λιβάνι απέφυγε να κάνει μια πολύ συγκεκριμένη αναφορά στη διαπραγμάτευση.

«Είναι εξαιρετικής σημασίας να λάβουμε σημαντικές αποφάσεις για να διατηρήσουμε την ενότητα και τη σταθερότητα στην περιοχή. Για να αφήσουμε την οικονομική κρίση πίσω μας πλέον αλλά και να διατηρήσουμε τη σταθερότητα των σημαντικών συμφωνιών που είχαμε για τους πρόσφυγες. Είναι εύθραυστη η συμφωνία αλλά πρέπει να την διατηρήσουμε».

«Είμαι πεπεισμένος ότι εσείς ως πρόεδρος και όλα τα κράτη-μέλη θα επωμιστούν τις ευθύνες τους για να διατηρήσουν ενωμένη την Ευρώπη» κατέληξε ο Πρωθυπουργός.

Μέσα σε αυτό το κλίμα ανταλλαγής φιλοφρονήσεων και αισιοδοξίας, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας είπε να πει κάτι, μην χάσει, και υπενθύμισε στον Τουσκ ότι η ΕΕ πρέπει να θυμάται ότι δεν θα ήταν ίδια χωρίς την Ελλάδα στους κόλπους της. Ο Τουσκ έκανε τα χιλιοειπωμένα και παρωχημένα του Παυλόπουλου «αβαβά», λέγοντας ξανά ότι νιώθει ότι έχει επιτευχθεί πρόοδος στις διαπραγματεύσεις...

Πολιτική συζήτηση με επίπεδο, όχι αστεία! Νιώθω - νιώθεις - νιώθει!

Στο τέλος, ο Τουσκ το... τερμάτισε λέγοντας: «Ίσως είναι λίγο νωρίς να το πούμε, αλλά πραγματικά νιώθω ότι είμαστε πάρα πολύ κοντά στην ολοκλήρωση αυτής της φάσης της διαδικασίας στην οποία βρισκόμαστε. Θεωρώ ότι αυτό το οπτιμιστικό ''μεγάλο φινάλε'' το οποίο εκφράζω αυτή τη στιγμή, πραγματικά οφείλεται στην αφοσίωση του ελληνικού λαού και στη διάθεσή του να κάνει κάποιες θυσίες. Ωστόσο πρέπει να είμαστε λίγο προσεκτικοί με την αισιοδοξία. Εγώ είμαι αισιόδοξος εκ φύσεως, ωστόσο σε ένα τέτοιο πλαίσιο θα πρέπει πάντα να είμαστε πολύ προσεκτικοί». (Εδώ, ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου νομίζει ότι μιλάει με τον ψυχαναλυτή του.)

Ο ελληνικός λαός, κύριε Τουσκ μου, δεν έχει κάνει «κάποιες θυσίες». Του έχει βγει η πίστη. Και θα κάνει πολλές ακόμα, σύμφωνα με τα όσα ακούγονται. Τα νέα «εργασιακά» έρχονται, οι συντάξεις έγιναν φιλοδωρήματα και η ανεργία καλπάζει. Η αισιοδοξία δεν τρώγεται, αφενός, υπάρχει μόνο στο κεφάλι του Τουσκ, αφετέρου, και πουθενά αλλού. Ίσως κάποτε οι δημοσιογράφοι θα έπρεπε να σταματήσουν να καλύπτουν τις συναντήσεις ανάμεσα στους διάφορους Τουσκ και στα δικά μας τα ξεφτέρια. Αυτό θα ήταν πραγματική επανάσταση εκ μέρους τους, παρεμπιπτόντως. Και σωτήριο. Μας έχει πέσει ο ουρανός στο κεφάλι, πόση βλακεία και υποκρισία να ανεχτούμε πια;

Νιώθετε;

Γαλανιάδη Εύα