Οι ταβέρνες ήταν αγαπημένα μέρη συνάθροισης (δείτε ΕΔΩ), αλλά από το 1880 και μετά, έκαναν την εμφάνισή τους και τα εστιατόρια. Στα τέλη του 19ου αιώνα και στις αρχές του 20ού απαντούν στην παλιά Τρίπολη τα εστιατόρια των Αργυτάκη και Θεοδωρόπουλου, του Δ. Βαρνάβα, των Κεραμυδά και Στριγγανιώτη, των Δ. Λουκαϊτόπουλου, Ηλ. Μαλεβίτη ή Τσιάκαλου.

Τη δεκαετία του 1920 υπήρχαν τα εστιατόρια των Γκρίτζαλη και Γεωργιλέ, του Φ. Κυριακούλη, Χ. Καρώνη, των Ευστρ. και Γρ.  Παναγιωτόπουλου, του Παν. Παρασκευόπουλου.

Την περίοδο του Μεσοπολέμου υπήρχαν αρκετά εστιατόρια:

Η Αίγλη του Χ. Κοίλιαρη πίσω από στην Πλατεία Άρεως στη σημερινή Λέσχη Αξιωματικών απέναντι και το αγόρασαν αργότερα οι Αφοί Καρακάση, του Γ. Κανάκη, πλατεία Αγίας Βαρβάρας δίπλα στο φούρνο του Καλόθεου, ο Παράδεισος του Δ. Διαμαντάκου δίπλα από το Μαλλιαροπούλειο Θέατρο, του Γ. Δημητρόπουλου, του Γ. Κολάρα, του Δ. Πολίτη, Π. Μητσανά, οι Γαλιώτος-Ροινιώτης στην οδό Ουάσιγκτον, το Υποβρύχιο του Γρ. Αναστασόπουλου στην οδό Μαντινείας, ο Κήπος του Σόσολη που τον είχαν ο Αφοί Γεώργιος-Κωνσταντίνος-Μιχάλης-Ιωάννης στην οδό Μαντινείας (Κένεντι),το Μαίναλον στην πλατεία Άρεως και το Σεμίραμις του Α. Αλεξόπουλου στην πλατεία Κολοκοτρώνη, των Φώτη Χαρμπή, Σαράντου Γεωργακόπουλου, Λεωνίδα Κανελλόπουλου, Δημήτρη Γκούνα, Βασ. Κέζου, Κ. Κατσίνη, Αθ. Φράγκου, Β. Μπιρμπίλη, του Αδριανού Ανδριανόπουλου, του Ερρίκου Δάινερ στην οδό Γορτυνίας (σημερινός Οίκος Τυφλών).

Υπήρχαν και τα ζυθεστιατόρια-ζυθοπωλεία των Ευάγγ. Αλεξόπουλου και Σια Πλ. Αγίου Βασιλείου και Ουάσιγκτον, Δ. Διαμαντόπουλου, Ξεν. Κουτρουμπά, Δ. Μαντά, Γ, Τσιμογιάννη, Π. Ψιμούλη.

Μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο 

Ακόμη, υπήρχαν τα εστιατόρια από την Κωνσταντινούπολη των αφων Οικονομίδη κάτω από το ξενοδοχείο Σεμίραμις και έπειτα στην Εθνομαρτύρων. Το εστιατόριο κάτω από το ξενοδοχείο Σεμίραμις όταν έφυγαν οι αφοί Οικονομίδη το λειτούργησαν κατά σειρά ο Φίλιππας Παναγιωτόπουλος και οι αφοί Αργυρόπουλοι. 

Στο ξενοδοχείο Μαίναλον στην πλ. Άρεως του Φιλ. Παναγιωτόπουλου και έπειτα το συνέχισε ο γιος του Ευστράτιος Παναγιωτόπουλος. Του Κ. Πασαλή στην οδό Ελ. Βενιζέλου κάτω από το ξενοδοχείο του.

Των Χ. Βλασσόπουλου και Α. Λυμπερόπουλου, του Παναγιωτάκου, του Απ. Μπρούσαλη στην οδό Ταξιαρχών, ο Περικλής Κατσαούνης στην οδό Λαγοπάτη. του Ζούζουλα, του Λαζαρόπουλου, του Ζαφειρόπουλου, του Καραμήτου, του Θ. Πολίτη, του Γιαννίτσα – Μπάρκα στην οδό Ουάσιγκτον (κατάστημα με χάμουρα), Το Πάρκο του  Γ. Μαρτιώνου (μέσα στο πάρκο)  στην πλ. Άρεως, ο Κήπος του Σόσολη  στην οδό Μαντινείας  -  Κένεντι με νέα διεύθυνση τους Διογένη Μίλη - Στεφανή Αργυρόπουλο – Παντελή Γκατζώρη στο τέλος το κράτησε ο Διογένης Μίλης, ο Φοίνικας του Γεώργιου Γαλίφα στην οδό Δαρειώτου κάτω από το μέγαρο Μάμαλη το οποίο συνέχισε ο Ιωάννης Κανελλόπουλος, το Πανελλήνιον των Κ. Νιάκαρου και έπειτα Πάνου Μητσανά στην οδό Γεωργίου Α’.

Ο Μητσανάς το μετέφερε στην οδό Ανακτόρων και γωνία Μαλλιαροπούλου στο υπόγειο κάτω από το Βιενέζικον. Έπειτα το πήρε την εποχή της κατοχής ο Γεώργιος Καραμήτος και στην συνέχεια ο Παντελής Γκατζόλης και ο Αθανάσιος Λαμπρόπουλος. Τέλος το κράτησαν οι Απόστολος Λυρώνης και ο Δημήτρης Γαλιώτος στην οδό Κωνσταντίνου ΙΒ’ κάτω από τα υποδήματα του Γλίνου (έπειτα το κράτησε μόνος του ο Δημήτριος Γαλιώτος, Του Σπυρόπουλου οδό Ανακτόρων ( Κωνσταντίνου ΙΒ’) κάτω από το κατάστημα Σκανδάλη,

Οι Κ. Γαλιώτος και Ι. Ροϊνιώτης στη οδό Ουάσιγκτον εκλεκτό υπόγειο εστιατόριο - μαγειρείο (από εδώ ξεκίνησε ο Γιάννης Παπαγεωργίου που έπειτα με τα αδέρφια του άνοιξαν την Όαση. Έπειτα χώρισαν και ο Γαλιώτος πήρε του Μητσανά στην Κωνσταντίνου ΙΒ’ (όπως προείπαμε) και ο Ροϊνιώτης κράτησε το εστιατόριο με την κόρη του Ελευθερία. Ακόμα βλέπουμε του Γιαννίτσα υπόγεια ταβέρνα στη πλατεία Αγίου Βασιλείου 5 κάτω από το πρακτορείο Τύπου Λιάβαρη Σταματόπουλου (κτίριο Βλάχου), του Δημητρίου Μιχαλόπουλου (Γλατζίνα) στην οδό Μαντινείας (Κένεντι), οι Κ. Γκλύνος και Β. Σταυρόπουλου το Εθνικόν αρχικά στην Κωνσταντίνου ΙΒ’ (υπόγεια κάτω από το υποδηματοποιείο υφών Ξύδη) , στην συνέχεια ο Β. Σπυρόπουλος (όταν χώρισε από τον Κ. Γκλύνο) συνεταιρίστηκε με τον Αναστάσιο Γκανά στην γωνία Κωνσταντίνου ΙΒ’ και Σπετσεροπούλου γωνία υπόγεια ταβέρνα κάτω από το ζαχαροπλαστείο Αστόρια (μετά από χρόνια το μετέφεραν στην πλατεία Πετρινού στην ανατολική πλευρά) και έπειτα μόνος του ο Βασίλη Σταυρόπουλος στην πλατεία Αγίου Βασιλείου. Του Χρήστου Βλασσόπουλου (Τούρκου – Πλακιά  και Στεφανή Αργυρόπουλου στην πλατεία Πετρινού επί της οδού Σπετσεροπούλου (υπόγεια ταβέρνα). Οι Αφοί Σπυρόπουλοι, του Γρ. Αντωνάκου, η Ομόνοια Γεωργίου Α’ 19 κάτω από την ποτοποιεία Αθανασιάδη και το μπακάλικο του Ανδριανόπουλου, του Σπυρόπουλου επίσης στην οδό Γεωργίου Α’, ο Παναγιωτάκος επίσης στην οδό Γεωργίου Α’, του Γ. Σπυρόπουλου, οι Ν. Γιαννούλης και Μιχ. Καλιντέρης και έπειτα ο Γιαννούλης μόνος του στην οδό Γρ. Λαμπράκη. 

Του Σπύρου Σπυρόπουλου στη συνέχεια (όταν έκλεισε για λίγο καιρό) το κράτησε ο Νικόλαος Γιαννούλης, του  Μητρόπουλου οδό Κένεντι κάτω από το υποδηματοποιείο Γλύνου (μετέπειτα παντοπωλείο Κάνταρου), του Κοτσώνη ο Έλατος στην οδό Μαντινείας ή Κένεντι, των αφών Κωνσταντίνου και Γεωργίου Κοτσώνη το οποίο συνέχισε ο ανιψιός του Αντ. Αθανασούλιας, του Κ. Παπαδόπουλου Βασιλίσσης Όλγας ή Γρ. Λαμπράκη, του Τάκη Δεμοίρη, του Στυλιανού Μπένου, του Νίκου Πιτερού στην οδό Καλαβρύτων που μετά πήρε ο Βαγγέλης Πιτερός και τώρα είναι στα χέρια του Νίκου και του Βασίλη, του Α. Αλεξόπουλου του Στέλιου Μπαρουξή. και του Β. Μπάρκα,ο Ι. Σπυρόπουλος στην Ουάσιγκτον. 

Η Πελοπόννησος του Βασιλείου Ταλούμη στην οδό Υψούντος 4, τα θερινά το Πάρκο του Γ. Μαρτιώνου στην πλατεία Άρεως, του Αθ. Μπάρκα αρχή Ουάσιγκτον και του Χ. Κατσικονούρη στην πλ. Αγ. Βασιλείου..

Ακόμα βλέπουμε την Καλλιστώ των Ι. Νικολακόπουλο και Δ. Παρασκευουλάκο στην οδό Κένεντι πλ. Άρεως (λειτουργούσε και ως καφετέρια). Το εστιατόριο Καγιάννης του Π. Καγιάννη το οποίο ήταν και αίθουσα δεξιώσεων και γάμων,

Τα Δειλινά τα οποία έγιναν μετά Ο Διόνυσος των αφών Αλέκου, Βασιλείου και Παναγιώτη Δέμου λίγο έξω από την Τρίπολη στα Χάνια Σκοπής. Επίσης άνοιξαν μέσα στην Τρίπολη στην οδό Καλαβρύτων τον Νέο Διόνυσο.

Η Όαση νέο μαγαζί των αφών Γεώργιου, Ιωάννη, Κωνσταντίνου και Παρασκευά Παπαγεωργίου στην ΕΟ Τρίπολης Πύργου (ήταν και αίθουσα δεξιώσεων και γάμων). 

Το Παρκ Σαλέ του Χ. Κανακάρη στην πλ. Άρεως ο οποίος έπειτα άνοιξε το εστιατόριο Μέλαθρον στο 2ο χλμ. Τρίπολης - Πύργου το οποίο ήταν και αίθουσα δεξιώσεων και γάμων, ο Άρθος Πόρθος Άραμης των Γ. Κουντουρόγιαννη και Δ. Σπηλιόπουλου στην οδό Καλαβρύτων,  ο Κήπος στην οδό Γρηγορίου Ε’ και Άρβαλη των Γ. Παρασκευόπουλου – Γ. Παπαναστασίου και Γ. Μαρούδα. Ο Μύθος των Π. Ρέκα - Χ. Σιάνα - Π. Πανόπουλος - Δ. Τσετσώνης - Δ. Τρυφωνόπουλου και ο Αθ. Τζιώλας  στην οδό Γρηγορίου Ε’ και Άρβαλη.

Από τα μέσα της δεκαετίας του 1970 αρχίζουν να εμφανίζονται οι πρώτες πιτσαρίες. Ήταν μια ωραία μόδα στο φαγητό που το δέχτηκε απλόχερα η Τρίπολη και υπάρχει έως σήμερα. Το ιταλικό φαγητό άρεσε στους Τριπολιτσιώτες. Ως πρώτη πιτσαρία φαίνεται να είναι μια που άνοιξε στην 28ης Οκτωβρίου δίπλα από την Τράπεζα της Ελλάδος. 

Έπειτα βλέπουμε να ανοίγουν και άλλες πιτσαρίες όπως το Lido το είχαν οι αφοί Όμηρος και Παναγιώτης Σπυρόπουλοι κοντά στην πλατεία Άρεως στην οδό Ομήρων και Σοφοκλή Καρύδη. Αρχές της δεκαετίας του 1980 βλέπουμε να ανοίγουν το Παρκ Σαλέ του Χρήστου Κανακάρη. μέσα στο πάρκο της πλατεία Άρεως και η Roma του Γ. Μπουρνά στην οδό Δημητρακοπούλου επί της πλατείας Άρεως. Η Roma έπειτα ήρθε στα χέρια των αφών Δημητρίου και Ιωάννη Τυροβολά. Η ζήτηση ήταν μεγάλη και έτσι άνοιξαν άλλες πέντε πιτσαρίες. Το Amore Mio του Π. Αγγελάκου στην οδό Δεληγιάννη, το Quarter των Περικλή Ασημακόπουλου-Ανδρέα Φράγκου - Χρήστου Φράγκου στην πλατεία Πετρινού, την 3Α του Ζώη Γεραναστάση στην πλατεία Ανεξαρτησίας στην οδό Θεοκλήτου, το Desidero του Ιωάννη και της Άννας Τυροβολά στην οδό Ερμού. 

Υπήρχαν και τα εξοχικά κέντρα που βρίσκονταν μέσα και έξω από την πόλη. Ήταν ο Παράδεισος του Παπαχρόνη με δυο πίστες και ψηλά πεύκα, μετέπειτα έγιναν τα Καλάμια, το Πόρτα του Καρύδη, η Μικρή Όαση του Λάχανη, οι Μηλιές του Παθή στο τέρμα Καλαμών, η Όαση του Καγιαννά τέρμα Καλαβρύτων με την εντυπωσιακή είσοδο με τα τσιμισίρια, τις ντάλιες και τα τριαντάφυλλα στον τοίχο, έπειτα την πήραν η αφοί Παρασκευόπουλοι, του Ερρίκου μετά το Παναρκαδικό Νοσοκομείο της Τρίπολης, ο Αγιώργης του Κασάρα (είχε και το Τουριστικό Περίπτερο στην πλ. Άρεως) και έπειτα το πήρε ο Σταμάτης Αδαμόπουλος, ο Μαϊθανασάκος των Ν. Ισαριώτη και μετά ο γιος του Βασίλειος, έπειτα το πήρε ο Κ. Καραλής, στη συνέχεια την πήραν κατά σειρά ο Ν. Μπονόρης, και η Άννα Τυροβολά, η Κάρτσοβα την είχε ένας Ρουμάνος.

Η Δεξαμενή του Β. Τούμπα στον Λόφο της Δεξαμενής, του Αντωνόπουλου ή Τούρκου και του Γάκη ήταν στην ΕΟ Τρίπολης - Πύργου. 

Έπειτα βλέπουμε την Όαση (πρώην Καγιαννά) των αφών Γεωργίου, Ιωάννη, Κωνσταντίνου και Παρασκευά Παπαγεωργίου, τον Διόνυσο των αφών Αλέκου, Βασίλη και Παναγιώτη Δέμου.

Αυτή ήταν μια περιήγηση στις ταβέρνες και στα εστιατόρια της παλιάς Τρίπολης ως τις μέρες μας. Αν έχω ξεχάσει κάποια επιχείρηση, παρακαλώ ενημερώστε με με e-mail. Σε καμία περίπτωση η παράλειψη δεν είναι σκόπιμη. Το άρθρο αυτό αποτελεί κεφάλαιο του υπό έκδοση βιβλίου μου για την παλιά Τριπολιτσά.
Τα φωτογραφικά αρχεία είναι ευγενική προσφορά και τους ευχαριστώ πολύ των: οικογένειας Αθανασούλια, Μάχη Γαλίφα, εφημερίδας Οδός Αρκαδίας, Αντωνίου Πετρόπουλου, Ευάγγελου Πιτερού, οικογένειας Δέμου, οικογένειας Παπαγεωργίου, Δημητρίου Διαμαντάκου, ιστορικό αρχείο αείμνηστου Μίμη Παπαντωνόπουλου, οικογένειας  Γαλιώτου, Διονυσίου Σόσολη, Βασιλείου Κατσαούνη, από το προσωπικό μου αρχείο και από την εφημερίδα Μορέας.

ΧΡΗΣΤΟΣ Η. ΜΗΤΣΙΑΣ

Για να επικοινωνήσετε με τον κ. Μήτσια, στείλτε του e-mail στη διεύθυνση: xristoshmitsias@hotmail.com