«Άραγε υπάρχει ηθικός κανόνας, κανόνας λογικής και εν τέλει νομικός κανόνας που να αποδέχεται ως ενδεχόμενο ότι ένα 12χρονο παιδί “συναίνεσε” σε μια ερωτική πράξη; Υπάρχει κανείς που μπορεί να το ισχυριστεί; Κι όμως τελικά υπάρχει. Ευτυχώς κάθε γνωμοδότηση υπόκειται στην τελική κρίση των δικαστών. Ας δείξουν ότι και το πνεύμα και το γράμμα του νόμου έχουν ψυχή και δεν είναι κενά περιεχομένου...».

Από τη στήλη «Επίκουρος» του dikastiko.gr το παραπάνω ερωτηματικό σε σχέση με την πρόταση της εισαγγελέως στη δίκη για τους βιασμούς και την εκπόρνευση ενός 12χρονου κοριτσιού στον Κολωνό.

Η εισαγγελέας στην εισήγησή της στο Μικτό Ορκωτό Δικαστήριο της Αθήνας ζήτησε την αθώωση λόγω αμφιβολιών του βασικού κατηγορούμενου Ηλία Μίχου για βιασμό, για μαστροπεία σε οίκους ανοχής, για μαστροπεία μέσω εξαναγκασμού και με αποκόμιση πορνικών εσόδων και για την εμπορία ανθρώπων. Παράλληλα, ζήτησε την πλήρη ενοχή για τη μητέρα της 12χρονης από τον Κολωνό ενώ ως προς τον δεύτερο βασικό κατηγορούμενο γνωστό ως «Μιχάλης» ζητήθηκε να κριθεί ένοχος για διακεκριμένη μαστροπεία προσώπου νεότερου 15 ετών με σκοπό κέρδους και για διακεκριμένη πορνογραφία ανηλίκου κάτω των 12 ετών.

Σύμφωνα με πληροφορίες, για το κακούργημα του βιασμού η εισαγγελέας είπε ότι υπάρχουν αμφιβολίες ως προς το κατά πόσον υπήρξε απειλή ή σωματική βία ώστε να στοιχειοθετηθεί το αδίκημα, και ως προς την εμπορία ανθρώπων φαίνεται, σύμφωνα με την ίδια, πως δεν προέκυψε ο προσπορισμός περιουσιακού οφέλους για τον κατηγορούμενο.

Ως προς τη διακεκριμένη μαστροπεία, είπε, μεταξύ άλλων, ότι δεν εντοπίστηκαν τα απαραίτητα στοιχεία που να καταδεικνύουν πως εκείνος εξώθησε στην πορνεία την ανήλικη.

Σύμφωνα με τα όσα αναφέρουν νομικοί, η εισήγηση αυτή της εισαγγελέως θα παρασύρει και τις κατηγορίες για τα άλλα πρόσωπα που εμπλέκονται σε αυτή τη φριχτή υπόθεση. 

Η ελληνική κοινωνία, όμως, για ακόμα μία φορά, νιώθει ότι το θύμα δεν βρίσκει το δίκιο του, νιώθει ότι η Ελληνική Δικαιοσύνη «κοιμάται» και αναρωτιέται πώς είναι δυνατόν ένας άνδρας που δήλωνε ερωτευμένος με το ανήλικο θύμα να μην κατηγορείται ούτε για βιασμό ούτε για μαστροπεία, ενώ «διευκόλυνε» τη 12χρονη στα ραντεβού της και είχε σχέσεις μαζί της, λες και επρόκειτο για μια ισότιμη σχέση μεταξύ δύο ενηλίκων.

Η ελληνική κοινωνία το τελευταίο χρονικό διάστημα έχει δει πολλά. Έχει δει τον Ποινικό Κώδικα να αυστηροποιείται, αλλά αναρωτιέται για ποιον, τελικά, αυστηροποιείται, για όλους ή μόνο για εκείνους που δεν έχουν μπάρμπα στην Κορώνη; Είδε την Εξεταστική για το έγκλημα των Τεμπών, και το πόρισμα των μελών του κυβερνώντος κόμματος, σύμφωνα με το οποίο έφταιγε ο σταθμάρχης, ο ανθρώπινος παράγων και η κακιά η ώρα και δεν προκύπτει ευθύνη για κανέναν υπουργό. Νιώθει ότι σε λίγο θα μας πουν ότι έφταιγαν τα θύματα που μπήκαν στα βαγόνια ή ότι η 12χρονη παρέσυρε τον 55χρονο στον αγοραίο έρωτα.

Κανείς δεν θέλει να τιμωρηθεί για έγκλημα που δεν έπραξε ένας αθώος άνθρωπος. Αλλά με όλα αυτά που συμβαίνουν, με τις εξεταστικές - «παρωδία» όπου οι εκάστοτε υπουργοί δεν έχουν ευθύνη, και με το γεγονός ότι ένας 55χρονος «πέφτει στα μαλακά» ενώ επί μηνες έβλεπαν το φως της δημοσιότητας στοιχεία εναντίον του για τα εγκλήματά του (και άλλα, όπως φωτογραφίες του με πρώην πρωθυπουργούς και με υπουργούς αυτής της κυβέρνησης), οι πολίτες πώς πρέπει να νιώθουν; Οι σχεδόν 1,5 εκατ. πολίτες που υπέγραψαν για την αλλαγή του νόμου περί ευθύνης υπουργών, ώστε να οδηγηθούν στη Δικαιοσύνη εκείνοι που δεν έθεσαν ποτέ σε εφαρμογή τη σύμβαση 717 για τους σιδηροδρόμους, πώς πρέπει να νιώθουν με τα όσα λένε και στα ελληνικά ΜΜΕ Ευρωπαίοι εισαγγελείς αλλά και τα όσα αναφέρουν τα πορίσματα περί παρεμπόδισης του έργου της Δικαιοσύνης; Και, ακόμα χειρότερα, ένα οποιοδήποτε θύμα, πώς πρέπει να νιώθει όταν βλέπει έναν ενήλικο που δικάζεται για βιασμό ανηλίκου, να μην κατηγορείται τελικά «λόγω αμφιβολιών» και να γίνεται λόγος για συναίνεση;

Γιατί, επομένως, να βγει να μιλήσει; Ποιον να κατηγορήσει και τι να περιμένει από τη Δικαιοσύνη; Αυτό που «περνάει» στην κοινωνία ως μήνυμα, είναι ακριβώς αυτό που πρέπει να εξαλειφθεί από την κοινωνία ως πεποίθηση: Ότι φταίει το θύμα. Και για τα άρρωστα μυαλά εκεί έξω, ενισχύεται το αίσθημα ότι όχι μόνο θα την βγάλουν καθαρή, αλλά ότι θα μπορούν να κατηγορήσουν ακόμα και ανήλικο για.. αποπλάνηση ενηλίκου.

Οι κοινωνικές ανισότητες βαθαίνουν. Το βλέπουμε κάθε μέρα. Με τον νέο Ποινικό Κώδικα, αν κάποιος χρωστάει στο Δημόσιο μπορεί να βρεθεί στη φυλακή αν καταδικαστεί για δύο χρόνια και μία ημέρα. Εννέα χιλιάδες οφειλέτες χρωστούν 84 δισ. ευρώ από τα συνολικά περίπου 110 δισ. ευρώ του ιδιωτικού χρέους, και τους κυνηγούν υποτίθεται, για χρόνια, οι φορολογικές Αρχές.

Θα δουν αυτοί απέναντί τους τον δικαστή ή θα τον βρουν απέναντί τους εκείνοι που δεν μπορούν να πληρώσουν τα δύο ή τρία χιλιάρικα; 

Μια παλιά ιστορία, που δεν είναι ακριβής ως προς τα γεγονότα αλλά χρησιμοποιείται για να καταδείξει την υπεροχή της δικαστικής εξουσίας, είναι η ακόλουθη: Στην Πρωσία του 18ου αιώνα, κοντά στο Πότσδαμ, ο Βασιλιάς Φρειδερίκος ο Μέγας είχε κοντά στα θερινά του ανάκτορα έναν ανεμόμυλο που έκανε θόρυβο και τον ενοχλούσε. Ο Φρειδερίκος κάλεσε τον μυλωνά και απαίτησε να του πουλήσει τον ανεμόμυλό του. Όταν ο μυλωνάς αρνήθηκε, ο βασιλιάς του απάντησε ότι μπορεί να πάρει έτσι κι αλλιώς το μύλο χωρίς να τον πληρώσει. Η απάντηση του μυλωνά, ήταν: «Ναι, αλλά υπάρχουν δικαστές στο Βερολίνο».

Καθώς οι κοινωνικές ανισότητες βαθαίνουν, οι αδύναμοι, που συνεχώς πληθαίνουν, νιώθουν ότι δεν έχουν καμία καταφυγή. Είπαμε: Κανείς δεν θέλει να τιμωρηθεί ένας αθώος. Αλλά το κοινό αίσθημα είναι ότι εκείνοι που έχουν κάποιου είδους δύναμη, θα την γλιτώνουν πάντα.

Γαλανιάδη Εύα