Αγαπητέ Ανδρέα, φίλε Ανδρέα, Υπουργέ Ανδρέα, Συμπολίτη Ανδρέα... δεν μου είναι ευχάριστο αυτό που σου λέω, όμως, όπως με βλέπεις και σε βλέπω, “θα χάσουμε το τρένο”! Κι όταν, πλέον, θα το 'χουμε χάσει, ό,τι να σου λέω και ό,τι να μου λες.... θα είναι “άλλα λόγια ν' αγαπιόμαστε”...
Και πώς “χάνεται το τρένο”, Τριπολιτσιώτη Ανδρέα, δεν είναι δύσκολο να το αντιληφθούμε...: Θες γιατί, εσύ, θα μετακινηθείς προς τη θέση του Γεν. Γραμματέα της Ν.Δ., θες γιατί θα πας σε κάποιο άλλο Υπουργείο, θες γιατί -πρέπει να το λέμε κι αυτό- ίσως, στις επόμενες Εκλογές να ηττηθεί η Ν.Δ., θες έτσι, “θες γιουβέτσι”, ναι, Ανδρέα φίλε, “θα το χάσουμε το τρένο”...

Και θα περάσουν τα χρόνια, Ανδρέα, και θα κουτουλιόμαστε, Ανδρέα, και, τότε, ίσως μου εκμυστηρεύεσαι, “ναι, τότε έπρεπε να το κάνω...” ... Γιατί, Ανδρέα, κακά τα ψέματα• τ' όνομα καθενός με κάποια τέτοια μεγάλα παραμένει εσαεί... “αυτό έγινε επί Ανδρέα...” ή “αν δεν ήταν ο Λυκουρέτζος, δε θα είχαμε....”.
Και “προς Θεού”, δεν στο λέω γιατί “δεν έχεις κάνει τίποτα”... Συγκριτικά, με άλλους Συναδέλφους σου τους παρελθόντος, έχεις κάνει, και κάνεις, πολλά για τον τόπο σου, την Τριπολιτσά και την Αρκαδία... Να πούμε, για το Μουσικό Γυμνάσιο που “δε θα το βλέπαμε στ' όνειρο μας”; Να πούμε για το Πειραματικό; Να πούμε για... Να πούμε, ότι σωρό άλλα γίνονται, από το ενδιαφέρον σου για την Αρκαδία;
Όμως, Ανδρέα, έχω την εντύπωση, πώς, αν δεν κάνεις αυτό, για το οποίο είσαι ο καθ' ύλην αρμόδιος Υπουργός, νομίζω, Ανδρέα -και μη σου κακοφανεί- δε θα σε θυμούνται τόσο όσο... Ναι• και δεν είναι “ρητορικό σχήμα”... αυτή η διαπίστωση, Ανδρέα... Καλός, “Άγιος” είσαι, όμως... Άλλωστε, το λέει και η παροιμία “χίλια καλά έκανες, ένα...”.
Τι σου ζητάει η Τριπολιτσά κι η Αρκαδία, Ανδρέα; Τι άλλο από την επαναφορά “της αγκαλιάς”, μέσα στην οποία φώλιασες, γαλουχήθηκες και σπούδασες στα παιδικά σου χρόνια... τι άλλο από το Ίδρυμα να επαναφέρεις με το οποίο γειτόνευες τόσα χρόνια! Ανδρέα, ειλικρινά, ίσως επειδή ήσουν τότε μικρός, να μην μπορείς να καταλάβεις, τι ήταν το παλιό Διδασκαλείο και η Παιδαγωγική Ακαδημία, αργότερα, για την Τρίπολη... Στο ρυθμό αυτών των 300 ατόμων -με το Διδακτικό και λοιπό προσωπικό- ζούσε μια πρωτεύουσα Νομού στο κέντρο του Μοριά! Ταβέρνες και ψιλικατζίδικα, γαλακτοπωλεία και περίπτερα, λεωφορεία και εμπορικά, κινηματογράφοι και ζαχαροπλαστεία... ναι, όλα, μα όλα “χόρευαν” στο ρυθμό των Δασκάλων! Ακόμη κι ο Πολιτισμός της Τριπολιτσάς, επάνω, εδώ, πάταγε... από παρελάσεις και Μουσικές μέχρι θέατρο και Οικοκυρικά....
Και μια ωραία πρωϊα, τούτος “ο Φάρος” έπεσε! Έτσι, αναίτια, για την πόλη, ότι, δήθεν, θα... Κι από το '89 και μετά, εδώ και 20 χρόνια, παραμένει βουβό, ζώντας με τους θρύλους του Εξαρχόπουλου και του Παπανούτσου... Θα μου πεις, γιατί παραπονείσαι• η Πολιτεία έκανε το χρέος της, και το αντικατάστησε με Πανεπιστήμιο! Δεν λέω, αγαπητέ Υπουργέ, όμως, ό,τι έχουμε εμείς, από Πανεπιστήμιο, έχει και η Σπάρτη που δεν είχε Π.Α.• ότι έχουμε εμείς έχει και η Κόρινθος που δεν είχε Π.Α.• ότι έχουμε εμείς, έχει και το Ναύπλιο που έχει τόσα και τόοσα!
Ανδρέα, όπως σου είπα και την άλλη φορά, η απαίτηση είναι κοινή, όλων τών, εν ζωή, Τριπολιτσιωτών και Αρκάδων, αλλά κι όλων τών, εν ζωή, Δασκάλων του Μοριά, που, στην Τριπολιτσά, “άνοιξαν τα μάτια τους”! Τους συνδέουν μνήμες, Ανδρέα, μνήμες λογιών, λογιών... Την απαιτεί η Ιστορία της Τριπολιτσάς, την ΠΑΙΔΑΓΩΓΙΚΗ ΣΧΟΛΗ, Ανδρέα! Κι είναι ιστορία 120 και πλέον ετών!
Και δε ζητάμε, Ανδρέα, μια “Σχολή κατάψυξης”... Όχι• ώσπου να αποφοιτήσουν οι Δάσκαλοι μας, αμέσως, θα διορίζονται! Είναι πρωτοφανές αυτό που συμβαίνει, αυτό με τους Δασκάλους, τα τελευταία χρόνια “από το φοιτητικό έδρανο αμέσως στην έδρα διδασκαλίας”! Η Παιδαγωγική Σχολή θα είναι, για την Τρίπολη, μια Σχολή γεμάτη ζωή, δραστηριότητας, ενέργειας... διότι, οι Φοιτητές, θα μένουν στην πόλη αφού πρέπει να κάνουν διδασκαλίες...
Και φυσιολογικά, Ανδρέα, θα περάσουν τα τωρινά ευχάριστα χρόνια σου... και θα 'ρθουν “τα στερνά”... οπότε, θα περνάς απ' έξω και θα ρίχνεις τη ματιά σου επάνω και θα μονολογείς “εγώ έφερα την Παιδαγωγική Σχολή στην Τρίπολη... Το ίδιο, θα λένε, και τα παιδιά σου στους φίλους τους “ ο πατέρας μας έφερε....”!
Ότι, και συ, Ανδρέα, το επιθυμείς, διακαώς, ουδείς λόγος... Ο χρόνος, όμως, στενεύει... Το πώς θα ελιχθείς, πάνω στο θέμα, εσύ το γνωρίζεις... Σκέψου, μόνο, ότι, την επιτυχία σου, ως Αρκάδας Υπουργός, τη σφραγίζεις, “άπαξ δια παντός”, με την ΠΑΙΔΑΓΩΓΙΚΗ ΣΧΟΛΗ ΣΤΗΝ ΤΡΙΠΟΛΗ!
Χαίρε Ανδρέα και Υγίαινε.
Ν.Γ.

Πηγή:Οδός Αρκαδίας