Η Ολυμπιακή Φλόγα πέρασε από τον Δήμο Τρίπολης στο ταξίδι της για το Παρίσι. Μάλιστα, είχε διατυπωθεί αίτημα από το Δημοτικό Συμβούλιο να περάσει και από την Τεγέα και από την Τρίπολη, όπερ εγένετο.

Πέρασε, λοιπόν, μέσα από τα χειροκροτήματα του κόσμου, που επευφημούσε τους λαμπαδηδρόμους, για να καταλήξει στην πλατεία Άρεως, κάτω από τον ανδριάντα του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη που, ευτυχώς για τον ίδιο, πολλές φορές, κοιτάει αγέρωχα και δεν ασχολείται με το τι συμβαίνει από κάτω του.

Το αν η λαμπαδηδρομία ήταν επιτυχημένη ή αποτυχημένη, δεν είναι στη δεδομένη στιγμή και λόγω των ιδιαίτερων χαρακτηριστικών που έχει η συγκεκριμένη τελετή, ας την πούμε έτσι, το σωστό ερώτημα. Διότι το ζήτημα σε αυτή την περίπτωση είναι τι συμβολίζει η Ολυμπιακή Φλόγα.

Τις βαρύγδουπες παλαιο-φιλολογικές εκφράσεις που ακούστηκαν, τις πήρε ο άνεμος.

Η Ολυμπιακή Φλόγα μεταφέρει το μήνυμα της ειρήνης, της ευγενούς άμιλλας και της συναδέλφωσης των λαών. Σε μια περίοδο που οι πόλεμοι και οι σφαγές μαστίζουν την ευρύτερη «γειτονιά» μας, αλλά και όλο τον κόσμο, δεν έχει κανένα νόημα να μιλάμε για αυτές τις αξίες, αν δεν τις εφαρμόζουμε.

Γι' αυτό, στη χθεσινή υποδοχή, το μόνο πραγματικό κέρδος που ειχαμε ως κοινωνία, ήταν το γεγονός ότι οι μαθητές των δημοτικών σχολείων με αφορμή την έλευση της Ολυμπιακής Φλόγας είχαν την ευκαιρία να μάθουν πέντε πράγματα, να στήσουν μικρά δρώμενα και να γίνουν κοινωνοί αξιών που οι ενήλικοι και οι κυβερνήσεις έχουν από καιρό ξεχάσει.

Αυτά τα παιδιά, λοιπόν, τους μικρούς μαθητές των σχολείων μας, που από τον Δεκέμβριο προετοιμάζονταν για τη χθεσινή μέρα, που περίμεναν υπομονετικά στον ήλιο για να παρουσιάσουν αυτό που με χαρά είχαν προετοιμάσει, έβλεπαν τους επισήμους κάτω από τις τέντες της πλατείας να κάθονται στη σκιά, και δεν είδαν ποτέ κανέναν να τους προσφέρει ένα μπουκάλι νερό για να δροσιστούν.

Αυτά τα παιδιά που περίμεναν υπομονετικά να παρουσιάσουν τα ολιγόλεπτα δρώμενα που είχαν ετοιμάσει, απαξιώθηκαν στο τέλος της τελετής, όταν οι επίσημοι αποχώρησαν με φούρια προτού τελειώσουν την τρίλεπτη παρουσίασή τους!

Είπαμε προηγουμένως ότι η συγκεκριμένη τελετή δεν μπορεί να κριθεί ως επιτυχημένη ή αποτυχημένη, ότι το ερώτημα δεν είναι αυτό, διότι το ζήτημα είναι βαθύτερο.

Όταν ζητείς από τα παιδιά και τους γονείς τους να συμμετάσχουν σε κάτι «για το καλό της πόλης» και μετά τους «κρεμάς», πώς περιμένεις να φτιάξεις την κοινωνία των πολιτών που λες ότι οραματίζεσαι;

Πώς περιμένεις να έχεις αυριανούς πολίτες που θα αγαπήσουν τον εθελοντισμό και που θα προσφέρουν αφιλοκερδώς στην κοινωνία;

Για ποιο λόγο να ταλαιπωρηθούν την επόμενη φορά;

Γι' αυτό επισημαίνω ότι το μόνο κέρδος από τη χθεσινή τελετή, ήταν των μαθητών, που είχαν την ευκαιρία να μάθουν κάποια πράγματα για τον πολιτισμό που είχαμε, κι ας ξεροψήθηκαν στον ήλιο.

Συχνά ακούγεται διά στόματος των κυβερνώντων και αρχόντων ότι το μέλλον είναι τα παιδιά μας.

Για να γίνει πράξη αυτή η φράση, επιβάλλεται όταν τα παιδιά μιλούν, εκφράζονται, παρουσιάζουν ένα τραγούδι ή ένα μικρό δρώμενο, να σταθείς αμίλητος και να τα ακούσεις, να έχεις την ίδια υπομονή που δείχνουν και εκείνα.

Όχι να τους γυρίσεις την πλάτη.

Διότι η δράση προκαλεί ίση αντίδραση.

Γαλανιάδη Εύα