Εικόνες θλιβερές, εικόνες οδύνης, πόνου και χάους κυριαρχούν στη χώρα μας με το 2^ο κύμα της πανδημίας του κορωνοϊού. Δυστυχώς από όποια πλευρά και να το δούμε, η χώρα μας βρέθηκε τελείως απροετοίμαστη απέναντι σε αυτό τον αόρατο εχθρό. Συνάνθρωποί μας χάνονται, ο φόβος έχει καταλάβει όλους μας. Φόβος όχι μόνο για την υγεία, αλλά και για το τι θα συμβεί στο μέλλον. Έχουμε κατακλιστεί από λοιμωξιολόγους, αρνητές, ψεκασμένους, αναλυτές, όλοι έχουν μια άποψη για το κοινό καλό.

Μέσα σε όλους αυτούς και οι ιεράρχες. Οι κεφαλές της εκκλησίας στη χώρα μας. Άνθρωποι με ειδικό βάρος στην κοινωνία, των οποίων ο λόγος έχει πολύ μεγάλη δύναμη. Το «Θείο κήρυγμά τους» για κάποιους είναι τυφλή υπακοή. ΔΥΣΤΥΧΩΣ  για ακόμη μια φορά επιβεβαιώνεται ότι ποντάρουμε σε κουτσά άλογα. Ο Αρχιεπίσκοπος όπως και άλλοι ηγέτες εκκλησιών, αποδείχθηκαν ανεπαρκείς. Ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος καταρχάς φάνηκε πολύ λίγος στο να πείσει τους διπλανούς του ιεράρχες, ότι η υγεία τους απειλείται και παράλληλα και η υγεία των πιστών, δεύτερον να σώσει όλους αυτούς αλλά και τον εαυτό του από το να κολλήσουν τον ιό και τρίτον γιατί αποδεικνύεται πως τελικά έβαλε τον ιερό δίσκο της εκκλησίας πάνω απ΄όλα. Οι συνάνθρωποί μας πεθαίνουν κατά δεκάδες, τα προβλήματα της επόμενης μέρας θα είναι τεράστια, είτε οικονομικά είτε υγείας. Εκεί λοιπόν περίμενες να ακούσεις κάποιες σωστές απόψεις από την εκκλησία, η οποία ασκεί μια τεράστια επιρροή στο καθημερινό γίγνεσθαι. Ξαφνικά την βλέπεις να αντιπαλεύεται οποιαδήποτε λογική και επιστημονική εξήγηση για την πανδημία.

Οι ιεράρχες λοιπόν θεωρώντας την πίστη τους στο Θεό πιο ισχυρή από την υγειονομική κρίση, αψήφησαν τις οδηγίες που δόθηκαν, και απ’ότι φαίνεται παραβίαζαν τους περιορισμούς που έχουμε όλοι μας. Ακόμη καλούσαν κι άλλους να τους παραβιάσουν βάζοντας μπροστά τη Θρησκεία και την Θεία Κοινωνία, προσβάλοντας έτσι την αγνότητα της πίστης, αλλά και την αγάπη που μπορεί να έχει κάποιος για τη θρησκεία και την πίστη του στο Θεό. Αρνήθηκαν να αποδεχτούν τη σοβαρότητα της κατάστασης με την ατολμία αποδοχής τους και τις παραπλανητικές δηλώσεις τους. Αποσιώπησαν κρούσματα, απέκρυψαν γεγονότα με αποτέλεσμα να δίνουν πάτημα στον κάθε αμφισβητία να κατακρίνει όχι μόνο την εκκλησία αλλά και οτιδήποτε γύρω από αυτήν. Αγνόησαν ότι η δομή της εκκλησίας μας είναι βασισμένη στην πίστη στο Θεό και αυτή είναι που μας σώζει, όχι η επικαλούμενη αγιοσύνη τους.  Λίγοι ήταν οι ιεράρχες όπως ο Μητροπολίτης Αλεξανδρουπόλεως που βγήκαν να μιλήσουν και να τοποθετηθούν με ευθύτητα ή ο Μητροπολίτης Μεσογαίας και Λαυριωτικής Νικόλαος ο οποίος με τις πράξεις του έδειξε την διαφωνία του απέναντι στη λαϊκίστικη λογική που επικράτησε τελικά.

Τι θα περίμενε λοιπόν ένας αγνός πιστός από την εκκλησία μας σε αυτές τις δύσκολες ώρες; Σίγουρα όχι διχαστικές δηλώσεις και πράξεις. Θα περίμενε η εκκλησία μας να επενδύσει στην κοινωνική συνοχή. Υπάρχουν χιλιάδες προβλήματα που πρέπει να επιλυθούν. Δηλαδή δεν μπορούν οι κεφαλές της εκκλησίας μας να αντιληφθούν ότι σε μια τέτοια ατμόσφαιρα γενικευμένου πανικού η οργανωμένη σκέψη είναι σχεδόν αδύνατη; Μικρές καλές ιδέες που με την υλοποίησή τους μπορούν να γεννήσουν «ηδονή» και να λύσουν προβλήματα κοινωνικά, οικονομικά ακόμη και πολιτικά. Αντί αυτού η εκκλησία μας δείχνει μια νοοτροπία «μπαχτσισμού» αποκαρδιώνοντας αυτόν που θέλει να πάει εκεί με τις δυνάμεις του και την καθαρότητα της ψυχής του.

Πρέπει να συμφωνήσουμε όλοι μαζί στους νόμους και στις διαδικασίες. Αλλιώς  θα γίνουμε ζούγκλα. Ζούγκλα είτε ενός ολοκληρωτισμού είτε ζούγκλα ενός χάους. Πρέπει να τηρούνται κάποιοι κανόνες. Δεν μπορεί ο νομοταγής πολίτης να θεωρείται κοροΐδο. Αποδεικνύεται περίτρανα ότι επιστήμη και πίστη μόνο μαζί μπορούν να προχωρήσουν. Τίποτα δεν είναι ανεξάρτητο από το άλλο. Χρειαζόμαστε το φως, το αναζητάμε, αλλά θέλουμε το γνήσιο φως της πίστης, της αγάπης και της ηθικής.

Γιατί για άλλη μια φορά επικράτησε η λογική του διχασμού και όχι η λογική του να προστατέψουμε το ευρύ κοινό;

*ο Δημήτρης Τσαντήλας είναι μηχανικός πληροφορικής με μεταπτυχιακά στη διεθνοποίηση επιχειρήσεων και στις διαπραγματεύσεις