Απορίας άξιον πώς είναι δυνατόν με τόσα προγράμματα προσλήψεων για ανέργους ανά κατηγορίες (φανταστείτε πόσοι είναι αυτοί), δηλαδή νέους αλλά και μεγαλύτερων ηλικιών, να υπάρχει τόσο μεγάλη ανεργία ακόμη, κυρίως στους νέους, στο ανθρώπινο δυναμικό δηλαδή με όλα εκείνα τα προσόντα και την όρεξη για εργασία, η οποία μη σας φαίνεται παράξενο, το βιώνετε και οι ίδιοι στις οικογένειές σας, αγγίζει το 70% και πλέον.

Από την άλλη τα αφίσακια και οι καρτούλες πτυχιούχων, που εργάζονται σε εντελώς διαφορετικά επαγγέλματα, απ’ αυτά που ονειρεύτηκαν και σπούδασαν «καλά κρατούν» στις κολώνες της ΔΕΗ και στους πίνακες ανακοινώσεων.

Ευτελισμός... Η πραγματικότητα η ίδια αυτή τη στιγμή είναι ευτελιστική. Γνωρίζετε όλοι, ότι απ’ τη στιγμή που οι επιχειρήσεις κυριολέκτικα δεινοπαθούν –παρ’ όλο που όλοι οι ιθύνοντες, αίφνης θυμήθηκαν ότι οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις είναι η ραχοκοκαλιά της οικονομίας-, αδυνατούν να προσλάβουν δυναμικό.

Γνωρίζετε επίσης, κάτι το οποίο ισχύει και στην επαρχία και ειδικότερα στην πόλη μας, στην Τρίπολη, ότι «αλυσιδωτά», τα μαγαζιά βάζουν λουκέτο, κι αν έχετε προσέξει ό, τι ξενοικιάζεται δε νοικιάζεται πια. Η κρίση έχει φοβίσει κυρίως τους νέους για να κάνουν κάτι δικό τους, να «στήσουν» τη δική τους επιχείρηση, όμως ακόμα περισσότερο φοβίζουν οι δαπάνες που μηνιαίως, πρέπει να καταβάλλει ο κάθε ιδιοκτήτης επιχείρησης είτε μικρής είτε μεγάλης.

Πέραν αυτού όμως, τα εν λόγω προγράμματα, που υποτίθεται ότι λύνουν το τεράστιο πρόβλημα, που διαδραματίζει σημαντικό παράγοντα της κοινωνικής παθογένειας και δεν είναι άλλο από την ανεργία, αυτά τα προγράμματα λοιπόν, έχουν και τις δικές τους ρήτρες, που είτε δε σου επιτρέπουν να ασφαλιστείς, γιατί θεωρούνται ως κατάρτιση ή ως πρακτική, είτε δε σου επιτρέπουν να επαναλάβεις στον ίδιο χρόνο,ένα εφάμιλλο πρόγραμμα.

Πόσο να καταρτιστεί ο 50άρης και η 60άρα, που για λίγα ένσημα χάνουν μετά από τόσα χρόνια επίπονης ψυχολογικά και σωματικά εργασίας, τη σύνταξή τους; Πόσο να καταρτίσεις ένα νέο που έχει 2-3 μεταπτυχιακά και θέλει να επιβιώνει αξιοπρεπώς δουλεύοντας, χωρίς να επιβαρύνει τους δικούς του, την οικογένειά του;

Πανηγυρίζουν κυβερνώντες ότι το πρόβλημα της ανεργίας λύνεται σταδιακά, ότι υπάροχυν χιλιάδες θέσεις εργασίας να απορροφήσουν ένα σημαντικό ποσοστό, μάλιστα «εντέχνως», πριν κάποιους μήνες στήριζαν προγράμματα για νέους στο εξωτερικό, δηλαδή με κάποιον τρόπο τους έδιναν «διαβατήριο» για αλλού. Αφού υπάρχουν τόσες χιλιάδες θέσεις στην Ελλάδα, γιατί πρέπει να υπάρξει αυτή η «έντεχνη μετανάστευση»; Γιατί αυτό διατείνονται, οι εν λόγω πολιτικοί, ότι υπάρχει πληθώρα θέσεων εργασιών.. Τα συμπεράσματα πάνω σε αυτό δικά σας.

Σχετικά με τη μισθοδοσία τώρα, δεν τους ενδιαφέρει εάν οι άνθρωποι αυτοί κυριολεκτικά δεν έχουν να φάνε, αλλά τους δίνουν με τις διάφορες κρατήσεις, τα ποσά αυτά μετά από 3, 4, 5. . . μήνες. Για ποια επίλυση και βελτίωση του μείζονος ζητήματος της ανεργίας μιλάμε λοιπόν;

Ευαγγελία Παπαθανασίου