Δάφνη μασούσε η Πυθία εκεί στους Δελφούς και έβλεπε τα μελλούμενα. Ενδημικό φυτό και η δάφνη στην Τρίπολη, αλλά, βρε παιδιά, τα μελλούμενα είπαμε, όχι οράματα στον παρόντα χρόνο...

Κάπως έτσι «βρέθηκε» η Εύη Τατούλη να παρακολουθεί το Σάββατο τον Αστέρα στο γήπεδο!Και να τα δημοσιεύματα, και να τα αποκλειστικά. Ποιος «την είδε την ξανθούλα, την είδε ψες αργά»; Ουδείς. Δεν ήταν εκεί, απλούστατα… Μήπως ήταν η μετεμψύχωση του Πέτρου;;;

Βέβαια, στα γήπεδα άλλα παραισθησιογόνα κυκλοφορούν. Μήπως εκεί είναι η ρίζα του κακού και κάποιοι βλέπουν οράματα με την ίδια και με τον πατέρα της;

Παιδιά, κόψτε το, δεν κάνει. Χαλάει και την επιδερμίδα.

Θυμήθηκα κι άλλο τραγουδάκι από το παρελθόν: «Τα γαλάζια σου γράμματα κάθομαι και διαβάζω, τα σκουπίδια μας πνίξανε, κι άκρη πια δεν βγάζω»…

Ξαφνικά, θυμήθηκε και ο Ανδρέας ότι η Τρίπολη έχει πνιγεί στο σκουπίδι και άρχισε την αλληλογραφία με τους φίλους του υπουργούς! Ε, είναι δυνατόν, δέκα μέρες έμειναν έως τις ριμάδες, να μην παίξει το χαρτί του; Η πόλη είναι σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης δυο χρόνια τώρα, απανωτά τα δημοτικά συμβούλια και τα περιφερειακά, γκρίνια παντού, οι πολίτες σε απόγνωση, αλλά μόλις χθες έκανε την κίνηση ματ και έπιασε χαρτί και μολύβι.

Ο υπουργός του απάντησε αμέσως, βεβαίως-βεβαίως, και οι επιστολές διαβάστηκαν στο χθεσινό «πολιτισμένο» Δημοτικό Συμβούλιο. Το οποίο απόφαση δεν έλαβε. Έλαβε χώρα όμως επιχείρηση καπελώματος.

Δεν θα ήταν καλύτερα να αφήσουν την Τοπική Αυτοδιοίκηση να κάνει τη δουλειά της –που δεν την κάνει, αλλά τέλος πάντων- και να μιλήσουν για τις θέσεις τους ως βουλευτές; Το  έργο τους και τις προτάσεις τους; Και αν μπορούν να βοηθήσουν, ας το κάνουν στην ώρα του, όχι όταν έρχεται η ώρα τους!

Εγώ είμαι του Καραμανλή, εγώ είμαι του Σαμαρά. Εγώ είμαι με το ΠαΣοΚ, εγώ είμαι με τον Γιωργάκη. Αν μη τι άλλο, τόσες και τόσες μεταθέσεις έγιναν αυτόν τον καιρό από πλευρά σε πλευρά και από κόμμα σε κόμμα, ας ακολουθήσουμε το trend-όχι το χθεσινό του Αλέξη στο Twitter, τη μόδα, εννοώ- και ας απενοχοποιηθούμε πια!

Έχει κουράσει αυτή η καραμέλα. Από τι είναι φτιαγμένη και κρατά από τη δεκαετία του ’80; Μήπως τελικά είναι βώλος; Αυτό το πράγμα έχει εξαντληθεί πια, δεν έχει άλλο ζουμί. Έχουμε πολλά στο κεφάλι μας, αδέρφια, και ακόμα περισσότερα μας κάθονται στον λαιμό.

Τώρα που είπα ότι έχουμε πολλά στο κεφάλι μας: ούτε ψύλλος στον κόρφο του Οδυσσέα δεν θα ήθελα να ήμουν. Όλο το βάρος της προεκλογικής εκστρατείας του ΠαΣοΚ έχει πέσει πάνω του. Τι να πρωτοκάνει κι αυτό το παιδί, δεν το λυπάστε;