Φιλαράκια μου καλά και αγαπημένα, γεια σας!

Εκεί που κοιμόταν η πόλη, ξαφνικά αναμπουμπούλα, συνεδριάσεις, έκτακτες συνεντεύξεις, διαμαρτυρίες, χαμός! 

Και μέσα σε όλα, κάποιος ανησυχεί για τη καρέκλα του.

Κάποιος βλέπει τις μέρες του να είναι μετρημένες. (Στο αξίωμα, καλέ, Θεός φυλάξοι!)

Κάποιος αγχώνεται υπερβολικά, ιδρώνει και ξεφυσάει και προδίδεται κάθε φορά που εκνευρίζεται. ..

Αλλά: είναι ευρηματικός ο τύπος και μάλλον βρήκε το «μαξιλάρι» που του χρειάζεται.

Αντικατάσταση! Για προσωπικούς λόγους θα αντικαταστήσει πρόσωπο-«κλειδί» της πόλης με άλλον. Για έναν μήνα, λέει, μόνο. Ώσπου να δει τι θα κάνει για να την βγάλει καθαρή. Αλλά... ουδέν μονιμότερον του προσωρινού και... βολικού, θα λέγαμε εμείς! Και η αντικατάσταση βολεύει πολλαπλώς, όπως, ας πούμε, για να μην αρχίσει το φάγωμα της εξουσίας. 

Διότι την εξουσία δεν την μίσησε κανείς, φιλαράκια μου καλά και αγαπημένα.

Το κόλπο είναι στημένο, λέγεται. Για να δούμε. Θα δοθεί η άδεια σύννομα για την αντικατάσταση και θα πάνε όλα κατ' ευχήν ή η καρέκλα θα χάσει το ένα της ποδάρι και κάποιος θα βρεθεί στο πάτωμα;

Εκεί στο ΔΑΚ όταν γίνονται εκδηλώσεις λίγος σεβασμός ρε παιδιά...χθες οι βλαστήμιες και το βρισίδι έκαναν πολλά κεφάλια να γυρίσουν.

Τελικά η κότα έκανε το αβγό ή το αβγό την κότα; Σφάζονται τα παλικάρια για μία φωτογραφία, πάντοτε μιλώντας για τις πρώτες θέσεις. Τελικά οι ελάχιστοι που πηγαίνουν στις γιορτές και στις σχόλες πάνε για να δώσουν το «παρών», για να στηρίξουν τα δρώμενα ή για να κλέψουν τα φλας; Ούτε μονδέλες τριτοδεύτερες δεν κάνουν έτσι για τη δημοσιότητα!

Φλας είπα, φιλαράκια μου, και θυμήθηκα τους πρόσφυγες, αλλά και τις επαφές και τις σκέψεις που έγιναν για αυτούς, με κλειστές ή με ανοιχτές τις πόρτες. Τελικά πού θα πάει η βαλίτσα; Ή μήπως το βαλιτσάκι…

Βίτσα που θέλουν όλοι, αλλά να είναι από λυγαριά για να τσούζει…

Με τα άρματα ζώστηκαν και έστησαν ενέδρες για να μην πλησιάσει κανένας φιλοξενούμενος στη ΒΙΠΕ. Στα μετόπισθεν έμειναν οι άσχετοι για να μιλούν για τετελεσμένα γεγονότα. Η κατάντια της Τρίπολης έγινε και επιστολή με την οποία κάποιοι με κλάματα και με μεγάλα λόγια προσπαθούν να αποφύγουν το «κακό». Ως προτερήματα πλέον αντιμετωπίζονται τα σκουπίδια που πνίγουν την πόλη, ως προτερήματα για να μην έρθουν πρόσφυγες. 

Τα υστέρα του κόσμου ήρθαν και μας πλάκωσαν, και οι επενδυτές... έρχονται, αλλά πρέπει να έχουν χάσει τον δρόμο και αργούν...