Έφυγε από τη ζωή ο γεννηθείς στο Παράλιο Άστρος Κυνουρίας καθηγητής της Φιλοσοφίας Κυριάκος Σ. Κατσιμάνης.

Τα ερευνητικά του ενδιαφέροντα επικεντρώνονταν στην αρχαιοελληνική φιλοσοφία, καθώς και στη διδασκαλία της φιλοσοφίας.

Γεννήθηκε το 1937 στο Παράλιο Άστρος. Σπούδασε κλασική φιλολογία στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών (1960), και φιλοσοφία στο Πανεπιστήμιο Paris IV της Σορβόννης, όπου πήρε διδακτορικό δίπλωμα με βαθμό άριστα (1974). Τόσο κατά τις προπτυχιακές όσο και κατά τις μεταπτυχιακές του σπουδές ήταν υπότροφος του ΙΚΥ.

Υπό την εποπτεία του καθηγητή Κωνσταντίνου Δεσποτόπουλου εκπόνησε διατριβή επί υφηγεσία στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, χάρη στην οποία το 1981 απέκτησε τον τίτλο του υφηγητή.

Αρχικά δίδαξε στη Μέση Εκπαίδευση (1962-1976), στη συνέχεια υπηρέτησε στο Κέντρο Εκπαιδευτικών Μελετών και Επιμορφώσεως (1976-1985) και στο Παιδαγωγικό Ινστιτούτο (1985-1998), του οποίου υπήρξε Σύμβουλος (1988-1998) και Αντιπρόεδρος (1992-1996) με ειδίκευση στην Επιμόρφωση εκπαιδευτικών, στα Αναλυτικά Προγράμματα και στα διδακτικά εγχειρίδια Φιλοσοφίας και Αρχαίων Ελληνικών. Έκανε πολλές εισηγήσεις σε επιμορφωτικά σεμινάρια για το εποπτικό προσωπικό και τους καθηγητές της Μέσης Εκπαίδευσης στην Αθήνα και σε διάφορες επαρχιακές πόλεις.

Δίδαξε φιλοσοφία στη Σχολή Επιμόρφωσης Λειτουργών Μέσης Εκπαίδευσης της Αθήνας (1977-1992) και στα Περιφερειακά Επιμορφωτικά Κέντρα (ΠΕΚ) της Αθήνας, του Πειραιά και της Τρίπολης (1993-2000). Δίδαξε επίσης στα Διδασκαλεία Μέσης και Δημοτικής Εκπαίδευσης, στο Λαϊκό Πανεπιστήμιο της Εταιρείας Φίλων του Λαού, στο Κέντρο Φιλοσοφικών Ερευνών και στη ΧΕΝ.

Το έτος 2000 εξελέγη Επίκουρος Καθηγητής και στη συνέχεια Αναπληρωτής Καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών, όπου δίδαξε φιλοσοφία έως τη συνταξιοδότησή του (2004).

Εκλέχτηκε επανειλημμένα μέλος του Δ.Σ. της Ελληνικής Φιλοσοφικής Εταιρείας, την οποία υπηρέτησε ως Γενικός Γραμματέας και Ταμίας.

Η αρχαιολόγος και συντοπίτισσά του Σμαραγδή Αρβανίτη τον αποχαιρετά με την εξής ανάρτηση:
Αποχαιρετώντας τον Κυριάκο Κατσιμάνη, το στοχαστή, το φιλόσοφο, τον άνθρωπο.
Η αρκαδική γη υποδέχεται σήμερα τον Κυριάκο Κατσιμάνη. Επιστρέφει για πάντα εκεί που ξεκίνησε, στη γενέτειρα γη. Επιστήμονας διεθνώς αναγνωρισμένος, πανεπιστημιακός καθηγητής, με πλούσιο συγγραφικό έργο και μεγάλη προσφορά στην εκπαίδευση, την παιδεία, έδωσε νέα ώθηση στην επιστήμη της φιλοσοφίας, θέτοντας ως επίκεντρο τον άνθρωπο. 
Για τον επιστήμονα Κατσιμάνη και το έργο του, δεν είμαι η πλέον αρμόδια να μιλήσω. Έχω την ανάγκη, όμως, να εκφραστώ για τον άνθρωπο Κυριάκο, το μαθητή, το συνάδελφο, το συνεργάτη, το φίλο, το συνοδοιπόρο του πατέρα μου. Μια σχέση που ξεκίνησε εκεί στο Παράλιο Άστρος, όταν τη σκοτεινή περίοδο του εμφυλίου ο Γιάννης Αρβανίτης συγκέντρωνε τα παιδάκια του Δημοτικού – ανάμεσά τους και ο Κυριάκος –  και τους έκανε, κάπως ανεπίσημα, μάθημα, συνεχίστηκε στο Γυμνάσιο του Άστρους, όταν τον είχε και πάλι μαθητή και αρκετά αργότερα πια στο ΚΕΜΕ – Εκπαιδευτικό Ινστιτούτο, όταν βρέθηκαν και οι δύο να συνυπηρετούν.
Το όνομα Κυριάκος ηχεί ακόμα μέσα στο σπίτι μας, από εκείνα τα χρόνια. Ως παιδί θυμάμαι έντονα τις ατελείωτες συζητήσεις τους, τα ξενύχτια, τις συνεδριάσεις, τα έγγραφα που αντήλλασσαν … Δεν καταλάβαινα πολλά, ένιωθα όμως την αγωνία τους να προσφέρουν στα παιδιά, στη νέα γενιά, να διορθώσουν τα κακώς κείμενα στην εκπαίδευση τη δύσκολη εκείνη περίοδο της μεταπολίτευσης, να διαμορφώσουν τις βάσεις για τη διάπλαση του κατ’ Αριστοτέλη πολίτη.  
Πριν δύο σχεδόν χρόνια, όταν έφυγε ο Γιάννης Αρβανίτης, ο Κυριάκος Κατσιμάνης έγραψε για εκείνον ένα σύντομο αποχαιρετισμό, τόσο όμως μεστό και ουσιαστικό, που τότε συνειδητοποίησα πόσο καλά γνώριζαν ο ένας τον άλλον, πόσο καταλάβαινε και σεβόταν ο καθένας τα θέλω και τα πιστεύω του άλλου, πόσο δεμένοι ήταν και πόσο μεγάλη ήταν η εκτίμηση που καθόριζε τη σχέση τους. Και τους συνέδεαν πολλά… ο κοινός τόπος καταγωγής, η αγάπη για την ιδιαίτερη πατρίδα τους, η ανάγκη που ένιωθαν για συνεχή και ανιδιοτελή προσφορά στον τόπο τους, η θέληση για αναμόρφωση του εκπαιδευτικού συστήματος, οι ίδιες αξίες. 
Είναι βέβαιο πως ήδη συνεχίζουν τις ατελείωτες φιλοσοφικές συζητήσεις τους, επιχειρηματολογώντας για το Σοφοκλή, τον Πλάτωνα, το Σωκράτη, για τις μεγάλες ιδέες, όπως αυτές διαμορφώθηκαν μέσα από τους αρχαίους Έλληνες συγγραφείς που τόσο καλά είχαν μελετήσει ώστε κατάφεραν να μετουσιώσουν το λόγο τους σε πράξεις και στάση ζωής. Είναι μαζί και με τον άλλο φίλο τους, το Βασίλη Κούκλη, που έφυγε πριν ένα μήνα. Ο δάσκαλος είναι και πάλι με τους μαθητές του.
Είναι δύσκολος ο αποχωρισμός, επίπονη η συνειδητοποίηση της απώλειας. Τα ειλικρινή και πιο θερμά μου συλλυπητήρια στην κα Άγλα και την Εστέλ.

Σμαράγδη Ιωάννη Αρβανίτη