Η Δόξα μπορεί να έχασε το ντέρμπι με τον Πανθυρεατικό ωστόσο κέρδισε με την αγωνιστική της συμπεριφορά, με την εικόνα της μέσα στο γήπεδο αλλά και με την νοοτροπία που φαίνεται να έχει αποκτήσει τον σεβασμό όλης της ποδοσφαιρικής Αρκαδίας.

Αυτά τα παιδιά, αυτό το σύνολο, αυτοί οι άνθρωποι της διοίκησης, αυτή η ομάδα αξίζουν την στήριξη της Μεγαλόπολης γιατί είναι πέρα και πέρα ξεκάθαρο πως κάτι καλό γίνεται σε όλα τα επίπεδα με το σωματείο να αποπνέει υγεία σε όλα τα επίπεδα δείχνοντας το με τον πιο πειστικό τρόπο.

Η Δόξα των Μεγαλοπολιτών (όλοι πλην του Θοδωρή Μπούτα), των πολλών νέων και ταλαντούχων παιδιών, των εξαιρετικών ανθρώπων της διοίκησης της έδειξε κόντρα στον Πανθυρεατικό πως η εφετινή χρονιά δεν είναι απλά μια «φωτοβολίδα» αλλά αποτέλεσμα σκληρής δουλειάς και οργάνωσης.

Τα κέρδη των κυανόλευκων από το ντέρμπι με τον Πανθυρεατικό πολλά περισσότερα από μια ενδεχόμενη νίκη έστω και αν η ομάδα με την ήττα της αυτή έμεινε εκτός πρωταθλήματος ωστόσο η Δόξα αξίζει το χειροκρότημα των φιλάθλων της και συνολικότερα την στήριξη της πόλης.

Αγωνιστικά η ομάδα της Μεγαλόπολης στάθηκε εξαιρετικά στο παιχνίδι ισοφαρίζοντας δύο φορές έχοντας τρία δοκάρια και ένα χαμένο τετ α τετ με την ομάδα του Ηλία Κατσούλα μετά το 30ο λεπτό να ξεδιπλώνει στο γήπεδο τις ποδοσφαιρικές της αρετές με μπροστάρηδες τους «παλιούς» και με τους «νέους» να βγαίνουν στην πρώτη γραμμή.

Αυτή η Δόξα Μεγαλόπολης είναι μια πολύ ωραία ομάδα που αρέσει στο μάτι του φιλάθλου, που έχει πράγματα στο παιχνίδι της που αξίζει κανείς να δώσει προσοχή και να αναλύσει, έχει παίχτες με προσωπικότητα και επιπλέον έχει νιάτα και ταλέντο με μια σειρά από πιτσιρικάδες που αποτελούν και τον κορμό του συνόλου.

Κόντρα στον Πανθυρεατικό η Δόξα Μεγαλόπολης έδειξε πως είναι μια ομάδα που ξέρει πως και με τι τρόπο θα διεκδικήσει το αποτέλεσμα μέσα στο γήπεδο κάνοντας το οργανωμένα, παίζοντας ποδόσφαιρο με αρχές βασισμένο στο δικό της τρόπο παιχνιδιού και στα χαρακτηριστικά των παιχτών της.

Το πάθος και η επιθυμία ξεχείλιζε, η δύναμη και η θέληση το ίδιο με την ομάδα του Ηλία Κατσούλα να πηγαίνει το παιχνίδι κόντρα στον Πανθυρεατικό στα όρια και το αποτέλεσμα να κρίνεται στην μια «ζαριά», στην μια στιγμή στο φινάλε, στην μία λεπτομέρεια.

Είναι προφανές πως στην Δόξα Μεγαλόπολης υπάρχει ένα πλάνο τόσο σε ότι έχει να κάνει στο αγωνιστικό κομμάτι όσο και στα διοικητικό σκέλος με τους κατάλληλους ανθρώπους στα κατάλληλα πόστα να τρέχουν για το καλύτερο για την ομάδα αυτή.

Άξια και δικαιότατα η Δόξα Μεγαλόπολης ήταν εκ των διεκδικητών του εφετινού τίτλου κάνοντας το με μεγάλη συνέπεια στα αποτελέσματα της αλλά και με σωστό τρόπο αναφορικά με την αγωνιστική της φιλοσοφία στο γήπεδα.

Η τόσο ανταγωνιστική και καλή χρονιά της ομάδας της Μεγαλόπολης θα πρέπει να αποτελέσει τον δρόμο για την πορεία και την εξέλιξη του σωματείου στο προσεχές μέλλον και τα επόμενα χρόνια.