Μια γνωριμία με το δικό μας κοντινό παρελθόν, που βρίσκει ακόμα έκφραση στο παρόν κι ας του κλείνει τις χαραμάδες ο σύγχρονος τρόπος ζωής, αποπειράθηκε η Θεατρική Ομάδα Τρίπολης μέσα από μια διήμερη εκδήλωση την οποία παρουσίασε στα εντευκτήριά της, Φιλελλήνων 8, την Τετάρτη 28 και την Πέμπτη 29 Μαρτίου.

Θέμα, αφορμή και αντικείμενο μελέτης, αυτή τη φορά, οι αρκαδικές παραδόσεις, που λέγονται και αρκαδικοί θρύλοι, αλλά και η διαπίστωση ότι από την αρχαιότητα ως και σήμερα στο αρκαδικό τοπίο και στην αρκαδική ζωή τα πρόσωπα των μύθων μας αλλάζουν... ελαφρώς ονόματα και ιδιότητες, αλλά η ουσία τους είναι ίδια: οι μοίρες, οι νύμφες, οι μούσες, οι νεράιδες, τα ποιμενικά ξωτικά, ο Πάνας, τα στοιχειά, η γυναικεία πονηριά, οι πέρδικες που μιλούν, μας μιλούν και σήμερα και έχουν να μας διηγηθούν -και να μας διδάξουν- αλήθειες της ανθρώπινης ψυχής και συμπεριφοράς.

Και τις δύο ημέρες το θέατρο ήταν γεμάτο. Οι θεατές παρακολούθησαν ιστορίες για νεράιδες, χαμαδράκια και σμερδάκια, για τον διάβολο που δεν κατόρθωσε να κοροϊδέψει μήτε έναν Στεμνιτσιώτη μήτε τη γυναίκα του γαιοκτήμονα, όπως τις αφηγούνταν οι παλιοί, σε κείμενο και σκηνοθεσία Γεωργίας Δάλκου, ντυμένες με ζωντανή μουσική.

Η Θεατρική Ομάδα προσπάθησε να επικοινωνήσει με όλα εκείνα τα στοιχεία και τα στοιχειά της Αρκαδίας που κάποτε συντρόφευαν με τις ιστορίες τους τους ανθρώπους τους παλιούς, που προσπαθούσαν να εξηγήσουν τη ζωή με τις λίγες γνώσεις τους, αλλά με πολύτιμο όπλο τους ένα αισθητήριο που τους επέτρεπε να ζουν σε αρμονία με τη φύση και «να κάνουν την ειρήνη τους», όπως θα λέγαμε σήμερα, με την κοινωνία και με τον περιορισμένο, έστω, αλλά πόσο πλατύ στην πραγματικότητα, κόσμο τους.

Αυτό το αισθητήριο για τη ζωή μπορούν να μεταφέρουν οι αρκαδικές παραδόσεις σε εμάς και αυτό είναι, ίσως, το μεγαλύτερο δώρο τους στον σύγχρονο άνθρωπο.

Εξαιρετική πηγή αρκαδικών και ελληνικών γενικά παραδόσεων είναι το έργο του Νίκου Πολίτη «Παραδόσεις: Μελέται επί του βίου και της γλώσσης του ελληνικού λαού».

Γαλανιάδη Εύα