«Καλλιοπίτσα, Καλλιοπώ, να κι εσύ, να κι εγώ». Παλαιό στιχάκι που ψέλλιζαν οι φαντάροι όταν τους επιβαλλόταν η πιο μισητή αγγαρεία από όλες τις αγγαρείες, εκείνη του καθαρισμού της τουαλέτας.

Πώς κατέληξε, λοιπόν, το όνομα της μούσας που εμπνέει την καλλιέπεια, η ευγενέστερη, σύμφωνα με τον Ησίοδο, να καταλήξει συνώνυμο της τουαλέτας;

Όχι, αυτό δεν συνέβη σε κάποιο στρατόπεδο, αλλά... στο κέντρο της Αθήνας. Και θα λέγαμε ότι οι εννέα μούσες δεν βρέθηκαν εκεί για να τις τιμήσουν, αλλά για να καλύψουν με τους χιτώνες τους την ανάγκη να κρυφτεί ο εξαερισμός του ηλεκτρικού σιδηροδρόμου, τον οποίον εγκαινίασε ο Ελευθέριος Βενιζέλος το 1930.

Τον Ιούνιο του 1930, λοιπόν, ο Ελευθέριος Βενιζέλος εγκαινιάζει τον σιδηρόδρομο, που ήταν για τους τότε Αθηναίους πιο σημαντικός και από το μετρό για τους σημερινούς Αθηναίους. Ο αρχιτέκτονας το 1934 θέλησε να καλύψει με κάποιον τρόπο τις οπές του εξαερισμού γύρω από την πλατεία και έδωσε εντολή να κατασκευαστούν οκτώ κίονες περιμετρικά της πλατείας, που ονομάστηκαν οι «μούσες της Ομόνοιας», επειδή στη βάση καθεμιάς υπήρχε η καθιστή μορφή μιας μούσας. Οι καπνοδόχοι, από όπου έβγαινε ο ατμός του σιδηροδρόμου, βρισκόταν στην κορυφή.

Έλα, όμως, που οι μούσες είναι εννιά και η πλατεία χωρούσε οκτώ!

Έτσι, η Καλλιόπη, η μούσα του ωραίου λόγου, η εμπνεύστρια του Ομήρου και των επών, κατέληξε να βρίσκεται δίπλα ακριβώς από τα δημόσια ουρητήρια, κάτω στον σταθμό. Και όταν ο κόσμος ρωτούσε πού είναι η τουαλέτα, η απάντηση ήταν «κάτω, δίπλα στην Καλλιόπη»...

Γαλανιάδη Εύα