...Καί ἀ­φοῦ πέ­ρα­σε τό Σάβ­βα­το (ἡ­μέ­ρα ἀρ­γί­ας), ἡ Μα­ρί­α ἡ Μα­γδα­λη­νή καί ἡ Μα­ρί­α ἡ μη­τέ­ρα τοῦ Ἰ­α­κώ­βου καί ἡ Σα­λώ­μη ἀ­γό­ρα­σαν ἀ­ρώ­μα­τα γιά νά πᾶ­νε νά Τόν ἀ­λεί­ψουν. Καί πο­λύ πρω­ί, τήν πρώ­την ἡ­μέ­ρα τῆς ἑ­βδο­μά­δος (τήν Κυ­ρια­κή), μό­λις ἀ­νέ­τει­λε ὁ ἥ­λιος κά­τω ἀ­πό τόν ὁ­ρί­ζον­τα (μό­λις ἄρ­χι­σε τό λυ­καυ­γές), ἔρ­χον­ται στό μνῆ­μα.

Ἔ­λε­γαν δέ με­τα­ξύ τους. «Ποι­ός θά ἀ­πο­κυ­λή­ση γιά μᾶς τό λί­θο ἀ­π’ τήν εἴ­σο­δο τοῦ μνή­μα­τος;».

Ἀλ­λά μό­λις κοί­τα­ξαν, βλέ­πουν, ὅ­τι ὁ λί­θος εἶ­χεν ἀ­πο­κυ­λη­σθῆ. Ἦ­ταν δέ πά­ρα πο­λύ με­γά­λος. Καί ἀ­φοῦ μπῆ­καν στό μνῆ­μα, εἶ­δαν ἕ­να νέ­ο νά κά­θε­ται στά δε­ξιά ντυ­μέ­νος μέ λευ­κή στο­λή, καί τρό­μα­ξαν.

Αὐ­τός δέ τούς εἶ­πε: «Μή τρο­μά­ζε­τε! Τόν Ἰ­η­σοῦ ζη­τεῖ­τε τό Να­ζα­ρη­νό τόν ἐ­σταυ­ρω­μέ­νο; Ἀ­να­στή­θη­κε, δέν εἶ­ναι ἐ­δῶ. Νά ὁ τό­πος ὅ­που τόν ἐν­τα­φί­α­σαν. Πη­γαί­νε­τε δέ νά εἰ­πῆ­τε στούς μα­θη­τάς του καί μά­λι­στα στόν Πέ­τρο: Πη­γαί­νει πρίν ἀ­πό σᾶς καί σᾶς πε­ρι­μέ­νει στή Γα­λι­λαί­α, ἐ­κεῖ θά τόν δεῖ­τε, ὅ­πως σᾶς εἶ­πε»....

Χριστὸς ἀνέστη ἐκ νεκρῶν, θανάτῳ θάνατον πατήσας καὶ τοῖς ἐν τοῖς μνήμασι ζωὴν χαρισάμενος.

Χρόνια πολλά !!!