«Άγιε μου Γιώργη αφέντη μου και πρώτε καβαλάρη, αρματωμένε με σπαθί και με χρυσό κοντάρι».
(Ὡς τῶν αἰχμαλώτων ἐλευθερωτής, καὶ τῶν πτωχῶν ὑπερασπιστής, ἀσθενούντων ἰατρός, βασιλέων ὑπέρμαχος, Τροπαιοφόρε Μεγαλομάρτυς Γεώργιε, πρέσβευε Χριστῷ τῷ Θεῷ, σωθῆναι τὰς ψυχὰς ἡμῶν.)

Γράφει : ΓΕΩΡΓΙΑ ΚΑΚΑΡΙΚΟΥ
Έρχεται και η γιορτή του Αϊ Γιώργη και φέτος είναι στην ώρα της, Κυριακή 23 Απριλίου. Ο Αϊ Γιώργης ο ελευθερωτής και υπερασπιστής των πτωχών και των αιχμαλώτων. Ο άγιος καβαλάρης που τρέχει για να μας απαλλάξει από κάθε δράκοντα και να ξαναδώσει τη χαρά και το νερό στις πολιτείες που τα στερήθηκαν.

Τον τραγούδησαν, σαν ιππότη, σαν παλικάρι που παρουσιάζεται στο πράσινο και στα λουλούδια και ξαναδίνει τη χαρά. Οι πιστοί τον γιορτάζουν στα ξωκλήσια, (πάντα μετά το Πάσχα γιατί έχει αναστάσιμα τροπάρια) το λατρεύουν έξω στην ελεύθερη φύση, με όλους του ανοιξιάτικους συμβολισμούς που του αρμόζουν.

Ο θρύλος, για τη σωτηρία της βασιλοπούλας από το θεριό, τον έκανε ρομαντικό και πολύ αγαπητό.
«Δεν είναι, κρίμα και άδικο στης χώρας το πηγάδι,
να το κρατάει το θεριό κάθε Σάββατο βράδυ,
κι αν δεν του δώσουν άνθρωπο για να γλυκομασήσει,
δεν αμολάει το νερό τη χώρα να ποτίσει.

Ρίξανε κλήρο οι κάτοικοι σε πιο σπίτι θα πέσει
να δώσει το παιδάκι του, στο δράκοντα πεσκέσι,
και έπεσε στου βασιλιά την όμορφη την κόρη,
που ήλιος δεν την είχε δει κι ήταν μοναχοκόρη.
Σαν το μαθαίνει ο βασιλιάς τούτον τον λόγο λέει,
Πάρτε μου την κορώνα μου από την κεφαλή μου,
πάρτε μου το βασίλειο και αφήστε το παιδί μου!
Ή δώσε το παιδάκι σου, ή παίρνουμε και εσένα!
Πάρτε το, το παιδάκι μου, και ντύστε το πετράδια,
ολάργυρα κι ολόχρυσα κι όλο μαργαριτάρια,
πάρτε το το παιδάκι μου, και ντύσετέ το νύφη.

Και δώστε το, στον δράκοντα γλυκά να το μασήσει..
Ο Αϊ Γιώργης τό μαθε και πάει να την γλυτώσει,
κι από τα δόντια του θεριού να την ελευθερώσει
γυρίζει προς τα ιερά και κάνει το σταυρό του.
χρυσό κοντάρι σήκωσε το μπήγει στο λαιμό του…
-Πες μου να ζήσεις νέε μου πιο είναι το όνομά σου;
για να το πω στο βασιλιά να ΄χεις το μπουναμά σου.
-Εγώ είμαι ο Γεώργιος απ την Καππαδοκία
κι αν θες να κάμεις ψυχικό να χτίσεις εκκλησία.
Και μες στη μέση της εκκλησιάς να στήσεις καβαλάρη,
αρματωμένο με σπαθί και με χρυσό κοντάρι»

Χρόνια πολλά λοιπόν στους Γιώργηδες και στις Γεωργίες ….