Η "πορεία ειρήνης προς τιμή του Λαμπράκη" οργανώνεται με αποκλειστικό σκοπό να προσκομίσει τα μέγιστα δυνατά επικοινωνιακά κέρδη για το ιερατείο του ΚΚΕ, στο πλαίσιο του πόκερ που παίζουν τα κόμματα. Φυσικά και δεν ενδιαφέρονται να τιμήσουν έναν επιφανή πολιτικό άνδρα της αριστεράς, θύμα τότε του ακροδεξιού κράτους και σήμερα διάφορων σφετεριστών. Έλαβα ένα κάλεσμα συμμετοχής στην πορεία από φίλους εκτός ΚΚΕ και ΠΑΜΕ. Τι κάνουμε; Ακολουθούμε στην ουρά της πορείας, χωρισμένοι από ένα κορδόνι "περιφρούρησης" φτιαγμένο από τα παιδάκια του ΠΑΜΕ με παλούκια όπως είχε γίνει το 2005; Θα είχε νόημα αν ήμασταν πολλοί. Πόσοι θα είμαστε (αν αποφασίσω να συμμετάσχω); Θα μου πεις, και τότε ο Λαμπράκης έκανε μόνος του την πορεία ειρήνης και έγινε πανανθρώπινο σύμβολο. Εμείς θα ονομαστούμε "εχθροί του λαού" και προβοκάτορες. Έγραφα τότε (Μάης 2005): ------------------------ ΑΧΡΗΣΤΟΙ ΚΙ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟΙ Η μιζέρια του κομμουνιστικού ιερατείου στην Ελλάδα και αλλού είναι θλιβερά απόλυτη. Οι σφετεριστές του ονόματος της Αριστεράς είναι άχρηστοι, γιατί οι κοινωνίες δεν έχουν την ανάγκη καθοδήγησης από «πεφωτισμένες μειοψηφίες» για να κατανοήσουν την κατάσταση και τις σχέσεις με την εξουσία. Και αποτελούν φυτώριο νεοφασισμού γιατί οι εγκλωβισμένοι οπαδοί τους, ανίκανοι να σκεφτούν αυτόνομα γιατί έχουν μάθει να ζουν υπό την προστασία και τη σκιά της «μαμάς», είναι ώριμοι για να περάσουν σε σχήματα πιο αυθεντικά ολοκληρωτικά και προστατευτικά όπως αυτά του Καρατζαφέρη και του Πατριωτικού Μετώπου, τα οποία μαθαίνουν στους οπαδούς τους τον αληθινό βηματισμό της χήνας, όχι τις ατελείς απομιμήσεις που παρατηρήσαμε στην «Πορεία Ειρήνης» προς τιμήν του Λαμπράκη. Και αν τα παιδάκια του ΠΑΜΕ έχουν όρεξη να παίζουν «περιφρούρηση», αντί να περιφρουρούν την ιδεολογική τους καθαρότητα (που δεν κινδυνεύει από κανέναν), καλά θα κάνουν, αν μπορούν, να περιφρουρήσουν την κοινωνία από τους νεαρούς με τα ξυρισμένα κεφάλια. Κι ας καταλάβουν ότι δεν είναι τίποτ’ άλλο από απλοί νεροκουβαλητές μιας μορφής «μεταφυσικής» εξουσίας που, παλεύοντας για την επιβίωσή της, τους σέρνει προς ανεξιχνίαστες κατευθύνσεις, όπως και όλα τα άλλα άβουλα πλάσματα που ελέγχει. ------------------------- Τώρα πολλά έχουν αλλάξει. Οι κοινωνίες ισοπεδώθηκαν (τότε είχαν εμφανιστεί τα κοινωνικά φόρουμ που έδιναν κάποιες ελπίδες χειραφέτησης), το πολιτικό "παιχνίδι" πέρασε ολοκληρωτικά στα χέρια των επαγγελματιών, εμείς εκ των πραγμάτων είμαστε εντελώς ανίσχυροι. Ή εντασσόμαστε ή περιθωριοποιούμαστε. Αυτές τις δύο εναλλακτικές μάς επιφυλάσσει το καθεστώς. Δε λέω, πολύ καλύτερο το περιθώριο από το να χαρίσω το μυαλό μου στα κόμματα, κάποτε όμως θα μου άρεσε να δω και αποτελέσματα. Να διαχειριστώ τη ζωή μου.