Κάθε καλλιτεχνικός χώρος έχει τους μεγάλους και τους μικρούς• ονόματα γνωστά και άγνωστα• βαρύγδουπα και απλά. Ναι• σε κάθε καλλιτεχνικό χώρο αυτό συμβαίνει... όπως συμβαίνει και στον επιστημονικό, στον επιχειρησιακό... Κι εδώ, στον Εικαστικό, ξεχωρίζουν κάποια δυνατά, απ' άποψη ποιότητας έργου, προσφοράς, αναγνώρισης..., ονόματα• ζωγράφοι και γλύπτες, τεχνοκρίτες και γκαλερίστες...

Έτσι, λοιπόν, εδώ και τέσσερις 10ετίες, οι τριπολιτσιώτες δίδυμοι αδελφοί Γιαγιάννου, ο Αριστείδης κι ο Απόστολος, ο Απόστολος κι ο Αριστείδης, τα παιδιά του Σταύρου και της Μαρίας Γιαγιάννου, άνθρωποι πολυτάλαντοι γύρω από την καλλιτεχνία, δεν έκαναν τίποτα άλλο παρά ν' αξιοποιήσουν το ταλέντο τους, εξειδικεύοντάς το, στη Ζωγραφική ο Αποστόλης και στην τέχνη του Γκαλερίστα -εμείς θα προσθέταμε και του τεχνοκρίτη- ο Αριστείδης• ν' αξιοποιήσουν το ταλέντο τους εκμεταλλευόμενοι την καλλιτεχνική φλέβα της κληρονομικότητάς τους αλλά και την “επώνυμη” καταγωγή των προγόνων τους, παράλληλα, με σπουδές κι εργασία, με υπομονή κι επιμονή, μ' εξυπνάδα και δημόσιες σχέσεις... ώστε, σήμερα, να συγκαταλέγονται στα “top” ονόματα του είδους... και, παράλληλα, επάξια να διαφημίζουν, τη γενέτειρά τους, την Τριπολιτσά, πανελληνίως και διεθνώς! Πράγματι, σήμερα, στον ελληνικό Εικαστικό χώρο, τα Γιαγιαννάκια, είναι δυο μεγάλα ονόματα! Ο Αποστόλης έχει καθιερωθεί σαν ένας από τους “in” σύγχρονους ζωγράφους μ' Εκθέσεις στην Ευρώπη και στην Αμερική και ο Αριστείδης είναι το μεγάλο “αφεντικό” της πιο έγκυρης γκαλερί της Αθήνας• της “ΤITANIUM” -όνομα και πράγμα!
Η Εφημερίδα, στο παρελθόν, έχει ασχοληθεί με το ζωγράφο Απόστολο Γιαγιάννο• στο παρόν φύλλο, έχει την τιμή να φιλοξενεί τον έτερο “των διδύμων πύργων”, τον γκαλερίστα -και δοκιμιογράφο- Αριστείδη Γιαγιάννο!
Δευτέρα, λοιπόν, και ώρα 12 το μεσημέρι, κι ανοίγω την πόρτα της γκαλερί ΤΙΤΑΝΙΟΥΜ. Ο Αριστείδης παρών• τα καφεδάκια έρχονται και η κουβέντα αρχίζει:

 Αριστείδη, είστε δύο δίδυμα αδέλφια• εσύ και ο Αποστόλης• γέννημα-θρέμμα Τριπολιτσιώτες.
ΑΓ Ναι• γεννηθήκαμε στην Τρίπολη και, όσο μείναμε, το σπίτι μας ήταν στην Καρακάλου 14.

Πριν μιλήσουμε για τη γειτονιά σου, να μας πεις από πού κρατάει “η σκούφια” του πατέρα σου.
ΑΓ Ο πατέρας γεννήθηκε στην Τρίπολη• όμως, και ο παππούς ήταν τριπολιτσιώτης• κάποιος προπάππος είχε καταγωγή τα Δολιανά. Ο παππούς Αριστείδης Γιαγιάννος είχε οινοπαντοπωλείο στου Σέχι• “στου Γιαγιάνου” ήταν το σημείο αναφοράς. Με την ευκαιρία, να σου πω κι ένα περιστατικό που περιγράφει ο μακαρίτης, Αντώνης Γκλίνος: Ήταν η εποχή που ανοίγανε τα βαγένια, τα γιοματάρια. Στο μαγαζί του παππού ήταν μια παρέα. Σηκώνει ο ένας τον γκρα και πυροβολεί το βαγένι. Το κρασί αρχίζει να τρέχει• ο άλλος βάζει από κάτω τον κουβά. Γεμίζει ο κουβάς, και βάζουν δεύτερο. Μέχρις, όμως, να γεμίσει ο δεύτερος κουβάς, έπρεπε να έχουν πιει τον πρώτο κουβά... Στη συνέχεια, μ' ένα πιράφι, σφραγίζουνε το βαγένι...

 Η μάνα;
ΑΓ Κι η μάνα, Μαρία, ήταν τριπολιτσιώτισσα. Ο παππούς, Απόστολος, ήταν από το Λεβίδι• Σταματόπουλος λεγότανε• ήταν φυσικομαθηματικός και άνθρωπος της διανόησης• μάλιστα, είχε ανηψιό τον Αλέξανδρο Παπαναστασίου. Έχει διασωθεί, κι έχω στα χέρια μου, ένα τεφτέρι του παππού Απόστολου που έγραφε τα έξοδα. Αναφέρω ένα χαρακτηριστικό: “σήμερα έδωσα εκατό δραχμές στον ανηψιό μου Αλέξανδρο Παπαναστασίου για να αγοράσει κουστούμι και υποδήματα για να παραστεί στην ορκωμοσία απονομής πτυχίου της Νομικής σχολής που αποφοίτησε”. Αργότερα, ο Αλέξανδρος Παπαναστασίου, ήρθε στην Τρίπολη, ως Υπουργός Συγκοινωνιών, για να εγκαινιάσει το σιδηροδρομικό σταθμό και, την ίδια μέρα, βάφτισε και τη μάνα μου. Τότε, ένας ράφτης στην Τρίπολη –δε θυμάμαι το όνομα του– προθυμοποιήθηκε να του γυρίσει, δωρεάν, το κουστούμι. Εκείνα τα χρόνια, όταν πάλιωνε το κοστούμι, το γύριζαν• δηλαδή η εσωτερική πλευρά γινόταν εξωτερική για να φαίνεται καινούριο.

 Οι γονείς ζουν;
ΑΓ Η μάνα μου ζει• είναι 93 χρονών• ο πατέρας πέθανε το 1976, σε ηλικία 73 χρονών.

 Μίλησέ μου για τον πατέρα σου.
ΑΓ Ο πατέρας μου είχε κατάστημα γυαλοπωλείο στη ΙΒ, δίπλα στο φωτογραφείο του Μηνά Σαλαπάτα και απέναντι από του Νούτσου. Ο πατέρας μου είχε τελειώσει το σχολαρχείο, ήταν καλλιγράφος και ορθογράφος. Ήταν ψηλός, ωραίος, πάντα καλοντυμένος, ένας τύπος Κλαρκ Κέημπλ• ήταν από τους άντρες που είχαν πέραση... Ήταν ικανός, καλός έμπορος και με φιλοδοξίες• έκανε περιουσία και τα οικονομικά του συμφέροντα τα μετέφερε στην Αθήνα.

 Καλλιτεχνική φλέβα υπήρχε από πλευράς γονέων;
ΑΓ Ναι• η μάνα ζωγράφιζε και κεντούσε• έφτιαχνε τότε πάντες και μαξιλάρια• κι έπαιζε και μαντολίνο.

 Καρακάλου 14, λοιπόν, ενδιάμεσα Κεντρικής πλατείας και Παζαριού.
ΑΓ Αυτό ήταν το πατρικό σπίτι της μάνας μου. Θυμάμαι, πως, κάθε Σάββατο βράδυ και Κυριακή μεσημέρι, είχαμε πάντα τραπέζι στο σπίτι. Το Πάσχα, στην αυλή, είχαμε ψηταριά με 12 αρνιά. Δίπλα μας, ήταν ο Καλοδήμος με τις γκαζόζες, η οικογένεια Τσαρούχη (παντοφλάς), η οικογένεια του δικηγόρου Γιάννη Σαρρή που ήταν και νονός μου, ο Βασίλειος Μανιάτης που είχε κατάστημα με ανδρικά ενδύματα στην Κεντρική πλ., ο Φάνης Τζαβέλας (εφημερίδα ΑΛΗΘΕΙΑ), ο Κυριακόπουλος που το σπίτι του τώρα έχει ο Ν. Γαργαλιώνης, ο φούρνος του Αλεξόπουλου...

 Σχολείο πού πήγες
ΑΓ Στο 3ο Δημοτικό, στον Αγιο-Δημήτρη. Συμμαθητές είχα το Δημ. Ταλαγάνη, τον Πέτρο Σαρρή, το Μάκη Παπαθανασίου, το Θοδόση Θεοδωρόπουλο, το Θάνο Αθανασόπουλο... Από δασκάλους, τον Κατσίγιαννη το Δ/ντή και την Ουρανία που ο άντρας της είχε μπακάλικο στην οδό Ουάσινγκτον. Ο Πέτρος Σαρρής ήταν σημαιοφόρος• εγώ με τον αδελφό μου και ο Μάκης Παπαθανασίου και ο Θάνος Αθανασόπουλος παίζαμε τύμπανα. Με τα τύμπανα πηγαίναμε και στην εκδρομή, στο Μαϊθανασάκο. Ποδήλατα νοικιάζαμε στου Ζέφυρου. Πήγαμε στο Βο Γυμνάσιο• όμως, στη δεύτερη τάξη φύγαμε για την Αθήνα, και μπήκαμε στη Λεόντειο, οικότροφοι.

 Πώς προέκυψε η Αθήνα.
ΑΓ Το πρόγραμμα του πατέρα μου ήταν να μεταφερθούμε σιγά σιγά όλοι στην Αθήνα. Ήθελε να μας ξεκολλήσει από τα στενά όρια της επαρχίας και να γίνουμε πολίτες του κόσμου.

 Μην ξεχάσουμε, πως έχετε και μία αδελφή...
 Ναι• την Πολυξένη, μικρότερη κατά 4 χρόνια. Αποφοίτησε, από την Πάντειο, αλλά δεν άσκησε επάγγελμα. Είναι παντρεμένη με το δικηγόρο Κώστα Σαξώνη και έχει δύο γιους, δικηγόρους, το Σταύρο και το Βασίλη.

 Η ζωγραφική πώς προέκυψε;
ΑΓ Η φοίτησή μας στη Λεόντειο ήταν καθοριστική. Υπήρχε μια πλούσια βιβλιοθήκη, με λευκώματα ζωγραφικής• αλλά ήταν και το πνεύμα τέτοιο που σε ωθούσε προς την τέχνη. Κάθε χρόνο γίνονταν εκθέσεις ζωγραφικής από μαθητές. Μάλιστα, μια έκθεσή μας την είχε επισκεφτεί ο στρατηγός Ντε Γκωλ.

 Είχες συμμαθητές στη Λεόντειο που διέπρεψαν σαν καλλιτέχνες;
ΑΓ Ναι• είχα συμμαθητές το ζωγράφο Θόδωρο Παντολέων και τους μουσικούς Χριστόδουλο Χάλαρη και Βαγγέλη Παπαθανασίου -που ήταν και καλός ζωγράφος- και ο οποίος πήρε το απολυτήριο, δια βοής.

 Αυτό, δεν το καταλαβαίνω.
 ΑΓ Ο Βαγγέλης Παπαθανασίου δεν ήταν καλός μαθητής και στην απονομή των απολυτηρίων, στη συγκέντρωση, ο διευθυντής, λέει, προς τους απόφοιτους: Ο Βαγγέλης Παπαθανασίου δεν μπορεί να πάρει απολυτήριο• είναι, όμως, ένα σπουδαίο ταλέντο, γι' αυτό και θέλω τη γνώμη σας• να του δώσουμε απολυτήριο; και, δια βοής, όλοι είπαμε, ναι• κι έτσι ο Βαγγέλης Παπαθανασίου πήρε απολυτήριο.

 Δηλαδή, στη Λεόντειο διαπιστώσατε το ταλέντο σας;
ΑΓ Ναι• εκεί καταλάβαμε, ότι μπορούμε να δράσουμε σ' αυτόν τον τομέα και επαγγελματικά.

 Πώς ξεκίνησε η επαγγελματική σταδιοδρομία σας;
ΑΓ Φοιτήσαμε, και οι δύο, στο Α.Τ.Ι (Αθηναϊκό Τεχνολογικό Ινστιτούτο) του Δοξιάδη, με διευθυντή τον Ευάγγελο Παπανούτσο -ήταν, παλιά, διευθυντής στην Ακαδημία Τρίπολης- και με καθηγητές τους Τσαρούχη, Μυταρά, Τάσο κ.α. Την τελευταία χρονιά ήταν να συνδεθούμε με το ίδρυμα Μπάου Χάουζ, αλλά προέκυψε η δικτατορία, παραιτήθηκε ο Παπανούτσος και η Σχολή έκτοτε πήρε την κάτω βόλτα. Το 1969, αφού αποφοιτήσαμε, με τον Αποστόλη ιδρύσαμε την εταιρία “Εργαστήριο Εφαρμοσμένων τεχνών και διαφήμισης ΜΟΡΦΗ” και με αντικείμενο την Αρχιτεκτονική εσωτερικών χώρων, την οργάνωση εκθέσεων, διαφημιστικά έντυπα, φωτογραφίσεις μόδας κτλ. Οργανώσαμε μεγάλα καταστήματα όπως ΑΒ Βασιλόπουλος, Μαρινόπουλος, ΑΤΕΝΕ Τσιτσόπουλος, μεγάλα κρουαζιερόπλοια όπως το ΙΤΗΑΚΑ, το Καλυψώ κ.α. Στην Columbia και σ' άλλες δισκογραφικές εταιρίες κάναμε επιμέλεια εξώφυλλων δίσκων, αλλά και με εκδοτικούς οίκους συνεργαστήκαμε στην επιμέλεια βιβλίων... Το 1976, μετά το θάνατο του πατέρα, ο Αποστόλης εξεδήλωσε την επιθυμία να ασχοληθεί μεθοδικά με τη ζωγραφική οπότε και διαλύσαμε την εταιρεία κι' έτσι ο Αποστόλης ασχολήθηκε με τη ζωγραφική κι εγώ με τα ταξίδια. Άρχισα να ταξιδεύω, μεθοδικά, και να παρακολουθώ την εξέλιξη των εικαστικών στα μεγάλα κέντρα του κόσμου όπως Παρίσι, Λονδίνο, Μιλάνο, Τόκιο, Βρυξέλλες, Ζυρίχη κ.α. Πρέπει, να σου πω, πως για τα 200 χρόνια από τη Γαλλική επανάσταση, ο δήμαρχος της πόλης Νιμ, μου απένειμε το μετάλλιο της πόλης για τη συμβολή μου στις πολιτιστικές ανταλλαγές μεταξύ Ελλάδας και Γαλλίας.

 Εσύ, ζωγραφίζεις;
ΑΓ Κι' εγώ έχω ταλέντο στη ζωγραφική αλλά είμαι τεμπέλης. Ο καλλιτέχνης πρέπει να πηγαίνει στο εργαστήρι το πρωί και να φεύγει το βράδυ, όπως ο αγρότης πάει στο χωράφι του, αλλιώς είναι ένας απλός ερασιτέχνης. Αφού είχα συγκεντρώσει, λοιπόν, μια τεράστια πείρα γύρω από την τέχνη και είχα γνωρίσει πολλούς καλλιτέχνες, αποφάσισα να ιδρύσω την γκαλερί TITANIUM. Έφερα το καινούριο πνεύμα σ' αυτό, που, λέμε, γκαλερί. Μέχρι τότε, όλες οι γκαλερί της Αθήνας, ήταν μικρά δωματιάκια, συνήθως υπόγεια• οι επιφάνειες των τοίχων, ντυμένες με λινάτσα για να μην φαίνονται τα καρφώματα, και οι επισκέπτες ήταν γύρω στους 50. Εγώ, δημιούργησα μεγάλους ισόγειους χώρους και τους 50 επισκέπτες τους έκανα 500• αργότερα, ακολούθησαν κι' άλλες γκαλερί. Μέσα από τη δραστηριότητά μου στην αρχιτεκτονική εσωτερικών χώρων, συναντήθηκα με την κατασκευαστική εταιρεία “Μπακογιαννάκης-Καλτσάς Ο.Ε” και συνέβαλα στη διαμόρφωση του κτιρίου που ολοκλήρωναν εκείνη την εποχή, επί της οδού Βασιλέως Κων/νου 44, απέναντι από το άγαλμα του Τρούμαν• και σκέφτηκα να αξιοποιήσουμε τον ισόγειο χώρο του κτιρίου• έτσι, συνεταιρίστηκα μαζί τους. Το 1999 έληξε το εταιρικό και οι εταίροι μου, λόγω άλλων δραστηριοτήτων, αποχώρησαν και συνέχισα, εγώ, μόνος μου τη δράση στη γκαλερί.

 Έχεις γνωρίσει ή γνωρίζεις Αρκάδες εικαστικούς;
ΑΓ Εκτός από τον αδελφό μου, τον Αποστόλη, είχα καλές σχέσεις με τον αείμνηστο Αντώνη Γκλίνο• επίσης, έχω καλές σχέσεις με το Δημ. Ταλαγάνη, την Εύη Σιδέρη και το Δημήτρη Κούρο που είναι, εκτός από ζωγράφος, και γλύπτης.

 Στην γκαλερί TITANIUM έχουν εκθέσει αρκάδες ζωγράφοι;
ΑΓ Ο αδελφός μου Αποστόλης και η Εύη Σιδέρη. Σύντομα, όμως, θα σας εκπλήξω με μια έκθεση ενός νέου καλλιτέχνη, που ζει στην Τρίπολη και που, μόλις, αποφοίτησε από τη Σχολή Καλών Τεχνών, και πρόκειται για ένα εξαιρετικό ταλέντο.

 Αριστείδη, είπαμε τόσα πράγματα αλλά δεν μου είπες, τι είναι τέχνη για σένα.
ΑΓ Σωστά έβαλες το ερώτημα, για μένα, γιατί υπάρχουν άπειροι ορισμοί• για μένα, λοιπόν, τέχνη είναι η μεταποίηση του πραγματικού προς έναν κόσμο φανταστικό, με στόχο να οργανωθεί και να διατυπωθεί ένα αξιόπιστο μήνυμα με προορισμό το μέλλον.

 Τι σχεδιάζει, ο Αριστείδης Γιαγιάννος, για το μέλλον;
ΑΓ Από μια ηλικία και μετά, έπαψα να θέλω να πάω προς το μέλλον, και περιμένω να έρθει εκείνο σ' εμένα. Όσο είμαστε νέοι, νομίζουμε, ότι η ζωή είναι ένας αγώνας αντοχής• όσο, όμως, ωριμάζουμε αντιλαμβανόμαστε ότι, η ζωή, είναι ένας αγώνας ταχύτητας• όσοι δεν το αντιληφθούν θα τους αιφνιδιάσει το γήρας. Και, πιο συγκεκριμένα, όσο περιμένω το μέλλον να 'ρθει σε μένα, εκείνο ανταποκρίνεται και μου στέλνει ημερήσιες δόσεις τις οποίες καταναλίσκω. Κι ακόμη πιο συγκεκριμένα, η γκαλερί TITANIUM θα συνεχίσει να υπάρχει όσο υπάρχω κι εγώ, τουλάχιστον.

 Η οικογένεια του Αριστείδη;
ΑΓ Είμαι παντρεμένος με τη Φιλόλογο Νάνσυ Σιλβέστρου και έχω δύο παιδιά, τη Δάφνη 24 χρονών Φοιτήτρια στη Φιλοσοφική και το Σταύρο Φοιτητή στο Μετσόβιο Πολυτεχνείο.

 Με την Τρίπολη διατηρείς επαφές;
ΑΓ Την επισκέπτομαι κάθε καλοκαίρι, αλλά με στενοχωρεί, γιατί έχει γίνει μια πόλη απρόσωπη, μια πόλη χωρίς επιστροφή, και όποια προσπάθεια γίνεται δεν έχει αποτέλεσμα. Ακόμη, και το Μαλλιαροπούλειο που είναι το πιο εντυπωσιακό έργο ανάπλασης, δεν είναι αυτό που θα' πρεπε.

 Έχεις σχέσεις με Τριπολίτες κι Αρκάδες;
ΑΓ Έχω μερικούς φίλους, το Ν. Γρηγοράκη, τον Πέτρο Σαρρή, το Μάκη Παπαθανασίου, το Φώτη Τούντα, το Δημ. Ταλαγάνη, την Εύη Σιδέρη κ.α.

 Νομίζω, αγαπητέ Αριστείδη, πως κάπου εδώ πρέπει να κλείσουμε, αφού σ' ευχαριστήσω για την τόσο ενδιαφέρουσα κουβέντα.
ΑΓ Κι' εγώ σ' ευχαριστώ για την ευκαιρία που μου 'δωσες να γυρίσω κάποια χρόνια πίσω, γιατί το παρελθόν είναι το χρονοκιβώτιο των αναμνήσεών μας, το οποίο δεν κλέβεται και δε φορολογείται, είναι απολύτως ασφαλές και μπορούμε ν' αντλούμε απ' αυτό. Άλλωστε, στα διάφορα ταξίδια μου, όταν ρωτούσαν την καταγωγή μου, απαντούσα “προσέλληνας”, δηλαδή Αρκάς, και, ομολογώ, πως εισέπρατα το θαυμασμό και το σεβασμό.

Πηγή:Οδός Αρκαδίας