Επειδή, ακριβώς, δεν είναι εκδρομικό Σωματείο, η Χ.Τ., γι αυτό το λόγο και η έξοδος της, στην Τουρκία, δεν είχε τον εκδρομικό σκοπό αλλά τη συμμετοχή της στο “2ο Διεθνές Φεστιβάλ -Χορωδιακές Ημέρες- στην Κων/πολη”...

ή, μάλλον, ήταν διπλός, ο σκοπός, θα λέγαμε, δηλ. πρώτα “υπηρεσιακός” για να λάβουμε μέρος στο Φεστιβάλ και κατά δεύτερο μορφωψυχαγωγικός, τουτέστιν, μορφωτικός με το να επισκεφτούμε και να θαυμάσουμε τα τόσα πολλά αξιόλογα -Βυζαντινά και Τουρκικά- μνημεία όσο και ψυχαγωγικός αφού, το κομμάτι της ψυχαγωγίας, πάντα είναι μέσα στις εξόδους του Τριπολιτσιώτικου Καλλιτεχνικού Σωματείου, του Συνόλου, που, ταξιδεύοντας, εσωτερικά κι εξωτερικά της Ελλάδας, λειτουργεί ως ένας άξιος πρεσβευτής, της Τρίπολης και της Αρκαδίας, διαφημίζοντάς τες παντού και, πάντοτε μ' επιτυχία!

Η έξοδος της Χ.Τ. έγινε το 7ήμερο, 3 έως 9 Νοέμβρη, οδικώς· οδικώς, με σκοπό να λάβουν, οι Χορωδοί μας, μια εικόνα, τόσο του οδικού δικτύου -από Αθήνα μέχρι Έβρο- όσο και τις προόδους των ελληνικών πόλεων και μικρομεγάλων οικισμών... Ακόμη -κι αυτό ήταν το σπουδαιότερο- για να ειδούν κι αξιολογήσουν, ιδίοις όμμασιν, τι εστί Ευρωπαϊκή Τουρκία ή Ανατολική θράκη και “τι είχαμε και τι χάσαμε” αλλά και ν' “αναλογισθούν” οποία η θέση της Ελλάδας, σήμερα, αν δεν ήμασταν “πλεονέκτες” και κοιτούσαμε να κρατήσουμε, τότε που έπρεπε, αυτό το “Θεού δώρο” κομμάτι... το μη έχον ούτε 10 μ. ένα ύψωμα, το γονιμότατο, τουριστικότατο και στρτηγικότατο! Μάλιστα· το πανέμορφο και πανεύφορο τού το κομμάτι γης, που, “και 'να ραβδί να μπήξεις, θα φυτρώσει”! Έπρεπε, να ιδούν, οι Χορωδοί μας, πώς, σήμερα, είναι φροντισμένο αυτό το Ευρωπαϊκό τμήμα, απ' άποψη γεωργίας και τουριστικής ανάπτυξης, ώστε, μόνοι τους να βγάλουν τα συμπεράσματά τους...

Τα πούλμαν του ΚΤΕΛ Αρκαδίας “δεν παίζονται” αφού, όλα, είναι “φρεσκότατα απ' άποψη έτους γέννησής τους”. Έτσι, των 60 θέσεων πούλμαν, με οδηγό τον φιλότιμο και εξαιρετικό οδηγό, πρόθυμο και εξυπηρετικό, Παναγιώτη Τριανταφυλλόπουλο, τα χαράματα της 3ης Νοεμβρίου ήτανε στις ράμπες του υπερσύγχρονου ΚΤΕΛ μας και μας περίμενε... Περίμενε τη μισή 100άδα Χορωδούς και Συνοδούς της Χ.Τ. μ' εκείνο το γνωστό βαλιτσομάνι...

Η πρώτη μέρα χαρακτηρίστηκε από τον βροχερό καιρό... Όμως, μ' ένα τέτοιο λεωφορείο, που, όπου κι αν περνούσε, το κοιτούσαν θαυμάζοντας τη φινέτσα και το μήκος του, ναι, μ' ένα τέτοιο πούλμαν, δεν καταλάβαινες ταξίδι, δεν καταλάβαινες κόπωση... Καθ' οδόν πήραμε τη Μαρία (απέξω από την Αθήνα)... Οι στάσεις ήταν “κατά το δοκούν” κι αυτό έχει την ωραιότητα όταν κινείσαι με γκρουπ, που, οι συνεπιβάτες είναι όλοι γνωστοί... Έτσι, πολύ γρήγορα, καταβροχθίζονταν τα χλμ. με τη διαπίστωση ότι, από Αθήνα μέχρι Θεσσαλονίκη ή, μάλλον, από Τρίπολη μέχρι την Κομοτηνή που φθάσαμε το βράδυ, για να διανυκτερεύσουμε, ναι, ο δρόμος είναι μια απόλαυση! Αν, μάλιστα, αποτελειώσει ένα μικρό κομμάτι, εκεί μετά τη Λαμία και τα Τέμπη -που δουλεύονται- ε, τότε, θα μιλάμε για “... ψυχή μου στα Πατήσια, που πάει ο δρόμος ίσια...”...

Περιττό, να πούμε, ότι, τα τελευταία χρόνια, διαπιστώνεις μια μεγάλη πρόοδο όλων των πόλεων-πρωτευουσών Νομών της Ελλάδας! Το “ιστορικό κέντρο” τους, πεζοδρομημένο, φανάρια, πλατείες, πάρκα ωραία και σύγχρονα καταστήματα, εξελιγμένος κόσμος... ενώ, η νεολαία, η ελληνική νεολαία, απ' άκρου σ' άκρο, στην Ελλάδα, κινείται και γλεντά, ίδια... Βραδιά, “σπέσιαλ”, απ' άποψη ψυχαγωγίας, στην Κομοτηνή με ορμητήριο το κεντρικό ξενοδοχείο...

Η Θράκη μας καταπληκτική! Μεγάλη πρόοδος! Περί το μεσημέρι, της 2ης μέρας, φτάσαμε “στους Κήπους” δηλ. στα σύνορα, στον Έβρο ποταμό... Εδώ, τα πρώτα ψώνια... Οι διατυπώσεις, απλές, οπότε, εκείνο το “σφίξιμο”, τι θα γίνει με την Τουρκία, πώς είναι και πόσο σκληροί κι “ανθρωποφάγοι” είναι, ναι, εδώ, ξεφούσκωσε... αφού, και οι Τούρκοι είναι σαν κι εμάς, άνευ εισαγωγικών!

Και από τον Έβρο, λοιπόν, από εδώ, αρχίζει η δικαίωσή μας, το να προτιμήσουμε τ' οδικώς... Μία ευθεία 100ών τόσων χλμ μέχρι την Κων/πολη, μέσα σε μια πανέμορφη ξηρά, που, δεξιά ήτανε μια 100ών τόσων χλμ μήκους “Κινέτα” και, δεξιά, γκρουπς από πολυκατοικίες, χιλιάδες πολυόροφες 11, 12, 20 ορόφων, φρεσκότατες των τελευταίων 2 ή 3 ετών! Ο συνοδός, που μπήκε μαζί μας, στην Κομοτηνή, δεν πρόφθανε μας εξηγεί και να απαντάει στις ερωτήσεις...

Η πρώτη εικόνα της Βασιλεύουσας, από κάθε άποψη, εξαιρετική... Πρόκειται για μια Ευρωπαϊκή πόλη των 17.000.000 κατοίκων -όλη η Ελλάδα έχει 11.000.00- με το μόνο μειονέκτημα να στερείται μεγάλων άπλετων χώρων -δεν έχει πλατείες και ανοίγματα· κατά τ' άλλα, από κάθε άποψη μια Συμπρωτεύουσα Κράτους που θα ζήλευαν οι Ευρωπαϊκές Πρωτεύουσες... μ' έναν όγκο μνημείων -Βυζαντινών και Οθωμανικών- κάτι σαν “το Παρίσι της Ανατολής”! Εδώ, λες, “τι είχαμε και τι χάσαμε”! Με 100αάδες αλλά και χιλιάδες νεοκλασικά σπίτια, του 19ου αιώνα, τ' ανήκοντα στους ξεριζωμένους Έλληνες και τώρα ανήκοντα στην ιδιοκτησία του Τουρκικού κράτους, το οποίο δεν τα πουλάει ούτε είναι σε θέση και να τα συντηρήσει και αναπαλαιώσει αν, και κάποια στιγμή, θα γίνει κι αυτό... Το πολλών αστέρων ξενοδοχείο “Μάντισον” στεκότανε “στ' ατσάλι” και μας περίμενε, στο κέντρο της Πόλης, ένα ξενοδοχείο από τα πολλά εκλεκτά του κέντρου... Πρώτη εντύπωση, τα πάντα πεντακάθαρα! Πρώτη εντύπωση, Έλληνες και Τούρκοι “ούνα φάτσα, ούνα ράτσα”! Όποιος, σας 'πει τ' αντίθετα, θα λέει ψέματα... Ναι· εδώ, πλέον, το “σφίξιμο” έφυγε εντελώς αφού, οι Τούρκοι είναι σαν κι εμάς! Είναι σαν κι εμάς, σε σημείο, που, αν έβλεπες 10 Έλληνες και 10 Τούρκους σ' ένα δωμάτιο και τους έλεγες “μη μιλάτε¨, ναι, δεν θα τους ξεχώριζες τους μεν από τους δε... αφού έχουμε το ίδιο χρώμα, την ίδια φινέτσα, τα ίδια γενικά χαρακτηριστικά...

Η βραδινή βόλτα στο κέντρο της Πόλης έφερε τις διαπιστώσεις ότι οι άνθρωποι, κάνουν μια μεγαλειώδη προσπάθεια για να φτάσουν τον Ευρωπαϊκό Πολιτισμό -είναι στα πρόθυρα και να μπούνε στην Ε.Ε.- σε καθαριότητα, κυρίως... Έτσι, το κέντρο της Κων/πολης, επί 24ώρου βάσεως καθαρίζεται... Διαπίστωση άλλη, δεν κινδυνεύεις στο κέντρο της Πόλης και στην κεντρική πλατεία της, στην “Ταξίμ” -όπως κινδυνεύεις στην Ομόνοια- όποια ώρα και αν την περάσεις! Πεζοδρομημένο το κέντρο με μεγάλα καταστήματα και βιτρίνες “φιρμάτες” από αλυσίδες καταστημάτων της παγκόσμιας “κολεξιόν”! Δε χρειάζεται, από εδώ, δηλ. την Τουρκία, να ψωνίσεις δερμάτινα, ρούχα και παπούτσια αφού έχουν την ίδια τιμή και στην Ελλάδα! Όσο για το “Ευρώ” περνάει πολύ πιο καλά από το Δολάριο! Ένα Ευρώ ίσον 2.2 τουρκικές λίρες, περίπου...

Η χανούμισσα με “το χορό της κοιλιάς” μάς μάζεψε αρκετά ευρώ είτε βάζοντάς τα στο σουτιέν της είτε στο βρακί της ενώ, το ίδιο και η παραδοσιακή πλανόδια ορχήστρα με το κλαρίνο στα “χάι” του... Όχι· οι Τούρκοι δεν πίνουν αλκοόλ... ως εκ τούτου ένα μπουκάλι κρασί κακής ποιότητας μπορεί να το πληρώσεις έως και 40 ευρώ! Δεν τρώνε και χοιρινό! Τα μεζεδοπωλεία, γκρουπαρισμένα α λα Ψυρρή ή Λαδάδικα... έχουν το δικό τους χρώμα... Το σαλέπι, ο πλανόδιος παγωτατζής, ο λουκουματζής, ο λούστρος... Όχι, στην επιστροφή, προς το ξενοδοχείο, δεν είδαμε ναρκομανείς να “χτυπούν” τη δόση τους... ούτε μεθυσμένους! Εδώ, δεν υπάρχουν Ευρωπαίοι αλλοδαποί... ούτε μαύροι... παρά μόνο Τούρκοι, Κούρδοι, Αφγανοί, Πακιστανοί...

Το μεγαλείο της Αγιά Σοφιάς δεν κρύβεται με τίποτα... Με 10 ευρώ το άτομο, καθημερινά την επισκέπτονται χιλιάδες κόσμος απ' όλα τα σημεία της γης, κι αξίζει... Κολοσσιαίο οικοδόμημα... που χωρούσε και 10.000 και 20.000 απ' το στρατό του Βυζαντίου! Σήμερα, ένα μικρό Ι.Χ. μπορεί ν' ανεβεί στο γυναικωνίτη απ' το διάδρομό του! Δεν είναι έτσι, όπως τα λένε... Οι Τούρκοι, μπορεί ν' ασβέστωσαν τις εικόνες όμως, σιγά σιγά, σήμερα, η OUNESKO δουλεύοντας ένα μήνα, κατ' έτος, τις αποκαλύπτει! Εντός, οι Τούρκοι, έχουν προσθέσει τρία τέσσερα δικά τους “μίνι” αριστουργήματα... όταν τη μετέτρεψαν σε τζαμί... Σήμερα, λειτουργεί, ως Μουσείο, που ο επισκέπτης, μπαίνοντας θαυμάζει τα Βυζαντινά, κυρίως, με τα τουρκικά “αραβουργήματα”! Εξωτερικά κι εσωτερικά, πρόκειται για το περικαλλέστατο μνημείο η Αγια-Σοφιά!

Δεν ακούγεται καλά το “Ινσταμπούλ” από το “Κωνσταντινούπολις” αλλά τι να γίνει... Στη λεωφόρο Ατατούρκ εντυπωσιάζει το Υδραγωγείο “Bozdopan” του αυτοκράτορα Αδριανού ενώ ο Κεράτιος Κόλπος και τι δε θυμίζει... Το Τέμενος γκιουλ Σουλτάν και ο Τουρμπές, ο Πύργος του Γαλατά και η πλατεία Ταξίμ από την οποία αρχίζει ο πελώριος, με τους χιλιάδες νέους και τις νέες, πεζόδρομος που δεν ξεχωρίζουν εκεί, τα Τουρκόπουλα από τα Ελληνόπουλα... Εκεί τα μεγάλα καταστήματα-αλυσίδες της παγκόσμιας αγοράς... Η Γέφυρα του Γαλατά, το Γενί Τζαμί, ο Πύργος Μπεγιαζίτ... και, βέβαια, η Αγορά με τα χιλιάδες μικροκαταστήματα του Καπαλί Τσαρσί!

Το ανάκτορο του Ντολμά Μπαχτσέ είναι ονειρώδες συγκρότημα... και χάνει αυτός που δεν το έχει επισκεφτεί! Δεν περιγράφεται η αρχιτεκτονική του, ο πλούτος του, η ιστορία του...!

Όμως, να επανέλθουμε στη Χ.Τ. η οποία, όπως είπαμε, αριθμούσε μισή 100άδα μέλη -Χορωδούς και Συνοδούς- και η οποία, ήταν προσκεκλημένη στο “2ο Διεθνές Φεστιβάλ -Χορωδιακές Ημέρες- στην Κων/πολη”! Το Φεστιβάλ ήταν 5ήμερο και συμμετείχαν Χορωδίες απ' όλον τον κόσμο (Ιταλία, Γερμανία, Φιλανδία, Ισπανία, Τουρκία... κι από την Ελλάδα μόνο η Χ.Τ.)! Ανάμεσά τους , λοιπόν, κι η Χ.Τ. με συγκεκριμένο Πρόγραμμα 8 κομματιών υπό τη διεύθυνση του Μιχάλη Γαργαλιώνη και με την παρουσία σύσσωμου του Διοικητικού Συμβουλίου! Οι καλλιτεχνικές παρουσίες της Χ.Τ. ήταν δύο, αυτές των βραδιών Πέμπτης και Παρασκευής...

Την πρώτη βραδιά η Χ.Τ. τραγούδησε στην Αρμένικη Εκκλησία με τρεις ακόμη Χορωδίες! Τη Φιλανδική “Helsingn Suomabrimen Ytsteiskovlu Korosu”, τη Γερμανική “Anchora Korosu” και την Τουρκική “KASDAN Dunya Muzikeri Korozu”... Η Αρμένικη ήταν ένας Ορθόδοξος Ναός, στο κέντρο της Πόλης, πολύ πολύ μεγάλος, χωρίς ούτε μια κολόνα εντός(!), επιβλητικότατος και λιτός συνάμα, φρεσκοεπισκευασμένη και φρεσκοβαμμένη σε “ρυθμό Βασιλικής άνευ τρούλου,με καταπληκτική ακουστική που, πράγματι, βοηθούσε της Χορωδίες ν' ακουστούν ωραία και με τη Χ.Τ. να δρέπει τα, μεγάλης διάρκειας, χειροκροτήματα!

Την επόμενη βραδιά η μια χιλιάδα ακροατήριο στο αμφιθέατρο του Τεχνικού Πανεπιστημίου της Πόλης, ήταν, πράγματι, μια μεγάλη ακόμη επιτυχία της Χ.Τ.! Κι εδώ, οι “παρτενέρ”της Χ.Τ., ήταν οιύδο Τουρκικές “Acappela Grup 34”... , Γερμανική κα...

Μια υπέροχη βραδιά ήταν, σ' ένα κατάμεστο αμφιθέατρο που καταχειροκρότησε τη Χ.Τ.

Πρόσκληση της Χ.Τ. για μια τρίτη εμφάνιση, το Σαββατόβραδο, δεν αποδέχτηκε το Τριπολιτσιώτικο Σύνολο διότι, ξημερώνοντας η Κυριακή (8 Νοέμβρη), έπρεπε να βρεθεί στο Ι.Ν. των Παμ. Ταξιαρχών του Φαναρίου (δίπλα στο Πατριαρχείο), μια ενέργεια αρκετά τιμητική, από τον Πατριάρχη Βαρθολομαίο, προς το Μαέστρο, Μιχάλη Γαργαλιώνη, ένεκα της Ονομαστικής γιορτής του! Εδώ, λοιπόν, έψαλε η Μικτή Χ.Τ., ευχαρίστησε τον επικεφαλής Δεσπότη και τους Κληρικούς μα, περισσότερο την Εκκλησιαστική Επιτροπή η οποία, στο τέλος, ξενάγησε τη Χ.Τ. στο παρακείμενο “έρημο Σχολείο” όπου προσφέρθηκαν γλυκίσματα...

Η επιστροφή, της Χ.Τ., σήμαινε στάση στην Ξάνθη και στο ξενοδοχείο “Νέστος”! Το βράδυ “η παλιά Πόλη” δέχτηκε και περιποιήθηκε τη Χορωδία με τους Συνοδούς της στα δαιδαλώδη στενά και στα ωραία μεζεδοπωλεία και καφετέριες, μπαρ...

Ήταν ακόμα μία έξοδος της Χ.Τ,, αυτή στην Κωνσταντινούπολη, η οποία καταγράφεται στην 25ετή Καλλιτεχνική πορεία της, ως ακόμη μια Μεγάλη επιτυχία!

Πηγή:Οδός Αρκαδίας