Ο Χρήστος Πολίτης γνωστός για την ενασχόληση του σε αθλητικό πλαίσιο με τον χώρο της κατάδυσης είναι ένας από τους αρκετούς Αρκάδες που έλαβαν μέρος στον 20ο Αυθεντικό Μαραθώνιο της Αθήνας.

Συ συνέντευξη του στο ArcadiaPortal.gr ο Χρήστος Πολίτης μας μιλά για την εμπειρία της πρώτης του συμμετοχής σε αυτό το μοναδικό δρομικό event με όλα όσα έζησε με πιο δυνατή στιγμή την είσοδο του στο Καλλιμάρμαρο Στάδιο μαζί με την σημαία της πόλης μας του Δήμου Τρίπολης.

Παράλληλα ο άνθρωπος με την τόσο σημαντική αθλητική διαδρομή και με τις τόσες σπουδαίες επιδόσεις στην κατάδυση μας στέλνει το δικό του ξεχωριστό μήνυμα για τον αθλητισμό και την σημασία του στον τρόπο και την καλυτέρευση της ποιότητας της ζωής μας.

Αναλυτικά όσα μας είπε ο Χρήστος Πολίτης:

Πώς πήρατε την απόφαση να λάβετε μέρος στον Αυθεντικό Μαραθώνιο της Αθήνας;

Πρώτα από όλα θα ήθελα να δώσω τα συγχαρητήρια μου σε όλους όσους έτρεξαν τον Μαραθώνιο της Αθήνας .Πρέπει να πήραν μέρος στον αγώνα 15-20 αθλητές-απλοί άνθρωποι από τη πόλη μας, άνθρωποι που αγαπάνε να αθλούνται και δίνουν το παρόν στους δρομικούς αγώνες όπου αυτοί και να γίνονται και έχουν δώσει το δικό τους αποτύπωμα ο κάθε ένας . Μάλιστα ήταν και αρκετά καλύτεροι χρόνοι από το δικό μου ,μιας και εγώ προσωπικά θεωρώ δεν έκανα κάτι το ιδιαίτερο.

Προέρχομαι από το χώρο της ελεύθερης κατάδυσης. Μετά τον covid όπου σταμάτησαν οι αγώνες ,θέλησα να ξεκινήσω το τρίαθλο. Πήρα για δυο χρόνια μέρος σε αγώνες τριάθλου ,αλλά επειδή δεν ήμουνα από μικρός αθλητής σε κανένα άθλημα (κολύμβηση-ποδηλασία-τρέξιμο) όταν έβγαινα από τη θάλασσα και το κολύμπι για να συνεχίσω με το ποδήλατο ήμουνα πολύ κουρασμένος ,δεν μπορούσα να αποδώσω όπως εγώ ήθελα .Τα τελευταία χρόνια δεν έχουμε και κολυμβητήριο ώστε να κάνω προπονήσεις και αποφάσισα να κάνω ένα μικρό στοπ φέτος από το τρίαθλο και έπαιρνα μέρος σε δρομικούς αγώνες. Εδώ να πω ότι και στο τρέξιμο ο πρώτος μου αγώνας ήταν τον Ιανουάριο του 2022. Σιγά σιγά οι αποστάσεις μεγάλωναν και έτσι φέτος αποφάσισα να πάρω μέρος στον αγώνα όνειρο πολλών, τον πιο δύσκολο μαραθώνιο (από ότι λένε) τον μαραθώνιο της Αθήνας τον Αυθεντικό όπως τον ονομάζουν.

Ποια είναι η προετοιμασία που ακολουθήσατε για να λάβετε μέρος σε έναν τόσο απαιτητικό αγώνα;

Όταν αποφασίσεις να συμμετάσχεις σε ένα τέτοιο αγώνα πρέπει να κάνεις μια προετοιμασία καλή ώστε να αντιμετωπίσεις τις δυσκολίες του συγκεκριμένου αγώνα και να ετοιμάσεις το σώμα σου για τα δύσκολα χιλιόμετρα ώστε να μην τραυματιστείς . Εγώ ακολούθησα το πρόγραμμα ενός προπονητή ,προσαρμοσμένο στις δικές μου ανάγκες και απαιτήσεις ,κάτι το οποίο ήταν για εμένα μια λύση αφού προσωπικά δεν έχω προπονητή και κινούμαι σε αχαρτογράφητα νερά για εμένα . Λόγω δουλειάς ,έπρεπε οι προπονήσεις μου να είναι η πολύ νωρίς το πρωί 6-6.30 ώστε να προλάβω να είμαι στο κατάστημα μου στις 9 ,η το μεσημέρι στις 14.00 που είμαστε κλειστά. Η προετοιμασία ξεκίνησε από τα τέλη Ιουλίου μέχρι τις παραμονές του αγώνα.

Ξεκινάει λοιπόν ο αγώνας. Περιγράψτε μας την κλασσική διαδρομή και σε ποια σημεία ή χιλιόμετρα δυσκολευτήκατε;

Ο αγώνας ξεκινάει τα πρώτα 8 χιλιόμετρα με μια ήπια κατηφόρα.
Μετά τα 8 χιλιόμετρα ξεκινάνε ανηφόρες με κάποιες εναλλαγές κατηφόρας μέχρι το 19ο χιλιόμετρο που εκεί πλέον αρχίζουν οι ανηφόρες . Από το 19ο χιλιόμετρο μέχρι το 31ο χιλιόμετρο σερί ανηφόρα ,δύσκολο κομμάτι η παρατεταμένη ανηφόρα και εκεί δοκιμάζονται οι αντοχές και η δουλειά που έχει κάνει ο κάθε ένας. Μετά το 32ο ξεκινάει το υποθετικά εύκολο κομμάτι του αγώνα, η κατηφόρα . Αυτό όμως προϋποθέτει να φτάσεις εκεί με δυνάμεις ώστε να μπορέσεις να δώσεις ένταση και να πας πιο γρήγορα στη συνέχεια.
Εκεί όμως στο 32ο είναι το σημείο που αρχίζει και ο αγώνας, το λένε όλοι. Στο 32ο -33ο -34ο χιλιόμετρο λόγω κατηφόρας πλέον και επειδή τα πόδια είναι πιασμένα ξεκινάνε τα προβλήματα (κράμπες,θλάσεις κλπ). Εκεί λοιπόν και εγώ (όπως πολλοί άλλοι) είχα προβλήματα με κράμπες που δε με άφησαν να τρέξω συνεχόμενα τα υπόλοιπα χιλιόμετρα ,αλλά σταμάταγα συνέχεια ώστε να σταματήσουν οι κράμπες να συνεχίσω και να μπω στο Καλλιμάρμαρο.

Ποια είναι τα συναισθήματα που βιώνει κάποιος όταν σχεδόν σε όλη τη διαδρομή έχει κόσμο να τον εμψυχώνει αλλά και πώς είναι να εισέρχεσαι στο Καλλιμάρμαρο στάδιο και να γνωρίζεις ότι ο τερματισμός είναι κοντά;

Ότι και να πεις για τον κόσμο που ήταν στην άκρη του δρόμου φώναζε και εμψύχωνε είναι λίγο. Ειδικά όταν από Γέρακα και μετά που μπαίνεις Αθήνα έχει πολύ κόσμο είναι το κάτι άλλο, δεν περιγράφεται αυτό το συναίσθημα . Ειδικά τα τελευταία χιλιόμετρα και όταν στρίβεις την Ηρώδου Αττικού τέτοιο πράγμα δεν έχω ξαναζήσει. Μπήκα στο Καλλιμάρμαρο με τη σημαία της πόλης μας ,με τη σημαία του Δήμου Τρίπολης και ειλικρινά ένιωσα απίστευτα όμορφα ,ο κόσμος έβλεπε τη σημαία, τον Κολοκοτρώνη και χειροκροτούσε θερμά. Το να μπεις Καλλιμάρμαρο με τόσο κόσμο ,να σε περιμένουν οικογένεια, γνωστοί και φίλοι ξεχνάς τη κούραση τα χιλιόμετρα και ειλικρινά δε θες να τελειώσουν τα τελευταία μέτρα αυτά μέτρα του αγώνα .

Ποια ήταν η πρώτη σας σκέψη αφού τερματίσατε;

Ειλικρινά δεν σκεφτόμουν κάτι, είχα απορροφηθεί τόσο πολύ με την ατμόσφαιρα και την ομορφιά του Καλλιμάρμαρου ,που μάλλον θα κοίταζα γύρω - γύρω σαν χαμένος.

Από τις καταδύσεις στα μεγάλα δρομικά event όπως ο Αυθεντικός Μαραθώνιος της Αθήνας. Πως συνδέεται όλο αυτό;

Οι καταδύσεις είναι εντελώς διαφορετικό άθλημα από το τρέξιμο μεγάλων αποστάσεων . Οι καταδύσεις είναι σαν αγώνες ταχύτητας , 200-800 μέτρων ,όλα γίνονται σε διάστημα λεπτών . Το να κρατήσεις την αναπνοή σου και να καταδύσεις θέλει πολύ καλή φυσική κατάσταση , αλλά και πειθαρχία . Πρέπει να είσαι πολύ ήρεμος και χαλαρός ώστε να αποδώσεις πάνω σε αγώνα ελεύθερης κατάδυσης . Αντίθετα το τρέξιμο και μάλιστα μεγάλων αποστάσεων θέλει πολύ καλή φυσική κατάσταση, να τρέχεις καλά, αλλά και σωστή διαχείριση . Πολύ πιο κουραστικό το τρέξιμο από ένα αγώνα ελεύθερης .

Τι σημαίνει για εσάς ο αθλητισμός;

Ο αθλητισμός είναι τρόπος ζωής .Πρέπει να σου αρέσει (όπως όλα φυσικά) αυτό που κάνεις . Αν δε σου αρέσει ,δε πρόκειται να σηκωθείς να τρέξεις στις 6 το πρωί ,ούτε το μεσημέρι με τον ήλιο στο κεφάλι να χτυπάει αλύπητα. Τυχερός όποιος το κάνει και καταλαβαίνει τι λέω . Θα βγω και έξω τη βόλτα μου να πιω το καφέ μου το ποτό μου,δεν είναι μόνο το τρέξιμο ,όλα χρειάζονται στη ζωή.

Ποιο είναι το μήνυμα που θα δίνεται με αφορμή την μεγάλη αθλητική σας εμπειρία;

Όσο μπορεί ο καθένας μας ας βγει έξω να αθληθεί ,δεν χρειάζεται να κάνει τίποτα τρελό . Αυτό που μπορεί ο καθένας, ακόμα και να περπατήσει, να τρέξει σε χαλαρούς ρυθμούς είναι μια νίκη για τον εαυτό του, μια νίκη και μια πορεία προς μια καλύτερη ποιότητα ζωής . Το περπάτημα-τρέξιμο δε ζητάει και πολλά, μια φόρμα και ένα ζευγάρι αθλητικά παπούτσια.