Η Αρκαδία με τις πολλές ομορφιές, τα φιλόξενα χωριά, τις καθαρές θάλασσες αλλά και τους αρχαιολογικούς χώρους, «πατώνει» στον τουρισμό.

Τα στοιχεία που δημοσιεύει το INSETE θα έπρεπε να προβληματίσουν πολύ, και να θέσουν σε εγρήγορση δημοτικούς άρχοντες και περιφερειακή αρχή, καθώς, τελικά, μόνο στα λόγια ο τουρισμός αναπτύσσεται στην περιοχή μας.

Στην πράξη, τα δεδομένα δείχνουν ότι στην Αρκαδία από το 2010 ως το 2019 τα ποσοστά κυμαίνονταν σε χαμηλά επίπεδα, ενώ το 2020, χρονιά με περιορισμούς εξαιτίας της πανδημίας του κορωνοϊού αλλά και οικονομικής κρίσης, τα ποσοστά έπεσαν κι άλλο.

Ασφαλώς δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι το 2010 ξεκίνησε μια δεκαετής οικονομική κρίση, το τέλος της οποίας δεν έχει ακόμα έρθει. Ωστόσο, η Αρκαδία έχει συντριπτικά χαμηλότερη επισκεψιμότητα από άλλες περιφέρειες της Πελοποννήσου, και αυτό πρέπει να προβληματίσει τους αρμόδιους.

Ενδεικτικά, να αναφέρουμε ότι τα πιο υψηλά ποσοστά αφίξεων ημεδαπών στην Αρκαδία και αλλοδαπών είχαμε το 2018 και το 2019. Το 2018 ήρθαν στον Νομό μας 63.025 ημεδαποί και 12.688 αλλοδαποί, ενώ το 2019 66.123 ημεδαποί και 10.904 αλλοδαποί. Η πληρότητα ανήλθε σε 12,2% το 2018 και σε 12.1% το 2019. Στον πίνακα φαίνεται ότι πριν από το 2018, η επισκεψιμότητα στην Αρκαδία κυμαινόταν στα ίδια επίπεδα από το 2010 ως το 2017, χωρίς αξιοσημείωτη μεταβολή. Ο πίνακας, βέβαια, αποκαλύπτει το μέγεθος του προβλήματος και στις άλλες Περιφερειακές Ενότητες, αν συγκρίνουμε τα στοιχεία του 2019 με τα στοιχεία του 2020.

Ωστόσο, υπάρχει μια ποιοτική διαφορά: Λακωνία, Μεσσηνία, Κορινθία και Αργολίδα είχαν τα προηγούμενα χρόνια συντριπτικά μεγαλύτερο αριθμό επισκεπτών και ποσοστό πληρότητας σε ξενοδοχεία και καταλύματα. Η τουριστική υποδομή σε αυτές τις Ενότητες είναι αρτιότερη, ενώ οι αρχαιολογικοί τους χώροι είναι αφενός γνωστοί στα πέρατα της γης και αφετέρου προσβάσιμοι, κάτι που δεν μπορούμε να πούμε για την Αρκαδία.

Ως προς την επισκεψιμότητα σε μουσεία και αρχαιολογικούς χώρους, λοιπόν, τα στοιχεία είναι εξαιρετικά απογοητευτικά: Μόλις 2.409 άτομα επισκέφθηκαν τα μουσεία του Νομού και 662 τους αρχαιολογικούς χώρους.

Οι αριθμοί είναι συντριπτικοί σε σύγκριση με τα αποτελέσματα από τις άλλες Περιφερειακές Ενότητες.

Το 2020 δεν ήταν μια χρονιά όπως όλες οι άλλες. Η Αρκαδία το 2018 «τσίμπησε» σημαντικά μεγαλύτερο αριθμό επισκεπτών, αριθμό που διατήρησε και το 2019. Ωστόσο οι αριθμοί αυτοί βρίσκονται μακριά από τους στόχους.

Λόγω ειδικού προσωπικού ενδιαφέροντος, ας μου επιτραπούν κάποιες παρατηρήσεις: Επειδή ο ιστορικός και ο αρχαιολογικός πλούτος της Αρκαδίας προβάλλεται συχνά και εσφαλμένα η προβολή από μόνη της θεωρείται ότι θα φέρει αποτελέσματα, να επισημάνουμε μερικές άβολες αλήθειες:

Τα μουσεία της περιοχής μας είναι υποβαθμισμένα. Παρά τις φιλότιμες προσπάθειες των εργαζομένων σε αυτά, τα μουσεία μας -πλην του Αρχαιολογικού Μουσείου Τεγέας και του Μουσείου Υδροκίνησης Δημητσάνας- υστερούν σε υποδομές, δεν είναι εκσυγχρονισμένα και δεν διοργανώνουν δράσεις ώστε να προσελκύσουν το κοινό. Επίσης, όπως διαπιστώνουν οι επισκέπτες της πόλης μας, ιδιαιτέρως για το Αρχαιολογικό Μουσείο Τρίπολης δεν υπάρχει καν σήμανση ώστε να το επισκεφθούν.

Για να μην αναφερθούμε στο Αρχαιολογικό Μουσείο Άστρους, που παραμένει κλειστό επί χρόνια, ή στη σκανδαλώδη, όπως έχει εξελιχθεί, διαχείριση της έπαυλης του Ηρώδη του Αττικού στην Εύα Δολιανών ή στο γεγονός ότι το κάστρο του Παραλίου Άστρους έχει αφεθεί στην τύχη του, επί της ουσίας...

Με την ευκαιρία ας τονίσουμε εδώ ότι ο Δήμος Τρίπολης έχει την ευλογία να διαθέτει στην περιοχή του την Τεγέα, μία από τις ελάχιστες πόλεις στην Ελλάδα που σώζει τεκμήρια της εξέλιξής της από τα προϊστορικά χρόνια ως την εποχή μας και ουσιαστικά μένει αναξιοποίητη. Ο επισκέπτης θα κάνει μια βόλτα, θα καταλάβει ελάχιστα πράγματα περπατώντας μόνος του και δεν θα επιστρέψει ποτέ. Θα δει, επίσης, μέσα σε ένα σπιτάκι, ό,τι έχει απομείνει από τη βασιλική του Θύρσου, ένα έξοχο δείγμα παλαιοχριστιανικής τέχνης, με την παράσταση των Δώδεκα Μηνών. Χορταριασμένο το ψηφιδωτό και παντελώς ανεκμετάλλευτο, όταν πρόκειται για ένα από τα ελάχιστα δείγματα αυτής της περιόδου στην Ελλάδα.

«Άγιον Όρος» της Πελοποννήσου η Αρκαδία, με δεκάδες μοναστήρια. Ναι. Αλλά πώς θα πάνε εκεί οι επισκέπτες; Υπάρχουν οι υποδομές, οδικές και άλλες;

Και, τέλος, επειδή πολλές εξαγγελίες ακούγονται για τον ορεινό τουρισμό, και το γεγονός ότι ο κ. Κικίλιας, νέος υπουργός Τουρισμού, θα ξεκινήσει ένα πρόγραμμα για την τόνωσή του: Ο δρόμος της Κατσάνιτσας, ύστερα από περίπου δύο χρόνια που βρίσκεται η περιοχή σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης, αποκαταστάθηκε;.. Όχι για τον τουρισμό, ασφαλώς, αλλά για να μπορούν οι κάτοικοι να κινούνται με ασφάλεια...

Συμπερασματικά: Πόσο αισιόδοξοι είναι οι αρμόδιοι ότι συνεχίζοντας την ίδια πολιτική -με βίντεο, διαφημίσεις και μεγάλα λόγια- ότι όταν η πανδημία περάσει, θα έχουμε τις επιθυμητές αφίξεις τουριστών στην Αρκαδία; Και, επειδή οι αρμόδιοι δηλώνουν κατά κύριο λόγο αισιόδοξοι, ας θέσουμε αλλιώς το ερώτημα: Τι σκοπεύουν να κάνουν ώστε να αλλάξουν το παιχνίδι, και μάλιστα ύστερα και από τη συμφορά των πυρκαγιών στην Πελοπόννησο που επέφερε ακόμα μεγαλύτερα πλήγματα στις τοπικές κοινωνίες;

Θεωρούμε ότι η αλλαγή ξεκινά με αυτοκριτική. Και ελπίζουμε ότι, αν και σπανίζει στους καιρούς μας η αρετή αυτή, κάποιοι θα δουν την πραγματικότητα με ειλικρίνεια και θα πράξουν ανάλογα. Οι ξενοδόχοι και οι επαγγελματίες στον τουριστικό κλάδο, πάντως, έχουν κρούσει τον κώδωνα του κινδύνου.

Οι εξαγγελίες εκ μέρους των αρχόντων πολλές, οι υποσχέσεις ακόμα περισσότερες, και στην ουσία τίποτα δεν αλλάζει.

Γαλανιάδη Εύα