Σαν σήμερα το 1843, ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης έφυγε από τη ζωή.

Το βράδυ της 3ης Φεβρουαρίου είχε παραβρεθεί σε έναν χορό στο παλάτι του Όθωνα και ήταν πολύ ευδιάθετος. Όταν ο Αναγνώστης Δεληγιάννης του είπε ότι ήπιε λίγο παραπάνω, ο Κολοκοτρώνης απάντησε ότι ήθελε να γλεντήσει τις τελευταίες του στιγμές.Επέστρεψε στο σπίτι όπου ζούσε με τον γιο του Γενναίο, στη σημερινή οδό Κολοκοτρώνη (στο κέντρο της Αθήνας) περίπου τα μεσάνυχτα και στις 03:00 οι δικοί του διαπίστωσαν ότι δεν αισθανόταν καλά, και κάλεσαν τους γιατρούς Γλαράκη, Ρέζερ και Οικονόμου, οι οποίοι δεν μπόρεσαννα κάνουν τίποτα περισσότερο, από το να βεβαιώσουν ότι ο θάνατος τον πλησίαζε. Είχε πάθει εγκεφαλική συμφόρηση.

Οι Αθηναίοι μόλις άκουσαν τη φήμη ότι ο Γέρος είχε αρρωστήσει, έτρεξαν στο σπίτι του να μάθουν κάτι περισσότερο.

Πριν από το μεσημέρι της 4ης Φεβρουαρίου του 1843, η καρδιά του σταμάτησε να χτυπάει και ο Γέρος του Μοριά πέρασε στην αθανασία, αφού την είχε ήδη κατακτήσει.

Στο μοναδικό φύλλο της που έχει σωθεί, η εφημερίδα «Ταχύπτερος Φήμη» (Αθήνα, 4ου σχήματος, εκδιδόταν δύο φορές την εβδομάδα, κάθε Πέμπτη και Δευτέρα, από το τυπογραφείο Ν. Παππαδοπούλου), αναγγέλλει τον θάνατο του Γέρου του Μοριά και περιγράφει τα όσα συνέβησαν στην κηδεία του. Το φύλλο σώζεται στη βιβλιοθήκη του Ελληνικού Λογοτεχνικού και Ιστορικού Αρχείου. Στο ψηφιοποιημένο αρχείο της Βουλής των Ελλήνων, όμως, υπάρχει ακόμα μία σελίδα της εφημερίδας, με ημερομηνία Σάββατο 1η Ιανουαρίου 1844. Χάρη στο τετρασέλιδο αυτό, πληροφορούμαστε τα της κηδείας του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη στην Αθήνα.

Διαβάζουμε:

«Ο Ήρως των Δερβενακίων, του Βαλτετζίου, των Παλαιών Πατρών, της Τριπόλεως, της Κορίνθου, του Άργους, κ.τ.λ. ο Αρχιστράτηγος της Πελοποννήσου, ο άλλοτε Αντιπρόεδρος του Εκτελεστικού, ο Σύμβουλος της Επικρατείας και Αντιστράτηγος, ο έμπειρος στρατιώτης, ο αγαθός πολίτης, ο ειλικρινής φίλος, ο φιλόστοργος πατήρ, ο γηραιός Θεόδωρος Κολοκοτρώνης δεν υπάρχει πλέον εις την ζωήν. Την 3 Φεβρουαρίου την εορτήν επανόδου της Α.Μ. του Βασιλέως και των αποβατηρίων της Α.Μ. της Σεπτής μας Βασιλίσσης έλαβε την υψηλήν τιμήν να παρευρεθή εις τον Βασιλικόν χορόν, δια να συνεορτάση την τοσούτον χαρμόσυνον ημέραν δια το έθνος του και δι εαυτόν, και την 11ην ώραν προ του μεσονυκτίου αποσυρθείς εις την οικίαν του μετά τέσσαρας περίπου ώρας ευρέθη προσβεβλημένος από αποπληξίαν. Οι υπηρέται κατά ταύτην την ώραν εννόησαν το συμβάν και ειδοποιήσαντες αυθωρί τους Κυρίους των έσπευσαν οι τελαυταίοι ούτοι δρομαίοι ζητούντες ιατρικήν συνδρομήν και βοήθειαν, αλλ’ οι αξιότιμοι γιατροί Κ.Κ. Γλαράκης, Ρέζερ και Σοφ. Οικονόμου δεν εχρησίμευσαν ει άλλο ειμή εις το να βεβαιώσωσι τον προσεγγύζοντα θάνατον. Η φήμη διεδόθη εν ακαρει εις την πόλιν και οι πολίται πάσης τάξεως συνέτρεχον να ιδωσι επί του κρεββάτου και εκπνέοντα τον γηραιόν Κολοκοτρώνην τον ατρόμητον της Ελληνικής επαναστάσεως αρχηγόν, τον Ήρωα εκείνον του οποίου το όνομα μόνον τον θάνατον εις μυριάδας Οθωμανών και τοιουτοτρόπως περιστοιχουμένος από τους φιλτάτους υιούς του από συγγενείς και φίλους και εις τας αγκάλας αυτών ευρισκόμενος εξεψύχησεν. Ο θάνατος του εν τω άμα ώθησεν εις κίνησιν όλην την πόλιν, και από της ώρας ταύτης η συρροή του πλήθους εις την οικίαν του ήτο μεγάλη, και πολλοί παλαιοί στρατιωτικοί και πλήθος αγωνιστών κατασπαζόμενοι αυτόν έκλαιον απαρηγορήτως...

»Ο νεκρός μετεφέρθη δια της Ερμαϊκής και Αιολικής οδού εις τον ναόν της Αγίας Ειρήνης (...) ήτο κεκοσμημένος με την στολήν του Αρχιστρατήγου, έφερε το ξίφος, το οποίον είχεν εις την αρχήν της επαναστάσεως, την περικεφαλαίαν εις το πλευρόν και επωμίδας της εις την Επτάνησον υπηρεσίας του, παρακείμενον δε τον θώρακα, και εις τους πόδας τζαρούχια, το παλαιόν αυτού υπόδημα, υποκάτω δε των ποδών ετέθη Τουρκική σημαία».