Το Βέλγιο προτείνει να δημιουργηθούν hot spot για έως και 300.000(!) πρόσφυγες και μετανάστες στην Ελλάδα. Όπου οι πρόσφυγες και οι μετανάστες να υποβάλλουν τα χαρτιά τους, να ελέγχονται και να ακολουθούν τη μοίρα τους. 

Τη μοίρα τους για πού, όμως; Α, όσο το δυνατόν πιο μακριά από τις Βρυξέλλες. Εν ανάγκη, τούς φτιάχνουμε και κράτος, βρε αδερφέ!

Διαβάζουμε στο άρθρο του Pieter Cleppe:

«Προσφάτως, το Βέλγιο πρότεινε μια πιθανή λύση. Καμία χώρα δεν έχει τέτοιο συμφέρον για τη διατήρηση της Σένγκεν, η διάλυση της οποίας θα επιφέρει ένα άγνωστο οικονομικό κόστος.

Το Βέλγιο θέλει να καταστεί υποχρεωτικό για τους πρόσφυγες να υποβάλουν τις αιτήσεις τους για άσυλο στα hot spots στην Ελλάδα, η οποία θα πρέπει να προσφέρει μέχρι και 300.000 θέσεις.

»Σκληρό; Αντιθέτως. Στην Αυστραλία, μια παρόμοια πολιτική, όπου οι άνθρωποι έπρεπε να υποβάλλουν αίτηση για άσυλο στα κέντρα ασύλου της Νέας Γουινέας, τα οποία διαχειρίζονταν Αυστραλοί, εξασφάλισε ότι κανένας αιτών ασύλου δεν πνίγηκε έκτοτε. Στα ευρωπαϊκά νερά αντιθέτως, 3.695 άνθρωποι πνίγηκαν πέρυσι, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία. Παρόλα αυτά, υπάρχει μία απροθυμία μέχρι προσφάτως για να ληφθεί αυτό σοβαρά υπόψη. Τώρα η ΕΕ εξετάζει την πρόταση του Βελγίου. Λαμβάνοντας υπόψη τον αριθμό των θανάτων, οι Ευρωπαίοι που αντιδρούσαν στο μοντέλο της Αυστραλίας, θα πρέπει ίσως να δείξουν μεγαλύτερη μετριοπάθεια.

»Σε κάθε περίπτωση, είναι αφελές να νομίζουμε ότι ο τερματισμός της Σένγκεν, ένα εξαιρετικά ακριβό ζήτημα, θα σταματούσε τους ανθρώπους από το να διασχίζουν τα σύνορα. Το να προστατευτεί ένα χερσαίο σύνορο, είναι ιδιαίτερα δύσκολο. Θα ήταν λάθος να υποθέσουμε ότι τα 10 εκατομμύρια άνθρωποι που θα είναι πρόθυμοι να έλθουν στην Ευρώπη τα επόμενα χρόνια, σύμφωνα με τον υπουργό Ανάπτυξης της Γερμανίας, θα μπορούσαν να μείνουν στην Ελλάδα, τα Βαλκάνια ή την Ιταλία.

Ακόμη και εάν επιβληθούν εκ νέου εσωτερικοί έλεγχοι στα σύνορα, τα εξωτερικά σύνορα πρέπει να φρουρούνται. Αυτό είναι πιθανό μόνο εάν δεν επιτρέπεται πλέον σε όσους αναζητούν άσυλο, να συνεχίζουν να ταξιδεύουν μόλις περνούν τα σύνορα.

Είναι επίσης ο μόνος τρόπος να σταματήσουν οι θάνατοι στην θάλασσα, κάτι που έχει αποδείξει η Αυστραλία.

»Μακροπρόθεσμα, χρειάζονται λύσεις ακόμη μεγαλύτερης κλίμακας. Υπάρχουν όλο και περισσότεροι υποστηρικτές της ιδέας για τη δημιουργία μιας πόλης στη Μέση Ανατολή ή στη Βόρεια Αφρική, η οποία θα υποδεχόταν όλους τους πρόσφυγες. Με έναν παρόμοιο τρόπο, το Χονγκ Κονγκ κάποτε ήταν μία πόλη που κυβερνιόνταν από Βρετανούς, και που κατοικούνταν από Κινέζους που προσπαθούσαν να ξεφύγουν από τον τρόμο του Μάο. Ένας εξέχων Αιγύπτιος επιχειρηματίας, έχει ήδη προσδιορίσει 23 ακατοίκητα νησιά τα οποία θα ήθελε να αγοράσει για να φιλοξενεί πρόσφυγες, αλλά η ελληνική κυβέρνηση δεν ενδιαφέρθηκε. Τουλάχιστον αυτό θα μπορούσε να χρησιμεύσει ως πηγή έμπνευσης όταν θα αναζητείται μια τοποθεσία για τα κέντρα υποδοχής μεγάλης κλίμακας στην Ελλάδα -ή έξω από αυτή- στην περίπτωση που η ελληνική κυβέρνηση αρνηθεί».

Δηλαδή, τι μας λέει ο Βέλγος φίλος; Ότι η Ελλάδα πρέπει να γίνει ένα απέραντο hot spot, με 300.000 θέσεις φιλοξενίας, να αναλαμβάνει μόνη της τη φροντίδα αυτών των ανθρώπων και την ταυτοποίησή τους. Και λέει ότι αν η ταυτοποίηση γίνεται στην Ελλάδα, ο λαμβάνων άσυλο είναι πιο πιθανόν να μείνει στο Βουκουρέστι, παρά να πάει στις Βρυξέλλες, όπου προφανώς δεν είναι επιθυμητός. Και επίσης, είναι λάθος να υποθέσουμε ότι μπορούν οι δέκα εκατομμύρια άνθρωποι που περιμένουμε να φτάσουν στις ακτές τα επόμενα χρόνια να μείνουν στα Βαλκάνια, στην Ιταλία ή στην Ελλάδα. «Θα ήταν λάθος να υποθέσουμε»: δηλαδή λέει στους κολλητούς στη Β. Ευρώπη, μαναράκια, μην περιμένετε όλοι αυτοί οι άνθρωποι να φιλοξενηθούν στα Βαλκάνια, μοιραία κάποιοι θα ανηφορίσουν στα μέρη μας.

Άρα, τι κάνουμε; Φτιάχνουμε για τους ανεπιθύμητους ένα κράτος προσφύγων στη Βόρεια Αφρική, σε 23 ακατοίκητα ελληνικά νησιά, όπως είχε προτείνει ο Σαουίρις, ή κάπου στη Μέση Ανατολή. Μακριά από εμάς, και όπου θέλει ας είναι. Πάντως εμείς ευθύνη δεν αναλαμβάνουμε: θέλουμε και τη Σένγκεν ολόκληρη και τους μετανάστες τακτοποιημένους «κάπου», αλλά όχι στις κοινωνίες μας.

Αυτά τα ωραία συζητιούνται, την ώρα που στο Σχιστό τη Δευτέρα 8 Φεβρουαρίου από τη μια οι αντιδρώντες κάτοικοι και από την άλλη οι φιλόξενοι διαδηλώνουν υπέρ και κατά ταυτόχρονα για τη δημιουργία του hot spot στο παλιό στρατόπεδο. Αν η Ελλάδα δεν συμμορφωθεί μέσα σε δύο μήνες με τους κανονισμούς της Σένγκεν, σύντομα θα βρεθεί εκτός. Κάτι που δεν φαίνεται να ενοχλεί και πολύ τους Ευρωπαίους φίλους, οι οποίοι είναι αντιμέτωποι με τη δυσαρέσκεια των ψηφοφόρων τους κάθε φορά που ξεστομίζουν τη λέξη «ποσόστωση» -λέξη που έχει μήνες να ακουστεί, είναι η αλήθεια. Η Βόρεια Ευρώπη φορτώνει το πρόβλημα στη Νότια, και πιο συγκεκριμένα στην Ελλάδα, μέσα σε πνεύμα «αδελφοσύνης»: όπως ο μεγάλος αδελφός ρίχνει το φταίξιμο στον μικρότερο και αδύναμο αδελφό του.

Δέκα εκατομμύρια ανθρώπους αναμένει η Γερμανία τα επόμενα χρόνια να ριχτούν στο Αιγαίο αναζητώντας την τύχη τους στη Δύση. Η μεγαλύτερη μετακίνηση πληθυσμών συμβαίνει τώρα. Η Ελλάδα κάνει ό,τι μπορεί την ώρα που η Ευρώπη κουνάει το δάχτυλο. Αναρωτιέμαι αν ο κύριος από το Βέλγιο θα πρότεινε ποτέ στη χώρα του να δημιουργηθούν κέντρα υποδοχής και ελέγχου για 300.000 ανθρώπους. Χα! Σιγά! Πόσους πρόσφυγες έχει δεχθεί το Βέλγιο; Περίπου σαράντα, νομίζω. Οι υπόλοιποι, ας μείνουν στην «κάτω γειτονιά». Η ελπίδα αυτή δηλώνεται εμμέσως πλην σαφώς στα γραφόμενά του.

Γαλανιάδη Εύα