Τα "Άνθη της Πέτρας" με επιστολή τους προς το δήμαρχο Γορτυνίας (15/02/22) έκριναν σκόπιμο να επισημάνουν στη δημοτική αρχή ότι το κτήριο του Γυμνασίου αποτελεί πλέον "νεότερο μνημείο" (ΦΕΚ 134, 21/03/2020) και γι' αυτό η τοποθέτηση πινακίδων στον ευρύτερο χώρο του Γυμνασίου (μέχρι και την κοινοτική οδό, όπως προβλέπεται στη σχετική απόφαση) θα έπρεπε πρώτα να έχει την ειδική άδεια του Υπουργείου Πολιτισμού, έπειτα από γνώμη του αρμόδιου Συμβουλίου.

Πράγματι, ως προς αυτό έχουν απόλυτο δίκιο τα "Άνθη της Πέτρας". Εκτός από την αισθητική πλευρά του θέματος (για την οποία ο καθένας μπορεί να εκφέρει την προσωπική του άποψη), υπάρχει και η διοικητική. Σε αυτό τον τομέα η δημοτική αρχή δεν τα πήγε καλά, αφού όφειλε να γνωρίζει την υποχρέωσή της να ζητήσει την έγκριση της αρμόδιας υπηρεσίας του Υπουργείου Πολιτισμού.

Υπάρχει όμως ένα ερώτημα, το οποίο καλό είναι να θέσουμε ευθέως στη δημόσια συζήτηση, γιατί εκεί βρίσκεται η ουσία για το θέμα του Γυμνασίου. Τελικά εμείς οι Λαγκαδινοί, τι ακριβώς θέλουμε; Μήπως θέλουμε απλώς να "μνημειο-ποιήσουμε" το Γυμνάσιο (ακόμα και με τη σφραγίδα του Υπουργείου Πολιτισμού) για να το καμαρώνουμε ή θέλουμε να το αξιοποιήσουμε; Διότι μπορεί να λέει κανείς ότι προστατεύει ένα κτήριο αλλά στην πραγματικότητα να το έχει εγκαταλείψει ή από την άλλη να το προστατεύει κρατώντας το λειτουργικά ζωντανό. Εμείς, τι από τα δύο θέλουμε;

Η σημερινή αλλά και η προηγούμενη δημοτική αρχή έχουν απαντήσει στην πράξη σε αυτό το ερώτημα. Και οι δύο έγραψαν στα παλιά τους τα παπούτσια την απόφαση του δημοτικού συμβουλίου για την αξιοποίησή του μέσω της δημιουργίας Πολιτιστικού Πολυχώρου (τι απέγιναν άραγε, οι καλοπληρωμένες μελέτες και οι ημερίδες του Συνδέσμου των εν Αττική Λαγκαδινών;). Αποδείχτηκε ότι αντιμετωπίζουν το Γυμνάσιο κυριολεκτικά ως "μνημείο". Έχουν την ψευδαίσθηση ότι το Γυμνάσιο προκαλεί θαυμασμό στους τουρίστες λόγω της αρχιτεκτονικής του ομορφιάς, ενώ στην πραγματικότητα δυσφημείται το χωριό από την εγκατάλειψή του.

Συμπερασματικά, είναι λάθος να πιστεύουμε ότι ο παραδοσιακός χαρακτήρας του χωριού διασφαλίζεται απλά και μόνο επειδή η λαγκαδινή τέχνη της πέτρας αποτελεί (στα χαρτιά) στοιχείο του Εθνικού Ευρετηρίου Άυλης Πολιτιστικής Κληρονομιάς (κάτι που προβάλλουν σε κάθε ευκαιρία τα "Άνθη της Πέτρας"). Η παράδοση σε περιβάλλον πλήρους εγκατάλειψης και ερήμωσης μετατρέπεται αυτόματα από πλεονέκτημα σε μειονέκτημα.

Γι' αυτό εμείς τονίζουμε συνεχώς τη σύνδεση της παράδοσης με το σήμερα, την ανάγκη δηλαδή για την άσκηση επιθετικής πολιτικής, η οποία σε πλήρη αντίθεση με τη σημερινή, θα βγάλει οριστικά τη Γορτυνία από το Ευρετήριο των ερημοποιούμενων περιοχών.

Δρ. Βασίλης Σιοκορέλης
Σάββατο, 19/02/22