Εορτάζοντας, πριν από λίγες ημέρες, την επέτειο του ΟΧΙ των προγόνων μας ενάντια στην φασιστική εισβολή των Ιταλών και Γερμανών κατακτητών, και ενώ στη γειτονιά μας φουντώνουν τα πολεμικά μέτωπα - στο βορά ο πόλεμος Ρωσίας - Ουκρανίας και στο νότο η αιματηρή σύρραξη Ισραηλινών και Παλαιστινίων- αξίζει να αναλογιστούμε μια σημαντική αλλά σκόπιμα παρασιωπημένη πτυχή που συνετέλεσε αποφασιστικά στη λήξη του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, με την νίκη των συμμάχων.

Αυτή ήταν η μεγάλη βοήθεια που δέχτηκε η Σοβιετική Ένωση από την Αμερική με το πρόγραμμα Lend-Lease (Δανεισμού και Εκμισθώσεων)που δημιούργησε ο Πρόεδρος Ρούσβελτ το 1941, στέλνοντας στη Ρωσία χρήματα και στρατιωτικό υλικό για την αναχαίτιση των Γερμανών. Αυτή η βοήθεια των ΗΠΑ προς τις Σοβιετικές Ένοπλες Δυνάμεις, που εκτυλίχθηκε σε μεγάλη κλίμακα κατά το δεύτερο εξάμηνο του 1943, επιτάχυνε την τελική ήττα των γερμανο-φασιστικών στρατευμάτων στο κρίσιμο Ανατολικό Μέτωπο. Σε ένα μέτωπο που ο Κόκκινος Στρατός ήρθε αντιμέτωπος με 179 γερμανικές μεραρχίες, δηλαδή το 80% του προσωπικού του γερμανικού στρατού, το 68% του πυροβολικού του, το 64% των τεθωρακισμένων και το 48% των αεροσκαφών της Luftwaffe.

Αξιοσημείωτος ήταν, ασφαλώς, ο ηρωισμός που επέδειξαν τα σοβιετικά στρατεύματα, από τον Ιούνιο του 1941, όταν οι Γερμανοί έσπασαν τη μεταξύ τους συμφωνία (Μολότοφ – Ρίμπεντροπ) και εισέβαλαν στη Σοβιετική Ένωση, μέχρι και τη λήξη του πολέμου, τον Μάιο του 1945. Αυτή την περίοδο η Αμερικανική βοήθεια ανήλθε συνολικά στα 11,5 δισεκατομμύρια δολάρια (εκατοντάδες δισεκατομμύρια δολάρια με σημερινά δεδομένα) και μεταφέρθηκε, κυρίως, μέσω του Αρκτικού ωκεανού.

Οι ΗΠΑ στο πλαίσιο του προγράμματος Lend-Lease παραχώρησαν στους Σοβιετικούς: 11.400 αεροσκάφη, 7.000 άρματα μάχης, 6.303 θωρακισμένα οχήματα μάχης και μεταφοράς προσωπικού, 427.284 φορτηγά και τζιπ, 35.170 μοτοσυκλέτες, 9.920 αυτοκίνητα γενικής χρήσης, το 58% των καυσίμων που χρησιμοποίησε η σοβιετική πολεμική αεροπορία, 1.911 ατμομηχανές, 66 ντιζελομηχανές, 10.920 βαγόνια τρένου, 120 βαγόνια με θωράκιση, εξοπλισμό μάχης και πυρομαχικά που αντιστοιχούσαν στο 53% αυτών που χρησιμοποίησαν οι σοβιετικές δυνάμεις, καθώς επίσης και άλλου υλικού πολέμου, όπως συρματοπλέγματα (45 χιλιάδες τόνοι), τηλεφωνικά καλώδια (670 χιλιάδες μίλια), τηλεφωνικές συσκευές (189 χιλ. μονάδες) και συστήματα ραντάρ (445 τεμάχια). Ένα χαρακτηριστικό στοιχείο της τεράστιας συμμετοχής των ΗΠΑ στην ανάπτυξη των σοβιετικών υποδομών ήταν και η μεταφορά ενός ολόκληρου εργοστασίου ελαστικών της Ford στην ΕΣΣΔ. Πολύ σημαντική ήταν, επίσης, η αμερικανική βοήθεια στην αποστολή τροφίμων και πρώτων υλών. Στάλθηκαν 4.478.116 τόνοι τροφίμων (κονσέρβες κρέατος, ζάχαρη, αλεύρι, αλάτι κ.α.), 15 εκατομμύρια ζεύγη στρατιωτικές μπότες, 107.000 τόνοι βαμβάκι, χαλκός, χάλυβας, αλουμίνιο, φάρμακα, ραδιόφωνα πεδίου και βιβλία.

Σημαντική, επίσης, υπήρξε και η βοήθεια που παραχώρησε η Μεγάλη Βρετανία στην ΕΣΣΔ, η οποία ανερχόταν σε αρκετά δισεκατομμύρια στερλινών και αυτή περιελάμβανε: 7.000 αεροσκάφη, 27 πλοία, 5.218 άρματα μάχης, 5.000 αντιαρματικά πυροβόλα, 4.020 ασθενοφόρα και φορτηγά, 323 αυτοκινούμενα συνεργεία, 2.500 ελαφρά τεθωρακισμένα Carrier, 1.721 μοτοσικλέτες, 1.474 ραντάρ, 4.338 ασυρμάτους, 600 ναυτικά ραντάρ, σόναρ και κινητήρες αεροσκαφών, ναυτικά πυροβόλα, 4 εκατομμύρια τόνων εφοδίων και πολεμικού υλικού και 15 εκατομμύρια ζευγάρια στρατιωτικές μπότες.

Αυτή η «ιμπεριαλιστική» βοήθεια της Δύσης που συνετέλεσε στην νίκη των σοβιετικών στρατευμάτων, τα οποία διακρίθηκαν για την απαράμιλλη γενναιότητα τους, αναγνωρίστηκε από την πολιτική και στρατιωτική ηγεσία της Σοβιετικής Ένωσης.

Ο Ιωσήφ Στάλιν το 1943, στη διάσκεψη της Τεχεράνης, ενώπιον του Ρούσβελτ και του Τσόρτσιλ, είχε δηλώσει πως «Χωρίς τα μηχανήματα που λάβαμε, από την Αμερική μέσω του Lend – Lease θα είχαμε χάσει το πόλεμο».

Ο Νικήτα Χρουστσόφ στα απομνημονεύματα του αναφέρει πως: «Ο Στάλιν επανέλαβε πολλές φορές όταν συζητούσαμε ελεύθερα μεταξύ μας ότι αν δεν μας είχαν βοηθήσει οι Ηνωμένες Πολιτείες, δεν θα είχαμε κερδίσει τον πόλεμο».

Ο Σοβιετικός στρατάρχης Γκεόργκι Ζούκοφ, στα απομνημονεύματα του έγραψε πως: «οι Αμερικανοί μας έδωσαν τόσα πολλά αγαθά, χωρίς τα οποία δε θα μπορούσαμε να συγκροτήσουμε τα αποθέματά μας και να συνεχίσουμε τον πόλεμο. Δεν είχαμε εκρηκτικά, δεν είχαμε πυρίτιδα. Δεν είχαμε τίποτα να γεμίσουμε τα φυσίγγια των όπλων μας. Οι Αμερικανοί πραγματικά μας έσωσαν με την πυρίτιδα και τα εκρηκτικά».

Αλλά και ο Ρώσος Πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν αναγνώρισε τη συμβολή των Συμμάχων στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, στις 9 Μαΐου 2005, στην παρέλαση στη Μόσχα για τον εορτασμό της 60ής επετείου από τη νίκη των Συμμάχων επί της ναζιστικής Γερμανίας. Δήλωσε πως «ο πόλεμος επηρέασε 61 έθνη και σχεδόν το 80% του παγκόσμιου πληθυσμού και η βοήθεια των Συμμάχων ήταν ζωτικής σημασίας για να σταματήσει ο Χίτλερ».

Όλη αυτή η βοήθεια δόθηκε με τη μορφή δανεισμού. Το 1948 έγιναν οι πρώτες διαπραγματεύσεις για την αποπληρωμή του δανείου προς την ΗΠΑ, οι οποίες απέτυχαν. Τα χρόνια που ακολούθησαν και έως τις ημέρες μας συνεχίστηκαν οι διαπραγματεύσεις χωρίς όμως να υπάρξει λύση. Αρχικά οι Σοβιετικοί και στην πορεία οι Ρώσοι φάνηκαν ασυνεπείς και αχάριστοι ως προς τις υποχρεώσεις τους, για την αποπληρωμή ενός χρέους και μιας βοήθειας που έσωσε τους ιδίους και τον υπόλοιπο κόσμο από τον Χίτλερ.

Ένα από τα βασικά αφηγήματα, σήμερα, της Ρώσικης προπαγάνδας, το οποίο έχει πείσει και πάρα πολλούς από τους συμπατριώτες μας, είναι πως ο πόλεμος στην Ουκρανία -στην οποία η ίδια εισέβαλε- συνεχίζεται γιατί οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Δύση ρίχνουν λάδι στη φωτιά, παρέχοντας στρατιωτική βοήθεια στο αμυνόμενο Κίεβο. Ας αναλογιστούμε όμως, πως οι ίδιες δυνάμεις δεν ήταν εκείνες που έριχναν «λάδι και στη φωτιά» του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου;Αυτές δεν ήταν που βοήθησαν τη Σοβιετική Ένωση, να αντιμετωπίσει μαζί με τους υπόλοιπους λαούς τη ναζιστική Γερμανία;

Γιατί κατά τον Διονύσιο Σολωμό, «Το έθνος πρέπει να θεωρεί εθνικό ότι είναι αληθές».

Ένας Βλαχοκερασιώτης της Διασποράς

Χρήστος Δημητρίου Σώτος

Φωτογραφία janeb13 από pixabay