Η Μάχη του Ίσαρη δεν ήταν ένα απλό περιστατικό στην Ιστορία της Επανάστασης του 1821, αλλά ήταν η στιγμή που ανέδειξε την δύναμη των Ισαραίων, το μεγαλείο τους και έδωσε νόημα στην Επανάσταση με βαρύ τίμημα για το χωριό μας.   

196 χρόνια συμπληρώνονται από την θυσία και τον ηρωικό αγώνα των Ισαραίων απέναντι στον Ιμπραήμ και τον μεγάλο στρατό του.

Ήταν 1η Αυγούστου του 1825, όταν οι Ισαραίοι ήρθαν αντιμέτωποι με τις ορδές του Ιμπραήμ. Η μάχη ενός υπερήφανου χωριού απέναντι στον αδίστακτο κατακτητή. Μία μάχη που δεν τελείωσε με την κατάκτηση του Ίσαρη, αλλά συνεχίστηκε και στα γύρω χωριά με τους Ισαραίους να μην σταματούν να αιφνιδιάζουν και να αποδεκατίζουν τις δυνάμεις των Τούρκων.

Η Μάχη του Ίσαρη συγκίνησε, αναθάρρησε όλους τους συμπατριώτες από την ευρύτερη περιοχή της Μεγαλόπολης και προκάλεσε όλους τους ιστορικούς της εποχής να υμνήσουν την σημασία της Μάχης αλλά και την Ισαραίικη αντρεία!  « Τα καλύτερα παλικάρια της επαρχίας Φαναρίου!» αναφέρει ο Πλαπούτας στα Απομνημονεύματά του, αναφερόμενος στον Αθ. Σιώρη και τους Ισαραίους. Οι Ισαραίοι μνημονεύονται ιδιαίτερα από τους ιστορικούς  στις μάχες του Βαλτετσίου, της Καρύταινας, των Δερβενακίων, της Καρύταινας, στην άλωση της Τριπολιτσάς, στην απελευθέρωση της Καλαμάτας, στη Δραμπάλα, στα Βέρβενα και αλλού.

 Η Μάχη του Ίσαρη                                                                                                       

Ήταν τέλη Ιουλίου του 1825, όταν ο Ιμπραήμ είχε στρατοπεδεύσει έξω από την Μεγαλόπολη, σε μέρος πεδινό και επίπεδο με την ονομασία Μεγαμπέλι. Στόχος του ήταν το χωριό Ίσαρη, ευρισκόμενο στις παρυφές του όρους Διαφόρτη. Κεφαλοχώρι με δασώδη περιφέρεια και στενές διόδους, αλλά και γνωστό «άντρο» κλεφτών και αρματολών, το Ίσαρη αποτελούσε διακαή πόθο του Ιμπραήμ.

Ο Ισαραίος οπλαρχηγός Αθανάσιος Σιώρης, πληροφορείται το γεγονός από τις Καρυές όπου διέμενε και ζητώντας άδεια από τον στρατοπεδάρχη Γρηγοριάδη, αναχωρεί για το Ίσαρη μαζί με 150 Ισαραίους στρατιώτες, χωρίς να προλάβει να ζητήσει βοήθεια από τον Κολοκοτρώνη στην Καρύταινα και τον Πέτροβα στη Γαράτζα.

Στο μεταξύ ο Ιμπραήμ, στέλνει τον Πεκύρβεη, με μικρό σώμα στρατού, να κατασκοπεύσει τα στενά του Ίσαρη. Ωστόσο, στη θέση Κοτρώνια, μισή ώρα από το Ίσαρη, πέφτει σε ενέδρα του Σιώρη και σκοτώνονται οι περισσότεροι. Μεταξύ αυτών και ο ίδιος ο Πεκύρβεης.

Έξαλλος ο Ιμπραήμ διατάζει μαζική επίθεση κατά του Ίσαρη. Ο στρατηγός Γκαλίπ Μπέης, με συνοδεία 2.500 τακτικού στρατού Αιγυπτίων και 1.000 πεζών Αλβανών, εκστρατεύει εναντίον του Ίσαρη με σκοπό να το καταστρέψει και να το λεηλατήσει!

Ο Σιώρης φτάνοντας στο Ίσαρη, μερίμνησε για τα γυναικόπαιδα και τους γέροντες, τοποθετώντας τους σε ορεινό σημείο, στο όρος Τετράζι, μαζί με 50 στρατιώτες. Έχοντας καλύψει με στρατό κάθε είσοδο του χωριού, τελικά οχυρώνεται με 100 μόνο στρατιώτες στην εκκλησία του Αγίου Νικολάου.

Στις Καρυές, εν τω μεταξύ, ο Γρηγοριάδης διατάζει τον αδελφό του Γεώργιο, τον Διονύσιο Παπαθεοδώρου, τον Αδάμ Γκρίντζαλη και τον Μητροπέτροβα με 600 στρατιώτες, όπως συνδράμουν στον μαχόμενο Σιώρη. Έφτασαν στο Ίσαρη και ταμπουρώθηκαν σε διάφορα σπίτια.

Την 1η Αυγούστου του 1825, η πολιορκία ξεκινάει και μια ηρωική μάχη εκτυλίσσεται στο δύσβατο Ίσαρη. Ήταν τρομερός ο αντίλαλος των λαγκαδιών και των κοιλάδων από τον πυκνό πυρ των όπλων! Μία ολόκληρη ημέρα διήρκεσε η μάχη. Οι Ισαραίοι, τα καλύτερα παλικάρια της Επαρχίας Φαναρίου, όπως τους αποκαλεί ο Φωτάκος στα Απομνημονεύματά του, αντιστέκονται με ηρωισμό!  Η άλωση του Ίσαρη ήταν σαφώς δύσκολη. Ο Ιμπραήμ, μην έχοντας επιλογές και μετρώντας τρομερές απώλειες, κινήθηκε νότια, στη περιοχή Ράχες, όπου η πρόσβαση ήταν εύκολη και ανυπεράσπιστη.

Ο Σιώρης, βλέποντας το ακαταμάχητο των Αιγυπτίων, υποχώρησε και εγκατέλειψε το Ίσαρη.

Σε αυτή την μάχη σκοτώθηκαν περίπου 300 Τούρκοι. Από τους γενναίους Ισαραίους έπεσαν λίγοι. Από αυτούς, ο Γιώργος Κουτσουμάρης και ο Αντώνης Πρασσάς από το Τσορωτά.

Στη μάχη διακρίθηκε για την γενναιότητα του ο ανιψιός του Σιώρη, Δράκος.

Ο Ιμπραήμ έμεινε στο Ίσαρη για 18 ημέρες, όπου λεηλάτησε και έκαψε όλο το χωριό. Φεύγοντας για την κοιλάδα της Καρύταινας, άφησε στρατό στον Προφήτη Ηλία, στον Άγιο Αθανάσιο, στα Καλτσέικα και στο Κοτρωνάκι.

Κάθε βράδυ, ο Σιώρης αποδεκάτιζε τις φρουρές των Τούρκων, έως ότου μετά από λίγες ημέρες αποχώρησαν.

Έκτοτε και για όσο καιρό έμεινε ο Ιμπραήμ στη Πελοπόννησο, ποτέ δεν αποπειράθηκε να ανέβει στο ανεγειρόμενο Ίσαρη…

Για περισσότερα πάτα εδώ: http://isari.gr/index.php/el/to-isari/istorika-stoixeia

Επιμέλεια άρθρου: Χαράλαμπος Ασημακόπουλος