Ήσουν μόνο 27 ετών και η ψυχή σου πέταξε προς τον ουρανό. Όμως αλήθεια, πότε και πώς πρόλαβες να γίνεις τόσο αγαπητός; Την ημέρα της κηδείας σου πλήθος κόσμου, κάθε ηλικίας, κατέκλυσαν τον ιερό ναό του Αγίου Τρύφωνα, αλλά και όλη την πλατεία της Βυτίνας. Άνθρωποι κάθε ηλικίας συνηγμένοι, για να σε δουν και να σε χαιρετίσουν για τελευταία φορά. Ελευθερώθηκες Λευτέρη από τα δεσμά της ανθρώπινης ύπαρξης για να είσαι πάντα ελεύθερος, να επισκέπτεσαι τις γειτονίες του ουρανού, να συναντάς γνωστούς και αγνώστους.

Τι έκανε όμως τόσο κόσμο να έρθει να σε αποχαιρετίσει μέσα σε μια τόσο δύσκολη κατάσταση, λόγω της πανδημίας και επίσης σε μια μέρα που το κρύο πραγματικά «θέριζε»; Οι άνθρωποι, φίλοι και γνωστοί, συμπατριώτες, συνομήλικοι, μεγαλύτεροι ήρθαν για να σου επιστρέψουν με την σειρά τους την αγάπη και την θυσιαστικότητα που τους έδειξες εσύ πρώτος.  Έτσι, συμβαίνει! Το δίκαιο θα υπερισχύει πάντα. Οι άνθρωποι ξέρουν να ξεχωρίζουν το γνήσιο και το ψεύτικο, το ειλικρινές, το γνήσιο. Ένα πλήθος ανθρώπων ήρθαν να σου πουν ένα μεγάλο ευχαριστώ γιατί ήσουν αυτό που ήσουν. Ήσουν το παιδί με το καθαρό χαμόγελο, την καλοσύνη και την αγάπη. Θέλαμε όλοι να ζήσεις, να διαγράψεις μια πορεία λαμπρή και φωτεινή. Είχες τις προϋποθέσεις άλλωστε να το κάνεις. Είχες ήδη δημουργήσει πολλά για την ηλικία σου.

Είναι επίσης σίγουρο, ότι σε όλους τους συνομήλικους και σε όλους μας θα ήθελες να πεις να προσέχουμε. Τι να προσέχουμε; Την ίδια την ζωή μας. Θα ήθελες να μας πεις ότι η ζωή είναι ένα πολύτιμο θεϊκό δώρο, το οποίο πρέπει να προσέχουμε και να διαφυλάττουμε ως κόρη οφθαλμού. Και κάτι ακόμα. Ότι στις δύσκολες τις ώρες, που ο καθένας περνάει, στην μοναξιά του, στην ανεργία του, στην ασθένειά του, στο πένθος του, στο δυσκόλεμά του υπάρχει ο δρόμος προς τον Θεό. Δεν είμαστε «ορφανοί»  σε αυτόν τον κόσμο. Έχουμε Αυτόν που μας ακούει και στέκει δίπλα μας.

Δεν θα ξεχάσουμε Λευτέρη τον τρόπο που ο αδελφός σου ο Αλέξανδρος σου χάιδευε το χέρι την ώρα της νεκρώσιμης ακολουθίας. Ούτε τους καλούς σου γονείς και τους παππούδες σου για την πίστη τους και την στάση τους. Έχουν πάρει πίκρα μεγάλη, αλλά έχουν και ένα κουράγιο, μια δύναμη, μια εμπιστοσύνη. 

Ευχαριστούμε που πέρασες από την ζωή μας, από τον τόπο μας, από την Βυτίνα πού είναι η «βιτρίνα» της περιοχής μας! Εμείς θα σε συναντούμε τώρα στις προσευχές μας και εσύ, τώρα που η ψυχή σου θα είναι κοντά στον Θεό, να μας προσέχεις και να προσεύχεσαι για όλους μας.

Να είναι αιωνία σου η μνήμη!

Αρχιμ. Ιακώβου Κανάκη