Οι βιβλιοθήκες έχουν εύσχημα απoκληθεί «η μνήμη της ανθρωπότητας». Η σημασία τους στην καλλιέργεια των πολιτών είναι διαχρονικώς σημαντική: από τον 6ο π.Χ. αιώνα, οπότε ιδρύθηκε η πρώτη βιβλιοθήκη από τον Πεισίστρατο, εώς το 1828, οπότε ιδρύθηκε η πρώτη βιβλιοθήκη του νέου ελληνικού κράτους από τον Ιωάννη Καποδίστρια, εώς σήμερα. Παρά το γεγονός όμως ότι η αξία των βιβλιοθηκών αναγνωρίζεται, η λειτουργία τους μοιάζει να μην είναι ικανοποιητική και η επισκεψιμότητά τους είναι περιορισμένη.

Ειδικότερα, στην πόλη μας, στη Μεγαλόπολη, πώς μπορούμε να κάνουμε την ήδη υπάρχουσα Δημοτική Βιβλιοθήκη λειτουργική; Πώς θα καταφέρουμε να ωθήσουμε τους πολίτες να τήν επισκεφτούν και να έρθουν κοντά στο βιβλίο; Με λίγα λόγια, πώς μπορούμε να κάνουμε τη βιβλιοθήκη ζωντανό κύτταρο της πόλης μας; Ας προσπαθήσουμε να συνεισφέρουμε στα παραπάνω ερωτήματα.

Η ύπαρξη ενός ειδικού βιβλιοθηκονόμου είναι μία από τις βασικές προϋποθέσεις για την οργάνωση και εύρυθμη λειτουργία της βιβλιοθήκης. Ο βιβλιοθηκονόμος είναι ο επιστήμονας που θα συλλέξει, θα ταξινομήσει και θα είναι σε θέση να δώσει πληροφορίες για το υλικό της βιβλιοθήκης. Η παρουσία του είναι ζωτική, διότι το υλικό μιας σύγχρονης βιβλιοθήκης δεν αφορά πλέον μόνο σε τυπωμένα βιβλία, αλλά και (κυρίως) σε ηλεκτρονικές βάσεις δεδομένων. Εκτός από ειδικός επιστήμονας, ο βιβλιοθηκονόμος είναι ο ευαίσθητος βιβλιόφιλος, που θα εμφυσήσει το πάθος της φιλαναγνωσίας στους επισκέπτες, ιδίως στα παιδιά.

Επιπλέον, η εύρυθμη λειτουργία της Δημοτικής Βιβλιοθήκης Μεγαλόπολης, απαιτεί μάλλον μία χωροταξική προσαρμογή, αξιοποιώντας  και τους τρεις ορόφους του ήδη υπάρχοντος οικήματος. Στο ισόγειο δύναται να λειτουργήσει ένα παιδικό τμήμα με χώρους, οι οποίοι να είναι κατάλληλα διαμορφωμένοι, ώστε να καλύπτουν τις ανάγκες των παιδιών για γνώση, ψυχαγωγία και δημιουργία, με παιδικά βιβλία, παιδότοπο, και παιδικά δρώμενα, αντιστοίχως. Ο ημιώροφος μπορεί να είναι στη διάθεση των ενηλίκων χρηστών, λειτουργώντας ως αναγνωστήριο, με πρόσβαση σε ελεύθερο ασύρματο διαδίκτυο. Τέλος, ο πρώτος όροφος μπορεί να αποτελεί τον κύριο χώρο ύπαρξης του υλικού-βιβλίων. Αυτά τα βιβλία κάθε δημότης θα μπορεί να τα δανείζεται για ορισμένο χρονικό διάστημα, αφού εγγραφεί ως μέλος.

Ακόμη, προκειμένου να μην είναι στατική και μουσειακή, η βιβλιοθήκη θα πρέπει να διοργανώνει πολιτιστικές δράσεις. Ως τέτοιες μπορούν να θεωρηθούν η ετήσια έκθεση βιβλίου (οπότε θα συγκεντρώνονται άνθρωποι των γραμμάτων της πόλης μας και όχι μόνο), οι εκπαιδευτικές επισκέψεις σχολείων, οι ομιλίες και οι παρουσιάσεις βιβλίων. Με τέτοιες δράσεις, η βιβλιοθήκη αποδεικνύεται ένα δυναμικό και ζωντανό κύτταρο της πόλης μας.

Εν κατακλείδι, αξίζει να προσπαθήσουμε με συντονισμένες προσπάθειες και στοχευμένες ενέργειες, να στηρίξουμε τη Δημοτική μας Βιβλιοθήκη και να εμφυσήσουμε φιλαναγνωσία στους συμπολίτες μας. Τό χρωστάμε όχι μόνο στους δωρητές του οικήματος (με το όνομα «το Σπίτι του Δασκάλου»), όπου σήμερα στεγάζεται η βιβλιοθήκη, αλλά και στις επόμενες γενιές. Σύμφωνα με τον Κικέρωνα, «αν έχεις έναν κήπο και μια βιβλιοθήκη, έχεις όλα όσα σου χρειάζονται». Ας τον πιστέψουμε!

Δημήτρης Ι. Σιέμπος
Ιατρός

Από το Καφενείο Μεγαλόπολης