Βυτίνα: Όταν η φύση σκηνοθετεί στο πράσινο

Βυτίνα: Όταν η φύση σκηνοθετεί στο πράσινο

Ιούλιος 11, 2020 - 21:02
0 σχόλια

ΓΡΑΦΕΙ : Ο Γιάννης Κ. Παναγόπουλος*

Θυμάμαι τη διαδρομή Αθήνα - Βυτίνα σε δύο εκδοχές. Η πρώτη, η αξέχαστη, εκείνη που όσες φορές και αν δοκίμασα να τη σβήσω από την μνήμη μου δεν τα κατάφερα, ήταν άσκηση υπομονής. Είχε πολλές στροφές. Ήταν μάθημα αναγκαστικής Πελοποννησιακής γεωγραφίας.

 

Και αν μπροστά σου λάχαινε λεωφορείο, φορτηγό, νέος οδηγός η διαδρομή των 200 χιλιομέτρων μπορεί να γινόταν σε τρεις ή τέσσερις ώρες. Μιλώ για την εποχή που για να φτάσεις στα ορεινά χωριά της Αρκαδίας έπρεπε να περάσεις τις περίφημες, ατελείωτες στροφές του Αχλαδόκαμπου. Μιλώ για τα χρόνια πριν την παράδοση σε κυκλοφορία της σήραγγας του Αρτεμισίου το 1989. Χρονιά ορόσημο για την εμπορική, τουριστική άνοιξη χωριών όπως η Βυτίνα. Η δεύτερη εκδοχή, η πιο – οδηγικά ξέγνοιαστη, είναι η διαδρομή που ακολουθούμε σήμερα.

 

Η Βυτίνα λοιπόν είναι ένας κοντινός, για τους Αθηναίους, ορεινός προορισμός. Τους φέρνει σε πρώτο πρόσωπο με την ομορφιά ενός από τα λίγα εναπομείναντα ελατοδάση της χώρας, εκείνο που φιλοξενεί το βουνό, το Μαίναλο. Η ομορφιά του είναι επιβλητική. Τα πράσινα παιχνίδια που στήνει πάνω του η πυκνή βλάστηση είναι θεαματικά. Η Βυτίνα συγκεντρώνει το ενδιαφέρον των επισκεπτών για πολλούς λόγους.

Μπορεί να γίνει η βάση ενός ταξιδιώτη που έχει χρόνο και αφού την απολαύσει θέλει να ταξιδέψει στα γύρω ορεινά χωριά. Η απλότητα της διαδρομής και το σχετικά «λίγο» του χρόνου που χρειάζεται για να φτάσεις ως εκεί (από την Αθήνα μόλις 200 χλμ) την κάνει και ιδανικό προορισμό για Σαββατοκύριακα. Εννοείται, όπως και στους περισσότερους προορισμούς που βρίσκονται κοντά στην πόλη, ο ιδανικός χρόνος να την επισκεφτείς δεν είναι τα Χριστούγεννα, είναι το Πάσχα και η μέση του Αυγούστου. Μιλάμε για περιόδους που τα περισσότερα καταλύματα είναι γεμάτα. Που στα εστιατόρια μπορεί ν’ ακούσεις και το «δεν έχουμε τραπέζι» ή και το «είμαστε ρεζερβέ».

Στη Βυτίνα δε θα πας για ξεσάλωμα. Θα πας γιατί θέλεις ν’ ακούσεις τον ήχο των δέντρων. Θα πας γιατί πιστεύεις στην παρέα σου και δε χρειάζεσαι την «εξτραδούρα» της δυνατής μουσικής, για να διασκεδάσετε

Βυτίνα – Σύντομο «βιογραφικό»

Κτισμένη στους πρόποδες του Μαινάλου και σε υψόμετρο 1033 μέτρα θεωρείται το πιο φημισμένο ορεινό θέρετρο της Πελοποννήσου και ένα από τα καλύτερα της Ελλάδας. Απέχει 44 χιλιόμετρα από την Τρίπολη και 200 χιλιόμετρα από την Αθήνα. Η Βυτίνα αναπτύσσεται ως οικισμός κατά τη Βυζαντινή περίοδο τον 4ο μ.Χ. αιώνα και μετά την τελειωτική παρακμή του αρχαίου Μεθυδρίου. Για το όνομά της έχουν διατυπωθεί πολλές θεωρίες όπως όνομα γυναικείο που απαντά σε αρχαίες επιγραφές, όνομα δοχείου οίνου (βυτίνη) εξαιτίας της τοποθεσίας κτίσεως της, από τη λέξη “βυθός” ή τέλος σλαβική ονομασία, που σημαίνει «ελατόφυτος τόπος».

Η ακμή της Βυτίνας αρχίζει τη β΄ περίοδο της Τουρκοκρατίας, το 1715, οπότε και ανακηρύσσεται «βακούφιο», μπαίνει κάτω από την προστασία της βαλιδέ – Σουλτάνας και απαλλάσσεται του κεφαλικού φόρου. Κατά τη διάρκεια της επανάστασης του ’21 είχε μεγάλη συμμετοχή και πάνω από 500 Βυτιναίοι με ντόπιους οπλαρχηγούς πήραν μέρος κάτω από τις διαταγές του Κολοκοτρώνη σε όλες τις μάχες. Αποτελούσε τη βάση ανεφοδιασμού των στρατευμάτων, για τον λόγο αυτόν πυρπολήθηκε από τον Ιμπραήμ επτά φορές. Μετά την απελευθέρωση, ως εμπορικό κέντρο της περιοχής, εξελίσσεται και για κάποιο διάστημα είναι έδρα του δήμου Νυμφασίας. Τον 20ό αιώνα εξελίσσεται εξαιτίας του θαυμάσιου κλίματος ενώ προπολεμικά κτίσθηκαν και λειτούργησαν δύο μεγάλα θεραπευτήρια νοσημάτων θώρακος (σανατόρια). Μεταπολεμικά λειτουργούν παιδικές κατασκηνώσεις, ενώ σήμερα έχει εξελιχθεί στο σπουδαιότερο ορεινό θέρετρο της περιοχής με πολλά ξενοδοχεία, εστιατόρια και αρκετές διευκολύνσεις για τον επισκέπτη. Μέχρι προ μιας δεκαετίας ήταν έδρα του ομώνυμου δήμου και παραμένει έδρα κάποιων δημοσίων υπηρεσιών.

Η Βυτίνα παρουσιάζει και σημαντική πνευματική δράση. Το 1782 ιδρύεται από τον Γ. Λάσκαρη ελληνικό σχολείο, η περίφημη σχολή Βυτίνας, η οποία ακμάζει την εποχή που διδάσκουν οι εκ Δημητσάνης αδελφοί Γαβραίοι Δανιήλ και Παρθένιος μέχρι την περίοδο της επανάστασης. Ονομαστοί διδάσκαλοι της σχολής ήταν οι Γ. Τσαφαλόπουλος, Π. Καράκαλος, Π. Παπαζαφειρόπουλος. Στη σχολή μαθήτευσαν σπουδαίοι μαθητές, οι οποίοι αργότερα διακρίθηκαν στις επιστήμες και τέχνες.

Ονομαστή είναι η βιβλιοθήκη, η οποία ιδρύθηκε στις αρχές του 19ου αιώνα με ενέργειες του μοναχού Άνθιμου Παπαρρηγόπουλου και λειτουργεί μέχρι σήμερα. Στις αρχές του 20ού αι. ιδρύθηκε και λειτούργησε κατά διαστήματα μέση δασική σχολή με δαπάνη του κληροδοτήματος Τριανταφυλλίδη. Το 1946 ιδρύθηκε οκτατάξιο Γυμνάσιο το οποίο λειτουργεί μέχρι σήμερα ως Γυμνάσιο και Λύκειο.

Παναγιώτης Τριανταφυλλίδης: Η σημασία του για τη Βυτίνα και την εκπαίδευση της χώρας

Η «Τριανταφυλλίδειος Γεωργική Σχολή» ιδρύθηκε το 1895 από το Ελληνικό Δημόσιο με δαπάνες του κληροδοτήματος Παναγιώτη Τριανταφυλλίδη. Ο Παναγιώτης Τριανταφυλλίδης γεννήθηκε στη Βυτίνα το 1810 και πέθανε στη Ρουμανία το 1863. Με τη διαθήκη του άφησε ολόκληρη την περιουσία του στο Δημόσιο. Αναφέρει σχετικά: “… Ίδρυσις Καταστήματος τινός δια παντός διατηρηθησομένου, συντελούντος δε εις την πρόοδον και το μεγαλείον της Πατρίδος,…”

Η «Τριανταφυλλίδειος Γεωργική Σχολή» λειτούργησε ως δασοπονική σχολή μέχρι λίγο πριν από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και επαναλειτούργησε μεταπολεμικά για το διάστημα 1963- 1970. Παράλληλα λειτουργούσε και ως γεωργικό και δασικό φυτώριο με την επωνυμία “Γεωργικός Σταθμός Βυτίνας”. Κατά τη διάρκεια της Γερμανικής Κατοχής χρησιμοποιήθηκε από τα Ιταλικά και Γερμανικά στρατεύματα ως στρατιωτικός σταθμός και διοικητήριο της περιοχής. Αργότερα και μέχρι την απελευθέρωση χρησιμοποιήθηκε από το 6ο Σύνταγμα του ΕΛΑΣ. Μετά την απελευθέρωση λειτούργησε και πάλι. Κυρίως ως Γεωργικό Κτήμα. Ύστερα από κάποια χρονική περίοδο ικανοποιητικής λειτουργίας οι δραστηριότητες σταδιακά άρχισαν να περιορίζονται. Το 1992 διακόπηκε πλήρως η λειτουργία.

Το 2013 επανεκκίνησε η λειτουργία του κτήματος με στόχο την ενίσχυση της έρευνας και την επιστημονική προσπάθεια, που έχει σχέση με την ανάπτυξη της γεωργίας και της δασοπονίας.

Ο Παναγιώτης Τριανταφυλλίδης, όταν έγραφε τη διαθήκη του, λίγα χρόνια πριν πεθάνει, γύρω στα 1860, πίστευε ότι η λύση για τα προβλήματα της χώρας είναι η Παιδεία. Πίστευε ότι για την πρόοδο της χώρας ήταν ανάγκη να εισαχθεί η επιστήμη στη δασοπονία, τη γεωργία και την κτηνοτροφία. Ίδρυσε τρία γεωργικά σχολεία. Το ένα από αυτά εξελίχθηκε στο Γεωπονικό Πανεπιστήμιο της Αθήνας.

Ευχόμαστε στους επισκέπτες της Βυτίνας «καλή διαμονή» και συνιστούμε σε όσους δεν την έχουν επισκεφθεί να προγραμματίσουν μια επίσκεψη σε αυτήν.

*Ο Γιάννης Παναγόπουλος, Βυτιναίος την καταγωγή και γιος του ομότιμου καθηγητή του Πολυτεχνείου Κώστα Παναγόπουλου, ξεκίνησε να γράφει σε εφημερίδες (Έθνος – Έθνος της Κυριακής) και περιοδικά (Max, Εικόνες) το 1995. Το 1998 μαζί με τον μουσικό παραγωγό Papercut έφτιαξε μια μπάντα. Τους Monitor. Το 2001 επέστρεψε εκεί απ’ όπου ξεκίνησε. Στον τύπο. Από τότε έως σήμερα έγραψε και γράφει για εφημερίδες και περιοδικά όπως: «Ταχυδρόμος», «Εικόνες», «Έθνος», «Soul» και «Athens Voice».

Από την εφημερίδα "Η Βυτίνα"


Προσθήκη νέου σχολίου

Το ArcadiaPortal.gr σέβεται όλες τις απόψεις, αλλά διατηρεί το δικαίωμά του να μην αναρτά υβριστικά, συκοφαντικά σχόλια και διαφημίσεις. Τα σχόλια απηχούν αποκλειστικά τις απόψεις των αναγνωστών.