Με αφορμή το τελευταίο συγκινητικό και πολύ θλιβερό περιστατικό εξαιτίας της μοιραίας κατάληξής του, που σημειώθηκε στο Ηράκλειο της Κρήτης όπου ένα τρίχρονο παιδάκι έπεσε μέσα σε βαρέλι με νερό και ασβέστη και κατέληξε, οι γιατροί της Αρκαδίας, ανασκαλεύοντας την μνήμη τους και τα τόσα πολλά περιστατικά που έχουν περάσει από τα χέρια τους θυμήθηκαν την ιστορία της 25χρονης πλέον Παναγιώτας, η οποία στα 3,5 χρόνια της, το 1999, είχε πέσει σε βαρέλι με νερό.

Όπως μας εξιστόρησε η παιδίατρος κυρία Γεωργία Παναγοπούλου, πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου Τρίπολης, κάτι ανάλογο είχε συμβεί στο Παναρκαδικό Νοσοκομείο Τρίπολης το 1999, όπου τότε υπηρετούσε.

Ήταν μεσημέρι, γύρω στις 14:15, επικρατούσε ησυχία στο νοσοκομείο, όταν έφτασε στα εξωτερικά ιατρεία ένα παιδί από μια γνωστή σε εμάς οικογένεια Ρομά το οποίο ενώ έπαιζε, είχε έπεσε σε βαρέλι με νερό.

Οι Τσιγγάνοι», μας ανέφερε η κυρία Παναγοπούλου, «είναι φίλοι και ανήκουν σε ένα κομμάτι της εργασιακής και της υπόλοιπης ζωής μας

Το μεσημέρι και ενώ η ίδια βρίσκονταν σε υπηρεσία, έφτασε στα εξωτερικά ιατρεία του Παναρκαδικού ένα μικρό κορίτσι, περίπου 3,5 χρονών, παγωμένο, άσφυγμο, χωρίς ζωτικά σημεία. Τους είπαν ότι την βρήκαν μέσα στο βαρέλι με το νερό, όπου είχε μπει για να φτάσει την κούκλα με την οποία έπαιζε.

Η κυρία Σιδερή βρισκόνταν στη διοικητική υπηρεσία και το παρέλαβαν οι γιατροί στα εξωτερικά, οι οποίοι διασωληνώσαν το παιδί επί τόπου και αμέσως το ιατρικό προσωπικό έσπευσε να βοηθήσει, μεταφέροντας το παιδί στην παιδιατρική κλινική.

Συνεχίζαμε τις προσπάθειες ανάνηψης (ΚΑΡΠΑ) και το παιδί δεν ανταποκρινόταν. Βγήκα έξω να παρηγορήσω την γιαγιά, λέγοντάς της ότι όλα θα πάνε καλά, πιστεύοντας όμως ότι το παιδί είχε καταλήξει

Το παιδί ήταν παγωμένο, δεν ξέρουμε πόσες ώρες είχε μείνει στο βαρέλι με το νερό, πρόσθεσε η κυρία Παναγοπούλου και συνέχισε λέγοντας:

Ξαφνικά ενώ ακροαστήκαμε την καρδιά της, αντιληφθήκαμε ότι το παιδί έδωσε σημεία ζωής και συνεχίσαμε να το ζεσταίνουμε με γάζες σιγά - σιγά και έπειτα το παιδί φαίνεται να πήρε μπροστά και το κατεβάσαμε στη μονάδα εντατικής θεραπείας, και από εκεί αφού το σταθεροποιήσαμε με φάρμακα και αναπνευστήρα. Έπειτα, η κυρία Σιδερή, η γιατρός μας, το συνόδεψε στο Νοσοκομείο Παίδων ''Αγία Σοφία''

Οι γιατροί της Αθήνας αποδοκίμασαν τις προσπάθειες που είχαν κάνει οι γιατροί στην Τρίπολη, εκφράζοντας την έκπληξή τους, καθώς πίστευαν ότι με όλες αυτές τις προσπάθειες ανάνηψης το παιδί θα κατέληγε να είναι «φυτό», με προβλήματα, εάν και εφόσον επιζούσε.

Στην Αθήνα, αναφέρει η κυρία Παναγοπούλου, βοήθησαν πάρα πολύ και μετά από μέρες διασωληνώσης το παιδί συνήλθε και μεταφέρθηκε στην κλινική. Η εικόνα του παιδιού δεν ήταν καλή, είχε ρινογαστρικό σωλήνα, δεν αναταποκρινόταν σε πολλά ερεθίσματα και δεν περπατούσε.

Οι συγγενείς μάς ζήτησαν να φέρουμε το κορίτσι πίσω στην Τρίπολη για να το έχουν κοντά τους και τότε ήρθε στο Παναρκαδικό.

Του κάναμε φυσιοθεραπείες, προσπαθήσαμε να το ταΐσουμε, καταφέραμε και το κινητοποιήσαμε και σε περίπου δύο μήνες πήγε στο σπίτι του, για να δεχθεί εκεί εκείνη τη φροντίδα που οι γονείς μπορούσαν να του δώσουν

Οι γονείς της μικρής ζήτησαν από του νοσηλευτές και του γιατρούς, που πάλεψαν για να σώσουν το παιδί τους, να βαφτίσουν τη μικρή, στην Ι.Μ Έλωνας στο Λεωνίδιο και να της δώσουν το όνομα της Παναγιάς. 

Φανερά ενθουσιασμένοι από την καλή κατάληξη του παιδιού, οι γιατροί αποδέχθηκαν με χαρά την πρόταση.

Ο κ. Δάβρος ο διευθυντής της κλινικής, έφερε το Antenna TV και κάλυψε το γεγονός, είπε.

Μετά, κάναμε ένα γλέντι στα Πλατάνια στον Μανώλη τον Σιώρα με ορχήστρα τον Σπύρο τον Ανδριανόπουλο με την κομπανία του.

Ο παππούς της μικρής θέλησε να συνεισφέρει στα έξοδα, αλλά δεν το δεχθήκαμε και δεσμευτήκαμε να επαναληφθεί το γλέντι στην Τρίπολη. Πραγματικά τηρήσαμε την υπόσχεσή μας και πήγαμε στις ''Φουντουκιές'' του Γιαλή και δώσαμε και εκεί ένα γλέντι.»

Με μεγάλο ενθουσιασμό η κυρία Παναγοπούλου μάς περίγραψε το εκεί γλέντι, τονίζοντας ότι της προκάλεσε εντύπωση η ενδυμασία των κοριτσιών.

Εκεί να δείτε τι ωραία ντυμένες ήταν οι τσιγγανοπούλες και πώς χόρευαν και όλοι μαζί γλεντούσαμε για την ανάσταση, για τη νεκρανάσταση της μικρής Παναγιώτας

Το θαύμα αυτό έμεινε για καιρό εντυπωμένο στην μνήμη των ιατρών του Παναρκαδικού Νοσοκομείου  και το ανασύραμε πρόσφατα μετά το τραγικό συμβάν της Κρήτης, όπου δυστυχώς εκείνο το παιδί χάθηκε. Η κυρία Παναγοπούλου ως προς το περιστατικό της Κρήτης, σημείωσε: «Δεν ξέρουμε πόσος χρόνος χάθηκε μέχρι το παιδί να μεταφερθεί στο νοσοκομείο, δεν γνωρίζουμε τις συνθήκες, σε καμία περίπτωση δεν μπορείς να ταυτοποιήσεις περιστατικά».

Η κυρία Σιδερή πρόσφατα έγγραψε για τη μικρή Παναγιώτα σε προσωπικό της λογαριασμό σε σελίδα κοινωνικής δικτύωσης.

Το κορίτσι έχει χρόνια να το δει, αλλά έμαθε ότι έχει παντρευτεί και έχει και παιδιά.

Σε επίσκεψή της στο «Παίδων» χρόνια μετά μια συνάδελφος την είχε ρωτήσει τι απέγινε εκείνο το παιδί, που είχε μείνει «φυτό», με την κυρία Παναγοπούλου να της λέει: «Το παιδί περπατάει και μιλάει και δύο γλώσσες». Η καθηγήτρια έκπληκτη την ρώτησε τι εννούσε, και εκείνη απάντησε: «Μιλάει τα ''τσιγγάνικα'' και τα ελληνικά φαρσί».

«Η ζωή από την αρχή της είναι ένα θαύμα. Όλα πήγαν καλά, όταν σώζεις ένα παιδί νιώθεις σαν ένας μικρός θεός, αλλά δεν είσαι, δεν εξαρτώνται όλα από εσένα, είναι οι συγκυρίες, η βοήθεια των συναδέλφων. Βασικό ρόλο έπαιξε η εξειδίκευση της κυρίας Σιδερή στο ''Παίδων'' και η επέμβαση του κ. Παναγιώτη Καμπόσου, γενικού ιατρού στα εξωτερικά ιατρεία του Παναρκαδικού που διασωληνώσε την μικρή, η οποία ήταν το πρώτο παιδί που ο ίδιος διασωλήνωσε και της έδωσε τη δυνατότητα να ζήσει».

Σας παραθέτουμε όσα είχε γράψει η μηνιαία ενημερωτική πολιτιστική εφημερίδα της Αρκαδίας «Αρκαδολόγιο» τον Νοέμβριο του 1999 με τίτλο «Η νεκρανάσταση μιας ζωής».

Δείτε τις φωτογραφίες από το «Αρκαδολόγιο» από τη βάφτιση της Παναγιώτας.

Όπως είχε γράψει τότε η Θηρεσία Κοντογιάννη:

«Το Μάρτιο του 1999 ένα κοριτσάκι 3,5 ετών μιας οικογένειας Τσιγγάνων της Τρίπολης βρέθηκε ''κλινικά νεκρό'' να επιπλέει σε ένα μεγάλο βαρέλι με νερό από το οποίο προσπάθησε να βγάλει την κούκλα της που είχε βυθιστεί!». Στη συνέχεια περιγράφει τα όσα έγιναν στα δύο νοσοκομεία και ύστερα τη βάφτιση της Παναγιώτας στις 17 Οκτωβρίου.

Κλείνει με το εξής: «Της έδωσαν Νέα Ζωή, χάρη στην Πίστη τους και την Αγάπη στον ΑΝΘΡΩΠΟ!».

Έφη Καστραντά