“Την απαραίτητη ανάσα στην τουριστική αγορά που εδώ και τρεις μήνες βρίσκεται στο μηδέν, αλλά και τη βάση για την επανεκκίνηση των επιχειρήσεων, της ταξιδιωτικής ροής και των εισπράξεων, δίνουν τα μέτρα στήριξης που ανακοινώθηκαν από την Ελληνική Κυβέρνηση”

ΚΑΛΟ ΑΛΛΑ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Στα ελληνικά χωριά όπως και στο δικό μας η κατάσταση είναι συγκινητικά απογοητευτική : Φέτος πολύ λίγοι θα πάμε στο χωριό .
Είναι Τρίτη πρωί και το ξεκίνημα από την Αθήνα με μια προδιάθεση μιας και έλειψα 2,5 μήνες για κάτι πρωτόγνωρο. Η Εθνική οδός είναι σχεδόν άδεια για αυτή την εποχή . Ελάχιστα αυτοκίνητα κινούνται, ούτε καν στα διόδια δεν υπάρχει κίνηση. Ποτέ άλλοτε το εθνικό δίκτυο δεν είχε τόσο λίγα αυτοκίνητα.

Το αντίθετο έπρεπε να συνέβαινε , όπως στις μεγάλες γιορτές ή όταν τα «μπάνια του λαού» είναι στο φόρτε τους.
Η διαδρομή της 1,45 ώρας γίνεται 20 λεπτά νωρίτερα και η άφιξη στη Νεστάνη μας γίνεται απρόσκοπτα. Είμαστε από εκείνους τους «τυχερούς» νομούς βέβαια που δεν έχουν ακόμη κρούσματα του ιού, αλλά παρ’ όλα αυτά το σκηνικό είναι απόκοσμο.

Χωριά των , 200 , 300 η 500 κατοίκων όπως το δικό μας μοιάζουν με… σκηνικό από ταινία του Θόδωρου Αγγελόπουλου. Αν και βρισκόμαστε στην μέση του καλοκαιριού , και όλα είναι ανθισμένα, αυτό που επικρατεί είναι πρωτόγνωρη σιωπή και απογοήτευση . Στο χωριό ελάχιστοι κυκλοφορούν στους δρόμους, τα καφενεία – ανέκαθεν… η πλατεία που έσφυζε από ζωή τέτοιες καλοκαιρινές ημέρες, μοιάζει με τοπίο φθινοπωρινής εποχής

Κυρίως οι ηλικιωμένοι (η συντριπτική πλειονότητα των μόνιμων κατοίκων). Περιφέρονται στα στενά σαν φαντάσματα και στη συνέχεια κλείνονται στο σπίτι για ώρες βλέποντας τηλεόραση και παρακολουθώντας με φόβο τις εξελίξεις. Στα χωριά ο φόβος της επιδημίας είναι πιο ισχυρός απ’ ότι στις πόλεις. Κάτι τα γηρατειά και το γεγονός ότι είναι «ευπαθείς ομάδες», κάτι τα νέα που έρχονται από όλο τον κόσμο και φιλτράρονται διαφορετικά, κάτι η μοναξιά, δημιουργούν ένα ιδιαίτερα πνιγηρό σκηνικό. «Λίγοι κυκλοφορούν από το απόγευμα και μετά. Οι περισσότεροι κλεισμένοι σπίτια τους, φοβισμένοι αλλά με υπομονή και πίστη ότι όλα θα περάσουν σύντομα».

Εδώ τα απαραίτητα μέτρα τηρούνται χωρίς την επιτήρηση της αστυνομίας .
Εκείνο που μας πειράζει περισσότερο, όμως , είναι ότι δεν θα δούμε φέτος τα αγαπημένα μας πρόσωπα , τα παιδιά και τα εγγόνια μας που ζουν πολύ μακριά εκεί στην Αμερική στον Καναδά στην Αυστραλία . Δεν θα μαζευτεί η οικογένεια και οι φίλοι στην όμορφη πλατεία για τον παραδοσιακό σουβλάκι του Τάσου , την πεντανόστυμη τηγανιά του Γιώργου τις λιχουδιές της ταβέρνας του Μαργιόλα και το παραδοσιακό καρβέλι του ξυλόφουρνου του Αντώνη . Δεν θα γεμίσει η πλατεία με γέλια και φωνές από τα μικρά παιδιά να απολαμβάνουν το όμορφο περιβάλλον δίπλα από τα τραπέζια που κάθονται οι γονείς τους αισθανόμενοι την απόλυτη ασφάλεια .

Φέτος δεν θα υπάρξουν εκδηλώσεις χαράς και διασκέδασης , με μόνη διέξοδο την μεγάλη γιορτή της Παναγίας μας δίνοντας σε όλους μας την ευκαιρία , σε συνδυασμό με την ανάγκη όλων μας να προσευχηθούμε για όλους που αγαπάμε και να ευχηθούμε του χρόνου που η Πατρίδα μας γιορτάζει τα 200 χρόνια της απελευθέρωσης από τον ζυγό να βρεθούμε σύσσωμοι στον τόπο που όλοι αγαπάμε τη Νεστάνη μας .

ΚΑΛΟ ΚΑΛΟΚΑΊΡΙ ΚΑΙ ΚΆΛΟ ΑΝΑΤΜΩΜΑ ΤΟΥ ΧΡΌΝΟΥ .