Την Τετάρτη 12 Μαΐου στις 20:00 συνεδριάζει το Δημοτικό Συμβούλιο Τρίπολης, με μοναδικό θέμα ημερήσιας διάταξης τη «Λήψη Απόφασης για τη μελέτη περιβαλλοντικών επιπτώσεων Αιολικού Σταθμού Παραγωγής Ηλεκτρικής Ενέργειας (Α.Σ.Π.Η.Ε.) ισχύος 36 MW στη θέση ΠΡΟΦΗΤΗΣ ΗΛΙΑΣ – ΜΑΔΑΡΑ – ΒΟΥΡΤΣΑ, Δ.Ε. Φαλάνθου Δ. Τρίπολης και Δ.Ε. Βυτίνας Δ. Γορτυνίάς Π.Ε. Αρκαδίας».

Δεν είναι η πρώτη φορά που οι αιτήσεις ιδιωτών επιχειρηματιών για τη δημιουργία αιολικών πάρκων στο Μαίναλο, μεγάλων σε έκταση, σε «στρατηγικά» σημεία για την ανάπτυξη άλλων δραστηριοτήτων στην περιοχή, όπως ο τουρισμός, προκαλούν τον εύλογο προβληματισμό και την ανησυχία τόσο των πολιτών όσο και των συλλόγων, όπως ο ΣΑΟΟ και ο ΕΟΣ Τρίπολης.

Το Μαίναλο, μοναδικός πνεύμονας πρασίνου στην Αρκαδία και πυλώνας της ανάπτυξης των χωριών της, απειλείται από θηριώδεις αιολικές μονάδες με ανεμογεννήτριες ύψους ως και 180 μέτρα σε κομβικά τουριστικά σημεία για την περιοχή. Για τα έργα αυτά, απαιτείται η διάνοιξη δρόμων πολλών χιλιομέτρων, γεγονός που θα επιβαρύνει ακόμα περισσότερο το περιβάλλον και τα οικοσυστήματα του Μαινάλου.

Για το θέμα έχουν τοποθετηθεί τόσο ο ΕΟΣ Τρίπολης όσο και ο ΣΑΟΟ (δείτε ΕΔΩ). Εδώ, θα παραθέσουμε ακόμα κάποιους προβληματισμούς, πέρα από την προφανή περιβαλλοντική επιβάρυνση, που καλό είναι να λάβουν υπόψη τους η δημοτική αρχή και οι παρατάξεις του ΔΣ Τρίπολης.

Οπωσδήποτε άδειες θα δοθούν σε κάποιες από τις εταιρίες που έχουν κάνει αίτηση. Πρέπει, επομένως, να γίνει μια εκτίμηση του ισοζυγίου, δηλαδή του τι κερδίζεις και τι χάνεις από οικονομικό όφελος. Για παράδειγμα: Θυσιάζεις τον τουρισμό για τα αιολικά πάρκα; Και αν ναι, ποιος θα πληρώσει τη φύρα; Οι εταιρίες έχουν ζητήσει να λάβουν άδειες για θέσεις που βρίσκονται σε απόσταση αναπνοής από τα εξαιρετικά δημοφιλή χωριά της Αρκαδίας, που αποτελούν αγαπημένους προορισμούς των επισκεπτών. Ποιος επισκέπτης θα έρθει για να δει ανεμογεννήτριες 180 μέτρων;

Ακόμα, σε ένα βουνό που δεν έχει οδικό δίκτυο, το οποίο θα πρέπει να κατασκευαστεί για να εξυπηρετήσει το έργο, σε ένα βουνό με γηρασμένα δέντρα, σε ένα βουνό ξηρό, ποιος θα αναλάβει τη φύλαξη αυτού του δικού δικτύου, ώστε να μην έχει πρόσβαση στο βουνό ο λαθροθήρας ή ο επίδοξος εμπρηστής; Δηλαδή: Ποιος θα φυλάει τον δρόμο, ώστε να αποφύγουμε πυρκαγιές, σοβαρές παραβατικές συμπεριφορές ή ακόμα και απόρριψη μπάζων και διάφορων απορριμμάτων;

Σε κάθε περίπτωση, τα ερωτήματα είναι πολλά και το ζήτημα εξαιρετικά σοβαρό.

Ένα ζήτημα που θα έπρεπε να είχε εξεταστεί ενδελεχώς από το 2012, όταν είχε υποβληθεί η πρώτη αίτηση αδειοδότησης.
 

Γαλανιάδη Εύα